«Τα πράγματα είναι απλά, όσο λιγότερο στρες έχει κανείς τόσο καλύτερη μνήμη έχει» αναφέρει ο δρ Λι Μπερκ, ο οποίος έλαβε μέρος στη μελέτη. «Το χιούμορ περιορίζει την καταστροφική δράση των ορμονών που σχετίζονται με το στρες όπως η κορτιζόλη η οποία επιδρά στους νευρώνες του ιππόκαμπου που σχετίζονται με τη μνήμη ενώ παράλληλα μειώνει τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης και αυξάνει τη ροή του αίματος, βελτιώνοντας τη διάθεσή μας» εξηγεί ο ερευνητής.
«Το γέλιο – ή η απόλαυση του χιούμορ – αυξάνει την απελευθέρωση ενδορφινών και ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, προσφέροντάς μας μια αίσθηση ικανοποίησης και ανταμοιβής. Αυτές οι ευεργετικές νευροχημικές αλλαγές, με τη σειρά τους, κάνουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα να λειτουργεί καλύτερα» λέει ο δρ Μπεργκ.
Oπως είδαν οι αμερικανοί επιστήμονες, όταν γελάμε συντελούνται ακόμη αλλαγές στα εγκεφαλικά κύματα και συγκεκριμένα στα γ κύματα, οι οποίες φαίνεται να ενισχύουν τη διαδικασία της μνήμης και της ανάκλησης των αναμνήσεων. «Το γέλιο οδηγεί στην παραγωγή εγκεφαλικών κυμάτων σε συχνότητες παρόμοιες με εκείνες που παρατηρούνται σε άτομα που βρίσκονται σε κατάσταση διαλογισμού» προσθέτει ο δρ Μπεργκ.
Το γέλιο στο μικροσκόπιο
Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι επιστήμονες έδειξαν ένα κωμικό βίντεο διάρκειας 20 λεπτών σε μια ομάδα υγιών ηλικιωμένων και σε μια ομάδα ηλικιωμένων με διαβήτη.
Στη συνέχεια, ζήτησαν από τους εθελοντές να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο με σκοπό την αξιολόγηση των ικανοτήτων τους ως προς τη μάθηση, την ανάκληση των αναμνήσεων και την αναγνώριση εξ όψεως.
Οι επιδόσεις τους συγκρίθηκαν με εκείνες μιας ομάδας ελέγχου, της ίδιας ηλικιακής κατηγορίας, η οποία όμως δεν είχε παρακολουθήσει το ξεκαρδιστικό βίντεο.
Οι ερευνητές προχώρησαν στη μέτρηση των επιπέδων της κορτιζόλης τόσο στην αρχή του πειράματος όσο και στο τέλος του. Εντόπισαν λοιπόν σημαντική μείωση ως προς τα επίπεδα της ορμόνης του στρες και στις δύο ομάδες που είχαν παρακολουθήσει το βίντεο και εμφάνιζαν βελτίωση ως προς την ικανότητα ανάκλησης των αναμνήσεών τους συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου.
Συγκεκριμένα, στην περίπτωση της ομάδας των εθελοντών με διαβήτη παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη πτώση ως προς τα επίπεδα της κορτιζόλης, ενώ τα μέλη της ομάδας των υγιών εθελοντών εμφάνισαν το υψηλότερο σκορ ως προς τα τεστ μνήμης.
«Τα ευρήματα της μελέτης μας προσφέρουν πιθανά κλινικά οφέλη και δυνατότητες αποκατάστασης που θα μπορούσαν να βρουν εφαρμογή ιδιαίτερα σε περίπτωση ατόμων προχωρημένης ηλικίας» αναφέρει ο δρ Μπερκ.
«Παρά το γεγονός ότι τα ηλικιωμένα άτομα εμφανίζουν προβλήματα μνήμης που σχετίζονται με την προχωρημένη τους ηλικία, ευχάριστες συμπληρωματικές θεραπείες “χιούμορ” θα μπορούσαν να βοηθήσουν περαιτέρω τους συγκεκριμένους ασθενείς» καταλήγει ο ειδικός.
Είναι το άγχος μεταδοτικό; “Ναι”, λένε οι επιστήμονες
Βλέποντας ένα αγχωμένο άτομο, ακόμη και στην τηλεόραση, είναι αρκετό για να ελευθερώσει το σώμα σας κορτιζόλη, την ορμόνη του στρες. Ύστερα όλα αρχίζουν να πηγαίνουν στραβά…
Η ΜΕΛΕΤΗ πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ που εδρεύει στη Λειψία, από το τμήμα Γνωσιακών Επιστημών του Εγκεφάλου, με τη συνεργασία του Τεχνικού Πανεπιστημίου (Technische Universitat) της Δρέσδης.
Στην προσπάθειά τους να χαρτογραφήσουν την απειλητική έκταση του άγχους που διέπει τον σύγχρονο άνθρωπο και τις επιπτώσεις που έχει στον οργανισμό, ανακάλυψαν ότι ακόμη και άτομα που δεν είχαν στρες αγχώθηκαν βλέποντας απλώς την αγωνία άλλων ανθρώπων σε κάποιο βίντεο ή στην τηλεόραση.
Η μελέτη του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, που έχει τον πρωτότυπο τίτλο “Το άγχος σου είναι και δικό μου άγχος”, έδειξε ότι η συμμετοχή ενός ατόμου, που δεν έχει λόγους να είναι αγχωμένο, σε μια ομάδα στρεσαρισμένων ανθρώπων επιδρά πάνω του ψυχολογικά, αυξάνοντας τα επίπεδα της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης.
Η κορτιζόλη είναι μια ορμόνη που εκλύεται από τα επινεφρίδια και ευθύνεται σε μεγάλες ποσότητες στον οργανισμό για τη δημιουργία πολλών αυτοάνοσων νοσημάτων.
Στρες: εργοστάσιο ασθενειών
Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι ασθένειες που προκύπτουν όταν το σώμα μας επιτίθεται και καταστρέφει τα δικά του κύτταρα και όργανα, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει οργανική διαταραχή, συμπτώματα της οποίας είναι η απώλεια μυϊκής μάζας, υπεργλυκαιμία, αντίσταση στην ινσουλίνη, οστεοπόρωση, καταστολή της ανοσολογικής αντίδρασης και ελαττωμένη παραγωγή συνδετικού ιστού που μπορεί να οδηγήσει σε φτωχή επούλωση των τραυμάτων.
Σε υψηλές συγκεντρώσεις εμφανίζει αλατοκορτικοειδή δράση, προκαλώντας κατακράτηση ιόντων νατρίου και απέκκριση ιόντων καλίου από τους νεφρούς.
Αποτέλεσμα αυτών των διαταραχών είναι η ανάπτυξη διαφόρων ασθενειών, όπως η φυματίωση, ο διαβήτης και άλλες.
Όταν το στρες φτάνει σε υψηλά επίπεδα για κάμποσο χρονικό διάστημα ή και άνω του μέσου όρου για πολύ μεγάλο διάστημα (όπως στην κατάθλιψη), τα επίπεδα της παραγόμενης κορτιζόλης στον οργανισμό προκαλούν ανεπιθύμητες δράσεις και παρενέργειες, φθείροντας τον οργανισμό.
Η μελέτη των Γερμανών επιστημόνων έδειξε πως όταν περιβάλλεται κάποιος από αγχωμένα άτομα, ύστερα από λίγο αποκτά και ο ίδιος στρες, λες και πρόκειται για κάποιο μεταδοτικό νόσημα.
Έδειξε επίσης ότι ακόμη κι όταν παρακολουθεί κάποιος μια ταινία, όπου οι ήρωες βιώνουν δύσκολες καταστάσεις, καταλαμβάνεται από άγχος το οποίο επιδρά στα επινεφρίδια και στην παραγωγή κορτιζόλης.
Μόνο το πέντε τοις εκατό
Από τους εκατό εθελοντές που συμμετείχαν στην έρευνα, παρακολουθούμενοι από παρατηρητές, και οι οποίοι συμμετείχαν σε διάφορες στρεσογόνες καταστάσεις, όπως οι εξετάσεις, η λύση δύσκολων μαθηματικών προβλημάτων και η συνέντευξη για δουλειά, μόνο το πέντε τοις εκατό κατάφερε να παραμείνει ήρεμο.
«Το γεγονός ότι καταφέραμε να μετρήσουμε το ενσυναίσθητο άγχος με τη μορφή σημαντικής απελευθέρωσης ορμονών στο σώμα είναι εκπληκτικό», δήλωσε η Βερόνικα Ένγκερτ, από τους κύριους συντελεστές της έρευνας.
«Πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός μετάδοσης μέσω του οποίου η κατάσταση ενός αγχωμένου ατόμου προκαλεί μια παρόμοια κατάσταση στον παρατηρητή αυξάνοντας τα επίπεδα της ορμονικής απάντησης στο στρες».
Είναι δηλαδή σαν το στρες να μεταφέρεται μέσω δονήσεων στο περιβάλλον.
Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται στους παρατηρητές. Το είκοσι έξι τοις εκατό από αυτούς, παρ’ όλο που δεν ήταν άμεσα εκτεθειμένοι στο στρες, παρουσίασαν επίσης σημαντική αύξηση της κορτιζόλης.
Επίσης το τριάντα τοις εκατό των παρατηρητών που παρακολουθούσαν τους εθελοντές μέσα από τζάμι-καθρέφτη, παρουσίασαν ορμονικές αντιδράσεις. Το ίδιο συνέβη και με αυτούς που παρακολουθούσαν τους εθελοντές μέσω κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης. Στο είκοσι τέσσερα τοις εκατό από αυτούς τα επίπεδα της κορτιζόλης αυξήθηκαν κάθετα.
Οι γυναίκες δεν είναι πιο ευαίσθητες
«Μια ορμονική αντίδραση στο στρες έχει καλό σκοπό, φυσικά, εφόσον γίνεται για εξελικτικούς σκοπούς. Γιατί όταν είστε εκτεθειμένοι σε κίνδυνο, θέλετε το σώμα σας να μπορέσει να ανταποκριθεί και αυτό γίνεται με αύξηση της κορτιζόλης. Όταν όμως τα επίπεδα της κορτιζόλης είναι μονίμως υψηλά, αυτό δεν είναι καθόλου καλό», εξηγεί η Ένγκερτ.
Είναι σαν τη ραδιενέργεια. Όποιος εκτεθεί για πολύ καιρό στον συνεχή πόνο και το άγχος ενός άλλου προσώπου, κινδυνεύει σε μεγάλο βαθμό να επηρεαστεί και αυτός.
Η έρευνα, τέλος, έδειξε ότι είναι μύθος ότι οι γυναίκες προσβάλλονται πιο εύκολα από το άγχος σε σχέση με τους άντρες. Και τα δύο φύλα βιώνουν το άγχος με την ίδια συχνότητα. Μάλιστα, η μελέτη έδειξε πως το ενσυναίσθητο στρες μεταδόθηκε πιο εύκολα όταν ο/η παρατηρητής και ο/η εθελοντής είχαν σχέση ή ήταν ζευγάρι.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου