Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο 15ο κεφάλαιο, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαιτέρα μνεία στο ελληνικό Έθνος, αποδεικνύοντας πώς, ο Γερμανός φιλόσοφος, ήταν όντως, πολύ μπροστά από την εποχή του...
Η επικαιρότητα των τελευταίων 24ώρων, το επιβάλλει θα λέγαμε, οπότε σας παραθέτουμε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:
Η προσπάθεια αυτή, είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά, μια οργή ποτισμένη με μίσος, ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο, να ονομάσει βαρβαρικά, ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους, δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα, να ...απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή (ώστε) να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους!
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει, ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα, τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών, είναι πολύ χαμηλής ποιότητος, σε σχέση με τους ηνιόχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται, οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου