Αν για τη «μικρή ΔΕΗ» μπορεί να πει κανείς ότι η τρόικα είχε
λόγο ανάμιξης, προκειμένου να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και να
μειωθεί το χρέος (λέμε τώρα), πώς να καταπιεί το γεγονός ότι ένα από τα
προαπαιτούμενα για τις δόσεις Ιούνη-Ιούλη είναι η ψήφιση νομοσχεδίου για
τα δάση και τις δασικές εκτάσεις; Τι δουλειά έχει η τρόικα μ’ αυτό;
Εχει καταστεί ουκ ολίγες φορές φανερό πως η τρόικα δρα ως «μπροστινός»
εγχώριων καπιταλιστικών συμφερόντων....
Ακόμη και υπουργών της κυβέρνησης. Για να μην έχουν προβλήματα με βουλευτές, για να μπορούν να προωθήσουν ένα νομοθέτημα ή μια ρύθμιση εκβιαστικά, βάζουν μπροστά την τρόικα και αυτή προθύμως παίζει το ρόλο του «κακού εκβιαστή». Οπότε, μια σειρά αντιλαϊκά νομοθετήματα βαφτίζονται «προαπαιτούμενα» και οι βουλευτές έχουν το άλλοθι ότι τα ψηφίζουν «με το πιστόλι στον κρόταφο».
Με το στίγμα του «προαπαιτούμενου» ή χωρίς αυτό, στα θερινά τμήματα της Βουλής γίνεται μια επέλαση με απανωτά νομοθετήματα: χωροταξικό, ρυθμιστικά, φασιστονομοσχέδιο για τις φυλακές, «μικρή ΔΕΗ», δασικό (θα επανέλθουμε αναλυτικά στα επόμενα φύλλα σ’ αυτό). Ταυτόχρονα, υλοποιούνται μια σειρά αποφασισμένων με προηγούμενους νόμους μέτρων, όπως το νέο πετσόκομμα των επικουρικών συντάξεων κατά 5,2%, ταυτόχρονα με την έναρξη εφαρμογής της «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος».
Παράλληλα, η κυβέρνηση δεν ξεχνά την καταστολή, σε όλες τις εκφάνσεις της. Στη Νέα Φιλαδέλφεια έστειλε τα ΜΑΤ να κάνουν πλάτες στους τραμπούκους του πρωθυπουργικού φίλου Μελισσανίδη, που θέλει να αλώσει το Αλσος και να το μετατρέψει σε «Μόντε Κάρλο». Και την απεργία των ΔΕΗτζήδων ετοιμάζεται να την αντιμετωπίσει με επιστράτευση (αν θα είναι πραγματική απεργία και όχι ντουφεκιές στον αέρα που δεν ενοχλούν).
Ως «αντίπαλο δέος» σ’ αυτή τη θερινή επέλαση των δυνάμεων του κεφαλαίου εμφανίζεται μια αξιωματική αντιπολίτευση που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να αποκομίσει πολιτική υπεραξία εξαργυρώσιμη στις επόμενες εκλογές και μια ελάσσων αντιπολίτευση (Περισσός) που τόσο πολύ τη… φοβάται το σύστημα ώστε οι άνθρωποί του δεν φείδονται καλών λόγων για την «εντιμότητα» και τη «συνέπειά» της.
Η εργατική τάξη, ο λαός, απουσιάζουν από το προσκήνιο. Δεν είναι αυτοί που παράγουν γεγονότα, που βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις με αποφασιστική δράση. Αν δεν υπήρχε αυτή η έλλειψη, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Το απέδειξε και το παράδειγμα της Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, όπου μια χούφτα άνθρωποι στην αρχή κατάφεραν ν’ αλλάξουν όλα τα δεδομένα και ν’ ατενίζουν με άλλη αισιοδοξία το μέλλον του περιβάλλοντός τους.
Ακόμη και υπουργών της κυβέρνησης. Για να μην έχουν προβλήματα με βουλευτές, για να μπορούν να προωθήσουν ένα νομοθέτημα ή μια ρύθμιση εκβιαστικά, βάζουν μπροστά την τρόικα και αυτή προθύμως παίζει το ρόλο του «κακού εκβιαστή». Οπότε, μια σειρά αντιλαϊκά νομοθετήματα βαφτίζονται «προαπαιτούμενα» και οι βουλευτές έχουν το άλλοθι ότι τα ψηφίζουν «με το πιστόλι στον κρόταφο».
Με το στίγμα του «προαπαιτούμενου» ή χωρίς αυτό, στα θερινά τμήματα της Βουλής γίνεται μια επέλαση με απανωτά νομοθετήματα: χωροταξικό, ρυθμιστικά, φασιστονομοσχέδιο για τις φυλακές, «μικρή ΔΕΗ», δασικό (θα επανέλθουμε αναλυτικά στα επόμενα φύλλα σ’ αυτό). Ταυτόχρονα, υλοποιούνται μια σειρά αποφασισμένων με προηγούμενους νόμους μέτρων, όπως το νέο πετσόκομμα των επικουρικών συντάξεων κατά 5,2%, ταυτόχρονα με την έναρξη εφαρμογής της «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος».
Παράλληλα, η κυβέρνηση δεν ξεχνά την καταστολή, σε όλες τις εκφάνσεις της. Στη Νέα Φιλαδέλφεια έστειλε τα ΜΑΤ να κάνουν πλάτες στους τραμπούκους του πρωθυπουργικού φίλου Μελισσανίδη, που θέλει να αλώσει το Αλσος και να το μετατρέψει σε «Μόντε Κάρλο». Και την απεργία των ΔΕΗτζήδων ετοιμάζεται να την αντιμετωπίσει με επιστράτευση (αν θα είναι πραγματική απεργία και όχι ντουφεκιές στον αέρα που δεν ενοχλούν).
Ως «αντίπαλο δέος» σ’ αυτή τη θερινή επέλαση των δυνάμεων του κεφαλαίου εμφανίζεται μια αξιωματική αντιπολίτευση που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να αποκομίσει πολιτική υπεραξία εξαργυρώσιμη στις επόμενες εκλογές και μια ελάσσων αντιπολίτευση (Περισσός) που τόσο πολύ τη… φοβάται το σύστημα ώστε οι άνθρωποί του δεν φείδονται καλών λόγων για την «εντιμότητα» και τη «συνέπειά» της.
Η εργατική τάξη, ο λαός, απουσιάζουν από το προσκήνιο. Δεν είναι αυτοί που παράγουν γεγονότα, που βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις με αποφασιστική δράση. Αν δεν υπήρχε αυτή η έλλειψη, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Το απέδειξε και το παράδειγμα της Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, όπου μια χούφτα άνθρωποι στην αρχή κατάφεραν ν’ αλλάξουν όλα τα δεδομένα και ν’ ατενίζουν με άλλη αισιοδοξία το μέλλον του περιβάλλοντός τους.
ΦΩΤΟ www.makeleio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου