Την αξιοπιστία τμήματος παπύρου, ο οποίος μνημονεύει την ύπαρξη συζύγου
του Ιησού Χριστού, ενισχύει η πρόσφατη μελέτη του από ομάδα επιστημόνων,
αποδεικνύοντας ότι το μελάνι και ο πάπυρος είναι αρχαία και δεν
αποτελούν σύγχρονη απομίμηση. Η αρχική
δημοσιοποίηση του παπύρου το 2012, από την καθηγήτρια Ιστορίας της
Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Κάρεν Κινγκ, είχε
προκαλέσει σάλο.
Πολλοί ειδικοί είχαν σπεύσει τότε να απορρίψουν την
ανακάλυψη της δρος Κινγκ, η οποία είχε εντοπίσει την πρωτοφανή για τις
Γραφές φράση «Ο Ιησούς τους είπε: “Η σύζυγός μου”…».
Το απόσπασμα
περιέχει επίσης τα λόγια: «Θα μπορεί να γίνει μαθήτριά μου», μια φράση η
οποία
πυροδότησε από μόνη της νέο γύρο συζήτησης σε πολλά χριστιανικά
δόγματα γύρω από τη χειροτόνηση γυναικών στον κλήρο.Το μικροσκοπικό τμήμα παπύρου υποβλήθηκε τώρα σε ανάλυση από καθηγητές Χημικής Μηχανικής, Χημείας και Βιολογίας των Πανεπιστημίων Κολούμπια, Χάρβαρντ και ΜΙΤ.
Ολοι τους ανέφεραν ότι το κομμάτι μοιάζει με άλλους
παπύρους, που χρονολογούνται από τον 4ο μέχρι και τον 8ο αιώνα.
Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, που προχώρησε και αυτή
σε χρονολόγηση του παπύρου, απεφάνθη αρχικά ότι το κομματάκι προέρχεται
από τα προχριστιανικά χρόνια, δημοσιοποιώντας έτσι η ίδια ότι τα αρχικά
αποτελέσματά της ήταν αναξιόπιστα.
Όπως γράφεται σε δημοσίευμα οι μελέτες αυτές δεν αποδεικνύουν, ασφαλώς, ότι ο Ιησούς είχε σύζυγο ή γυναίκες-μαθητές, αλλά μόνο ότι το συγκεκριμένο κομμάτι αποτελεί τμήμα αρχαίου χειρογράφου και όχι προϊόν της εργασίας ταλαντούχου παραχαράκτη. Η καθηγήτρια Κάρεν Κινγκ, που πρώτη εντόπισε το χειρόγραφο, είχε δηλώσει εξαρχής ότι ο πάπυρος δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη ότι ο Ιησούς ήταν νυμφευμένος, αλλά μόνο ως ένδειξη ότι οι πιστοί των πρωτοχριστιανικών χρόνων συζητούσαν ανοιχτά τα θέματα της αγαμίας, του σεξ, του γάμου και της μαθητείας.
«Ελαβα πολύ σοβαρά υπόψη μου τα σχόλια μεγάλης μερίδας ειδικών, οι οποίοι προειδοποιούσαν για το ενδεχόμενο να βρίσκομαι μπροστά σε προϊόν παραχάραξης», είπε η δρ Κινγκ σε συνέντευξή της αυτή την εβδομάδα, στην οποία τονίζει πλέον την απόλυτη πεποίθησή της για τη γνησιότητα του παπύρου. «Οταν όλα τα στοιχεία δείχνουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, παρότι αυτό δεν σημαίνει 100% βεβαιότητα -αδύνατη στην Ιστορία- πρέπει να συμφωνήσουμε με τα στοιχεία», λέει η δρ Κινγκ.
Η νέα μελέτη μπορεί, όμως, να μην αποδειχθεί επαρκής για να πεισθούν ειδικοί και ερασιτέχνες, που επιμένουν ότι ο πάπυρος αποτελεί το έργο ελάχιστα ταλαντούχου παραχαράκτη, με στόχο του να επηρεάσει τη σύγχρονη θεολογική συζήτηση.
Η Θεολογική Επιθεώρηση του Χάρβαρντ, που δημοσίευσε με μεγάλη καθυστέρηση τη μελέτη της δρος Κινγκ, δημοσιοποιεί παράλληλα απάντηση από τον καθηγητή Αιγυπτιολογίας του Πανεπιστημίου Μπράουν, Λίο Ντιπουί. Ο δρ Ντιπουί χαρακτηρίζει πλαστό πέρα από κάθε αμφιβολία τον πάπυρο, λέγοντας ότι «είναι κατάλληλος για σκετς της ομάδας Μόντι Πάιθον».
Η δρ Κινγκ είχε παρουσιάσει με φανφάρες το τμήμα του παπύρου σε συνέδριο στη Ρώμη το 2012, αντιμετωπίζοντας αμέσως κύμα αμφισβήτησης από ακαδημαϊκούς κύκλους, καθώς και από το ίδιο το Βατικανό, που δημοσίευσε κύριο άρθρο στην εφημερίδα του παπικού κρατιδίου υπογραμμίζοντας ότι το χειρόγραφο είναι πλαστό.
Η μελέτη μελανιού και υλικού σε τόσο μικρά τμήματα παπύρων είναι ιδιαίτερα δυσχερής, λόγω της ευαίσθητης φύσης τους. Ο καθηγητής Ντιπουί στέκεται, όμως, στα χονδροειδή -όπως τα αποκαλεί- γραμματικά σφάλματα του κειμένου.
Όπως γράφεται σε δημοσίευμα οι μελέτες αυτές δεν αποδεικνύουν, ασφαλώς, ότι ο Ιησούς είχε σύζυγο ή γυναίκες-μαθητές, αλλά μόνο ότι το συγκεκριμένο κομμάτι αποτελεί τμήμα αρχαίου χειρογράφου και όχι προϊόν της εργασίας ταλαντούχου παραχαράκτη. Η καθηγήτρια Κάρεν Κινγκ, που πρώτη εντόπισε το χειρόγραφο, είχε δηλώσει εξαρχής ότι ο πάπυρος δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη ότι ο Ιησούς ήταν νυμφευμένος, αλλά μόνο ως ένδειξη ότι οι πιστοί των πρωτοχριστιανικών χρόνων συζητούσαν ανοιχτά τα θέματα της αγαμίας, του σεξ, του γάμου και της μαθητείας.
«Ελαβα πολύ σοβαρά υπόψη μου τα σχόλια μεγάλης μερίδας ειδικών, οι οποίοι προειδοποιούσαν για το ενδεχόμενο να βρίσκομαι μπροστά σε προϊόν παραχάραξης», είπε η δρ Κινγκ σε συνέντευξή της αυτή την εβδομάδα, στην οποία τονίζει πλέον την απόλυτη πεποίθησή της για τη γνησιότητα του παπύρου. «Οταν όλα τα στοιχεία δείχνουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, παρότι αυτό δεν σημαίνει 100% βεβαιότητα -αδύνατη στην Ιστορία- πρέπει να συμφωνήσουμε με τα στοιχεία», λέει η δρ Κινγκ.
Η νέα μελέτη μπορεί, όμως, να μην αποδειχθεί επαρκής για να πεισθούν ειδικοί και ερασιτέχνες, που επιμένουν ότι ο πάπυρος αποτελεί το έργο ελάχιστα ταλαντούχου παραχαράκτη, με στόχο του να επηρεάσει τη σύγχρονη θεολογική συζήτηση.
Η Θεολογική Επιθεώρηση του Χάρβαρντ, που δημοσίευσε με μεγάλη καθυστέρηση τη μελέτη της δρος Κινγκ, δημοσιοποιεί παράλληλα απάντηση από τον καθηγητή Αιγυπτιολογίας του Πανεπιστημίου Μπράουν, Λίο Ντιπουί. Ο δρ Ντιπουί χαρακτηρίζει πλαστό πέρα από κάθε αμφιβολία τον πάπυρο, λέγοντας ότι «είναι κατάλληλος για σκετς της ομάδας Μόντι Πάιθον».
Η δρ Κινγκ είχε παρουσιάσει με φανφάρες το τμήμα του παπύρου σε συνέδριο στη Ρώμη το 2012, αντιμετωπίζοντας αμέσως κύμα αμφισβήτησης από ακαδημαϊκούς κύκλους, καθώς και από το ίδιο το Βατικανό, που δημοσίευσε κύριο άρθρο στην εφημερίδα του παπικού κρατιδίου υπογραμμίζοντας ότι το χειρόγραφο είναι πλαστό.
Η μελέτη μελανιού και υλικού σε τόσο μικρά τμήματα παπύρων είναι ιδιαίτερα δυσχερής, λόγω της ευαίσθητης φύσης τους. Ο καθηγητής Ντιπουί στέκεται, όμως, στα χονδροειδή -όπως τα αποκαλεί- γραμματικά σφάλματα του κειμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου