Η «ετυμηγορία της κάλπης»

Ήμουν δικαστικός αντιπρόσωπος σε ορεινό χωριό της Πελοποννήσου. Αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των εκλογέων, περίπου το 70%, ήταν ηλικιωμένοι. Ορισμένοι αρκετά προχωρημένης ηλικίας. Κι όμως έρχονταν να ψηφίσουν. Κάποιους κυριολεκτικά τους έφερναν... Δεν ήταν μόνο λόγω αδυναμίας σωματικής εξ αιτίας του γήρατος, (ου γαρ έρχεται μόνον) αλλά και διανοητικής. Η ουσία ήταν ότι σχεδόν όλοι είχαν «έτοιμο» από πριν το ψηφοδέλτιο. Το αν το είχαν βάλει από πριν οι ίδιοι στην τσέπη τους για να μην μπερδευτούν, ή τους είχαν βάλει άλλοι «για σιγουριά», αυτό είναι ένα θέμα. (Πάντως δεν αποφεύχθηκαν τα άκυρα λόγω «μπερδέματος» των δύο ψηφοδελτίων). Υπήρχαν πολλοί ηλικιωμένοι που έμοιαζαν «χαμένοι». Ήταν λυπηρό το θέαμα. Στην ουσία τους έφεραν οι άλλοι (παιδιά, εγγόνια, ανίψια, μπατζανάκια, κουνιάδια, υποψήφιοι) ίσα - ίσα για να ψηφίσουν αυτό που είχαν εκλέξει οι άλλοι (παιδιά, εγγόνια, ανίψια, μπατζανάκια, κουνιάδια, υποψήφιοι). Κάποιοι για να μην ταλαιπωρείται ο παππούς που αδυνατούσε να περπατήσει ως το παραβάν (και να μην γίνει καμιά «στραβή») ζητούσαν να βάλουν οι ίδιοι το ψηφοδέλτιο (που τους είχαν από πριν δώσει) στο φάκελο και από κει στην κάλπη. Σε συζήτηση μελών της εφορευτικής επιτροπής, ακούστηκε ότι υποψήφιος αιρετός επισκέφτηκε καταυλισμό τσιγγάνων και έδωσε «20 ευρώ» σε κάθε έναν κάτοικο του καταυλισμού για να τον ψηφίσει. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, εκείνα τα τετριμμένα και βαρύγδουπα περί αποτελέσματος εκλογών και «λαϊκής  ετυμηγορίας» και «νίκη της δημοκρατίας» μοιάζουν αστεία. Σαν ανέκδοτα.    

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ