Αφήνω στους πλέον ειδικούς να λύσουν το αίνιγμα της «Αλ Κάιντα», οφείλω όμως να παραθέσω ορισμένα ερωτήματα, ερανιζόμενος στοιχεία από το «greek.ruvr.ru». Και τα ερωτήματα αυτά προκύπτουν από την στάση πολλών οργανώσεων, που ο παρουσιαζόμενος σκοπός των ενεργειών τους είναι τελικά εντελώς διαφορετικός από αυτόν που προκύπτει. Και συνάγεται το συμπέρασμα, πως είτε είναι πράκτορες αυτοί που αποφασίζουν, είτε ανόητοι και δεν αντιλαμβάνονται τις συνέπειες. Όπως συμβαίνει τώρα, με τους νεοναζί της Ουκρανίας, οι οποίοι ξεκίνησαν μια ιστορία απομάκρυνσης διεφθαρμένου πολιτικού, αλλά στην πραγματικότητα άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου για να διαλυθεί η χώρα τους.
Η μέχρι σήμερα δραστηριότητα της Αλ Κάιντα -ακόμη και αν είναι δικά της όλα όσα της αποδίδουν- είναι ότι ποτέ δεν θα μπορέσει να καταλάβει μόνη της την εξουσία σε κάποια χώρα. Αλλά ενεργεί με τρόπο που εμποδίζει τους συμμάχους της να το πετύχουν αυτό.
Στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 στο Αφγανιστάν κατείχαν την εξουσία οι Ταλιμπάν. Κανείς δεν ασχολείται μ’ αυτούς, ώσπου το 1996 καταφθάνει εκεί ο Μπιν Λάντεν με στελέχη από την Αλ Κάιντα. Από εκεί θεωρήθηκε ότι το 1998 οργανώθηκε η διπλή έκρηξη έξω από τις Πρεσβείες των ΗΠΑ στη Ναϊρόμπι και το Νταρ-εσ-Σαλάμ, με εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες.
Το Αφγανιστάν τιμωρείται και δέχεται χτύπημα αμερικανικών πυραύλων, όμως οι Ταλιμπάν αρνούνται να εκδώσουν στις ΗΠΑ τον «τρομοκράτη νούμερο ένα», ο οποίος στη συνέχεια, το 2001, θεωρήθηκε υπαίτιος της κατάρρευσης των δίδυμων πύργων στις ΗΠΑ. Αποτέλεσμα: Πλήρης διάλυση του κράτους, που είχε φιλοξενήσει αυτόν και την οργάνωσή του, αλλά και του γειτονικού Πακιστάν, που μέχρι τότε ήταν ο χωροφύλακας της Δύσης στην περιοχή.
Τα ίδια και το 2012 στο Μαλί, όπου το κίνημα των Τουαρέγκ για την απόσχιση του βόρειου τμήματος της χώρας είχε μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, με την κεντρική εξουσία να είναι διαλυμένη και τον ολιγάριθμο στρατό ανίκανο για δράση. Και εμφανίζεται αιφνιδίως η «Αλ Κάιντα», συγκρούεται με τους Τουαρέγκ και τους αποσπά όλα τα κατακτημένα εδάφη.
Ήταν γνωστό όμως πως θα επενέβαινε η Γαλλία, όπως και έπραξε μόλις δόθηκε το πρόσχημα της παρουσίας των τζιχαντιστών. Μετά από μια εξάμηνη στρατιωτική επιχείρηση στο Μαλί σκοτώθηκαν περίπου 1.000 τζιχαντιστές, οι δε Τουαρέγκ μπορούν να ξεχάσουν την ανεξαρτησία τους, η οποία ήταν τόσο κοντά.
Το πιο εντυπωσιακό είναι αυτό που συμβαίνει με την Συρία. Πριν από ένα χρόνο ακριβώς, οι ακραίοι ισλαμιστές άρχισαν να εκφράζουν παράπονα για σημαντική μείωση της προμήθειας όπλων από το εξωτερικό. Όπως μετέδωσε το BBC, «το Κατάρ και άλλες χώρες διέκοψαν την παράδοση όπλων, πιθανώς τηρώντας τον όρο που έθεσαν οι ΗΠΑ: να μην αφήσουν να νικήσει ένα παρακλάδι της Αλ Κάιντα, το Μέτωπο Al-Nusra» (το οποίο όμως εξοπλίζει η Τουρκία), ενώ η Σαουδική Αραβία απαγορεύει πλέον τους πολίτες της να πολεμούν κατά του Άσαντ.
Στελέχη του Μετώπου Al-Nusra εντάχθηκαν στην Αλ Κάιντα, η οποία διέκοψε κάθε συνεργασία μαζί του. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Από τον Ιούνιο άρχισε η αντεπίθεση των κυβερνητικών στρατευμάτων και η ζυγαριά της στρατιωτικής επιτυχίας έγειρε προς το μέρος του στρατού του Μπασάρ Άσαντ.
Είχα γράψει τότε, πως δεν υπάρχει λόγος να ασχολούνται άλλο με την Συρία αφού την διέλυσαν και θα πάνε παρακάτω, το δε λιμάνι της Ταρτούς (Ταρσού) είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί από τους Ρώσους, όπως το επιθυμούν.
Δεν αποτελούν επομένως αινίγματα, οι ενέργειες της Αλ Κάιντα; Καλό θα είναι, με το ίδιο σκεπτικό να αναλύονται και οι ενέργειες «επαναστατικών» οργανώσεων, αλλά και πολιτικών φορέων που δρουν στην Ελλάδα, οι οποίες μόνον τον λαό δεν ωφελούν, στο όνομα όμως του οποίου υποτίθεται ότι δρουν.
Ο Μακεδών
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου