Η αλήθεια είναι στα ξεφωνητά του Τσακαλώτου

Του Γιώργου Κράλογλου

Μια αλήθεια με τρεις λέξεις. Το ξεφωνητό του Τσακαλώτου "ζήτω που καήκαμε" -αν δεν υπογραφεί συμφωνία μέχρι τον Ιούλιο- τα λέει όλα. Τα ερμηνεύει όλα με τον καλύτερο τρόπο. Και τις υποκλοπές των τηλεφωνημάτων του Τόμσεν και τα ξόρκια του Τσίπρα για το ΔΝΤ. Και την αγωνία του Προκόπη Παυλόπουλου. Όλα εξηγούνται με το "ζήτω που καήκαμε".

Τα πράγματα, μέσα στην τραγωδία που ζούμε,  είναι απλά. Τι θα συμβεί  (μπορεί να μην φαίνεται βέβαια), αλλά λέμε αν, δεν υπογράψουν συμφωνία μέχρι τον Ιούλιο;

Δεν θα έχουμε τίποτε στα χέρια μας. Ούτε τρίτο μνημόνιο. Ούτε διαπραγμάτευση. Ούτε συζήτηση για το χρέος. Ούτε λεφτά να πληρώσουμε ακόμη και τα ομόλογα με την υπογραφή μας ως έθνος. 

Είμαστε εντελώς στον αέρα. Και μια ολόκληρη χώρα κατεβαίνει στο επίπεδο του καθημερινού απατεώνα με ακάλυπτες επιταγές. 

Και τότε θα απαντηθεί η απίθανη ατάκα που προβάλλεται, κάθε τρεις και λίγο, από εξαιρετική πρωινή εκπομπή του ραδιοφώνου του Skai, με την συντρόφισσα Θεανώ Φωτίου να κραυγάζει: "Δηλαδή είμαστε απατεώνες...".

Τον Ιούλιο, χωρίς συμφωνία, σκίζονται ως μη υπαρκτά... ακόμη και τα σημερινά προσύμφωνα και σχέδια του τρίτου μνημονίου. 

Ακόμη και αν παρέμβουν ξανά οι Αμερικάνοι, που θωπεύουν τον Τσίπρα, (για να μην τον μονοπωλεί η Μέρκελ) και ας τους έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ φονιάδες των λαών... Παλιά βέβαια... τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα Εξάρχεια...

Αν δεν φέρουμε από τις Βρυξέλλες τη συμφωνία των πιστωτών, με τις ευλογίες του ΔΝΤ, το μόνο που μας μένει είναι τα ψιθυρίσματα του Βερολίνου και των Βρυξελλών για μονόδρομο στο grexit. 

Σιγοψιθυρίσματα, σήμερα, που όμως θα γίνουν σενάρια ουσίας, με επισυναπτόμενο... χρονοδιάγραμμα. 

Αλλά γιατί κάτι τέτοιο είναι πιθανό ενώ ήταν εντελώς απίθανο λίγο πριν την υπογραφή του "προσυμφώνου" για το τρίτο μνημόνιο; 

Γιατί τα πράγματα, στο Νότο της Ευρώπης, άλλαξαν τόσο ριζικά που σχεδόν "αφόπλισαν" ενδεχόμενες αριστερές συσπειρώσεις και εκρήξεις ελαχιστοποιώντας τις ανησυχίες και στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες.  

Η απόλυτη πειθαρχία της Πορτογαλίας στα μνημόνια (που την οδήγησαν στην έξοδο) και η ένταξή της σε χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε. (σε συνδυασμό με το άνοιγμα της στις αγορές) ξεπέρασε παλιές "ηρωικές εποχές" και οδηγεί σε μεγάλες "εκπτώσεις" και συμβιβασμούς.

Το ίδιο και στην Ισπανία όπου τα πακέτα Γιούνκερ καταχώρησαν ήδη σημαντικά μερίδια για τη χώρα. 

Ομοίως και στην Ιταλία με ένταξη, σε ειδικά ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδοτήσεων, σχεδιασμένων και προς εφαρμογή σοβαρών ενεργειακών και βιομηχανικών επενδύσεων και αναδιαρθρώσεων.  

Προφανώς αυτό (το ορατό από κάθε πλευρά) βλέπει ο Τσακαλώτος καθώς δεν χρειάζεται φιλοσοφία ούτε ιδιαίτερη διορατικότητα να καταλάβεις ότι έχεις να παλέψεις πάλι με το grexit αν δεν φέρεις τη συμφωνία του τρίτου μνημονίου. 

Βλέπει, ταυτόχρονα, ότι επιστροφή στη δραχμή (με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα) είναι αδύνατη καθώς την "τσουρούφλισαν" ήδη το plan B Τσίπρα-Βαρουφάκη μαζί με το σχέδιο Λαφαζάνη για το "ριφιφί" στο Νομισματοκοπείο...

Το δε "ολοκαύτωμα" της δραχμής το προκάλεσε η τεραστίων διαστάσεων "μπαγαμποντιά" του Τσίπρα να ταλαιπωρήσει τον τόπο με δημοψήφισμα αλλάζοντας το 60% του ΟΧΙ σε ΝΑΙ προκειμένου να εξασφαλίσει τη στήριξη της Μέρκελ και την παραμονή του στην εξουσία. 

Το 60% του ΟΧΙ (έστω και αν δεν το εννοούσε όλος ο λαός που το ψήφισε) μπορούσε, τότε, ευκολότερα να μετατραπεί σε εντολή για επιστροφή στη δραχμή. Έτσι θα δικαιολογούσε και το δημοψήφισμα που τελικά παραδόθηκε στο τσίρκο ΣΥΡΙΖΑ.

Συνεπώς τι θα πουν, ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του, αν, μέχρι τον Ιούλιο, αντί να φέρουν το "τελικό συμφωνητικό" για το τρίτο μνημόνιο έλθουν με το grexit που έχουν σχεδιάσει Γερμανοί και άλλοι "μαχητές" της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Θα θυμηθούν το 60% του ΟΧΙ και θα ξαναβάλουν το λαό να οραματίζεται ανάπτυξη με δραχμή; 

Ε, όχι και μέχρι εκεί. Ούτε οι αριστεροί χορευτές της πλατείας Συντάγματος (τα βράδια των εκλογών) θα του το συγχωρήσουν. 

Αυτή η αγωνία οδήγησε (προφανέστατα) στο "ζήτω που καήκαμε" του Τσακαλώτου. Και μόνο έτσι ερμηνεύεται το πώς και το γιατί ο Τσίπρας (μετά τη νέα γκάφα με το ΔΝΤ) έφθασε στο σημείο να ξανατρέξει στον "πατερούλη" Ομπάμα να τον σώσει από τη ζημιά που προκάλεσε (χωρίς να το θέλει...) στην καριέρα του ως πρωθυπουργός της Ελλάδας. 

george.kraloglou@capital.gr

Πηγή