Το βρετανικό παράδειγμα...
Είμαι βέβαιος πως οι φίλοι αναγνώστες θα έχουν κουραστεί να επαναλαμβάνω, πως οι τεμαχισμοί των κρατών δεν θα εξαντληθούν σε Ασία και Αφρική, αλλά θα επεκταθούν παντού. Ούτε οι ΗΠΑ και η Γερμανία θα γλιτώσουν, μόνο που θα...
«φαγωθούν» τελευταίες, αφού πρώτα επιτελέσουν το έργο που τις ανέθεσαν, την διάλυση δηλαδή των κρατών.
Μού είναι αδύνατο να πιστέψω, ότι δεν έγινε αντιληπτό ακόμη πως οδηγούν την υφήλιο σε πολυτεμαχισμό κρατών, αδύναμων προτεκτοράτων, εξαρτώμενων από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν χρειάζονται στην Δύση βόμβες, αρκεί το κλειδί του τραπεζικού θησαυροφυλακίου να το κρατούν τα κατάλληλα χέρια των εντολοδόχων.
Βεβαίως, ανίδεοι περί την πολιτική, παρόλο που βρίσκονται στο Κοινοβούλιο, έσπευσαν να χειροκροτήσουν την αποκαλούμενη «Αραβική Άνοιξη», όρο που σταμάτησαν να χρησιμοποιούν μόλις εμφανίσθηκε η ISIS. Δεν αντελήφθησαν τι εκπροσωπούσε, όπως δεν αντιλαμβάνονται ότι ο ρόλος των τζιχαντιστών -με αυτήν, ή άλλη μορφή, όπως των ναζιστών που συγκυβερνούν στην Ουκρανία- δεν σταματά στα ήδη ανατεθέντα σ’ αυτούς καθήκοντα. Έχουν πολλή δουλειά ακόμη. Η Ρωσία είναι βέβαιη πως αποτελεί στόχο, όπως και η Κίνα που εξοπλίζεται με απίστευτη ταχύτητα. Η Ευρώπη όμως… καθεύδει. Δεν γίνονται ακόμη συζητήσεις για τις εθνοτικές ή θρησκευτικές συγκρούσεις που είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθούν πιο δυναμικά, ούτε προβληματίστηκε κανείς για το γεγονός, ότι αιφνιδίως ανέκυψαν αυτονομιστικά κινήματα. Σκωτία, Καταλωνία, Πάδουα, Βέλγιο απασχόλησαν για λίγο με τις τάσεις αυτονόμησης και διάσπασης, και το θέμα κλείστηκε σε συρτάρι. Και για να μη πω τι συμβαίνει στην Ανατολική Ευρώπη, όπου προχθές μάλιστα η Υπερδνειστερία ζήτησε να τεθεί υπό την προστασία της Ρωσίας.
Δεν αποτελεί επομένως έκπληξη το γεγονός ότι η βασίλισσα της (άλλοτε) Μεγάλης Βρετανίας, στην καθιερωμένη ομιλία της κατά την έναρξη των εργασιών του κοινοβουλίου, είπε: «Η κυβέρνησή μου θα επαναδιαπραγματευθεί τη σχέση του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα επιδιώξει τη μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς όφελος όλων των χωρών-μελών».
Ο κ. Κάμερον έχει έτοιμο νομοσχέδιο για δημοψήφισμα, εάν η Ε.Ε. δεν αποδεχθεί την «μεταρρύθμιση» όπως την εννοεί η Βρετανία. Και φυσικά δεν μπορεί να αποδεχθεί η Ευρώπη οποιοδήποτε βρετανικό αίτημα, καθ’ ην στιγμή είναι κοινή η πεποίθηση πως η Βρετανία αποτελεί τον Δούρειο Ίππο και τον μακρύ βραχίονα των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Ο στρατηγός ντε Γκωλ δεν ήθελε την Βρετανία στην ΕΟΚ, επειδή βεβαίως γνώριζε τον ρόλο της.
Επομένως, είτε η Ευρώπη αποδεχθεί τα βρετανικά αιτήματα, είτε όχι η εξασθένησή της είναι γεγονός. Σ’ αυτό συνεπικουρεί και η πολιτική του κ. Σόιμπλε και των συν αυτώ, χωρίς να μπορώ να γνωρίζω εάν συνειδητώς δρα εναντίον της Ευρώπης, ή το πράττει επειδή μισεί τους ανθρώπους.
Θα περίμενα να γίνουν κάποιες συζητήσεις στην χώρα μας, ιδιαιτέρως εχθές που είχαμε την 36η επέτειο από την είσοδό μας στην ΕΟΚ. Τέτοιες συζητήσεις δεν είναι μόνον για τους ιστορικούς, αλλά για να διακριβωθεί κατά πόσο αυτά που θεωρούμε «εθνικούς στόχους» είναι έτσι, ή μήπως είναι στην πραγματικότητα παγίδες.
Υπενθυμίζω, ότι η είσοδός μας στην Ευρωζώνη πανηγυρίστηκε από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, θεωρούμενη ως επίτευξη «εθνικού στόχου». Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε.
Την 28η Μαΐου 1979, είχε διαμορφωθεί ενθουσιώδες κλίμα στην πλειονότητα των πολιτών που έβλεπαν την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ περίπου ως σωτηρία. Τώρα κυριαρχεί ευρωσκεπτικισμός. Και μπορεί στην χώρα μας να μη έχουν ακόμη εκδηλωθεί δυναμικά κινήματα, σε ευρωπαϊκές χώρες όμως η επιρροή τους είναι σημαντική. Ο «δάκτυλος» αυτών που θέλουν εξασθενημένη την Ευρώπη είναι εμφανής.
Η αλήθεια είναι πως είχαμε τη δυνατότητα να εμφανίσουμε πολλά θετικά, και όχι μόνο τα αρνητικά, από την είσοδό μας στην ΕΟΚ. Αλλά ο άθλιος παλαιοκομματισμός, που εξακολουθεί ακόμη να κυριαρχεί αλώβητος μέχρι σήμερα -απλώς αλλάζουν πρόσωπα και ιδεοληψίες- δεν επέτρεψε να αξιοποιήσουμε τις όποιες ευκαιρίες παρουσιάστηκαν. Θα μας ευγνωμονούν γι’ αυτό πολλοί, μεταξύ άλλων και οι Ρωσίδες με τις Ουκρανές καλλιτέχνιδες που σε μεγάλο αριθμό άδειαζαν πορτοφόλια πολλών αιφνιδίως πλουτισάντων γεωργών.
Ως κατακλείδα, μεταφέρω μια αποστροφή από σημείωμα στο onalert: «Στην πρώτη πραγματική θύελλα που προέκυψε στην κατά τ΄ άλλα Ενωμένη Ευρώπη, η Ελλάδα το μόνο που δεν ένοιωσε ήταν η ευρωπαϊκή …οικογενειακή θαλπωρή. Της επιβλήθηκε ένα τιμωρητικό “πρόγραμμα συμμόρφωσης” το οποίο απέτυχε παταγωδώς! Κι όμως επιμένουν ότι πρέπει να το συνεχίσει μέχρι την απόλυτη διάλυση».
ΒΟΡΕΙΑ
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου