Πώς να σταθεροποιηθεί η θερμοκρασία σ’ ένα πλανήτη που δεν είναι σταθερός και μεταβάλλεται διαρκώς;

Η Γη μας έχει ηλικία 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, σ’ αυτά τα χρόνια διαρκώς μεταβάλλεται και το ίδιο συμβαίνει και με το κλίμα στις διάφορες περιοχές της. Παρουσιάζουμε σήμερα μια ωραία κινούμενη εικόνα απ’ την αλλαγή της μορφής του πλανήτη μόνο στα …

τελευταία 200 εκατομμύρια χρόνια, για να συνειδητοποιήσουμε όλοι την έκταση των αλλαγών. 
Πριν λοιπόν 300 εκατομμύρια χρόνια οι σημερινές ήπειροι δεν υπήρχαν, ήταν όλες ενωμένες μεταξύ τους σε μια υπερ-ήπειρο, την ονομαζόμενη Πανγαία, που βρισκόταν στο Νότιο ημισφαίριο και περιβαλλόταν από έναν ωκεανό, την Πανθάλασσα.
Πριν 200 εκατομμύρια χρόνια η Πανγαία άρχισε να αποσυντίθεται και, με την κίνηση των λιθοσφαιρικών πλακών, να σχηματίζονται οι σημερινές ήπειροι και οι σημερινοί ωκεανοί. (Κι αν δείτε πιο προσεκτικά την κίνηση των τεμαχών στην κινούμενη εικόνα, θα δείτε να εμφανίζονται κάποια στιγμή στη Μεσόγειο η Κύπρος και η Κρήτη, η Σαρδηνία και η Κορσική).

Αυτή την κίνηση των ηπείρων, που δεν έχει σταματήσει και δεν πρόκειται να σταματήσει, χρησιμοποιεί σήμερα η πετρελαϊκή βιομηχανία για να προβλέψει πιθανές τοποθεσίες κοιτασμάτων υδρογονανθράκων: αν βρεθεί κοίτασμα στις δυτικές ακτές της Αφρικής, ερευνούν αντίστοιχα στις «ομόλογες» απέναντι ανατολικές ακτές της Αμερικής.
Η ανακάλυψη κοιτασμάτων στο Μαρόκο έδωσε το κίνητρο επανάληψης των ερευνών στην «ομόλογη» Νέα Σκωτία της Βόρειας Αμερικής, απ’ όπου η πετρελαϊκή βιομηχανία είχε αποχωρήσει λόγω «εξάντλησης των κοιτασμάτων».
Ήδη οι νέες έρευνες, σε μεγαλύτερα βάθη των ακτών της Νέας Σκωτίας, έχουν αποδώσει τετραπλάσιες ποσότητες απ’ όσες παρήγαγε ποτέ η περιοχή. Είναι βλέπετε κι αυτή η πρόοδος της τεχνολογίας, που δεν αφήνει με τίποτα να επαληθευθεί η κάποτε κορυφαία θεωρία του peak oil, της κορύφωσης της παραγωγής και της σταδιακής εξάντλησης των κοιτασμάτων.
Με τη μεγάλη απάτη της «ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής» λένε πως θέλουν να περιορίσουν τις εκπομπές CO2, προκειμένου να συγκρατηθεί η άνοδος της θερμοκρασίας σε έως +2^οC σε σχέση με τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής. Πώς όμως μπορεί ποτέ να σταθεροποιηθεί η θερμοκρασία σ’ ένα πλανήτη που δεν είναι σταθερός και μεταβάλλεται διαρκώς; Πώς να σταθεροποιηθεί η θερμοκρασία σε ηπείρους που αλλάζουν ημισφαίριο; Σε ωκεανούς που αλλάζουν μέγεθος και σχήμα;
Οι αλλαγές αυτές συμβαίνουν στη γεωλογική κλίμακα χρόνου, μέσα εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια, όχι μόνο στη διάρκεια της παρουσίας του ανθρώπινου είδους πάνω στη γη και σίγουρα όχι στη διάρκεια μιας δυο γενεών ή όσο διαρκούν τα δελτία βραδινής προπαγάνδας της τηλεόρασης, όπως παραστατικά μας δείχνει το πιο κάτω πολύ διδακτικό βίντεο:



Ίσως γι’ αυτό και τα μοντέλα της θεωρίας της «ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης» δεν επαληθεύτηκαν κι από εκεί που το 2007 μας έλεγαν όλο σιγουριά πως το 2013 ο Αρκτικός Ωκεανός θα είναι ελεύθερος από πάγους και κατάλληλος για ναυσιπλοΐα, οι πάγοι επανακάμπτουν κι ο πλανήτης δεν ζεσταίνεται πια τα τελευταία 18 χρόνια και 3 μήνες. Και με τα χιόνια που βλέπουμε πρόσφατα ακόμα και στις πιο θερμές περιοχές ή τις σιβηριανές θερμοκρασίες στα Βαλκάνια, ίσως σε λίγα χρόνια να κάνουμε λιτανείες για να ζεστάνει λίγο το κλίμα, που κατά τα λοιπά θα προσπαθούν να μας πείσουν πως «υπερθερμαίνεται».

Το πλήρες άρθρο με τα λινκς τεκμηρίωσης (με μπλε) βρίσκεται ΕΔΩ 
Έχουμε πει κι άλλοτε (και θα το λέμε συχνά), πως δεν είναι η αύξηση των εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου» που προκαλεί την αύξηση της θερμοκρασίας, αλλά η αύξηση της θερμοκρασίας προκαλεί την αύξηση των εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου», όπως καταρχήν και κυρίως είναι οι υδρατμοί κι όχι το CO2. Αλλά πως να πεις πως το νερό είναι βλαβερό και να μη σε πάρουν με τις πέτρες; Χωρίς το νερό και χωρίς τον άνθρακα δεν θα υπήρχε ζωή στον πλανήτη μας, θα ήταν ένα ακόμα απ’ τα δισεκατομμύρια άγονα άστρα που υπάρχουν στο σύμπαν.