Ἐπίσης νὰ μᾶς ἐξηγήσῃ τὸ πότε σεβάστηκε ἐθνικὰ καὶ κυριαρχικὰ δικαιώματα, ὁλοκλήρων κρατῶν, ὅπως μὲ τὰ πρόσφατα παραδείγματα τῆς τοῦ Ἰρᾶκ, τοῦ Ἀφγανιστᾶν, τῆς Σομαλίας, τῆς Κεντροαφρικανικῆς Δημοκρατίας, τῆς Σερβίας, τῆς Λιβύης καὶ τῆς Συρίας. Εἰδικῶς στὸ ἐπίπεδον τῆς παιδείας, ὀφείλουμε πλέον νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουμε πὼς θεωρεῖ παιδεία μόνον ὅ,τι δουλοποιεῖ τοὺς πληθυσμούς κι ἀκυρώνει τὶς ἀτομικότητες καὶ τὶς ἐθνότητες.
Ποιά εἶναι αὐτά; Καί ποιός τά δικαιοῦται;Διότι ἀκοῦμε γιὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, διαβάζουμε γιὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, διεκδικοῦμε ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἀλλὰ οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν γνωρίζει κι ἀντιλαμβάνεται τὸ τὶ σημαίνει ἀνθρώπινον δικαίωμα. Οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν συνειδητοποιεῖ πὼς γιὰ νὰ δικαιοῦται κάποιος ἀναγνώρισιν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὀφείλει προτίστως νὰ ἔχῃ πληρώσῃ, ναί, πληρώσῃ τὶς ὑποχρεώσεις του.
Γιὰ νὰ κατανοήσουμε καλλίτερα τὸ τὶ ἀκριβῶς ἐννοῦμε, ὅταν ἀναπαράγουμε ἀκρίτως ὅλες αὐτὲς τὶς ἀνοησίες, ποὺ μᾶς ἔχουν χώσῃ μέσα στὰ κεφάλια μας, πρέπει νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ βασικὸν ἐρώτημα: τά παιδιά ἔχουν δικαίωμα στά ἀνθρώπινα δικαιώματα;
Τὰ παιδιὰ λοιπὸν δὲν ἔχουν δικαίωμα στὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ὅσο κι ἐὰν μᾶς ξενίζῃ αὐτό, σὰν ἄκουσμα, εἶναι ἀληθές. Προσέξτε πόσο μεγάλη ἀπάτη ἔχει δομηθῇ γύρω κι ἀπὸ αὐτὸν τὸν μύθο. Ἐάν, γιὰ παράδειγμα, τὸ ἀνήλικο παιδί μου ἀρχίσει νὰ σπάῃ βιτρίνες, αὐτοκίνητα, κεφάλια δὲν θὰ προσαγάγουν ἐκεῖνο στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα ἀλλὰ ἐμέναν. Δὲν θὰ πληρώσῃ τὸ ἀνήλικό μου παιδὶ τὶς ζημιὲς ἀλλὰ ἐγώ. Δὲν θὰ διωχθῇ τὸ ἀνήλικόν μου παιδὶ νομικῶς, ἀλλὰ ἐγώ. Δῆλα δὴ στὸ παιδί μου ἡ πολιτεία δὲν ἀναγνωρίζει ἀνθρώπινα δικαιώματα. Διότι ἐὰν τοῦ ἀνεγνώριζε, θὰ τοῦ ζητοῦσε νὰ ἀποκαταστήσῃ ὅλες τὶς βλάβες ποὺ προεκάλεσε.
Κι ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι τὸ σημεῖον ποὺ κάνει τὴν μεγάλη διαφορά. Τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, γιὰ νὰ σοῦ τὰ ἀναγνωρίσῃ ὁ νόμος, ὀφείλεις νωρίτερα νὰ ἔχῃς πληρώσῃ κι ἐκπληρώσῃ ΟΛΕΣ σου τὶς ὑποχρεώσεις. Ὀφείλεις νὰ ἔχῃς πληρώσῃ φόρους, νὰ ἔχῃς ψηφίσῃ, νὰ ἔχῃς τακτοποιήσῃ τὶς ὀφειλές σου στὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα… Γενικῶς ἡ κάθε πολιτεία πρῶτα ἐλέγχει ἐὰν εἶσαι συνεπὴς ἀπέναντί της κι ἀπέναντι στοὺς νόμους καὶ μετὰ σοῦ ἀναγνωρίζει τὸ ὁποιοδήποτε ἀνθρώπινον δικαίωμα. Μάλλιστα, γιὰ νὰ βεβαιωθοῦμε, ἄς ῥίξουμε μίαν ματιὰ γύρω μας καὶ θὰ διαπιστώσουμε πὼς ὅλο καὶ περισσότεροι συμπολίτες μας χάνουν τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματά τους, ὅταν ἀδυνατοῦν νὰ καλύψουν τὶς ὑποχρώσεις τους πρὸς τὸ κράτος. Πρὸς τοῦτο βλέπουμε πτωχεύσεις, κατασχέσεις καὶ φυσικὰ φυλακίσεις…
Εἶναι σωστό; Ἔτσι πρέπει νά εἶναι; Ἤ ὄχι;
Γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, μία πολιτεία, εἶτε εἶναι δίκαιῃ εἶτε ἄδικη, ἀναγνωρίζει ἀνθρώπινα δικαιώματα ΜΟΝΟΝ σὲ πρόσωπα ποὺ ἔχουν ἀπέναντί της ἐκπληρώσῃ κάθε τους ὑποχρέωσιν. Ὅταν ἀναγνωρίζῃ ἀνθρώπινα δικαιώματα σὲ ἄτομα ποὺ δὲν ἔχουν ἐκπληρώσῃ ἀπέναντί της τὶς ὑποχρεώσεις τους, τότε ἡ πολιτεία εἶναι παράλογη, ἀνήθικι καὶ αὐτοκαταστροφική.
Ὅμως ἀνεξαρτήτως ἀναγνωρίσεως ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἤ ὄχι, τὸ ἐὰν μία πολιτεία θὰ ἀναγνωρίσῃ, ἤ ὄχι, κάποια δικαιώματα, σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν συμβάλῃ στὸ νὰ τὴν ἐξυπηρετοῦν, ὅπως γιὰ παράδειγμα παιδιὰ ἤ ἀλλοδαποί, εἶναι καθαρὰ δική της ἐπιλογή, ὄχι τρίτων κι ἔχει νά κάνῃ ὁπωσδήποτε μὲ τὴν οἰκονομική της ἄνεσιν. Μία πολιτεία ποὺ στερεῖται τῶν βασικῶν, δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ στερῇ κεκτημένα ἀνθρώπινα δικαιώματα ἀπὸ τοὺς πολῖτες της, μὲ πρόσχημα τὸ ἀνθρώπινον προσωπεῖον, πρὸ κειμένου νὰ μειώσῃ τὸν πόνο τρίτων, ποὺ ὅμως οὐδόλως ἔχουν ἐκπληρώσῃ τὶς ὑποχρεώσεις τους πρὸς τὴν πολιτεία. Καὶ βλέπουμε σήμερα κατεστραμένες οἰκονομίες στὶς χῶρες μέλη τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐνώσεως, (κι ὄχι μόνον) οἱ ὁποῖες καταχρηστικῶς, εἰς βάρος τῶν πολιτῶν τους, ἔχουν μοιράσῃ τὸ δικαίωμα στὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, σὲ ἄτομα ποὺ κατεπάτησαν τὸ ἔδαφός τους, ποὺ δὲν μεριμνοῦν γιὰ τὸ καλὸ τῆς χώρας καὶ γιὰ τὴν διαφύλαξιν τῶν ἐθνικῶν της συμφερόντων.
Ἄς κλείσω ὅμως τὸ σημείωμά μου μὲ τὰ παιδιά. Τὰ ἀνήλικα παιδιά, ἄν καὶ δὲν ἔχουν μόνα τους κατοχυρώσῃ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ὅταν ἡ οἰκογένειά τους, δῆλα δὴ γονεῖς, ἀδέλφια καὶ παπποῦδες, τὸ ἐπιλέγουν, καλύπτουν μέρος τῶν δικαιωμάτων τους, πληρώνοντας φόρους, εἰσφορὲς καὶ λοιπὰ ἔξοδα, ἔως νὰ ἐνηλικιωθοῦν. Καὶ βλέπουμε σήμερα, εἰδικῶς παιδιά, νὰ μὴν μποροῦν νὰ νοσηλευθοῦν σὲ κάποιο νοσοκομεῖο, ἄν καὶ θὰ ἔπρεπε, διότι ἡ πολιτεία τοὺς ἔπαυσε τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἐφ΄ ὅσον κάποιος γονές ἀδυνατοῦσε νὰ καλύψῃ τὶς δικές του ὑποχρεώσεις.
Υ.Γ.1. Τί ἀνθρώπινα δικαιώματα ἔχει κάποιος πού ἀποποιεῖται ἀκόμη καί τήν ταὐτοτητά του, λίγο πρίν νά περάσῃ τά σύνορα τῆς κάθε χώρας; Ἔχει; Δικαιοῦται νά ἔχῃ; Ἤ μήπως συμπεριλαμβάνεται κι αὐτό στό παιχνίδι τῆς δουλοποιήσεῶς μας;
Υ.Γ.2. Ὁ τίτλος τοῦ κειμένου θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι: «ἀνθρώπινα δικαιώματα: τὸ χαπάκι γιὰ τὴν ἠλιθιοποίησίν μας».
Φιλονόη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου