Πρωτοάκουσα για την πρόσφατη συνέντευξη του Νότη Σφακιανάκη από τους τηλεπαλιάτσους του ΣΚΑΪ – έναν Μουλαρίνο, έναν Σαχλαμαρίνο, κάπως έτσι μου ηχούν τα ονόματα ή τα παρατσούκλια τους – οι οποίοι, όπως όλοι οι απανταχού κλόουν του κόσμου, επικαλύπτουν συστηματικά και ρυπαίνουν με την έμφυτη γελοιότητά τους τόσο τους σημαντικότερους ανθρώπους όσο και τα σοβαρότερα θέματα που βιώνουμε στην εποχή μας. Ένας χολερικός κομπλεξισμός και ένα βαθύ ένστικτο κατωτερότητας, λόγω της ανικανότητάς τους να οικοδομήσουν κάτι δημιουργικό στη ζωή τους, υποκρύπτονται πίσω από τις λοιδορίες και την χλευαστική διάθεση που αποπνέουν όλοι αυτοί οι δύσμορφοι ριγολέτοι του πλανήτη μας...
οι ευρισκόμενοι πολύ μακράν κάθε αυθεντικού, καλοπροαίρετου, και πηγαίου χιούμορ που χαρακτηρίζει τους έξυπνους και μεγαλόκαρδους ανθρώπους.
Όμως, παρά την πανταχού παρούσα διαβρωτική και τοξική τηλε-παρουσία πλήθους καραγκιόζηδων ακολουθούμενων από αμέτρητες τηλε-Αγλαΐες και πάμπολλα τηλε-κολλητήρια, την Κυριακή το απόγευμα (στις 20 Μαρτίου 2016) στάθηκα τυχερός να παρακολουθήσω ολόκληρη την συνέντευξή του Νότη σε επανάληψη από το κυπριακό κανάλι ΡΙΚ, σε εκπομπή του οποίου και παραχωρήθηκε («ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ» με τον δημοσιογράφο Τάσο Τρύφωνος). Ομολογώ ότι αυτό έγινε κατά (καλή μου) τύχη, λόγω ζάπινγκ, στην προσπάθειά μου να αποφύγω τις ακατάσχετες τηλε-ανοησίες, κοντολογίς όλο αυτό το τηλε-σκουπιδαριό και το τηλε-γλύψιμο των αφροασιανών μοουσουλμάνων λαθρομεταναστών, στο οποίο εσχάτως επιδίδονται με βλακώδη επιμονή τα ελλαδίτικα κρατικά και ιδιωτικά θολο-κανάλια.
Η καταφυγή στο κυπριακό κανάλι πάντα προσφέρει αναλαμπές απρόσμενης ποιότητας, ακόμη-ακόμη και με συνεντεύξεις ποδοσφαιριστών, αυτές που δίδονται αμέσως μετά το ματς, γεγονός που καταδεικνύει ότι ο μακράν της ημετέρας Ινδογρεκίας μείζων ελληνισμός αντέχει, σε πείσμα της διεθνούς μεταποίησης της σημερινής «Συριζανελλάδας» (μαρμελάδας, γελάδας, λεμονάδας, σουμάδας) σε διάτρητη «χώρα-σούργελο» διοικούμενη από μια χασκογελούσα αγέλη παρεπιδημούσα στην «αυλή των θαυμάτων» (κουτσοί, στραβοί και καμπούρηδες καντηλανάφτες-κουασιμόδοι στον Άγιο Παντελεήμονα της καθ’ ημάς ορθοδοξίας, σε αντιδιαστολή με την Παναγία των Παρισίων των καθολικών, όλοι τους προσερχόμενοι για το Πάσχα εαυτών και αλλήλων, προσδοκώντας ανάστασιν νεκρών – αλλά και της θανούσης οικονομίας μας – και ζωήν του μέλλοντος αιώνος, αμήν).
Μέσα σε αυτόν τον τηλε-βούρκο των ημερών, οφείλω να ομολογήσω ότι η συνέντευξη του Νότη Σφακιανάκη ήταν ένα ξέσπασμα (σπανίζουσας πλέον) ελληνικής καθαρότητας και (ελλείπουσας από τους πολλούς) ανδρικής ευθύτητας, εφ’ όλης της ύλης αλλά και «επί προσωπικού» (όπως λένε και στις πάσης δημοκρατικής φύσεως, παραφύσεως και αποφύσεως τσιγαρο-συνελεύσεις). Κυκλοφορεί φυσικά και στο διαδίκτυο και αξίζει να την παρακολουθήσει ο κάθε ένας από εμάς τους ολίγους που θεωρούμε τον εαυτό μας Έλληνα και όχι ελληνόφωνο τουρκο-μουσουλμανό-σπορο, σλαβ-αλβ-ανάκατο μπάσταρδο ή προσκυνημένο φραγκολεβαντίνο χατζηαβάτη. Ήταν κάτι σαν ένα προφορικό «Οι Ιδέες στα ορθά» του Αλαίν ντε Μπενουά, σε αντίθεση με το υποκριτικό «πολιτικά ορθό» των ψοφοδεών αστών που παραμυθιάζονται από την «αριστερή κουλτούρα» της τηλε-σακούλας και του κιλού.
Ένας λαϊκός βάρδος με απτόητο ελληνικό πνεύμα, αίσθηση της άπιαστης μεταφυσικής του θείου, χαρακτήρα αυθεντικά αγωνιστικό και πεποιθήσεις απόλυτες «υπέρ πίστεως και πατρίδος», ένας σύγχρονος Μακρυγιάννης, είναι ό,τι ακριβώς μας λείπει στους χαλεπούς καιρούς της παρακμής που βιώνουμε. Κι αν υπήρχε και ένα πραγματικό σύνταγμα Μακρυγιάννη να τον ακολουθήσει, τότε τα «Οράματα και Θάματα» που χρειαζόμαστε για να ξεφύγουμε από την πολυπολιτισμική αθλιότητα στην οποία μας βούτηξαν χωρίς να μας ρωτήσουν, θα μπορούσαν να γίνουν το έναυσμα για μια ζητούμενη επειγόντως εθνική παλιγγενεσία.
Χρίστος Γούδης, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου