Δεν είναι τυχαίο πάντως ότι τα τελευταία χρόνια της κρίσης η θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων «ξύπνησε» και επανήλθε. Οι ναοί γέμισαν, τα διάφορα προσκυνήματα κατακλύστηκαν από πιστούς, οι επισκέψεις σε μοναστήρια αυξήθηκαν. Ορισμένοι πριν από λίγα χρόνια προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι αυτές οι συμπεριφορές συνιστούν «οπισθοδρόμηση». Η πράξη όμως απέδειξε ότι η θρησκευτικότητα ενός λαού δεν σχετίζεται με «προοδευτικές» ή «οπισθοδρομικές» επιλογές, αλλά με τις ανάγκες και τις ελπίδες που δημιουργεί κάθε εποχή. Στα τελευταία χρόνια της ισοπέδωσης των πάντων η μόνη σταθερά είναι η πίστη. Εκεί βρίσκουν οι Ελληνες τη μόνη ελπίδα, όπως έκαναν το '21 ή στα φριχτά χρόνια της Κατοχής.
Οχι μόνο οπισθοδρόμηση δεν είναι, λοιπόν, η πίστη, αλλά μάλλον είναι η μόνη λύση κάθε ανθρώπου που προσπαθεί να μην πέσει στην απελπισία. Στον τόπο μας θρηνήσαμε τα τελευταία χρόνια χιλιάδες νεκρούς, που αυτοκτόνησαν γιατί έχασαν κάθε ελπίδα. Ας μην υποτιμά, λοιπόν, κανείς την συμβολή της Ορθοδοξίας στην επιβίωση του λαού μας αυτά τα χρόνια. Και, κυρίως, προσοχή! Αυτή η συμβολή δεν αφορά μόνο τα συσσίτια και τη βοήθεια μέσω διάφορων ιδρυμάτων. Είναι απείρως σημαντικότερη η διατήρηση της αισιοδοξίας και η ενδυνάμωση μέσω της πίστης για να ξεπεραστεί και αυτή η μεγάλη δυσκολία.
Επιπρόσθετα, ο ορθόδοξος τρόπος ζωής επιβάλλει τη λιτότητα και την εγκράτεια. Επομένως όποιος πράγματι ζει έτσι μπορεί πολύ πιο εύκολα να τα βγάλει πέρα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μοναστήρια μας μέσω αυτού του λιτού βίου επιβίωσαν από χίλια μύρια δεινά (ακόμα και από επιδρομές πειρατών και άλλων κατακτητών). Ωστόσο αυτός ο τρόπος ζωής (που προτείνει η Εκκλησία) ας μη γίνει άλλοθι για την επιβολή σκληρών και ανάλγητων μέτρων. Αλλο πράγμα είναι η κατ' επιλογή λιτή ζωή (που υποκριτικά, μεταξύ άλλων, έχει προτείνει και ο μοιραίος Βαρουφάκης) και άλλο η αναγκαστική επιβολή της για να θησαυρίζουν οι τράπεζες και τα συμφέροντα.
Οι χριστιανοί, λοιπόν, έχουν έναν οδηγό ζωής που ξεπερνά τα capital controls και τους κάθε είδους υλιστικούς περιορισμούς, αρκεί να μπορούν πράγματι να ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο (και να το θέλουν). Η πράξη έχει δείξει ότι είναι λίγοι αυτοί που τα καταφέρνουν. Ακόμα όμως κι αυτοί που «λοξοδρομούν» έχουν βάσιμους λόγους να μην απελπίζονται. Η βοήθεια του Θεού δεν είναι μια ψυχολογική ανάγκη, αλλά μια πραγματικότητα για όσους αληθινά πιστεύουν.
Ο Χριστός και οι πατέρες της Εκκλησίας έχουν περιγράψει ακόμα και αυτές τις καταστάσεις που ζούμε σήμερα. Τι σοφότερο από την παραβολή του άφρονος πλουσίου; Αυτού που θησαύριζε μια ζωή και, όταν αποφάσισε να απολαύσει τα αγαθά που συγκέντρωσε, πέθανε! Οπότε ας μη γίνουμε όμηροι της ματαιότητας!
Δημήτρης Ριζούλης
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου