Έξω Φρενών (ένα απέραντο φρενοκομείο)

Η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάρει σκληρές αποφάσεις που απαιτούνται από τους δανειστές, εάν θέλει να εξασφαλίσει περισσότερα δάνεια και να αποφύγει τη χρεοκοπία, δήλωσε σε Φινλανδική εφημερίδα ο επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ. «Εάν η Ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδεχθεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και ότι πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις, τότε είναι μόνη της. Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα εάν η Ελλάδα δεν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό της» λέει ο Ντάισελμπλουμ στην καθημερινή εφημερίδα Helsingin Sanomat.


Αν το δει κανείς, για μια στιγμή από την δική τους πλευρά, καταλαβαίνει ότι τα λεφτά τους θέλουν κι αυτοί πίσω -και τρέμουν! Τρέμουν διότι αν δεν τα πάρουν πίσω τα λεφτά τους, πώς θα δικαιολογηθούν στους ψηφοφόρους τους που έδωσαν ανεπίδεκτα είσπραξης δάνεια στην Ελλάδα, για να σώσουν τις γαλλογερμανικές τους ιδιωτικές τράπεζες?

Όταν δείχνεις σε αυτόν με τον οποίο διαπραγματεύεσαι, άδεια τα ταμεία, αυτός είναι ένας σοβαρότατος λόγος εκνευρισμού εκ μέρους του. Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ που σηκώθηκαν κι έφυγαν από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, μπορεί να είναι ανάλγητοι, αλλά δεν είναι ηλίθιοι και ξέρουν ότι αν δεν συλληφθεί ο παράνομα αποθησαυρισμένος πλούτος των δύο τουλάχιστον τελευταίων δεκαετιών, της περιόδου δηλαδή που τα πράγματα εκτραχύνθηκαν εντελώς και που οι βουτιές στα δημόσια ταμεία ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, το ταμείο θα παραμένει ελλειμματικό.

Τους άλλους, τους (συν)εταίρους μας, το μόνο που τους κάνει να διστάζουν ακόμα, είναι ότι σε αυτήν την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου μας, είναι ανακατεμένοι και οι περισσότεροι από τους διεθνείς επιχειρηματικούς κολοσσούς, προεξεχόντων των γερμανικών, που, όπως είναι παγκοίνως γνωστό, διαχρονικά εξαγοράζουν την ελληνική πολιτική τάξη των χρυσοκάνθαρων παρασίτων που μας κυβερνούν με την ψήφο μας. Αλλά αν οι σχεδιασμοί τους είναι ανόητοι, η εκτέλεση του προγράμματος «διάσωσης» είναι ακόμα χειρότερη και τα νούμερα προφανώς δεν βγαίνουν, οπότε θα χρειαστεί να πάρουν και αυτοί, τις αποφάσεις τους.

Αλλά κι εμείς, "πρώτη φορά αντιμνημονιακά" τι κάνουμε από τη μεριά μας για να προστατευθεί η διαλυμένη μας κοινωνία?

1) Βάζουμε στη ρύθμιση των 100 δόσεων τους μεγάλους και σεσημασμένους απατεώνες και τους άλλους συστηματικούς φοροκλέφτες, εξομοιώνοντάς τους με τον κάθε φτωχοδιάβολο που παλεύει να επιβιώσει μέσα στον κυκεώνα που δημιούργησαν την τελευταία πενταετία τα σούρτα-φέρτα του Φουχτελάκη και του σπουδαίου κ. Πολ Τόμσεν και ο συναγελασμός τους με τους απελθόντες ολετήρες που από τα παρασκήνια δεν έχουν σταματήσει να κυβερνούν.

2) Διαβουλευόμαστε συγχωροχάρτια.

3) Αερολογούμε με δημιουργική ασάφεια, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουμε την καταστροφική σαφήνεια με την οποία οι (συν)εταίροι μας θέλουν τα λεφτά τους πίσω... Χωρίς να τολμάμε να μιλήσουμε για τα ισοδύναμα!

Μ' αυτά και με τ' άλλα, περνάει ο καιρός, η θηλιά γύρω από τους λαιμούς μας σφίγγει κι οι δηλητηριώδεις νεροφίδες καραδοκούν στα θολά νερά του βρομιάρικου Ποταμιού (άλλοι ονομάζουν αυτό το καραούλι και "σοβαρή" Χρυσή Αυγή). Ο Θεός κοιτάζει αλλού και μην ελπίζεις: δεν πρόκειται να βάλει το χέρι του...

πηγη