Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΘΕΡΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ

ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ
Α. Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ

Ἰητὴρ πάντων, Ἀσκληπιέ, δέσποτα Παιάν, θέλγων ἀνθρώπων πολυαλγέα πήματα νούσων, ἠπιόδωρε, κραταιέ, μόλοις κατάγων ὑγίειαν καὶ παύων νούσους, χαλεπὰς κῆρας θανάτοιο, αὐξιθαλής, ἐπίκουρ᾽, ἀπαλεξίκακ᾽, ὀλβιόμοιρε, Φοίβου Ἀπόλλωνος κρατερὸν θάλος ἀγλαότιμον, ἐχθρὲ νόσων, Ὑγίειαν ἔχων σύλλεκτρον ἀμεμφῆ, ἐλθέ, μάκαρ, σωτήρ, βιοτῆς τέλος ἐσθλὸν ὀπάζων.

Οι πρόγονοί μας θεμελίωσαν ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από ένα μέσον λεπτό, αέρινο, άυλο, το οποίο ονόμαζαν Αιθέρα. Η γνώση αυτή μεταδόθηκε σε άλλους λαούς: οι Ινδοί αναφέρονται στον Αιθέρα ως Πράνα και οι Κινέζοι ως Τσι.


Ο Αιθήρ σύμφωνα με την ελληνική γραμματεία είναι το Πυρ που δημιουργεί ζωή, είναι ο σπινθήρας της ζωής για κάθε πλάσμα. Ο Πυθαγόρας μίλησε για τον αιθέρα ως το «πέμπτο στοιχείο» της Φύσης, ενώ οι ανατολίτες αποκαλούν το ίδιο στοιχείο Ακάσα (Akasha). Ο Φιλόλαος (5ος αιώνας π.Χ.) ένας από τους μαθητές του Πυθαγόρα που σώθηκαν από την σφαγή της πυθαγορικής σχολής, πίστευε ότι ο Αιθήρ ήταν το πέμπτο από τα στοιχεία που αποτελούσαν τον κόσμο.
Ο Πλάτων στον «Κρατύλο» ετυμολογεί την λέξη λέγοντας ότι παράγεται από «αεί θεί» που σημαίνει αυτό που αενάως σπεύδει. (Κρατύλος 440 b)
Ο Ξενοφάνης (570-475 π.Χ.) διατύπωσε την θεωρία ότι η Γη περιβάλλεται από τον Αιθέρα ο οποίος εκτείνεται στο άπειρο και συγκρατεί τα ουράνια σώματα.
Ο Παρμενίδης (540-470 π.Χ.) θεωρούσε ότι ο Ήλιος και οι διάφοροι αστερισμοί βρίσκονται μέσα στον Αιθέρα.
Ο Αναξαγόρας (500-428 π.Χ.) θεωρεί ότι ο Αιθήρ είναι ένα από τα δύο μέρη στα οποία χωρίστηκε η αρχική μάζα από την ωθητική δύναμη του Νου, δηλαδή της Πνευματικής Δύναμης και τον ταυτίζει με το Πυρ.
Ο Αριστοτέλης διορθώνει τον Αναξαγόρα και λέει ότι κακώς ονομάζει Αιθέρα αυτό που είναι Πυρ, δέχεται ότι ο Αιθήρ είναι το πέμπτο κοσμογονικό στοιχείο, το τελειότερο απ’ όλα τα άλλα, και αναφέρει ότι «ουρανού δε και άστρων ουσίαν αιθέρα καλούμεν».  Βασική αρχή της αριστοτέλειας φυσικής είναι η άρνηση οποιασδήποτε ύπαρξης κενού μέσα στον χώρο. Η ύπαρξη του κενού θεωρείται παράλογη, και ο Αριστοτέλης το αποδεικνύει με μια σειρά επιχειρημάτων, που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κόσμος πρέπει να είναι ένας πλήρης (πλήρωσις, πληρότης) και πεπερασμένος χώρος.
Ο Αριστοτέλης υποστήριξε ότι εκτός των τεσσάρων στοιχείων (Γη, Ύδωρ, Αήρ, Πυρ) υπάρχει στην Φύση και ο Αιθήρ. Ο ουρανός διαφέρει θεμελιακά από τον ορατό-αισθητό κόσμο τον άμεσα αντιληπτό στον άνθρωπο, καθώς αποτελείται από ένα πέμπτο στοιχείο, τον Αιθέρα, την «πέμπτη ουσία» της Φύσης (πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, διαγράφουν ατέρμονες ελλειπτικές τροχιές και είναι άφθαρτα. Επομένως σε κάποια μορφή ενέργειας πρέπει να οφείλουν αυτές τις ιδιότητες. Αυτή την ενέργεια ονόμαζαν οι πρόγονοι Αιθέρα.
Ο Αιθέρας θα πρέπει να εννοηθεί και να ταυτισθεί με το φέρον μέσον του Πνευματικού Φωτός (ΑΛ) το οποίον συνέχει το σύμπαν. Εκείνο το οποίο στην Γη δύναται να κατέχει την εξουσία του ενδιάμεσου συνδετικού παράγοντα επικοινωνίας με τον Αιθέρα είναι η σκέψη μας.  Αυτό έχει ως λογική συνέπεια την εδραίωση της άποψης των προγόνων ότι η Υγεία (πνευματο-ψυχο-σωματική) του Ανθρώπου στον πλανήτη Γη δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη από τον έλεγχο του διαύλου επικοινωνίας με την πεμπτουσία (Αιθέρα). Δεν μπορεί λοιπόν να νοηθεί Υγεία χωρίς την κατ’ αρχήν θεώρηση της Ια-τρικής επιστήμης στην βάση της σοφίας του Έλληνος Λόγου.


Ο δρόμος της εδραιώσεως της Ιπποκράτειας Ια-τρικής εκ νέου στην πολιτεία μας είναι μακρύς και απαιτεί συνεχή προσπάθεια και εκ μέρους της επιστημονικής κοινότητος και από τους πολίτες. Αιώνες λανθασμένης  προσεγγίσεως (ή μήπως εξυπηρετήσεως σκοπιμοτήτων;) από την πλευρά της ια-τρικής επιστήμης με χρήση χημικών φαρμάκων, έχουν αποξενώσει τον ια-τρικό κόσμο και τον άνθρωπο από την αφάρμακη προσέγγιση της ΙΑ-ΣΕΩΣ, η οποία περιλαμβάνει το τρίπτυχο σώμα-πνεύμα-ψυχή όπως παραδόθηκε σε μας από τους προγόνους μας Ασκληπιάδες Ια-τρούς. Ελάχιστα γνωρίζουμε σήμερα για την ΥΓΕΙΑ…
ΑΓΝΟΝ ΧΡΗ ΝΗΟΙΟ ΘΥΩΔΕΩΣ ΕΝΤΟΣ ΙΟΝΤΑ ΕΜΜΕΝΑΙ, ΑΓΝΙΕΙ Δ’ ΕΣΤΙ ΦΡΟΝΕΙΝ ΟΣΙΑ - Ήτοι: Αγνός πρέπει να είναι όποιος μπαίνει στον ευώδη ναό, Αγνότητα δε είναι να σκέπτεσαι όσια – ιερά (από χαραγμένη επιγραφή στο Ασκληπείον Επιδαύρου).
Ο πνευματικός εξαγνισμός με ταυτόχρονη επίγνωση και εφαρμογή σε πρακτικό επίπεδο διατροφής και ασκήσεως, ακολουθώντας τις μοναδικές δυνατότητες και το παράδειγμα που παρέχει στον άνθρωπο η ΦΥΣΙΣ (και ως μελέτη προς ενεργοποίηση ενεργειακών κέντρων και ως αγνή και ανόθευτη ποιοτική τροφή), δείχνουν την ασφαλή οδό προς την ανοσία η οποία μπορεί να αποτελέσει μια στέρεη βάση προς την ευδαιμονία.
Ας φροντίσουμε το σύνολον του τριπτύχου,  σώμα-πνεύμα-ψυχή, να αποτελεί κεντρικό πόλο σκέψης στην πορεία της ζωής μας.
ΜΕΛΕΤΕΙ ΤΟ ΠΑΝ  -   ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ
Χ.Τ.
Πηγή