Εἴμαστε ἀπὸ τὴν φύση καμωμένοι γιὰ νὰ ἀποφεύγουμε τὸν πόνο καὶ νὰ τείνουμε πρὸς τὴν ἡδονή. Ἔτσι λοιπὸν ὅταν ἀποτυγχάνουμε, ἐπειδὴ δὲν θέλουμε νὰ πονάμε, εὔκολα μπορεῖ νὰ τὰ παρατήσουμε καὶ νὰ πέσουμε στὴν ἀπάθεια. Πολλοὶ ἄνθρωποι μετὰ ἀπὸ κάποιες δυσκολίες τὰ παρατοῦν καὶ χάνουν τὰ κίνητρά τους γιὰ νὰ μποῦν στὴν δράση, χάνουν τὴν δίψα τους γιὰ ζωή.
Σταματοῦν νὰ πιστεύουν στὸν ἑαυτό τους καὶ περιμένουν νὰ ἔρθει κάτι ἀπὸ τὸν ἐξωτερικὸ κόσμο γιὰ νὰ ἐκπληρώσει τὸ πεπρωμένο τους. Τὰ παρατοῦν καὶ παραιτοῦνται. Καὶ σιγὰ σιγὰ αὐτὸ τὸ κενὸ ἐξαπλώνεται σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς τους καὶ μὲ τὸν καιρὸ τὰ σημάδια φαίνονται ἐπάνω τους, ἀλλὰ καὶ στὸν χῶρο ποὺ ζοῦν.
Πολλοὶ ἄνθρωποι μὲ ῥωτοῦν: πῶς θά ξαναβρῶ τήν ὀρέξη γιὰ τὴ ζωή;
Τὸ κλειδὶ εἶναι ἡ δράση.
Μικρὰ μικρὰ βήματα κάθε ἡμέρα.
Ἡ δράση δημιουργεῖ μιὰ ἐμπειρία. Αὐτὴ ἡ ἐμπειρία ἀφήνει ἕνα ἀποτύπωμα μνήμης μέσα στὸν ἐγκέφαλο. Αὐτὸ τὸ ἀποτύπωμα μνήμης σταλάζει χαρὰ καὶ ἡδονὴ μέσα στὸ νευρικό μας σύστημα.
Αὐτὴ ἡ ἡδονὴ δημιουργεῖ ξανὰ τὴν ἐπιθυμία γιὰ δράση.
Ἡ ἐπανάληψη, αὐτὴ δηλαδὴ ἡ πράξη τοῦ νὰ μπαίνει κάποιος στὴν δράση, χωρὶς προηγουμένως νὰ ἔχει τὴν ὀρέξη, σπάει τὸ σχῆμα τῆς ἀπαθείας, ἀμφισβητεῖ σιγὰ σιγὰ τὴν πεποίθηση τοῦ ἀτόμου ὅτι δὲν τὰ καταφέρνει καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβει ξανακερδίζει τὴν ἐνέργεια ἐκείνη ποὺ τοῦ χρειάζεται γιὰ νὰ διεκδικήσει τὴν ζωὴ ποὺ τοῦ ἀξίζει.
Οἱ δυσκολίες καὶ οἱ ἀποτυχίες πολλὲς φορὲς μᾶς κάνουν νὰ νοιώθουμε θύματα τοῦ κόσμου. Ὅμως δὲν εἴμαστε θύματα τοῦ κόσμου. Εἴμαστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου.
Νικητὴς δὲν εἶναι αὐτός ποϋ δὲν χάνει ἀλλὰ αὐτός ποὺ ἀναγκάζει μὲ τις πράξεις νὰ ἀλλάζουν οἱ σκέψεις του, οἱ διαθέσεις του καὶ τὰ συναισθήματά του, ζῶντας ἐσωτερικὰ κινούμενος καὶ ὄχι ἐξωτερικὰ ἐπηρεασμὲνος.
Γιῶτα Σούσουλα
φωτογραφία
Πηγή
Σταματοῦν νὰ πιστεύουν στὸν ἑαυτό τους καὶ περιμένουν νὰ ἔρθει κάτι ἀπὸ τὸν ἐξωτερικὸ κόσμο γιὰ νὰ ἐκπληρώσει τὸ πεπρωμένο τους. Τὰ παρατοῦν καὶ παραιτοῦνται. Καὶ σιγὰ σιγὰ αὐτὸ τὸ κενὸ ἐξαπλώνεται σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς τους καὶ μὲ τὸν καιρὸ τὰ σημάδια φαίνονται ἐπάνω τους, ἀλλὰ καὶ στὸν χῶρο ποὺ ζοῦν.
Πολλοὶ ἄνθρωποι μὲ ῥωτοῦν: πῶς θά ξαναβρῶ τήν ὀρέξη γιὰ τὴ ζωή;
Τὸ κλειδὶ εἶναι ἡ δράση.
Μικρὰ μικρὰ βήματα κάθε ἡμέρα.
Ἡ δράση δημιουργεῖ μιὰ ἐμπειρία. Αὐτὴ ἡ ἐμπειρία ἀφήνει ἕνα ἀποτύπωμα μνήμης μέσα στὸν ἐγκέφαλο. Αὐτὸ τὸ ἀποτύπωμα μνήμης σταλάζει χαρὰ καὶ ἡδονὴ μέσα στὸ νευρικό μας σύστημα.
Αὐτὴ ἡ ἡδονὴ δημιουργεῖ ξανὰ τὴν ἐπιθυμία γιὰ δράση.
Ἡ ἐπανάληψη, αὐτὴ δηλαδὴ ἡ πράξη τοῦ νὰ μπαίνει κάποιος στὴν δράση, χωρὶς προηγουμένως νὰ ἔχει τὴν ὀρέξη, σπάει τὸ σχῆμα τῆς ἀπαθείας, ἀμφισβητεῖ σιγὰ σιγὰ τὴν πεποίθηση τοῦ ἀτόμου ὅτι δὲν τὰ καταφέρνει καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβει ξανακερδίζει τὴν ἐνέργεια ἐκείνη ποὺ τοῦ χρειάζεται γιὰ νὰ διεκδικήσει τὴν ζωὴ ποὺ τοῦ ἀξίζει.
Οἱ δυσκολίες καὶ οἱ ἀποτυχίες πολλὲς φορὲς μᾶς κάνουν νὰ νοιώθουμε θύματα τοῦ κόσμου. Ὅμως δὲν εἴμαστε θύματα τοῦ κόσμου. Εἴμαστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου.
Νικητὴς δὲν εἶναι αὐτός ποϋ δὲν χάνει ἀλλὰ αὐτός ποὺ ἀναγκάζει μὲ τις πράξεις νὰ ἀλλάζουν οἱ σκέψεις του, οἱ διαθέσεις του καὶ τὰ συναισθήματά του, ζῶντας ἐσωτερικὰ κινούμενος καὶ ὄχι ἐξωτερικὰ ἐπηρεασμὲνος.
Γιῶτα Σούσουλα
φωτογραφία
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου