Φέρε μου μάνα το τζιφτέ, φέρε το Μαλιχέρι!

Όταν σε στηρίζει ως δημοτική παράταξη ένα κόμμα που λέει ότι θέλει και ότι μπορεί να κυβερνήσει, εδώ και τώρα, πώς είναι δυνατόν να μη θέλει αυτό το κόμμα -σκέφτεσαι- να εμπλακεί στα δημοτικά πράγματα? Δεν απορώ με τα κινήματα. Τα κινήματα οφείλουν να είναι απέναντι στην κάθε εξουσία για να την ελέγχουν. Οι Οικολόγοι και οι Πειρατές που δεν πρόκειται να κυβερνήσουν ποτέ, μπορούν να σκέφτονται όπως θέλουν κι αυτοί -κι είναι, ασφαλώς, αναφαίρετο το δικαίωμά τους.


Όμως, όσοι θέλουν να πάρουν το πηδάλιο του καραβιού στα χέρια τους και να γίνουν καπετάνιοι, πρέπει να σκέφτονται λίγο διαφορετικά απ' ό,τι στο παρελθόν! Δε θα γίνει, αύριο-μεθαύριο, η παραγωγική ανασυγκρότηση που επαγγέλλεσαι σύντροφε, αν δεν συνεργαστείς και με τους δεξιούς και με τους αριστερούς και μ’ όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Απεχθείς κάποιοι σύμβουλοι. Συμφωνώ, ασφαλώς, έχω καταθέσει και εγγράφως την απέχθειά μου, scripta manent που λένε, ας μην τα επαναλαμβάνουμε και χαλάμε τις καρδιές μας. Αλλά άμα αυτούς είναι, που ψήφισαν οι συμπολίτες μας, τα έλεγα εγώ στη Μάρω, αλλά προφανώς δεν την έπεισα, ούτε εσύ την έπεισες, σύντροφε. Οπότε, εμείς που πάλι δεν πείσαμε, με ποιους θα ασκήσομε τα καθήκοντά μας απέναντι στην κοινωνία, τώρα που καλεί το καθήκον?

Με άλλους δημοτικούς σύμβουλους, από αυτούς οι οποίοι εκλέχθηκαν, δε γίνεται να κάνομε δουλειά, γιατί τότε θα πρέπει να κηρύξουμε στρατιωτικό νόμο στα όρια του Δήμου και να βγάλομε δήμαρχο και δημοτικούς σύμβουλους όποιους αγαπάμε. Αλλά δεν τα κάνουμε εμείς αυτά γιατί είμαστε δημοκράτες.

Οπότε?

Προσπάθησα, στο ζωντανό, να πω ότι πρέπει να αναζητήσουμε τη σύνθεση, αλλά δεν ήθελαν να με ακούσουν πολλοί που είχαν πάρει τις αποφάσεις τους -από παλιά. Σε τι διαφέρουν αυτοί που σκέφτονται έτσι, από τους άλλους στο ΚΚΕ ή την Ανταρσία στα Χανιά, σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή… Γιατί δεν πήγαν όλοι μαζί, αυτοί που είναι ασυμβίβαστοι?

Όταν είσαι απέναντι στην ευθύνη, η πολιτική σου, αν δεν έχει εφαρμογή στην πράξη, είναι μια κακή πολιτική. Όταν λέμε πράξη, να καταλαβαίνομε και τι λέμε: είναι οι πρακτικές που θα απαλύνουν τους αδύναμους από την αυθεντία του φοροεισπράκτορα, από τον ζόφο του διαλυμένου δημόσιου σχολείου, από τον πανικό του άδειου πορτοφολιού, όταν πρέπει να αγοραστούν φάρμακα. Μια πολιτική θέση, όσο όμορφη κι αν ακούγεται στα λόγια, είναι μια κακή πολιτική θέση, αν δεν παράγει έμπρακτο κοινωνικό καλό κι αν δεν διευκολύνει την καθημερινότητα του δημότη -του πολίτη.

Μίλησα για υποστήριξη του πάλαι ποτέ Δήμου Ενεργών Πολιτών, με ανταλλάγματα. Η ιδέα του Αντώνη, ήταν εξαιρετική: ως αντάλλαγμα για τη στήριξή μας στο δεύτερο γύρο, μπορούσαμε να ζητήσουμε να εκλεγεί ο Συνήγορος του Δημότη, κατά δική μας υπόδειξη. Ω, ναι, ήταν μια εξαιρετική ιδέα, ρεαλιστική και υλοποιήσιμη, που θα μας έδινε ένα όργανο για να μπορούμε να ελέγξομε την επόμενη δημοτική εξουσία και να προτείνομε έντιμες λύσεις στα προβλήματα των συμπολιτών μας, για τα επόμενα 5 χρόνια.

Πέντε χρόνια είναι πάρα πολλά. Θα μπορούσε να γίνει αυτός ο θεσμός, ένας πυρήνας για μια καλύτερη κοινωνία μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Αλλά η ευκαιρία χάθηκε γιατί έτσι αποφασίσαμε, δημοκρατικά και αβίαστα. Τα άχθη της δημοκρατίας είναι αυτά, αλλά είπαμε, δεν μπορεί να πάρεις τον τζιφτέ και να βγεις στο βουνό. Μόνο να μεταδημοτεύσεις, μπορείς. Πάει, λοιπόν, η ευκαιρία.

Έτσι θα μας κυβερνήσετε, σύντροφοι? Η συχωρεμένη η νονά μου, μου έλεγε όταν ήμουνα μικρός, τότε που με κανάκευε: Αλέξανδρε, καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκαμες, παρά για κάτι που δεν έκαμες. Έτσι μου έλεγε η καλή μου η νονά...

Μετά από όλα αυτά, παραμένω αναποφάσιστος… Ναι, ρε, αναποφάσιστος!

Υ.Γ. Άμα είναι να πάρομε τσοι τζιφτέδες, να μου το πείτε, να το κατέω κι εγώ!

Το κολάζ με τις Μουζαχεντίν, είναι από την ΟΚΤΑΝΑ

my-pillow-book