Τι αγνοεί ο ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό

Του Αλεξάνδρου Τάρκα.

Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά, μπροστά στον φράχτη αποτροπής παράνομης εισόδου πολιτών στα σύνορα του Εβρου, διεύρυναν την προεκλογική ατζέντα με ένα μείζον πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.
Η αλλοίωση της ομοιογένειας του πληθυσμού, ο κλονισμός της δημόσιας ασφάλειας, οι δαπάνες για την αποτροπή εισόδου ή, στη συνέχεια, την ανθρωπιστική φιλοξενία των παράνομων μεταναστών και, ασφαλώς, η διπλωματική πτυχή ως προς την Τουρκία είναι ζητήματα σοβαρότατα. Δεν είναι δυνατόν να μονοπωλούνται ούτε από τους έξαλλους της Χρυσής Αυγής ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ....

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυταπατάται και εθελοτυφλεί, αν θεωρεί ότι η κατάσταση μπορεί να συγκριθεί με τη συμπάθεια προς τους Παλαιστινίους, που έρχονταν τις δεκαετίες του '70 και του '80, ή προς τους Κούρδους -κυρίως μαρξιστές του PKK-, που πωλούσαν αντιτουρκικά περιοδικά στα σταυροδρόμια της Αθήνας στα χρόνια του '80 και του '90. Ολοι αυτοί ήταν σχετικά λίγοι και διέθεταν (ή επικαλούνταν) επιχειρήματα για την αίτηση ασύλου ή την προσωρινή παραμονή υπό καθεστώς ανοχής.
Επίσης, το σημερινό πρόβλημα δεν συγκρίνεται με τη μαζική μετανάστευση Βαλκάνιων γειτόνων μας από το 1991 ως το 2004-2005. Η διεθνής εμπειρία δείχνει (και επιβεβαιώθηκε στην Ελλάδα) ότι οι μετανάστες γειτονικών χωρών είτε αφομοιώνονται γρήγορα είτε αποχωρούν οικειοθελώς, ενώ πρώτοι οι ίδιοι απομονώνουν ομοεθνείς τους με εγκληματικές τάσεις.
Αντίθετα, εν έτει 2015, η έλευση δεκάδων χιλιάδων μεταναστών από την Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική δεν παρουσιάζει απολύτως καμία ομοιότητα με τα περασμένα χρόνια και τις άλλες εθνότητες. Αν εξαιρέσουμε δε τις καθυστερήσεις στη συγκρότηση των επιτροπών ασύλου και την εξέταση των σχετικών αιτημάτων, το ελληνικό κράτος δείχνει τα τελευταία χρόνια προσαρμοστικότητα και ανθρωπιστική μέριμνα.
Ομως, από εκεί και πέρα, η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει περισσότερα ή να γίνει, χάριν των κανονισμών «Δουβλίνο ΙΙ» και «ΙΙΙ», ο χώρος ανάσχεσης των χιλιάδων που θέλουν να μεταβούν στα άλλα μέλη της Ε.Ε. Πολλοί εξ αυτών είναι απλοί, δυστυχισμένοι άνθρωποι, και θα κάνουν τα πάντα για μια καλύτερη ζωή, αλλά η Ελλάδα δεν τους αντέχει! Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ χρήσιμο θα ήταν να απαντήσει σε ορισμένα σημαντικά ερωτήματα:
Θα επιμείνει στην ιδέα ελεύθερης εισόδου των μελών των οικογενειών όσων μεταναστών βρίσκονται στην Ελλάδα, οδηγώντας γρήγορα στον διπλασιασμό όσων θα διαβιούν στη χώρα;
Θα διαπραγματευόταν, αν σχημάτιζε κυβέρνηση, αλλαγές στην εφαρμογή του «Δουβλίνο ΙΙΙ» και την κατανομή των κοινοτικών κονδυλίων προς προάσπιση των εξωτερικών συνόρων; Ή νομίζει, όπως στην οικονομία, ότι θα σχηματίσει «μέτωπο του Νότου», όταν η Ιταλία προτιμά τη μερίδα του λέοντος από τα χρήματα της Ε.Ε.;
Θα συζητήσει (και τι;) με την Τουρκία, ως προς τη διακίνηση και επανεισδοχή μεταναστών; Ο Αλέξης Τσίπρας καλό θα ήταν να πληροφορηθεί κάποιες επικίνδυνες τουρκικές προβοκάτσιες (πριν και μετά το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας) σε βάρος του Λιμενικού Σώματος, σε ευαίσθητες νησίδες του ΝΑ Αιγαίου.
Φυσικά, περιττεύουν οι απαντήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ως προς τη στάση της Αστυνομίας έναντι μεταναστών στις πόλεις και την ύπαιθρο. Μάλλον αδιαφορεί, αν δημιουργηθούν συνθήκες ανάλογες των επεισοδίων του Δεκεμβρίου του 2008.

Αλέξανδρος Τάρκας
* Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη.
Πηγή