Το δόγμα της αποκάλυψης

Τα τελευταία στάδια μίας μεγάλης οικονομικής κρίσης είναι οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, οι εγχώριοι, καθώς επίσης οι διεθνείς θρησκευτικοί πόλεμοι – ο σκανδιναβικός εφιάλτης και οι επτά τρόποι χρηματοδότησης του ισλαμικού χαλιφάτου

.

«Η θεωρία της ισλαμικής συνωμοσίας και του πολέμου των πολιτισμών, παρέχει μια ολιστική ερμηνεία της ανθρωπότητας – καθοριστική για τον πλανήτη, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν υπάρχει πλέον μία, πυροδοτούμενη με ανταγωνιστικές ιδεολογίες, σύγκρουση Ανατολής-Δύσης μεταξύ δύο υπερδυνάμεων, αλλά ένας πόλεμος ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς. Ακόμη χειρότερα, μεταξύ του σύγχρονου πολιτισμού, καθώς επίσης ενός αρχαϊκού τύπου βαρβαρότητας...

Με την προσέγγιση πως το Ισλάμ ευρίσκεται σε πόλεμο με τις «αμερικανικές αξίες», η θεωρία ξεκινάει από το ότι, το Ισλάμ δεν είναι σε θέση να εκμοντερνιστεί. Η κουλτούρα του δεν διαχωρίζεται από την αραβική κοινωνία του 8ου αιώνα, τις δομές της οποίας διαιωνίζει και αποθανατίζει – ειδικά την κατώτερη θέση της γυναίκας (από την οποία πηγάζει «η κουλτούρα του βιασμού», εφόσον αντιστέκεται).

Μπορεί δε να εξαπλωθεί μόνο με βίαιους τρόπους, σύμφωνα με το μοντέλο των πολέμων των προφητών – επίσης, μέσω του εποικισμού (εγκατάσταση εποίκων σε ξένες χώρες, δημιουργία μειονοτήτων, διεύρυνση).

Η συγκεκριμένη θεωρία συνωμοσίας ισχυρίζεται παράλληλα ότι, η «Αμερική» είναι ο πυλώνας της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Ευημερίας – ενσαρκώνει τον εκσυγχρονισμό, ενώ αποτελεί το απώτατο σημείο της προόδου, καθώς επίσης το τέλος της ιστορίας!

Περαιτέρω, η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 χαρακτηρίζεται ως η πρώτη μάχη του πολέμου των πολιτισμών, όπως το Pearl Harbor ήταν η πρώτη μάχη των Η.Π.Α. στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό σημαίνει ότι, ο συγκεκριμένος πόλεμος δεν είναι όμοιος με τους προηγούμενους.

Κατά τη διάρκεια των δύο προηγουμένων παγκοσμίων πολέμων, οι στρατιωτικές συμμαχίες οδηγήθηκαν σε μία σύγκρουση γιγάντων. Στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, οι πολεμικές διαμάχες περιορίσθηκαν σε εδάφη της περιφέρειας, ενώ η κεντρική αντιπαράθεση αφορούσε τον ιδεολογικό αγώνα δύο υπερδυνάμεων.   

Κατά τη διάρκεια του τέταρτου παγκοσμίου πολέμου (ο τρίτος ήταν ο ψυχρός), ο οποίος ήδη προετοιμάζεται, «εξαφανίσθηκαν» οι κλασσικές στρατιωτικές μάχες, έχοντας αντικατασταθεί από ασύμμετρους πολέμους. Μία και μοναδική δύναμη, ως ηγέτης όλων των πολιτισμένων χωρών, πολεμάει με μία μη κρατική τρομοκρατία, η οποία είναι πανταχού παρούσα. 

Δεν πρόκειται όμως για έναν πόλεμο μεταξύ της κρατικής αυθαιρεσίας, καθώς επίσης ομάδων του πληθυσμού. Αντίθετα, είναι μία εξέγερση της Δημοκρατίας εναντίον της ισλαμικής τυραννίας, η οποία καταπιέζει ασφυκτικά τον αραβικό-μουσουλμανικό κόσμο, προσπαθώντας να επιβάλλει τη δημιουργία ενός παγκόσμιου Χαλιφάτου – μίας βίαιης ισλαμικής αυτοκρατορίας δηλαδή, η οποία ολοκληρώνεται με το δόγμα της αποκάλυψης» (πηγή: T. Meyssan με παρεμβάσεις ).

.

Άρθρο

Η παραπάνω θεωρία συνομωσίας, η οποία αναλύεται με λεπτομέρεια στο κείμενο του Γάλλου συγγραφέα, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια – αφού όλες οι αναφορές αυτού του είδους έχουν συνήθως στόχο τον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση του πλήθους, με απώτερο σκοπό την εξυπηρέτηση διαφόρων συμφερόντων.

Η συγκεκριμένη πάντως προκαλεί το φόβο απέναντι στους ξένους, ιδίως στους μουσουλμάνους, ειδικά σε μία εποχή όπως η σημερινή, όπου μεγάλα κύματα μεταναστών και προσφύγων εισέρχονται στην Ευρώπη – με ευθύνη όμως όλων εκείνων των δυτικών κρατών που βομβαρδίζουν τις χώρες τους, εξαναγκάζοντας τους να τις εγκαταλείψουν για να σωθούν από το θάνατο, τη φτώχεια και την εξαθλίωση (εικόνα).

Εν τούτοις, ορισμένα κράτη που ευρίσκονται στα ανώτατα όρια των δυνατοτήτων τους, υποχρεώνονται να αλλάξουν τακτική – όπως, για παράδειγμα, η Σουηδία (άρθρο), ο πρωθυπουργός της οποίας δήλωσε πρόσφατα τα εξής: «Θα πρέπει να παραδεχθώ δυστυχώς ότι, οι Σουηδοί ήταν αφελείς» (πηγή).

Με τα λόγια αυτά «αποχαιρέτησε» ουσιαστικά τη φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική, η οποία χαρακτήριζε τη χώρα του για πολλές δεκαετίες, κλείνοντας ερμητικά τα σύνορα της – αδυνατώντας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των 190.000 μεταναστών που ζήτησαν άσυλο αυτό το έτος (πηγή), όταν οι προβλέψεις δεν ξεπερνούσαν τους 80.000 ανθρώπους.

Με δεδομένο δε το ότι, η Σουηδία θεωρείται ως η δυτική μητρόπολη των βιασμών (πηγή), δεύτερη στον πλανήτη μετά το «Βασίλειο του Λεσόθο» στην Αφρική το 2010 (πηγή), με την εγκληματικότητα να έχει αυξηθεί κατά 300% (πηγή), καθώς επίσης με τους βιασμούς κατά 1.472%, φαίνεται πως η κυβέρνηση της θεωρεί ότι, η πολυπολιτισμική κοινωνία είναι ο «ένοχος» των προβλημάτων της – χωρίς φυσικά να μπορούμε να κρίνουμε εάν ισχύει ή όχι, αρκούμενοι στην παρουσίαση στατιστικών (γράφημα – το 2011 29.000 Σουηδέζες κατέθεσαν μήνυση για βιασμό, ενώ αρκετές φορούν μία ειδική «ζώνη αγνότητας» / πηγή).

.

Μετάφραση διαγράμματος – ο αριθμός των βιασμών σε εθνικό επίπεδο, ο αριθμός των καταγεγραμμένων αδικημάτων από την αστυνομία (αριθμός ανά 100,000 κατοίκους) – Ηνωμένα Έθνη (2012)

.

Περαιτέρω, παρακαλώντας να διαβαστούν οι πηγές που τεκμηριώνουν τα παραπάνω, έτσι ώστε να μην κατηγορηθούμε άδικα για αυθαιρεσία τονίζουμε ξανά ότι, δεν γνωρίζουμε ποια είναι ακριβώς η ερμηνεία του φαινομένου της έκρηξης βίας – σε μία από τις πιο πολιτισμένες, καθώς επίσης κοινωνικά δικαιότερες χώρες του πλανήτη, η οποία βέβαια βιώνει μία μεγάλη φούσκα ακινήτων (πηγή: Economist), ενώ το ιδιωτικό χρέος της είναι τεράστιο (άρθρο).

Έχουμε όμως την άποψη, χωρίς να ισχυριζόμαστε πως δεν κάνουμε λάθος ότι, η συμβίωση ανθρώπων με εντελώς διαφορετικές κουλτούρες, καθώς επίσης με διαφορετικά επίπεδα εξέλιξης, δεν είναι καθόλου εύκολη – πόσο μάλλον όταν οι νεοεισερχόμενοι, καλώς ή κακώς, δεν έχουν καμία πρόθεση να αφομοιωθούν στα κράτη που εγκαθίστανται, διατηρώντας τις δικές τους συνήθειες και τη δική τους νοοτροπία.

Με απλά λόγια, η μετακίνηση πληθυσμών μεταξύ παρόμοιων σχετικά περιοχών, με ανάλογη νοοτροπία και βαθμό εξέλιξης, δεν αποτελεί σχεδόν ποτέ πρόβλημα – κάτι που δεν συμβαίνει σε όλες τις άλλες περιπτώσεις. Το  γεγονός αυτό σημαίνει ταυτόχρονα ότι, η παγκοσμιοποίηση έχει όρια – ενώ δεν πρέπει να εξελίσσεται με ρυθμό που αδυνατούν να ακολουθήσουν οι μέσοι άνθρωποι, όποιας εθνικότητας και αν είναι.

Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)

Οι θρησκευτικοί πόλεμοι

Από την άλλη πλευρά έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι, το τελικό στάδιο μίας μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης είναι οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, καθώς επίσης οι εγχώριοι και παγκόσμιοι θρησκευτικοί πόλεμοι (ανάλυση) – ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως η πρόσφατη στο Παρίσι, ήταν από καιρό αναμενόμενες (άρθρο). Επομένως, δεν πρέπει να μας προξενούν εντύπωση όλα αυτά που συμβαίνουν – αφού η Δύση δεν έκανε απολύτως τίποτα για να τα αποφύγει, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τους πάντες.

Υπενθυμίζουμε δε ξανά πως στα πλαίσια των «θρησκευτικών αντιπαραθέσεων» που παρατηρούνται στην Ασία και στην Αφρική, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι, περί τα 100 εκ. χριστιανοί παγκοσμίως διώκονται (πηγή: Reuters) – ενώ υπολογίζεται πως 100.000 χριστιανοί θανατώνονται κάθε χρόνο, λόγω του θρησκεύματος τους! Ορισμένοι καίγονται ζωντανοί, άλλοι αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται, ενώ πάρα πολλοί βασανίζονται μέχρι θανάτου.

Χωρίς να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, αφού υπάρχουν αναλυτικά σε πολλά ΜΜΕ, οι κυριότερες περιοχές διωγμού των χριστιανών είναι η Β. Κορέα, η Σαουδική Αραβία, το Αφγανιστάν, το Ιράν, η Σομαλία, το Μαλί, το Ιράκ, η Υεμένη, και η Ερυθραία – επίσης η Αίγυπτος, η Συρία, η Λιβύη, η Τυνησία, η Νιγηρία, η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Ινδία, το Πακιστάν, η Αιθιοπία, κοκ. Διώκτες είναι συνήθως οι μουσουλμάνοι – οι «ισλαμιστές εξτρεμιστές», όπως αποκαλούνται.

.

Η ISIS

Συνεχίζοντας τώρα στο θέμα του Ισλαμικού κράτους (ISIS, αναλυτική παρουσίαση), το οποίο είναι από τις πιο πλούσιες τρομοκρατικές οργανώσεις του πλανήτη, έχοντας έσοδα της τάξης των 2 δις $ ετησίως, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι τρόποι χρηματοδότησης του – οι οποίοι είναι οι εξής (πηγή):

(α) Τράπεζες: Είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της ISIS, με ένα ποσόν που υπολογίζεται στα 500 εκ. $ ετησίως. Η οργάνωση έχει «εθνικοποιήσει» τις δημόσιες τράπεζες στις περιοχές που έχει κατακτήσει στρατιωτικά – ενώ οι ιδιωτικές τράπεζες μπορούν ακόμη να λειτουργούν ανεξάρτητα, αλλά φορολογούνται από αυτήν. Πρόκειται για μία περιοχή έκτασης όσο η Μ. Βρετανία, στην οποία ζουν περίπου 8 εκ. άνθρωποι (χάρτες εξάπλωσης – Independent).

(β)  Πετρέλαιο και φυσικό αέριο: Τα κέρδη της ISIS υπολογίζονται εδώ στα 450 εκ. $ ετησίως, ενώ η Ρωσία έχει κατηγορήσει την Τουρκία ως συνεργό της στο εμπόριο πετρελαίου (άρθρο). Η οργάνωση παράγει περίπου 50.000 βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα, όσο η Νέα Ζηλανδία – ενώ το μεταφέρει λαθραία, από τη Συρία και το Ιράκ με φορτηγά στην Τουρκία, από την οποία πωλείται σε εμπόρους.

Οι τιμές πώλησης είναι πολύ χαμηλότερες από τις επικρατούσες. Για παράδειγμα, όταν το περασμένο έτος η τιμή του βαρελιού ήταν στα 107 $ το βαρέλι, οι τρομοκράτες το πουλούσαν μόλις για 18 $. Για δική της κατανάλωση η ISIS διαθέτει μικρά, πολύ συχνά μετακινούμενα διυλιστήρια, τα οποία παράγουν 300-500 βαρέλια την ημέρα.

(γ)  Αντίκες: Τα κλεμμένα έργα από μουσεία, αποθήκες και ιδιωτικές συλλογές αποδίδουν στην ISIS περί τα 100 εκ. $ το χρόνο. Μία από τις τρεις περιοχές ανασκαφών του Ιράκ είναι υπό την κατοχή της, ενώ μόνο αυτό το έτος έχουν μεταφερθεί λαθραία στη Βρετανία περίπου 100 θησαυροί τέχνης, για να πουληθούν εκεί – μεταξύ των οποίων βυζαντινά νομίσματα, ρωμαϊκά κεραμικά, καθώς επίσης γυάλινα καλλιτεχνήματα. Προφανώς όχι εν αγνοία της κυβέρνησης της χώρας, αφού πρόκειται για πολύ μεγάλες ποσότητες.

(δ)  Φόροι και εισφορές: Οι άνθρωποι στα κατεχόμενα εδάφη είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν καταναγκαστικές εισφορές – μία διαδικασία που αποφέρει στην ISIS 360 εκ. $ ετησίως. Για παράδειγμα στον τομέα της παιδείας, κάθε σπουδαστής πληρώνει 65 $ το μήνα ως δίδακτρα, οι μικροί μαθητές 22 $ ενώ οι μεγαλύτεροι 43 $ – όταν για τις τραπεζικές αναλήψεις χρεώνεται κάθε φορά το 5% επί του συνολικού ποσού.

(ε)  Εκβιασμοί: Τα συνολικά έσοδα υπολογίζονται εδώ στα 45 εκ. $. Για λύτρα απελευθέρωσης μετά από απαγωγή, το ποσόν για τους κατοίκους της περιοχής κυμαίνεται μεταξύ 500 $ και 200.000 $ – ενώ για τους ξένους οι τρομοκράτες απαιτούν αρκετά εκατομμύρια δολάρια.

(στ) Ξένες δωρεές: Η οργάνωση δεν χρηματοδοτείται μόνο από τα κατεχόμενα εδάφη αλλά, επίσης, μέσω δωρεών από το εξωτερικό – οι οποίες έχουν συνολικό ύψος 40 εκ. $ . Οι μεγαλύτεροι ιδιώτες δωρητές κατάγονται από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Κουβέιτ. Εκτός αυτού, οι μαχητές που στρατολογούνται είτε από την Ευρώπη, είτε από τις Η.Π.Α., φέρνουν μαζί τους χρήματα, τα οποία παρέχουν στην ISIS.

(ζ) Γεωργία: Η ISIS ασχολείται με την καλλιέργεια γης, με ετήσια έσοδα της τάξης των 200 εκ. $. Ένα μεγάλο μέρος των σιτοβολώνων της Συρίας ευρίσκεται στα δικά της εδάφη, ενώ ελέγχει σχεδόν το ήμισυ της παραγωγής κριθαριού του Ιράκ. Εκτός αυτού, κατέχει χωράφια σιταριού, καθώς επίσης σιλό στο Ιράκ, τα οποία υπερβαίνουν το 1 εκ. τόνους σιτηρά – μία αρκετά σημαντική ποσότητα.

Συμπερασματικά λοιπόν τα έσοδα της ISIS πλησιάζουν τα 2 δις $ ετησίως – μέσω των οποίων πληρώνονται οι μισθοφόροι της, κατασκευάζονται γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος, φτιάχνονται δρόμοι, ενώ χρηματοδοτείται η εσωτερική ασφάλεια της, καθώς επίσης τα δικαστήρια που λειτουργεί. Σύμφωνα πάντοτε με την αμερικανική μελέτη, οι μαχητές της οργάνωσης αμείβονται με 400-600 δολάρια μηνιαία, ενώ λαμβάνουν επί πλέον επιδοτήσεις για κάθε γυναίκα, καθώς επίσης για κάθε παιδί τους.

Τέλος το ισλαμικό κράτος, εκτός από τον πόλεμο και την τρομοκρατία, χρηματοδοτεί από τον προϋπολογισμό δικά του σχολεία, καταβάλει κοινωνικές παροχές σε τραυματίες, χήρες και ορφανά, λειτουργεί θρησκευτικά δικαστήρια, ενώ διαθέτει μία τοπική αστυνομία.

Η συγκεκριμένη δομή του, η οποία είναι παρόμοια με αυτήν ενός εθνικού κράτους, έχει ως αποτέλεσμα να θεωρείται ως η πλέον επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση στον πλανήτη – ικανή να προκαλέσει τεράστια προβλήματα στη Δύση, τα οποία δεν μπορούμε καν να φαντασθούμε.

.

Επίλογος

Οι περιπέτειες της Σουηδίας, τις οποίες παρατηρούν τρομοκρατημένες οι υπόλοιπες σκανδιναβικές χώρες, καθώς επίσης οι συνέπειες από τα μεγάλα μεταναστευτικά και προσφυγικά κύματα που έχουν εισέλθει ή κατευθύνονται στην Ευρώπη, δεν πρέπει να προκαλούν συναισθήματα ξενοφοβίας, ρατσισμού ή συλλογικού πανικού σε κανέναν.

Το γεγονός όμως, σύμφωνα με το οποίο όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε μία εποχή που η Ευρώπη είναι βυθισμένη σε μία μεγάλη οικονομική κρίση, ειδικά ο Νότος, καθώς επίσης η ανατολική της πλευρά, επιδεινώνει τις ήδη δύσκολες συνθήκες – κυρίως στις χώρες που η ανεργία είναι υψηλή, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίζουν εχθρικά τους ξένους.

Στα πλαίσια αυτά οι θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν, όπως αυτή στην αρχή του κειμένου μας, εντείνουν τους φόβους των ανθρώπων – ενώ η δημιουργία του ισλαμικού κράτους στη Μέση Ανατολή, καθώς επίσης της ακόμη πιο αιμοχαρούς τρομοκρατικής οργάνωσης στην Αφρική (Boko Haram), ίσως οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Ειδικά στην Ελλάδα, επειδή κινδυνεύουμε αφενός μεν να μετατραπούμε σε ένα απέραντο στρατόπεδο μεταναστών εάν οι άλλες χώρες κλείσουν τα σύνορα μας, αφετέρου να παραμείνουμε αποικία των δανειστών μας στο διηνεκές – λόγω των οικονομικών και πολιτικών μας προβλημάτων.

Επομένως, οφείλουμε να μην υποτιμούμε καθόλου αυτά που συμβαίνουν, ακόμη και όταν ακούγονται υπερβολικά – ενώ όλα τα πολιτικά κόμματα πρέπει να βρουν επειγόντως έναν τρόπο συνεργασίας μεταξύ τους, πριν είναι πολύ αργά (εάν υποθέσουμε πως έχουμε ακόμη χρόνο στη διάθεση μας).

Πηγή