Ο Ζεμούρ, που ιδεολογικά τοποθετεί τον εαυτό του στην Δεξιά και αυτοπροσδιορίζεται ως «Γκολικός» ή «Βοναπαρτικός», έχει κατά καιρούς ασκήσει έντονη κριτική στην μετανάστευση, στο νεοφιλελευθερισμό, στον καπιταλισμό, στον φεμινισμό, στην ‘gay ιδεολογία’ και στην υπερβολική ενοχή για τους διωγμούς των εβραίων στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Ο Ζεµούρ αναπολεί τις ημέρες της νιότης του που η Γαλλία ήταν πολιτισμικά ενιαία και νοσταλγεί τη Γαλλία του Ναπολέοντα και του Ντε Γκολ, των λευκών παιδιών που λέγονται Ζακ και Φρανσουά. Θεωρεί ότι με τη βρετανικής έµπνευσης εγκαθίδρυση του ελεύθερου εµπορίου και της κοινοβουλευτικής δηµοκρατίας, άρχισε η γαλλική παρακµή.
«Πιστεύω βαθύτατα ότι η Βρετανία προκάλεσε τους δυο παγκόσµιους πολέµους», έχει δηλώσει. Το τελευταίο του βιβλίο λέγεται «Γαλλική Αυτοκτονία» (“Le Suicide français”). Το 2010 στο βιβλίο του «Γαλλική Μελαγχολία» (‘Mélancolie française’), έγραψε για την «παρακµή» της Γαλλία, την οποία απέδιδε στη Βρετανία και την επερχόµενη κατάρρευση, στον «πόλεµο» ανάµεσα στους χριστιανούς και τους µουσουλµάνους «βαρβάρους».
Το βιβλίο είχε κάνει θραύση. Τότε είχε συγκρουστεί στα τηλεοπτικά πλατό µε τον Ζορζ Μαρκ Μπεναµού, έναν αριστερό συγγραφέα και σύµβουλο του Σαρκοζί, ο οποίος του είπε: «Είσαι φασίστας. Είσαι πιο δεξιά ακόµη και από τον στρατάρχη Πετέν». Είναι οξύς κατήγορος της πολιτικής ορθότητας, η οποία «έχει επιβληθεί από την ελίτ» και την οποία «ο κόσμος δεν μπορεί να τη δεχθεί». «Λέω αυτό που σκέπτεται ο κόσμος», ισχυρίζεται ο ίδιος. Το 2011 οδηγήθηκε στο δικαστήριο κατόπιν μήνυσης από την οργάνωση ‘SOS Racisme’ και καταδικάστηκε για «λόγο μίσους», μόνο και μόνο επειδή είπε ότι οι έμποροι ναρκωτικών είναι κυρίως μαύροι και Άραβες. Πρόσφατα απολύθηκε από το εβδομαδιαίο τηλεοπτικό πρόγραμμα του στην i-Télé, ύστερα από πιέσεις από την Αριστερά, με την κατηγορία της «ισλαμοφοβίας».
Στις ραδιοφωνικές εκπομπές του στο RTL αναφέρθηκε στον Πάπα Φραγκίσκο, τον θεωρούμενο «προοδευτικό» ή «ριζοσπαστικό» Πάπα. Στις 25 Νοεμβρίου, ο Φραγκίσκος είχε ταξιδέψει στην πόλη του Στρασβούργου για να απευθυνθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά παρέλειψε να επισκεφθεί το μεγάλο καθεδρικό ναό του Στρασβούργου, μια παράλειψη που προκάλεσε ανησυχία μεταξύ των παραδοσιακών Καθολικών. Από εκεί ξεκινάει την κριτική του ο Zemmour.
Λέει:
Είναι η ιστορία ενός Πάπα που πηγαίνει στο Στρασβούργο και αγνοεί τον καθεδρικό ναό. Σαν ένας μουσουλμάνος να πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ και να μην προσεύχεται στο τζαμί Αλ Ακσά. Σαν ένας Γάλλος πρόεδρος ο οποίος γιορτάζει την 11η Νοεμβρίου, (Ημέρα Εκεχειρίας, η επέτειος της λήξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου επίσημη αργία στην Γαλλία) χωρίς να επισκεφθεί το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Σαν η Βασίλισσα της Αγγλίας να περιφρονήσει το Βασιλικό Ναυτικό. Σαν ένας Αμερικανός πρόεδρος που δεν θα ορκιστεί σε μια Βίβλο.
Στην ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Πάπας Φραγκίσκος μίλησε για τις «ρίζες της Ευρώπης», αλλά ποτέ δεν κατέστησε σαφές ότι είναι Χριστιανός. Εξύψωσε την ‘πνευματικότητα’, αλλά ίσα που ανέφερε το όνομα του Θεού, και ποτέ αυτό του «Χριστού». Ανέφερε τις λέξεις "ανθρώπινα δικαιώματα", "αλληλεγγύη", "εκμετάλλευση" διαφορετικότητα", "το περιβάλλον", "παγκοσμιοποίηση" και "μετανάστευση", αλλά όχι «άμβλωση», «ευθανασία» ή «γάμος των ομοφυλοφίλων».
Αυτός ο Πάπας έχει εμμονή με το «διάλογο» μεταξύ του Χριστιανισμού και του Ισλάμ, αλλά εκτός από ένα συμβατικό και διπλωματικού επιπέδου διάλογο, πώς μπορεί ο Χριστιανισμός να διαλεχθεί με το Ισλάμ, το οποίο θεωρεί όλους τους Χριστιανούς μουσουλμάνους οι οποίοι δεν το γνωρίζουν ακόμη ή που αρνούνται αυτό που είναι;
Παρουσιαστής: «Αλλά όλα αυτά, Eric, (τα κάνει ο Πάπας) απλώς και μόνο επειδή ασκεί, με αυτόν τον τρόπο, το έργο των προκατόχων του».
Α, αλλά ο Φραγκίσκος είναι στην πραγματικότητα ο αντι-Βενέδικτος XVI, ο οποίος είχε προκαλέσει σκάνδαλο που εκθείαζε τον Χριστιανισμό, εμποτισμένο με τον ελληνικό λόγο, το αντίθετο δηλ. του Ισλάμ (βλ. εδώ). Ο Βενέδικτος ΙΣΤ' υπενθύμισε τις αρχές της Εκκλησίας, που υποβάθμισε την παρηγορητική ψευδο-λατρεία της φτώχιας [misérabilisme] που εξαπλώνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο Φραγκίσκος ενεργεί με βάση την παρηγορητική ψευδο-λατρεία της φτώχειας για να ενισχύσει τη δημοτικότητά του με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο Βενέδικτος ΙΣΤ' υπενθύμισε το δόγμα σε μια εποχή που το απέρριπτε. Ο Φραγκίσκος πετάει έξω δόγμα για να ευχαριστήσει την εποχή του.
Η πρόσφατη Σύνοδος για την Οικογένεια και ο σεβασμός της προς τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων (!) ήδη τάραξε τους Χριστιανούς. Στη Γαλλία, εκείνοι που διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην «γάμο για όλους» [δηλ. των ομοφυλόφιλων] στο όνομα της πίστης τους, αισθάνθηκαν προδομένοι - αυτό το ταξίδι (του Πάπα) στο Στρασβούργο κατέληξε να τους οδηγήσει σε απόγνωση.
Το Βατικανό ΙΙ είχε σπείρει το χάος στην λειτουργική διάσταση των Χριστιανών. Ο Φραγκίσκος φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να προδώσει την πολιτιστική και την θρησκευτική διάσταση. Ο Πάπας Φραγκίσκος είναι το είδωλο των μέσων ενημέρωσης, των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και της Αριστεράς στη Δύση*. Ο ίδιος δεν φαίνεται να τον πειράζει που οι πιο εκδικητικοί και σαρκαστικοί επικριτές της Εκκλησίας είναι αυτοί που τον χειροκροτούν.
...Ο Πάπας Φραγκίσκος είναι ένας μετα-χριστιανικός Πάπας. Ένας υποστηρικτής ενός Χριστιανισμού χωρίς δόγματα, ο οποίος λατρεύεται από τους σύγχρονους προοδευτικούς, οι οποίοι έχουν πετάξει στους σκουπιδοτενεκέδες της ιστορίας, ό, τι είναι ιερό. Ένας Πάπας που ενσαρκώνει καλύτερα τα διάσημα λόγια του (Άγγλου καθολικού φιλόσοφου) Chesterton για αυτόν το «σύγχρονο κόσμο, που είναι γεμάτος από αλλοιωμένες χριστιανικές αρετές». (“The modern world is full of the old Christian virtues gone mad....” – G.K. Chesterton, “Orthodoxy”).
Ο Πάπας Φραγκίσκος βρίσκεται στη διαδικασία της μετατροπής της (καθολικής) Εκκλησίας σε μια απλή ΜΚΟ, κάτι μεταξύ ‘Greenpeace’ και ‘Terre d'ASILE’ (ΜΚΟ «για τα δικαιώματα των μεταναστών»).
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου