Ο χρήσιμος ηλίθιος δεν είναι ο κ. Τσίπρας αλλά ο ελληνικός λαός

Μαρία Τσολακίδη,

Ο χρήσιμος ηλίθιος δεν είναι ο κ. Τσίπρας αλλά ο ελληνικός λαός που ξεπουλιέται για να παίζουν οι "μεγάλοι" τα παιχνίδια τους
 Η σκηνοθετημένη ρήξη με τους εταίρους και το άνοιγμα της ελληνικής κυβέρνησης προς την Ρωσία το μόνο που προκαλεί είναι η συνέχιση της αβεβαιότητας του ελληνικού λαού για το δικό του αύριο.
Σημαίνει ότι στο παζάρεμα της χώρας πέρα από τους Θεσμούς μπαίνουν και άλλες χώρες να μοιράσουν τον πλούτο της Ελλάδας μόνο και μόνο για να υπάρχει ρευστό που να κινεί την μηχανή των ψήφων και να διατηρεί το πρόσχημα της Δημοκρατίας....


Οι Θεσμοί συνεχίζουν να παίζουν τον σκύλο με την γάτα όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις στέλνοντας μηνύματα για μέτρα που πρέπει να παρθούν και άλλα που πρέπει να αφαιρεθούν από την λίστα μεταρρυθμίσεων του κ. Βαρουφάκη. Οι υπουργοί της κυβέρνησης μέχρι το επόμενο Γιουρογκρούπ (που πιθανόν να γίνει στις 24 Απριλίου) κάνουν σκωτσέζικο ντους στο λαό με δηλώσεις όπως του κ. Σταθάκη "δεν νομίζω να μείνουμε από λεφτά" και του κ. Βούρτση "θα πληρωθούν συντάξεις και μισθοί και όχι η δόση στο ΔΝΤ". Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση ζητάει τα 7,2 δις από τις υπολειπόμενες δόσεις για να μην έχουμε οικονομική ασφυξία.

Την ώρα που γίνονται όλα αυτά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ελλάδα κάνει μια απελπισμένη κίνηση να απειλήσει την Ε.Ε ανοίγοντας εμπορικές διαπραγματεύσεις με την Ρωσία, ενώ η κυρώσεις της Ε.Ε προς την Ρωσία είναι ακόμη σε ισχύ. Ο υπουργός Εξωτερικών, κ. Κοτζιάς, για την επικείμενη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο Πούτιν δήλωσε: " Δεν θεωρούμε ότι μπορούν να χρησιμοποιούνται οι κυρώσεις, προκειμένου να εξοντώσεις την άλλη πλευρά, διότι δημιουργείς μόνον αστάθεια και μπορεί και να οδηγηθείς και σε χάος".

Ο κ. Κοτζιάς ήταν όμως ένας από τους υπουργούς της Ε.Ε που συμφώνησε στις 30 Ιανουαρίου την συνέχιση των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας μέχρι τον Σεπτέμβριο μην ασκώντας κανένα βέτο αν και όπως ο ίδιος χθες επισήμανε "οι εισαγωγές από την Ρωσία προς την Ελλάδα είναι οκτώ φορές μεγαλύτερες απ' ότι οι εξαγωγές μας".

Μέσα στην Ε.Ε, έξω από την Ε.Ε

Δεν έχει περάσει ένας μήνας από όταν ο πρόεδρος της Κομισιόν, κ. Γιούνκερ, δήλωσε από το Βερολίνο ότι ήρθε η στιγμή για την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Στρατού με αφορμή τον κίνδυνο της "επεκτατικής πολιτικής" της Ρωσίας προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δεν είχε κάνει καμία απολύτως δήλωση για αυτή την πρόταση που βρήκε πρώτο υπερασπιστή την Γερμανία. Τώρα που οι Θεσμοί πιέζουν την Ελλάδα, η κυβέρνηση αποφασίζει να κάνει "αντάρτικο" μέσα στην Ε.Ε αλλά την ίδια στιγμή ζητάει και 7,2 δις ευρώ από την δόση που συμφωνήθηκε μέσω Μνημονίων και να διατηρεί το δικαίωμα ευρωπαϊκών κονδυλίων όπως τα ΕΣΠΑ για τα 5μηνα απασχόλησης.

Η ελληνική πλευρά δεν αποφασίζει τελικά με ποιο στρατόπεδο θέλει να είναι. Διότι από τη μια υποστηρίζει ότι η "Ευρώπη είναι η πατρίδα μας" (τάδε έφη κ. Βαρουφάκης) αλλά από την άλλη κυβερνητικές πηγές δηλώνουν στην βρετανική εφημερίδα Telegraph "θα κλείσουμε τις τράπεζες και θα τις εθνικοποιήσουμε, και μετά θα εκδώσουμε IOUs εάν χρειαστεί, και ξέρουμε όλοι τι σημαίνει αυτό. Αυτό που δεν θα κάνουμε είναι να γίνουμε προτεκτοράτο της Ε.Ε".

Μπορεί το δημοσίευμα αυτό να το διαψεύσει η ελληνική κυβέρνηση όμως ο κύριος Λαφαζάνης μετά την επίσκεψή του στην Ρωσία τάχθηκε υπέρ της διέλευσης του ρωσικού αεριόυ από Ελληνικά εδάφη μέσω του Tuskish Stream. "Aν δεν υπάρξει αυτός ο αγωγός, θα υπάρξει μονοπώλιο διασύνδεσης της Ρωσίας με την Ευρώπη μέσω Γερμανίας, κάτι που θα ενίσχυε περαιτέρω τη γερμανοποίηση της Ευρώπης και δεν θα βοηθούσε την ισότιμη συνεργασία χωρών και λαών". Οι δηλώσεις του κ. Λαφαζάνη και το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας έχουν κοινή ρίζα. Για να μην γίνει προτεκτοράτο της Ε.Ε, η Ελλάδα θα πρέπει να ανοίξει οικονομικές συνεργασίες με άλλες χώρες.

Όμως πώς μπορεί να γίνει αυτό όταν η Ελλάδα είναι δεμένη με μνημονιακούς νόμους και όρους ενώ ο κ. Τσίπρας δηλώνει μέσα στην Βουλή ότι στα μέσα καλοκαιριού θα "υπογραφεί Συμφωνία Ανάπτυξης" με τους Θεσμούς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που o Guardian χαρακτηρίζει τον κ. Τσίπρα με τους χειρισμούς που κάνει με την Ρωσία εν μέσω διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε ως "τον χρήσιμο ηλίθιο του Πούτιν", εφόσον η Ρωσία είναι ένας παγκόσμιος παίκτης που έχει απλωθεί από την Κίνα μέχρι την Αμερική. Η Ρωσία σύμφωνα με την Ε.Ε έχει καταπατήσει κανόνες που υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή ασφάλεια από το 1945 και ο κύριος Τσίπρας είναι υπέρ των κανόνων που διέπουν την Συνθήκη Ίδρυσης της Ε.Ε.

 Δώστε λεφτά και πάρτε χώρα

Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμία σταθερή πορεία και αυτό συμβαίνει διότι χαράζει πολιτική, όχι με το πώς θα αναπτύξει τις δικές της παραγωγικές δυνάμεις έτσι ώστε να μην είναι προτεκτοράτο ούτε της Ε.Ε, ούτε της Ρωσίας, ούτε των ΗΠΑ, ούτε της Κίνας, αλλά συνεχίζει να διατηρεί τον ρόλο του ανέντιμου επαίτη, τον οποίο δεν αφορά τι αντίτιμο θα έχει για το μέλλον της χώρας οποιαδήποτε συνεργασία ή δάνειο, παρά μόνο να πάρει λεφτά άμεσα βάζοντας ως ισχυρό χαρτί μόνο τον γεωπολιτικό ρόλο που έχει η Ελλάδα.

Αυτό αποδεικνύεται και από την δήλωση σε τηλεοπτικό κανάλι του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Σύριζα, κ. Πετράκου, ο οποίος ελαφρά τη καρδία δήλωσε "δεν πρόκειται να υπάρξουν αποκρατικοποιήσεις. Συμπράξεις με άλλα κράτη, τα οποία θα βάλουν λεφτά και θα επενδύσουν, φυσικά μπορεί να υπάρξουν". Αυτό που είπε ο κύριος Πετράκος είναι παράδοση της χώρας σε ξένα κράτη μόνο και μόνο για να βάλουν λεφτά στα μεγαλόπνοα σχέδια της κυβέρνησης που παραδέχεται ότι είναι ανίκανη να βάλει μπροστά με τις δικές της δυνάμεις την οικονομία της χώρας.

Οι συμπράξεις, οι συμφωνίες και οι συμβιβασμοί (ακόμα και έντιμοι όπως τους χαρακτηρίζει ο κ. Τσίπρας) αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα έχει χάσει προ πολλού την εθνική κυριαρχία και γίνεται αντικείμενο πλειστηριασμού σε διεθνή παζάρια. Αποδεικνύει ότι ούτε αυτή η κυβέρνηση έχει σκοπό να βάλει μπροστά την παραγωγική ατμομηχανή της Ελλάδας, αλλά είναι έτοιμη να παραδώσει γη και ύδωρ απειλώντας εμμέσως τον ελληνικό λαό ότι αν δεν κάνει όλα αυτά τότε οι Έλληνες δεν θα έχουν μισθούς, συντάξεις, υγεία και αξιοπρέπεια, η οποία μέχρι σήμερα βάση της πολιτικής της κυβέρνησης βασίζεται μόνο στο χρήμα που υποσχέθηκε προεκλογικά.