ΣΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

 του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  Λέγαμε σε χρόνο ανύποπτο και όταν ορδές αφελών θριαμβολογούσαν απερίσκεπτα πως: «Η γεωπολιτική συμμορία των Πούτιν – Μεντβέντεφ, έχει αποδείξει περίτρανα πως το μοναδικό σπορ στο οποίο ξέρει να επιδίδεται με περισσές τυμπανοκρουσίες, είναι το επικοινωνιακό μασκαραλίκι… 

 Όλοι εκείνοι που επιμένουν να παραμυθιάζονται με την ιδέα πως σε αυτό το δίδυμο των σαλτιμπάγκων, μπορούν οι λαοί να βρουν έναν αποφασισμένο υπερασπιστή στα δίκαιά τους, και η ανθρωπότητα ένα αποτελεσματικό αντιστάθμισμα στις δολοφονικές επιδρομές των υπερατλαντικών βρυκολάκων, πλανώνται πλάνην οικτράν.
    Πρόκειται για τζιτζιφιόγκους της πολιτικής αρλουμπολογίας που δεν κατάλαβαν – ή σκόπιμα αποκρύπτουν – πως αυτό το γραφικό δίδυμο του Βορρά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αχυράνθρωποι του ρωσικού νεοπλουτισμού, που προσπαθούν να διαχειριστούν συμφέροντα, με τρόπο θρασύδειλο και πάντα εκ του ασφαλούς…»
   Σε άλλο σημείο επίσης τονίζαμε…» Όχι γιατί σ αυτό τον πλανήτη δε δικαιούνται να υπάρχουν και αφελείς. Σαφώς και το δικαιούνται. Αλλά όταν η αφέλεια αναγορεύεται σε «πολιτική ανάλυση» και τολμά να περιφρονεί την αλήθεια με τρόπο προκλητικό, τότε η πουτάνα η αλήθεια εκδικείται πάντα τους βιαστές της…»
Ενώ σε τρίτο σημείο αναφορικά με το συνολικό γεωπολιτικό ζήτημα της Ευρασίας τολμήσαμε – και είμαστε οι μόνοι – και θέσαμε τα ζητήματα με τρόπο απόλυτα κατηγορηματικό: «Σ αυτή τη θλιβερή ιστορία, η Ρωσία των Πούτιν – Μεντβέντεβ, δεν αποτελεί αντιστάθμισμα και παράγοντα ανακοπής, αλλά συμμέτοχο και απόλυτο συνένοχο στα σχέδια του εφιάλτη.
  Αυτό που επιχειρείται να εμφανιστεί ως δήθεν «διπλωματική δεξιότητα του Πούτιν», δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά μια κακότεχνη προσπάθεια απόκρυψης της μεγάλης του συνενοχής, με αποδέκτη την ίδια τη Ρωσική κοινωνία.
   Το είπαμε και χθες το επαναλαμβάνουμε και σήμερα. Αν η Ρωσική ηγεσία ήθελε να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη, το πρώτο πράγμα που δε θα έκανε θα ήταν να παραβιάσει το θεμελιώδη κανόνα της γεωπολιτικής. Και αυτός ο κανόνας λέει απλά πως «Αν θες να αποτρέψεις μια εξέλιξη, αυτό που οφείλεις να κάνεις, είναι να επιχειρήσεις να την προλάβεις. Αν δε την προλάβεις, το παιχνίδι έχει χαθεί, και τίποτε πλέον δεν είναι αναστρέψιμο»»…
Σήμερα ο έγκριτος αναλυτής Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ, έρχεται και με σχετικό του άρθρο στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», θέτει σειρά από ενδιαφέροντες προβληματισμούς, που επί της ουσίας δικαιώνουν απόλυτα τους ανωτέρω ισχυρισμούς μας.
Σας το παραθέτουμε στη συνέχεια, προτρέποντας την ανάγνωση των αναρτήσεων στις οποίες παραπέμπουμε στο τέλος της σελίδας, προκειμένου να αντιληφθούμε πληρέστερα το πραγματικό περιεχόμενο και τη δυναμική των εξελίξεων στη γεωπολιτική της Ευρασίας με την Ουκρανία στο επίκεντρο.
Και επειδή είμαστε και πάλι οι πρώτοι που μιλήσαμε για δίδυμη κόλαση στη γεωπολιτικη της Ευρασίας, έχει σίγουρα ενδιαφέρον να θυμηθούμε τι είπαμε και πάλι πρώτοι σε σχετική μας ανάρτηση με τίτλο: «Η ΔΙΔΥΜΗ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΑΚΕΚΑΥΜΕΝΗ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΕΥΡΑΣΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΤΑΞΙΤΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ»
«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»

  Ακολουθεί το άρθρο του Γ. Δελαστίκ με τίτλο: «Πούλησε ο Πούτιν τα 8 εκατομμύρια Ρώσους της Ουκρανίας???»

Θα θέσουμε το ερώτημα ωμά: η απόφαση του προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν να καλέσει τους Ρώσους και τους ρωσόφρονες της Ουκρανίας να ακυρώσουν -και πιθανότατα να ματαιώσουν αμετάκλητα- το δημοψήφισμα ανεξαρτητοποίησης των εδαφών τους από την ακροδεξιά κυβέρνηση των πραξικοπηματιών του Κιέβου, τι σημαίνει; Σημαίνει μήπως ότι κάτω από το βάρος των διεθνών πιέσεων ο Πούτιν λύγισε και αποφάσισε ή υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει στα νύχια των φιλοναζιστών τα περίπου οκτώ εκατομμύρια Ρώσους που κατοικούν στην Ανατολική Ουκρανία;
  Η εκτίμησή μας είναι ότι πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στις προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας στις 25 Μαΐου και ποιες θα είναι οι αντιδράσεις του Κρεμλίνου στο όποιο αποτέλεσμα υπάρξει, πριν διαμορφώσουμε άποψη για το αν όντως ο Πούτιν εγκατέλειψε τους Ρώσους της Ουκρανίας ή όχι. Θα εξηγήσουμε αμέσως τι ακριβώς εννοούμε. Γράφαμε προσφάτως ότι ο Πούτιν έχει την ανομολόγητη άποψη πως η Μόσχα και το Βερολίνο μπορούν να διαμοιράσουν την Ουκρανία. Τα εδάφη που κατοικούν οι Ρώσοι να προσαρτηθούν ουσιαστικά στη Ρωσία – κάτι που θα γινόταν αμέσως σε περίπτωση ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία ή που μπορεί να γίνει συγκαλυμμένα και σταδιακά σε περίπτωση «ομοσπονδιοποίησης» της Ουκρανίας. Η δυνατότητα αυτή τινάχθηκε στον αέρα από τη στιγμή που οι Αμερικανοί πήραν υπό τον έλεγχό τους τους ακροδεξιούς πραξικοπηματίες, εκτοπίζοντας εντελώς τους Γερμανούς.
Ενδέχεται οι Γερμανοί να νομίζουν ότι μπορούν να ξαναπάρουν αυτοί τον έλεγχο της Δυτικής Ουκρανίας μέσω των προεδρικών εκλογών που θα γίνουν σε δύο εβδομάδες, υποσχόμενοι στον Πούτιν ότι θα λύσουν το πρόβλημα ειρηνικά μέσω της «ομοσπονδιοποίησης» της χώρας, με τις ανατολικές περιοχές ουσιαστικά να αυτονομούνται. Δύο εβδομάδες δεν είναι πολύς χρόνος, αν στο διάστημα αυτό κρίνεται η δυνατότητα αποφυγής της χρήσης στρατιωτικής βίας για να προστατευθούν οι Ρώσοι της Ουκρανίας. Δεν αποκλείεται και οι πληροφορίες των ρωσικών υπηρεσιών να ενισχύουν την πιθανότητα γερμανικής νίκης. Θα δούμε τι θα δείξει το αποτέλεσμα. Γιατί αν στις προεδρικές εκλογές επικρατήσει ο άνθρωπος των Αμερικανών, η Μόσχα θα έχει υποστεί σοβαρότατη ήττα με βαρύτατες συνέπειες.
   Είναι εντελώς άλλο πράγμα μια κίνηση των ρωσικών στρατευμάτων μέσα σε μια διαλυμένη Ουκρανία που στην κυβέρνησή της έχει ακροδεξιούς πραξικοπηματίες, με στόχο την προστασία του ρωσικού πληθυσμού ως πρόσχημα από τους φιλοναζιστές, και άλλο η εισβολή των Ρώσων εναντίον ενός μόλις εκλεγέντος Ουκρανού προέδρου, ηγέτη απολύτως νόμιμης κυβέρνησης. Η ρωσική ηγεσία φυσικά έχει απείρως μεγαλύτερη επίγνωση αυτών των πραγμάτων από εμάς και η στάση της σίγουρα λαμβάνει υπόψη της αυτές τις παραμέτρους, αλλά και πολλά άλλα γεγονότα και παραμέτρους που εμείς αγνοούμε. Αυτό όμως δεν δίνει απάντηση αυτήν τη στιγμή στο ερώτημα αν η συνισταμένη όλων αυτών των παραγόντων οδηγεί τον Πούτιν στο να εγκαταλείψει ή όχι τους Ρώσους της Ουκρανίας και τα εδάφη τους. Ομολογούμε πάντως ότι μας εντυπωσίασε βαθύτατα ο χαρακτηρισμός εκ μέρους του Πούτιν των προεδρικών εκλογών της Ουκρανίας ως «βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση».
   Οι Ρώσοι δεν έχουν καμία λατρεία προς τους θεσμούς και τις διαδικασίες, αν δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων το… αποτέλεσμα! Επειδή όμως η Μόσχα γενικά τα έχει κάνει μαντάρα εδώ και αρκετά χρόνια, πάνω από δεκαετία, με τον χειρισμό της κατάστασης στην Ουκρανία, περιμένουμε να διαμορφώσουμε δική μας άποψη για το τι εννοεί ο Ρώσος πρόεδρος με το «βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση», υποκρινόμενος ότι ξεχνάει πως ο «φιλορώσος» πρόεδρος Γιανουκόβιτς ανατράπηκε πραξικοπηματικά. Ο Γιανουκόβιτς αποδείχθηκε φυσικά παντελώς ανίκανο ανθρωπάκι που την «κοπάνησε» μόλις είδε τα δύσκολα, έχοντας προσπαθήσει προηγουμένως να εκβιάσει τον… Πούτιν! Για να δούμε όμως, μέσα σε αυτό το κλίμα έσχατης εσωτερικής πόλωσης στην Ουκρανία, κυριολεκτικά στα όρια του εμφυλίου πολέμου, ποιος τελικά θα βγει πρόεδρος και τι έχει κατά νου ο Πούτιν. Σε δύο μόλις εβδομάδες θα έχουμε την απάντηση, στο πρώτο τουλάχιστον ερώτημα…
Αναρτήθηκε από ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ