Πώς να εμπιστευθεί κάποιος το ελληνικό δημόσιο, όταν γίνεται γνωστό πως παραγγέλλονται όπλα που δεν χρειάζονται, ή δεν λειτουργούν (σε ποια χώρα του κόσμου αγοράστηκαν άρματα χωρίς βλήματα;), ή πανάκριβα νοσοκομειακά μηχανήματα που συμπτωματικώς χαλούν σε απίστευτους ρυθμούς, ενώ τα αντίστοιχα ιδιωτικά στα οποία αποστέλλονται οι ασθενείς, δεν παρουσιάζουν προβλήματα;
Οι Απόδημοι αγαπούν την Ελλάδα. Και υποδέχονται με ενθουσιασμό και άπειρες εκδηλώσεις αγάπης τους εξ Ελλάδος απεσταλμένους αξιωματούχους. Οι οποίοι, στο σύνολό τους θα έλεγα, εκείνο το οποίο επιτυγχάνουν -αν δεν πάνε για τουρισμό- είναι να διαιρέσουν τους Αποδήμους, αναλόγως της κομματικής διαίρεσης που έχουν εδώ, καυγαδίζοντας μάλιστα εμπρός τους (οι απρεπείς συμπεριφορές τους γίνονται πρωτοσέλιδα στον ομογενειακό Τύπο);
Αυτό μάλιστα γίνεται και επισήμως. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα στις προηγούμενες αλβανικές εκλογές, όπου οι κ.κ. Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου επισκέφθηκαν την Αλβανία για να στείλουν μήνυμα υποστήριξης των κ.κ. Μπερίσα και Ράμα αντιστοίχως. Ποια Ελλάδα καλούνται να υποστηρίξουν οι Απόδημοι; Την «γαλάζια», την «πράσινη», την «ροζ», ποια Ελλάδα; Έστειλαν χρήματα στο Ταμείο για τους πυρόπληκτους της Πελοποννήσου. Ακόμη δεν μάθαμε πού πήγαν τα χρήματα εκείνα (100 εκατ. ευρώ)
Γι’ αυτούς και πολλούς λόγους οι Απόδημοι απέχουν. Γι’ αυτό και δεν έχουμε ισχυρό λόμπι. Η ελληνική φωνή δεν ακούγεται, από την στιγμή που πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, τον οποίο η θολοκουλτούρα αποκαλούσε CIAκωβο, παραβλέποντας σκοπίμως τις υπέρ της Ελλάδας παρεμβάσεις του.
Τα «μεγάλα» ονόματα των Αποδήμων δεν μετέχουν στις ομογενειακές οργανώσεις, και εκ του λόγου ότι λόγω κομματικού συμφέροντος, το ελληνικό ΥΠΕΞ ποτέ σχεδόν δεν τους πλησίαζε με αξιοκρατικά κριτήρια.
Είχα πολύ καλές σχέσεις πριν από χρόνια με τον αντιπρόεδρο της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας ΗΠΑ. Ένας υπέροχος Έλληνας, στον οποίον υποκλινόμουν μπροστά του, και εκ του λόγου ότι αποτόλμησε με τον αδελφό του, σε μικρή ηλικία, να δραπετεύσει από το τυραννικό καθεστώς του Εμβέρ Χότζα (αυτό το οποίο θαυμάζει ο κ. Μανώλης Γλέζος, και τον οποίο διέκρινε αδελφική φιλία με τον Αλβανό τύραννο). Στα σύνορα όμως, πυροβολήθηκαν από τους σκοπούς και το σώμα του αδελφού του έμεινε καρφωμένο στα συρματοπλέγματα.
Κατάφερε τελικά, με την συνδρομή του ΟΗΕ, να αποφυλακισθεί από τις φυλακές του Τίτο, όταν τον συνέλαβαν οι Γιουγκοσλάβοι στρατιώτες και τον υποπτεύονταν για κατάσκοπο των Αλβανών. Πήγε στις ΗΠΑ, έμαθε τέλεια τα σωστά ελληνικά, καίτοι δεν φοίτησε σε ελληνικό σχολείο, και διέθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία της Ελλάδας. Οι Απόδημοι Ηπειρώτες τον τίμησαν με την θέση του αντιπροέδρου της Ομοσπονδίας, της οποίας το διοικητικό συμβούλιο μια φορά τον χρόνο εκαλείτο από τον εκάστοτε πρόεδρο των ΗΠΑ, στον Λευκό Οίκο.
Προσέξτε τώρα. Μιλάμε για την Πανηπειρωτική Ομοσπονδία, όργανο με ισχύ δηλαδή. Πόσο όμως θα ελάμβανε στα σοβαρά ο Αμερικανός Πρόεδρος της χώρας που είναι η μάνα του καπιταλισμού, και όπου θεωρούνται σπουδαίοι οι άνθρωποι του χρήματος και οι κατέχοντες σημαντικές θέσεις, και όχι οι αγνοί και έντιμοι, όταν ο εν λόγω αντιπρόεδρος που σας ανέφερα ήταν σερβιτόρος;
Είπα παραπάνω, ότι υποκλίνομαι στον άδολο πατριωτισμό του, και στην ανιδιοτελή προσφορά του στην Ελλάδα. Είθε να υπήρχαν πολλοί Έλληνες σαν κι αυτόν. Όμως, εγώ δεν είμαι Αμερικανός πρόεδρος, και δεν έχουμε το ίδιο αξιακό σύστημα, γι’ αυτό και αξιολογούμε τους ανθρώπους διαφορετικά.
Επομένως, αν οι εκάστοτε εκπροσωπούντες το ελληνικό ΥΠΕΞ δεν αλλάξουν νοοτροπία, και εξακολουθούν να βλέπουν τα «μεγάλα» ονόματα των Αποδήμων σαν «αγελάδες για άρμεγμα» κομματικό ή για το πορτοφόλι τους, λόμπι Αποδήμων δεν θα έχουμε ποτέ ισχυρό. Δεν ευθύνονται οι Απόδημοι. Ευθύνονται οι πολιτικοί μας που τους διώχνουν.
Ο Μακεδών
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου