Καταρχάς, σε μία δημοκρατική Πολιτεία το δικαίωμα των πολιτών να διαμαρτύρονται και να διαδηλώνουν ειρηνικά δεν πρέπει να τίθεται υπό αμφισβήτηση και περιορισμό. Το ίδιο το Σύνταγμα στο άρθρο 11 ορίζει ρητώς ότι «οι Ελληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα». Υπό την έννοια αυτή, θεσμικά, το ατόπημα του υπουργού (που έρχεται να προστεθεί σε αρκετά άλλα) είναι αυτονόητο.
Μήπως όμως το πολιτικό θέμα είναι άλλο; Οσο κι αν εμφανίζεται «ακομμάτιστη» η υπό διοργάνωση συγκέντρωση, είναι ηλίου φαεινότερον ότι τείνει να αποτελέσει συνέχεια των διαδηλώσεων υπέρ του «Ναι» κατά το περσινό δραματικό καλοκαίρι του δημοψηφίσματος.
Την ώρα δηλαδή που η κυβέρνηση -έχοντας κάνει στροφή 180 μοιρών από το δικό της «Οχι» και τις διακηρύξεις της- επιβάλλει μέτρα απόλυτης ασφυξίας, ο αντίλογος έχει υποβολείς τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις που ήθελαν πάση θυσία να γίνουν δεκτές οι απαιτήσεις των δανειστών. Το «Μένουμε Ευρώπη» έγινε δυστυχώς συνώνυμο εκείνη την περίοδο της απόλυτης υποταγής επειδή ακριβώς όσοι πολιτικοί το έκαναν σημαία τους ευθύνονταν για τα μεγάλα αδιέξοδα της οικονομίας και της κοινωνίας.
Το ουσιώδες ερώτημα που ανακύπτει επομένως είναι αν υπάρχει διέξοδος -και ποια- από τη σημερινή κατάσταση και όχι αν θα πάρουν τη ρεβάνς που ονειρεύονται οι κυβερνήσαντες έως και το 2014.
Αλλωστε η αντιπαράθεση αυτού του τύπου εξυπηρετεί εκ των πραγμάτων και τον σημερινό πρωθυπουργό. Την ώρα που πρέπει να καλύψει τα δικά του αδιέξοδα και τις δικές του αντιφάσεις, διευκολύνεται απόλυτα όταν εμφανίζονται απέναντί του εκείνοι που απέρριψε ο ελληνικός λαός και δεν επιθυμεί τη νεκρανάστασή τους.
Καλύτερους χορηγούς επικοινωνίας, τουτέστιν παραμονής του στην εξουσία, δεν θα μπορούσε να βρει ο κ. Τσίπρας...
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου