Θα το αφιερώσουμε, όμως, σε αυτό που ήταν η αριστερά, κάποτε και που δεν είναι, σήμερα: Υπόσχεση για έναν καλύτερο κόσμο.Το άρθρο αυτό αφορά όλο τον πλανήτη και τους κατοίκους του.
“είναι αδύνατο να νικήσεις μια εξουσία, αν δεν καταλάβεις τη λογική της”.(Τζιόρτζιο Αγκαμπέν).
Και η “αριστερά” κάνει πως δεν καταλαβαίνει.
To άρθρο αφιερώνεται και στους οπαδούς της “ελευθερίας των αγορών”. Αφιερώνεται και στο πολιτικό σύστημα, που με αποφάσεις του, μας έβαλε απροστάτευτους και ανενημέρωτους στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά, ξεκληρίζοντας κάθε τι ελληνικό στην παραγωγή. Και, τώρα, ξεκληρίζοντας τους Έλληνες.
Αφιερώνεται, ιδιαίτερα, και σε όσους από τους πολιτικούς και τους πολίτες παριστάνουν τους “αντιστασιακούς”.
Όλοι μαζί κάνουν πως δεν ξέρουν και δεν καταλαβαίνουν (αμειβόμενοι για την “ακατανοησία” τους).
Στην πραγματικότητα, όμως, αφορά τον κάθε πολίτη αυτής της χώρας, που επιλέχθηκε να γίνει το πειραματόζωο του ανθρώπινου είδους, για το μέλλον, που κάποιοι λίγοι έχουν επιλέξει για τον άνθρωπο. Κι αυτό συνέβ η, χάρις στο δουλοπρεπές και εκφυλισμένο προσωπικό του πολιτικού μας συστήματος.Στον πλανήτη (και στην Ελλάδα) υπάρχει μία (ή πολλές) Συνταγματική Εξουσία (κράτη, θεσμοί, νόμοι). Υπάρχει, όμως, και μία Συνταχτική Εξουσία. Αυτή που υπαγορεύει τα Συντάγματα, δημιουργεί τους θεσμούς και φτιάχνει τους νόμους. Είναι αυτή που αποφασίζει. Και λειτουργεί προστατευμένη στο πολιτικό απυρόβλητο, είτε από επιλογή των πολιτικών είτε από άγνοια των πολιτών. Στην “καλύτερη” περίπτωση κάποιοι ξορκίζουν το “κακό”, καταγγέλλοντας το “μεγάλο κεφάλαιο” ή την “έλλειψη ανταγωνισμού”.
Αντλούμε τα στοιχεία του άρθρου από δύο έρευνες.
“10 εταιρείες ελέγχουν ότι αγοράζουμε“. Και ”Το δίκτυο του παγκόσμιου επιχειρηματικού ελέγχου“(έτος 2011).
Η δεύτερη έχει ιδιαίτερη αξία, γιατί είναι έρευνα ελβετικού πανεπιστημίου, χρηματοδοτημένη και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία στηρίζεται στην ανάλυση δικτύων και αντλεί τα δεδομένα της από την έρευνα των εταιρικών σχέσεων 43.060 πολυεθνικών επιχειρήσεων. Το εύρος της έρευνας και η επιστημονική μέθοδος δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τα συμπεράσματα της.
Η πρώτη έρευνα – άρθρο μας φέρνει σε επαφή με την “Ψευδαίσθηση της Επιλογής”. Ο “ελεύθερος” ανταγωνισμός, η “ελεύθερη” αγορά είναι, απλώς, ένας μύθος,για ψευδοφιλελεύθερους πολιτικούς.
Το βασικό διάγραμμα δείχνει την πολυπλοκότητα των εταιρικών σχέσεων,δίνοντας και μερικά παραδείγματα:
Kraft, Coca Cola, Pepsico, Kellogs, Mars, Unilever, Johnson & Johnson, Procter & Gamble, Nestle, και General Mills.
Παραδείγματα σχέσεων, οι οποίες απουσιάζουν από τον χάρτη: Η Coca Cola δεν ελέγχει το ενεργειακό ποτό Monster. Έχει, όμως, τη διανομή του. Η Pepsico ελέγχει τις αλυσίδες εστιατορίων KFC και Taco Bell. Η Procter & Gamble είναι η μεγαλύτερη διαφημιστική εταιρεία των ΗΠΑ και ελέγχει εταιρείες που παράγουν τα πάντα από ιατρικά, οδοντόκρεμες έως μόδα. Η Nestle είναι η μεγαλύτερη εταιρεία τροφίμων στον κόσμο με 8.000 μάρκες, συνεργαζόμενη και με πολλές άλλες (σαμπουάν L’Oreal, παιδικές τροφές Gerber, ενδυμάτα Diesel, τροφές κατοικίδιων Purina και Friskies κλπ). Φυσικά, ο χάρτης δεν συμπεριλαμβάνει στον κατάλογο της Unilever τον ελληνικό κολοσσό, πλην όμως, την παγκοσμίως ασήμαντη ΕΛΑΪΣ. Και ούτω καθ΄εξής.
Στο ίδιο άρθρο μας δίνονται μερικές ακόμα πληροφορίες συγκέντρωσης οικονομικής κυριαρχίας.
Το 90% των μέσων ενημέρωσης στις ΗΠΑ, το 2011, ελέγχεται από 6 εταιρείες έναντι 50 το 1983.
37 τράπεζες του 1990 των ΗΠΑ συγχωνεύθηκαν σε 4 το 2009: JP Morgan Chase, Citigroup, Wells Fargo και Βank of America. H διάσημη Morgan Stanley βγήκε από τα σπλάχνα της JP Morgan, με το νόμο Glass-Steagall, για το διαχωρισμό επενδυτικών και εμπορικών τραπεζών. Το τι ελέγχουν οι τράπεζες πρόκειται για ένα λαβύρινθο, που θα απλοποιηθεί, βλέποντας τα συμπεράσματα της επόμενης έρευνας.
Όταν ο Λένιν το 1916 είδε ότι στο τελευταίο στάδιο της Κεφαλαιοκρατίας, αυτός που θα έπαιζε τον κυρίαρχο ρόλο θα ήταν το τραπεζικό σύστημα, αυτό επιβεβαιώνεται, με τρόπο αδιαμφισβήτητο.
Σε λίγες γραμμές της εισαγωγής το άρθρο που στηρίζεται στην δεύτερη έρευνα τα λέει όλα:
“Η δομή του δικτύου ελέγχου των πολυεθνικών επιχειρήσεων επηρεάζει τον ανταγωνισμό της παγκόσμιας αγοράς και την χρηματοπιστωτική σταθερότητα…Σας παρουσιάζουμε την πρώτη έρευνα της αρχιτεκτονικής του διεθνούς δικτύου της ιδιοκτησίας, καθώς και τον υπολογισμό του ελέγχου που κατέχει κάθε παγκόσμιος παίκτης. Θεωρούμε ότι οι διεθνικές εταιρείες σχηματίζουν μια γιγάντια δομή – “παπιγιόν” και ότι ένα μεγάλο μέρος του ελέγχου των ροών ανήκει σε ένα μικρό σφιχτοδεμένο πυρήνα χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Αυτός ο πυρήνας μπορεί να θεωρηθεί ως μία οικονομική «υπερ-οντότητα» που θέτει νέα σημαντικά ζητήματα τόσο για τους ερευνητές όσο και για τους φορείς χάραξης πολιτικής”.
Αυτός είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε.
Η έρευνα ξεκίνησε με τον έλεγχο 43.060 επιχειρήσεων, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει ο ΟΟΣΑ για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Για να καταλήξει ότι το δίκτυο των 43.060 επιχειρήσεων αποτελείται από 600.508 κόμβους και 1.006.987 δεσμούς ιδιοκτησίας.
Και συνεχίζει η έρευνα:
Κατ ‘αρχήν, θα περίμενε κανείς η ανισότητα του ελέγχου να είναι συγκρίσιμη με την ανισότητα των εισοδημάτων στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις , δεδομένου ότι μετοχές των περισσότερων εταιρειών είναι προσιτές στο κοινό στις χρηματιστηριακές αγορές. Αντίθετα , διαπιστώνουμε ότι μόνο 737 κορυφαίοι κάτοχοι συγκεντρώνουν τον έλεγχο του 80% της αξίας του συνόλου των πολυεθνικών επιχειρήσεων… οι κορυφαίοι φορείς είναι κάτοχοι ελέγχου δέκα φορές μεγαλύτερου από ό, τι θα μπορούσε να αναμένεται με βάση τον πλούτο τους….
Από τις 1.650.000 επιχειρήσεις βρεθήκαμε με 737 που ελέγχουν το 80% της αξίας των πολυεθνικών!
Η έρευνα διεπίστωσε, επίσης, ότι 147 επιχειρήσεις ελέγχουν το 40% της οικονομικής αξίας του συνόλου των πολυεθνικών και τα 3/4 αυτών είναι τραπεζικοί διαμεσολαβητές.
Αυτό το αξιοσημείωτο εύρημα, λέει η έκθεση, εγείρει δύο θεμελιώδη ερωτηματικά:
Πρώτον: Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην χρηματοπιστωτική σταθερότητα; Τα πιστωτικά ιδρύματα που ελέγχουν αυτόν τον όγκο επιχειρήσεων εμπλέκονται σε δανειακές συμβάσεις με πολλές άλλες επιχειρήσεις. Αυτό τους επιτρέπει να διαφοροποιούν τον κίνδυνο, αλλά και να τον μεταδίδουν σε άλλους. “Δυστυχώς, λέει το κείμενο, οι πληροφορίες σχετικά με τις εν λόγω συμβάσεις δεν αποκαλύπτονται για λόγους στρατηγικής”.
Δεύτερον: Ποιές είναι οι συνέπειες για τον ανταγωνισμό της αγοράς; “Δεδομένου ότι πολλές πολυεθνικές εταιρείες στον πυρήνα έχουν επικαλυπτόμενες περιοχές δραστηριότητας, το γεγονός ότι συνδέονται με σχέσεις ιδιοκτησίας θα μπορούσε να διευκολύνει το σχηματισμό συνασπισμών, η οποία θα μπορούσε να παρεμποδίσει τον ανταγωνισμό στην αγορά”.
Να μη το προχωρήσουμε άλλο. Όποιος θέλει βλέπει την έρευνα και τα πορίσματα της.
Εμείς, πάει καιρός, που λέμε ότι είναι αδύνατον η ζωή μας στην Ελλάδα και η ζωή των ανθρώπων στον πλανήτη να είναι βιώσιμη, όταν το χρήμα είναι ιδιοκτησία τραπεζιτών και η διαχείριση και διανομή του να χάνεται σε αδιαφανή και σκοτεινά δίκτυα ιδιοκτησιών.
Η απάντηση είναι: Επανάσταση, δηλ. ριζοσπαστικός μετασχηματισμός των θεσμών της κοινωνίας, για την Απελευθέρωση από τις τοκογλυφικές τράπεζες και την Εγκαθίδρυση Δημοκρατίας: ένα πολίτευμα στο οποίο ο λαός θα αποφασίζει για τη ζωή του.
Όσοι καταλαβαίνουν και όσοι θέλουν, όσοι πλήττονται και όσοι είναι ακόμα άνθρωποι, που νοιάζονται τον διπλανό τους, προσέρχονται. Η συζήτηση ξεκίνησε. Οι καιροί δεν περιμένουν .
“Αποφασισμένοι στην Κεφαλονιά”
ithacanet.gr@gmail.com ΥΓ: Στους καιρούς των “μεγάλων προσκλήσεων”, είναι απαραίτητη μια διευκρίνηση: Δεν επιθυμούμε μερίδιο στην εξουσία, μεγαλύτερο από αυτό που αναλογεί σε κάθε πολίτη, όταν θα έρθει η ώρα να αποφασίζουμε δημοκρατικά. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να σώσουμε τη ζωή μας, την περιουσία μας, τα παιδιά μας … και για να γίνουν αυτά πρέπει να σώσουμε την πατρίδα (όπου “πατρίδα” είναι ο τόπος και οι άνθρωποι του).
Η πρώτη και τρίτη εικόνα είναι έργο Δον ΨΥΧΩΤΗ.
ithacanet.gr@gmail.com ΥΓ: Στους καιρούς των “μεγάλων προσκλήσεων”, είναι απαραίτητη μια διευκρίνηση: Δεν επιθυμούμε μερίδιο στην εξουσία, μεγαλύτερο από αυτό που αναλογεί σε κάθε πολίτη, όταν θα έρθει η ώρα να αποφασίζουμε δημοκρατικά. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να σώσουμε τη ζωή μας, την περιουσία μας, τα παιδιά μας … και για να γίνουν αυτά πρέπει να σώσουμε την πατρίδα (όπου “πατρίδα” είναι ο τόπος και οι άνθρωποι του).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου