Ἀπίστευτον! Οἱ ἰεχωβάδες καὶ οἱ Μασόνοι" ἔγραψαν" κεφάλαια εἰς τὸ Βιβλίον τῶν ΘρησκευτικῶνΤὸ παιδαγωγικὸν ἰνστιτοῦτον τοῦ ὑπουργείου Παιδείας ἱκανοποίησε ὅλα τὰ αἰτήματά των...
Ἀφοῦ προηγουμένως ἀπῄτησαν τὴν ἀφαίρεσιν ὅλων τῶν κεφαλαίων τοῦ βιβλίου, τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται εἰς αὐτούς.
Τελικῶς τὸ παλαιὸν βιβλίον ἀπεσύρθη πρὸ τῆς κυκλοφορίας του καὶ τὰ ἀφαιρεθέντα κεφάλαια ἐγράφησαν ὑπὸ τῶν Μασόνων καὶ τῶν Ἰεχωβάδων μὲ τὴν σύμφωνον γνώμην τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, τὸ ὁποῖον προωθεῖ τὴν κατάργησιν τοῦ κατηχητικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τὴν ἀντικατάστασίν του ὑπὸ τῆς Θρησκειολογίας.
Διατὶ ἠνωχλήθησαν οἱ Χιλιασταὶ καὶ οἱ Μασόνοι ἀπὸ τὸ παλαιὸν βιβλίον καὶ ἀπῄτησαν τὴν ἀπόσυρσίν του πρὸ τῆς κυκλοφορίας του καὶ τί γράφουν εἰς τὸ νέον, τὸ ὁποῖον διδάσκεται ἀκόμη εἰς τὰ σχολεῖα.
Ὅλαι αἱ τεκμηριωμέναι ἀποκαλύψεις τοῦ δημοσιογράφου κ. Κωνσταντίνου Χαρδαβέλλα, ὁ ὁποῖος θέτει δύο καυτὰ ἐρωτήματα: 1ον) Ποῖος ἀποφασίζει τελικῶς διὰ τὸ περιεχόμενον τῆς διδασκαλίας τῶν τέκνων μας διὰ τὰς ἄλλας θρησκείας; Καὶ 2ον) Μὲ ποῖον δικαίωμα καταδικάζεται ἡ Ὀρθόδοξος Κατήχησις εἰς τὰ σχολεῖα καὶ τὴν ἰδίαν ὥραν οἱ ἐκπρόσωποι ἄλλων θρησκειῶν καθορίζουν τὸ περιεχόμενον τοῦ βιβλίου τῶν Θρησκευτικῶν;
Εἰς μίαν συγκλονιστικὴν ἀποκάλυψιν προέβη ὁ δημοσιογράφος κ. Κων. Χαρδαβέλλας.
Ἀπεκάλυψεν
ὅτι οἱ Χιλιασταὶ καὶ οἱ Μασόνοι
διεφώνησαν πρὸ ἐτῶν μὲ τὸ βιβλίον
τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Α´ Λυκείου,
ἀπῄτησαν τὴν ἀπόσυρσίν του, τὴν
ἐκ νέου συγγραφήν του, ἀπὸ τοὺς
ἰδίους, κατὰ τὸ τμῆμα, τὸ ὁποῖον
ἀφορᾶ τὰς θρησκείας των καὶ τὸ
αἴτημά των ἱκανοποιήθη ὑπὸ τοῦ
Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτοῦτου τοῦ
ὑπουργείου Παιδείας, τὸ ὁποῖον
σήμερον συμπλέει μὲ τὰς θέσεις
τῆς Βουλευτοῦ κ. Ρεπούση καὶ τῶν
Κομμάτων τῆς ἀριστερᾶς, εἰς τὴν
κατάργησιν τοῦ κατηχητικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τὴν
διδασκαλίαν τῆς Θρησκειολογίας.
Ὁ δημοσιογράφος Κων. Χαρδαβέλλας ἔκαμνε τὰς ἀποκαλύψεις εἰς τὸ τελευταῖον τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Ἐπίκαιρα» καὶ ὑποστηρίζει πὼς τὸ βιβλίον αὐτὸ διδάσκεται ἀκόμη καὶ σήμερον εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ τὰς μαθητρίας. Συμφώνως πρὸς τὰς ἀποκαλύψεις οἱ Μασόνοι ἠνωχλήθησαν ἀπὸ τὸ περιεχόμενον τοῦ βιβλίου πρὸ τῆς ἐκδόσεώς του καὶ ἀπῄτησαν τὴν ἀφαίρεσιν τοῦ κεφαλαίου, τὸ ὁποῖον ἔκανεν ἀναφορὰν εἰς αὐτούς· τελικῶς συνέγραψαν αὐτοὶ νέον κεφάλαιον μὲ τὴν σύμφωνον γνώμην τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου.
Οἱ Ἰεχωβάδες ἀντέδρασαν, ἐπειδὴ τὸ ὑπουργεῖον Παιδείας τοὺς ἀνεγνώριζεν ὡς «Χριστιανούς» . Ὁ δημοσιογράφος μεταφέρει ἀπὸ τὸ βιβλίον τί ἀκριβῶς γράφουν οἱ Χιλιασταὶ καὶ οἱ Μασόνοι, ἐνῶ ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸ Κράτος, τὰ κόμματα καὶ τοὺς Πολιτικούς θέτει τὸ ἐρώτημα: «Ποιὸς ἀποφασίζει γιὰ τὸ τί ἀκριβῶς διδάσκονται οἱ μαθητὲς τῶν ἑλληνικῶν σχολείων γιὰ τὶς ἄλλες θρησκεῖες; Σήμερα καταδικάζεται ἡ «Ὀρθόδοξη κατήχηση» τὴν ἴδια στιγμὴ ἐπιτρέπεται στοὺς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων θρησκειῶν (ἢ ὀργανισμῶν, ὅπως αὐτοαποκαλοῦνται) νὰ καθορίζουν ἐκεῖνοι τὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ διδάσκονται τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο».
Κατωτέρω παραθέτομεν ὁλόκληρον τὸ τρισέλιδον δημοσίευμα τοῦ περιοδικοῦ «Ἐπίκαιρα» μὲ τὰς ἀποκαλύψεις τοῦ κ. Κων. Χαρδαβέλλα. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἡ πρόταση γιὰ ἀντικατάσταση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ ἕνα νέο μάθημα Θρησκειολογίας προκάλεσε, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, νέο κύκλο ἀντιδράσεων σ᾽ ἕνα θέμα, ποὺ παραμένει σὲ ἐκκρεμότητα ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Οἱ σκέψεις, ποὺ ἔχουν κατὰ καιροὺς διατυπωθεῖ, ξεκινοῦν ἀπὸ τὸν περιορισμὸ τῶν ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, περνοῦν στὴ μετατροπή τους σὲ μάθημα ἐπιλογῆς καὶ φτάνουν μέχρι τὴν ἀκραία θέση τῆς κατάργησής τους.
Ὁ βασικὸς στόχος ὅσων ἐπαναφέρουν κατὰ καιροὺς στὴν ἐπικαιρότητα τὸ θέμα εἶναι ἕνας: νὰ περάσει ἀποκλειστικὰ στὸ ὑπουργεῖο Παιδείας, καὶ κυρίως στὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο ὁ ἔλεγχος τῆς διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν. Ἕνα αἴτημα μὲ τὸ ὁποῖο θὰ συμφωνοῦσα, ἂν ἤμουν πεπεισμένος ὅτι ἀποσκοποῦσε στὸ νὰ ὁδηγήσει τοὺς μαθητὲς μακριὰ ἀπὸ δογματισμούς, φανατισμοὺς καὶ κατηχήσεις. Εἶναι ὅμως ἔτσι;
Ἡ βουλευτὴς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. κυρία Μαρία Ρεπούση ἐπισήμανε τὴν ἀνάγκη ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, ὥστε νὰ ἔχουν οἱ μαθητὲς τὴ δυνατότητα νὰ γνωρίσουν τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Παρέλειψε (;), ὡστόσο, νὰ ἀναφέρει ὅτι κάτι τέτοιο συμβαίνει ἤδη στὶς τάξεις τοῦ Λυκείου, ὅπου τὰ βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν περιλαμβάνουν κεφάλαια Θρησκειολογίας. Καὶ κάπου ἐδῶ ξεκινᾶ ἡ οὐσία τοῦ ζητήματος. Ποιὸς ἀποφασίζει γιὰ τὸ τί ἀκριβῶς διδάσκονται οἱ μαθητὲς τῶν ἑλληνικῶν σχολείων γιὰ τὶς ἄλλες θρησκεῖες;
Ὅπως ἀποκαλύπτουν σήμερα τὰ “Ἐπίκαιρα”, ἐνῶ καταδικάζεται ἡ “Ὀρθόδοξη κατήχηση”, τὴν ἴδια στιγμὴ ἐπιτρέπεται στοὺς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων θρησκειῶν (ἢ ὀργανισμῶν, ὅπως αὐτοαποκαλοῦνται) νὰ καθορίζουν ἐκεῖνοι τὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ διδάσκονται τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο! Ἀκόμη καὶ σήμερα, ποὺ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γίνεται “ὑπὸ τὸν ἔλεγχο” τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, οἱ μαθητὲς τῶν ἑλληνικῶν σχολείων μαθαίνουν γιὰ τὴ Μασονία καὶ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ὅ,τι ἐπιθυμοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Τέκτονες καὶ οἱ Χιλιοστὲς νὰ μάθουν – καί, μάλιστα, μὲ τὰς εὐλογίες τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου!
Ἀναφέρομαι στὸ βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Α´ Λυκείου (πρώτη ἔκδοση 2000, ἀνανεωμένη ἔκδοση 2004), τὸ ὁποῖο περιλαμβάνει μία ἑνότητα γιὰ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ (Χιλιαστὲς) καὶ μία γιὰ τοὺς Μασόνους. Πρὶν ἀκόμη μοιραστεῖ τὸ βιβλίο στὰ σχολεῖα, Χιλιαστὲς καί Τέκτονες ἀντέδρασαν ἔντονα καὶ ἀπαίτησαν ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας τὴν ἀλλαγὴ τοῦ περιεχομένου του. Τὸ ἁρμόδιο Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο ὄχι μόνο δέχτηκε τὸ αἴτημά τους, ἀλλὰ συνεργάστηκε στενὰ μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τους γιὰ τὴ συγγραφὴ τῶν νέων κεφαλαίων.
Ἡ διαφωνία τῶν Χιλιαστῶν προκλήθηκε ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Α´Λυκείου δὲν ἀποδέχονταν τὴν ἀπόφαση τοῦ ὑπουργείου Παιδείας (Α3/108,98/6.10.99), μὲ τὴν ὁποία ἀναγνώριζε τοὺς “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ” ὡς “Χριστιανούς”.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ προκάλεσε τὴν ἀντίδρασή τους καὶ μετὰ ἀπὸ αἴτημα ποὺ ὑπέβαλαν τὸ 2007 πρὸς τὸ Συνήγορο τοῦ Πολίτη –θέση ποὺ τότε κατεῖχε ὁ νῦν δήμαρχος Ἀθηναίων, κ. Γιῶργος Καμίνης–, τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο δέχτηκε νὰ ἀποσύρει τὸ ἐπίμαχο κεφάλαιο καὶ νὰ τὸ ἀντικαταστήσει μὲ ἕνα διορθωμένο. Ποιός, ὅμως, ἐπιμελήθηκε τὶς διορθώσεις αὐτές; Οἱ ἴδιοι οἱ “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ”!
Αὐτὸ ἀναφέρει ὁ σύμβουλος τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου κ. Σταῦρος Γιαγκάζογλου, σὲ ἄρθρο του μὲ τίτλο “Ἡ θεολογία τῆς ἑτερότητας καὶ τὸ θρησκευτικὸ μάθημα στὴν Ἑλλάδα”, ὅπου μεταξὺ ἄλλων παραδέχεται ὅτι “τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ ὑπουργείου Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων συνεργάζεται στενὰ μὲ ὑπηρεσίες καὶ φορεῖς θεσμικὰ κατοχυρωμένους (π.χ. Συνήγορος τοῦ Πολίτη), οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν ὑπὲρ τῆς προστασίας τῶν δικαιωμάτων κάθε θρησκευτικῆς μειονότητας καὶ στὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο.
Πρόσφατο παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ ἐκ μέρους τοῦ Ἰνστιτούτου ἀλλαγὴ τοῦ περιεχομένου τῆς διδακτικῆς ἑνότητας στὸ βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Α´ Λυκείου, ποὺ ἀφοροῦσε στοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ: Οἱ τελευταῖοι, διαμαρτυρόμενοι μέσῳ τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη γιὰ μειωτικοὺς χαρακτηρισμοὺς στὸ περιεχόμενο τῆς παραπάνω ἑνότητας, ζήτησαν τὴν ἀλλαγὴ καὶ τὴν τροποποίησή της.
Τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο, κρίνοντας ὡς δίκαιο τὸ αἴτημα, προχώρησε στὴ συγγραφὴ καινούριας διδακτικῆς ἑνότητας μὲ νέα στοιχεῖα γιὰ τὴν Ὀργάνωση τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, ποὺ προέρχονται σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀπὸ ἔντυπα τῶν ἰδίων”.
Τί διδάσκονται οἱ μαθητὲς γιὰ τοὺς “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ”
Ὅπως προκύπτει καὶ ἀπὸ τὶς σχετικὲς παραπομπὲς ποὺ ἀναγράφονται στὸ βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Α' Λυκείου, τὸ ἐπίμαχο κεφάλαιο ξαναγράφτηκε μὲ κείμενα ἀπὸ τὸ περιοδικὸ τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ (Σκοπιά) καὶ μοιράστηκε στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα!
Εἶναι πολὺ πιθανὸ οἱ θεολόγοι συγγραφεῖς τῆς ἀρχικῆς ἔκδοσης νὰ εἶχαν ὑποπέσει σὲ λάθος ἢ παραλείψεις, ὡστόσο δὲν ὑπάρχει καμία δικαιολογία γιὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ ὑπουργείου Παιδείας νὰ ἐπιτρέψει στοὺς Χιλιαστὲς νὰ διαμορφώσουν ἐκεῖνοι τὸ περιεχόμενο τοῦ σχολικοῦ βιβλίου.
Τί μαθαίνει, λοιπόν, ὁ μαθητὴς τῆς Α´ Λυκείου στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γιὰ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς παρεμβάσεις, πού μάλιστα ἔγιναν ἐν ἀγνοίᾳ τῶν συγγραφέων;
Τὰ ἀποσπάσματα ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι ἐνδεικτικὰ -στὶς παρενθέσεις ὑπάρχουν οἱ πηγὲς ἀπ' ὅπου ἀντλοῦνται οἱ πληροφορίες, ὅπως αὐτὲς σημειώνονται στὸ σχετικὸ κεφάλαιο:
“Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ δίνουν ἔμφαση στὴ Γραφικὴ Μελέτη. Ἐπιδιώκουν νὰ συζητοῦν κάποιο χωρίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς μὲ ὅσους ἐνδιαφέρονται (μὲ ἐπισκέψεις πόρτα πόρτα). Γι᾽ αὐτοὺς ἔχει ζωτικὴ σημασία νὰ βασίζονται οἱ πεποιθήσεις τους στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ὄχι σὲ ἀνθρώ πινες θεωρίες ἢ θρησκευτικὰ σύμβολα πίστης*”. (*“Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ποιοὶ εἶναι; Τί πιστεύουν;”, ἐκδ. Σκοπιά, Βιβλικὴ καὶ Φυλλαδικὴ Ἑταιρία, σ. 3).
“Γιὰ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ τὸ μόνο ἀποδεκτὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι Ἰεχωβᾶ. Ἔτσι, γιὰ νὰ ξεχωρίζουν ἀπὸ τὰ δόγματα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου υἱοθέτησαν τὸ 1931 τὴν ὀνομασία "Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ". Στὴν Ἑλλάδα, καθιερώθηκε ἀπὸ τοὺς ἴδιους τὸ ὄνομα "Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ"”.
“Τὸ κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ κατεξοχὴν χρησιμοποιοῦν εἶναι ἡ Μετάφραση τοῦ Νέου Κόσμου, ἡ ὁποία ὁλοκληρώθηκε τὸ 1961 καὶ ἔγινε ἀπὸ τοὺς ἴδιους προκειμένου νὰ ἀξιοποιηθοῦν "τὰ ἀποτελέσματα τῆς πιὸ πρόσφατης λόγιας μελέτης καὶ νὰ εἶναι ἀνόθευτη ἀπὸ δόγματα βασισμένα σὲ παραδόσεις τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου*". Ὑποστηρικτικὸ ὑλικὸ γιὰ τὴ Γραφικὴ Μελέτη παρέχουν τὰ δύο δεκαπενθήμερα περιοδικά, Σκοπιὰ καὶ Ξύπνα”. (*Σκοπιά, 15/02/2006, σσ. 26 καὶ 29).
“Οἱ βασικὲς δοξασίες καὶ πρακτικές τους διαφέρουν πολὺ ἀπὸ ὅ,τι γενικὰ ἀποδέχονται οἱ χριστιανικὲς Ἐκκλησίες καὶ Ὁμολογίες, τόσο σὲ ζητήματα πίστης ὅσο καὶ σὲ ζητήματα ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἐντούτοις αὐτοπροσδιορίζονται ὡς "Χριστιανοί".
Ἂς γνωρίσουμε μερικὲς ἀπὸ τὶς διαφοροποιήσεις τους: Στὴ λατρεία τους, δὲν χρησιμοποιοῦν ὁμοιώματα (ἀγάλματα) ἢ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν ἁγίων. Ἐπίσης, ἀπορρίπτουν τὸ σύμβολο τοῦ Σταυροῦ, ὅπως τὸ γνωρίζουμε, ἐπειδὴ ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς πέθανε πάνω σὲ πάσσαλο καὶ ὄχι σὲ σταυρό.
Θεωροῦν ὅτι ἡ προσκύνηση τῶν εἰκόνων καὶ τοῦ Σταυροῦ εἶναι εἰδωλολατρικὴ πράξη καὶ προτρέπουν ὅσους υἱοθέτησαν τὴν ἀληθινὴ λατρεία καὶ ἔχουν ἀκόμη στὸ σπίτι τους εἰκόνες νὰ τὶς καταστρέψουν...
Δὲν δέχονται τὶς θρησκευτικὲς ἑορτές, ὅπως εἶναι ἡ ἀνάμνηση γεγονότων ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, οἱ μνῆμες τῶν ἁγίων, ἐπειδὴ θεωροῦν ὅτι αὐτὲς δὲν θεμελιώνονται στὴν Ἁγία Γραφή*”. (*Σκοπιά, 15/02/ 2006, σελ. 29 καὶ τὶ διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή, σελ. 155-156).
“Στὴ σχέση τους μὲ τὸ Κράτος, οἱ Μ.τ.Ι. "ἀποδίδουν σὲ ὅλους ὅ,τι τοὺς ὀφείλεται" κατὰ τὴ βιβλικὴ παραγγελία, ὅπως οἱ ἴδιοι λέγουν. Σὲ ὅποια χώρα καὶ ἂν δραστηριοποιοῦνται ὀφείλουν νὰ τηροῦν ἄψογη καὶ ἀπαρέγκλιτη πολιτικὴ οὐδετερότητα καὶ νὰ εἶναι νομοταγεῖς. Στὸ πλαίσιο αὐτό: “Θεωροῦν ὅτι ὁ χαιρετισμὸς στὴ σημαία ἀφενὸς ἀντιφάσκει στὴν πολιτικὴ οὐδετερότητας ποὺ ἀκολουθοῦν καὶ ἀφετέρου ἰσοδυναμεῖ μὲ λατρεία εἰδώλου. Ἰσχυρίζονται, πάντως, ὅτι ἀναγνωρίζουν τὴ σημαία καὶ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο ὡς ἐθνικὰ σύμβολα... Ἀναγνωρίζουν στὰ ἔθνη τὴν ἐξουσία νὰ συγκροτοῦν στρατεύματα καὶ νὰ ἀμύνονται. Οἱ ἴδιοι, ὅμως, ἀρνοῦνται ἔνοπλη συμμετοχὴ στὸ στρατὸ σὲ καιρὸ εἰρήνης ἢ πολέμου*...
Δὲν δέχονται τὴν ἰατρικὴ πρακτικὴ μετάγγισης αἵματος (Πράξ. 15,29). Ἡ θέση τους αὐτὴ δημιουργεῖ προβλήματα στὴν ἰατρικὴ κοινότητα, δεδομένου ὅτι οἱ ἀναίμακτες ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες δὲν εἶναι παντοῦ καὶ πάντοτε ἐφικτές” (*Τί διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή, σελ. 148-149).
Τί διδάσκονται γιὰ τοὺς “Μασόνους”
Ἡ ἐνόχληση τῶν Τεκτόνων γιὰ τὸ ἴδιο θέμα ἐκδηλώθηκε πρὶν κἄν ἐκδοθεῖ τὸ βιβλίο! Σὲ ἐπιστολὴ ποὺ ἀπέστειλαν πρὸς τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας (1998) ζητοῦσαν νὰ ἀφαιρεθεῖ τὸ κεφάλαιο ποὺ ἀναφερόταν στὴ Μασονία, αἴτημα ποὺ ἔγινε δεκτὸ ἀπὸ τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο.
Ἔπειτα ἀπὸ διαβουλεύσεις μὲ τοὺς συγγραφεῖς του, οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ἰνστιτούτου ἀποφάσισαν νὰ ξαναγραφτεῖ τὸ ἐπίμαχο κεφάλαιο, μὲ στοιχεῖα ποὺ θὰ ἔδιναν οἱ ἴδιοι οἱ Τέκτονες καὶ στὴ συνέχεια νὰ παρατεθοῦν οἱ θέσεις τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, (ἡ ὁποία θεωρεῖ τὴ Μασονία θρησκεία μὲ δεδομένο ὅτι οἱ τεκτονικὲς Στοὲς ἔχουν ἔντονο θρησκευτικὸ χαρακτήρα).
Ἔτσι, οἱ 16χρονοι μαθητὲς τῆς Α' Λυκείου, μεταξὺ ἄλλων, διδάσκονται ὅτι: “Ἡ Μασονία ἢ Μασονισμὸς ἢ Τεκτονισμὸς εἶναι μία παγκόσμια ὀργάνωση, ποὺ ἐμφανίζεται κατὰ τὸ Μεσαίωνα στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη. (...) Ἡ πρώτη ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς Μασονίας ἔγινε τὸ 1717 στὴν Ἀγγλία. (...) Στὴ συνέχεια ἐξαπλώθηκε στὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη καὶ σ᾽ ὅλο τὸν κόσμο, ἱδρύοντας Στοὲς καὶ διεισδύοντας στὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ κάθε χώρας. Στὴν Ἑλλάδα ἱδρύθηκε ἡ "Μεγάλη Στοὰ τῆς Ἑλλάδος" ὑπὸ τὸν τίτλο "Γαληνότατη Μεγάλη Ἀνατολὴ τῆς Ἑλλάδος, ἐν Ἀνατολῇ Κερκύρας- 1811" καὶ ἀργότερα στὴ Σμύρνη, τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν Ἀθήνα (1863)”.
“Θεμελιώδεις ἀρχὲς τοῦ Τεκτονισμοῦ σύμφωνα μὲ τὸν "Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος" (κεφ. Α', II) εἶναι "ἡ πίστη στὸν Θεό, ὑπὸ τὴν προσωνυμία τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος, καὶ στὴν ἀποκεκαλυμμένην θέληση Αὐτοῦ", "τὰ μέλη τῶν Μεγάλων καὶ τῶν ἐπὶ μέρους Στοῶν δέον νὰ ἀπαρτίζονται μόνον ἀπὸ ἄνδρας καὶ αἱ Μεγάλαι Στοαὶ νὰ μὴ διατηροῦν δεσμοὺς μὲ μεικτάς Στοάς ἢ Δυνάμεις αἱ ὁποῖαι ἔχουν γυναῖκας ὡς μέλη"”.
“Στοὺς σκοποὺς τοῦ Τεκτονισμοῦ (κεφ. Β´, ἄρθρο 2,1) παρουσιάζεται ὡς φιλοσοφικός, προοδευτικὸς καὶ φιλανθρωπικὸς ὀργανισμός, ὁ ὁποῖος ἀποσκοπεῖ τὴν ἠθικὴν καὶ πνευματικὴν βελτίωση τῶν μελῶν του διὰ τῆς αὐτογνωσίας, τῆς ἐρεύνης, τῆς Ἀληθείας, τῆς Ἀλληλεγγύης καὶ τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ἀρχῶν τῆς Τεκτονικῆς Ἠθικῆς».
“Γιὰ τὴν εἴσοδο τῶν παιδιῶν στὸν Ἐλευθεροτεκτονισμὸ ὁρίζονται ἀπὸ τὸν "Καταστατικὸ Χάρτη" (ἄρθρα 119-121) οἱ προϋποθέσεις καὶ ὑπάρχει εἰδικὴ τελετὴ "υἱοθεσίας" λυκιδέως. Τὰ παιδιὰ τῶν Ἐλευθεροτε- κτόνων (μόνο τὰ ἀγόρια) ἡλικίας 12- 15 ἐτῶν μποροῦν νὰ τεθοῦν ὑπὸ τὴν προστασία τῆς Στοᾶς συνισταμένην εἰς τὴν ἐπίβλεψιν τῆς ἀγωγῆς τοῦ ἀνήβου παιδός, εἰς τὴν ποδηγέτησιν αὐτοῦ εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ εἰς παροχὴν πρὸς αὐτὸν πάσης βοηθείας» (Γενικὸς Κανονισμός, ἄρθρο 197).
“Ὁ τόπος ὅπου γίνονται οἱ συγκεντρώσεις εἶναι οἱ "Στοές", τῶν ὁποίων τὸ ἐμπρόσθιο τμῆμα ὀνομάζεται "Πρόναος", καὶ χαρακτηρίζονται ὡς "Τεκτονικὰ Ἐργαστήρια ἔνθα οὗτοι συνερχόμενοι, ἐργάζονται πρὸς βελτίωσιν αὐτῶν, διὰ τῆς κατανοήσεως καὶ ἐφαρμογῆς τῶν Τεκτονικῶν Ἀρχῶν, ὧν ἡ βαθύτερα ἔννοια, διὰ συμβόλων εἰκονιζόμενη καὶ δι᾽ ἀλληγοριῶν ἐκτιθεμένη, ἀποκαλύπτεται αὐτοῖς βαθμηδόν, διὰ προοδευτικῆς εἰς ὁρισμένους ἱεραρχικοὺς Τεκτονικοὺς βαθμοὺς μυήσεως". (Καταστατικὸς Χάρτης, κεφ. 2, ἄρθρο 2, VIII).
Ἡ ἐχεμύθεια καὶ ἡ μυστικότητα ἀποτελοῦν βασικὰ στοιχεῖα τῆς συμπεριφορᾶς τῶν Ἐλευθεροτεκτόνων, ὅπως ὁρί- ζεται ἀπὸ τὸν Καταστατικό τους Χάρτη” (Καταστατικὸς Χάρτης, κεφ. 2, ἄρθρο 2. IX).
Μετὰ ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐξόχως διδακτικά, ἀναρωτιέμαι πόσο “πληρέστερη” θὰ γίνει ἡ ἐνημέρωση τῶν παιδιῶν μας γιὰ τὶς ἄλλες θρηκεῖες, ἂν ἀντικατασταθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ ἐκεῖνο τῆς Θρησκειολογίας».
Ὀρθὀδοξος Τύπος άρ. φύλ. 1991 27 Σεπτεμβρίου 2013
Ὁ δημοσιογράφος Κων. Χαρδαβέλλας ἔκαμνε τὰς ἀποκαλύψεις εἰς τὸ τελευταῖον τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Ἐπίκαιρα» καὶ ὑποστηρίζει πὼς τὸ βιβλίον αὐτὸ διδάσκεται ἀκόμη καὶ σήμερον εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ τὰς μαθητρίας. Συμφώνως πρὸς τὰς ἀποκαλύψεις οἱ Μασόνοι ἠνωχλήθησαν ἀπὸ τὸ περιεχόμενον τοῦ βιβλίου πρὸ τῆς ἐκδόσεώς του καὶ ἀπῄτησαν τὴν ἀφαίρεσιν τοῦ κεφαλαίου, τὸ ὁποῖον ἔκανεν ἀναφορὰν εἰς αὐτούς· τελικῶς συνέγραψαν αὐτοὶ νέον κεφάλαιον μὲ τὴν σύμφωνον γνώμην τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου.
Οἱ Ἰεχωβάδες ἀντέδρασαν, ἐπειδὴ τὸ ὑπουργεῖον Παιδείας τοὺς ἀνεγνώριζεν ὡς «Χριστιανούς» . Ὁ δημοσιογράφος μεταφέρει ἀπὸ τὸ βιβλίον τί ἀκριβῶς γράφουν οἱ Χιλιασταὶ καὶ οἱ Μασόνοι, ἐνῶ ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸ Κράτος, τὰ κόμματα καὶ τοὺς Πολιτικούς θέτει τὸ ἐρώτημα: «Ποιὸς ἀποφασίζει γιὰ τὸ τί ἀκριβῶς διδάσκονται οἱ μαθητὲς τῶν ἑλληνικῶν σχολείων γιὰ τὶς ἄλλες θρησκεῖες; Σήμερα καταδικάζεται ἡ «Ὀρθόδοξη κατήχηση» τὴν ἴδια στιγμὴ ἐπιτρέπεται στοὺς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων θρησκειῶν (ἢ ὀργανισμῶν, ὅπως αὐτοαποκαλοῦνται) νὰ καθορίζουν ἐκεῖνοι τὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ διδάσκονται τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο».
Αἱ ἀποκαλύψεις
Κατωτέρω παραθέτομεν ὁλόκληρον τὸ τρισέλιδον δημοσίευμα τοῦ περιοδικοῦ «Ἐπίκαιρα» μὲ τὰς ἀποκαλύψεις τοῦ κ. Κων. Χαρδαβέλλα. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἡ πρόταση γιὰ ἀντικατάσταση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ ἕνα νέο μάθημα Θρησκειολογίας προκάλεσε, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, νέο κύκλο ἀντιδράσεων σ᾽ ἕνα θέμα, ποὺ παραμένει σὲ ἐκκρεμότητα ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Οἱ σκέψεις, ποὺ ἔχουν κατὰ καιροὺς διατυπωθεῖ, ξεκινοῦν ἀπὸ τὸν περιορισμὸ τῶν ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, περνοῦν στὴ μετατροπή τους σὲ μάθημα ἐπιλογῆς καὶ φτάνουν μέχρι τὴν ἀκραία θέση τῆς κατάργησής τους.
Ὁ βασικὸς στόχος ὅσων ἐπαναφέρουν κατὰ καιροὺς στὴν ἐπικαιρότητα τὸ θέμα εἶναι ἕνας: νὰ περάσει ἀποκλειστικὰ στὸ ὑπουργεῖο Παιδείας, καὶ κυρίως στὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο ὁ ἔλεγχος τῆς διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν. Ἕνα αἴτημα μὲ τὸ ὁποῖο θὰ συμφωνοῦσα, ἂν ἤμουν πεπεισμένος ὅτι ἀποσκοποῦσε στὸ νὰ ὁδηγήσει τοὺς μαθητὲς μακριὰ ἀπὸ δογματισμούς, φανατισμοὺς καὶ κατηχήσεις. Εἶναι ὅμως ἔτσι;
Ἡ βουλευτὴς τῆς ΔΗΜ.ΑΡ. κυρία Μαρία Ρεπούση ἐπισήμανε τὴν ἀνάγκη ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, ὥστε νὰ ἔχουν οἱ μαθητὲς τὴ δυνατότητα νὰ γνωρίσουν τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Παρέλειψε (;), ὡστόσο, νὰ ἀναφέρει ὅτι κάτι τέτοιο συμβαίνει ἤδη στὶς τάξεις τοῦ Λυκείου, ὅπου τὰ βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν περιλαμβάνουν κεφάλαια Θρησκειολογίας. Καὶ κάπου ἐδῶ ξεκινᾶ ἡ οὐσία τοῦ ζητήματος. Ποιὸς ἀποφασίζει γιὰ τὸ τί ἀκριβῶς διδάσκονται οἱ μαθητὲς τῶν ἑλληνικῶν σχολείων γιὰ τὶς ἄλλες θρησκεῖες;
Ὅπως ἀποκαλύπτουν σήμερα τὰ “Ἐπίκαιρα”, ἐνῶ καταδικάζεται ἡ “Ὀρθόδοξη κατήχηση”, τὴν ἴδια στιγμὴ ἐπιτρέπεται στοὺς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων θρησκειῶν (ἢ ὀργανισμῶν, ὅπως αὐτοαποκαλοῦνται) νὰ καθορίζουν ἐκεῖνοι τὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ διδάσκονται τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο! Ἀκόμη καὶ σήμερα, ποὺ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γίνεται “ὑπὸ τὸν ἔλεγχο” τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, οἱ μαθητὲς τῶν ἑλληνικῶν σχολείων μαθαίνουν γιὰ τὴ Μασονία καὶ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ὅ,τι ἐπιθυμοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Τέκτονες καὶ οἱ Χιλιοστὲς νὰ μάθουν – καί, μάλιστα, μὲ τὰς εὐλογίες τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου!
Πῶς ξανάγραψαν
τὸ βιβλίο
τῶν Θρησκευτικῶν
τῆς Α´ Λυκείου!
Ἀναφέρομαι στὸ βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Α´ Λυκείου (πρώτη ἔκδοση 2000, ἀνανεωμένη ἔκδοση 2004), τὸ ὁποῖο περιλαμβάνει μία ἑνότητα γιὰ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ (Χιλιαστὲς) καὶ μία γιὰ τοὺς Μασόνους. Πρὶν ἀκόμη μοιραστεῖ τὸ βιβλίο στὰ σχολεῖα, Χιλιαστὲς καί Τέκτονες ἀντέδρασαν ἔντονα καὶ ἀπαίτησαν ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας τὴν ἀλλαγὴ τοῦ περιεχομένου του. Τὸ ἁρμόδιο Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο ὄχι μόνο δέχτηκε τὸ αἴτημά τους, ἀλλὰ συνεργάστηκε στενὰ μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τους γιὰ τὴ συγγραφὴ τῶν νέων κεφαλαίων.
Ἡ διαφωνία τῶν Χιλιαστῶν προκλήθηκε ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Α´Λυκείου δὲν ἀποδέχονταν τὴν ἀπόφαση τοῦ ὑπουργείου Παιδείας (Α3/108,98/6.10.99), μὲ τὴν ὁποία ἀναγνώριζε τοὺς “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ” ὡς “Χριστιανούς”.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ προκάλεσε τὴν ἀντίδρασή τους καὶ μετὰ ἀπὸ αἴτημα ποὺ ὑπέβαλαν τὸ 2007 πρὸς τὸ Συνήγορο τοῦ Πολίτη –θέση ποὺ τότε κατεῖχε ὁ νῦν δήμαρχος Ἀθηναίων, κ. Γιῶργος Καμίνης–, τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο δέχτηκε νὰ ἀποσύρει τὸ ἐπίμαχο κεφάλαιο καὶ νὰ τὸ ἀντικαταστήσει μὲ ἕνα διορθωμένο. Ποιός, ὅμως, ἐπιμελήθηκε τὶς διορθώσεις αὐτές; Οἱ ἴδιοι οἱ “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ”!
Αὐτὸ ἀναφέρει ὁ σύμβουλος τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου κ. Σταῦρος Γιαγκάζογλου, σὲ ἄρθρο του μὲ τίτλο “Ἡ θεολογία τῆς ἑτερότητας καὶ τὸ θρησκευτικὸ μάθημα στὴν Ἑλλάδα”, ὅπου μεταξὺ ἄλλων παραδέχεται ὅτι “τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ ὑπουργείου Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων συνεργάζεται στενὰ μὲ ὑπηρεσίες καὶ φορεῖς θεσμικὰ κατοχυρωμένους (π.χ. Συνήγορος τοῦ Πολίτη), οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν ὑπὲρ τῆς προστασίας τῶν δικαιωμάτων κάθε θρησκευτικῆς μειονότητας καὶ στὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο.
Πρόσφατο παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ ἐκ μέρους τοῦ Ἰνστιτούτου ἀλλαγὴ τοῦ περιεχομένου τῆς διδακτικῆς ἑνότητας στὸ βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Α´ Λυκείου, ποὺ ἀφοροῦσε στοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ: Οἱ τελευταῖοι, διαμαρτυρόμενοι μέσῳ τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη γιὰ μειωτικοὺς χαρακτηρισμοὺς στὸ περιεχόμενο τῆς παραπάνω ἑνότητας, ζήτησαν τὴν ἀλλαγὴ καὶ τὴν τροποποίησή της.
Τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο, κρίνοντας ὡς δίκαιο τὸ αἴτημα, προχώρησε στὴ συγγραφὴ καινούριας διδακτικῆς ἑνότητας μὲ νέα στοιχεῖα γιὰ τὴν Ὀργάνωση τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, ποὺ προέρχονται σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀπὸ ἔντυπα τῶν ἰδίων”.
Τί διδάσκονται οἱ μαθητὲς γιὰ τοὺς “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ”
Ὅπως προκύπτει καὶ ἀπὸ τὶς σχετικὲς παραπομπὲς ποὺ ἀναγράφονται στὸ βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Α' Λυκείου, τὸ ἐπίμαχο κεφάλαιο ξαναγράφτηκε μὲ κείμενα ἀπὸ τὸ περιοδικὸ τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ (Σκοπιά) καὶ μοιράστηκε στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα!
Εἶναι πολὺ πιθανὸ οἱ θεολόγοι συγγραφεῖς τῆς ἀρχικῆς ἔκδοσης νὰ εἶχαν ὑποπέσει σὲ λάθος ἢ παραλείψεις, ὡστόσο δὲν ὑπάρχει καμία δικαιολογία γιὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ ὑπουργείου Παιδείας νὰ ἐπιτρέψει στοὺς Χιλιαστὲς νὰ διαμορφώσουν ἐκεῖνοι τὸ περιεχόμενο τοῦ σχολικοῦ βιβλίου.
Τί μαθαίνει, λοιπόν, ὁ μαθητὴς τῆς Α´ Λυκείου στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γιὰ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς παρεμβάσεις, πού μάλιστα ἔγιναν ἐν ἀγνοίᾳ τῶν συγγραφέων;
Τὰ ἀποσπάσματα ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι ἐνδεικτικὰ -στὶς παρενθέσεις ὑπάρχουν οἱ πηγὲς ἀπ' ὅπου ἀντλοῦνται οἱ πληροφορίες, ὅπως αὐτὲς σημειώνονται στὸ σχετικὸ κεφάλαιο:
“Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ δίνουν ἔμφαση στὴ Γραφικὴ Μελέτη. Ἐπιδιώκουν νὰ συζητοῦν κάποιο χωρίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς μὲ ὅσους ἐνδιαφέρονται (μὲ ἐπισκέψεις πόρτα πόρτα). Γι᾽ αὐτοὺς ἔχει ζωτικὴ σημασία νὰ βασίζονται οἱ πεποιθήσεις τους στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ὄχι σὲ ἀνθρώ πινες θεωρίες ἢ θρησκευτικὰ σύμβολα πίστης*”. (*“Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ποιοὶ εἶναι; Τί πιστεύουν;”, ἐκδ. Σκοπιά, Βιβλικὴ καὶ Φυλλαδικὴ Ἑταιρία, σ. 3).
“Γιὰ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ τὸ μόνο ἀποδεκτὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι Ἰεχωβᾶ. Ἔτσι, γιὰ νὰ ξεχωρίζουν ἀπὸ τὰ δόγματα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου υἱοθέτησαν τὸ 1931 τὴν ὀνομασία "Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ". Στὴν Ἑλλάδα, καθιερώθηκε ἀπὸ τοὺς ἴδιους τὸ ὄνομα "Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ"”.
“Τὸ κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ κατεξοχὴν χρησιμοποιοῦν εἶναι ἡ Μετάφραση τοῦ Νέου Κόσμου, ἡ ὁποία ὁλοκληρώθηκε τὸ 1961 καὶ ἔγινε ἀπὸ τοὺς ἴδιους προκειμένου νὰ ἀξιοποιηθοῦν "τὰ ἀποτελέσματα τῆς πιὸ πρόσφατης λόγιας μελέτης καὶ νὰ εἶναι ἀνόθευτη ἀπὸ δόγματα βασισμένα σὲ παραδόσεις τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου*". Ὑποστηρικτικὸ ὑλικὸ γιὰ τὴ Γραφικὴ Μελέτη παρέχουν τὰ δύο δεκαπενθήμερα περιοδικά, Σκοπιὰ καὶ Ξύπνα”. (*Σκοπιά, 15/02/2006, σσ. 26 καὶ 29).
“Οἱ βασικὲς δοξασίες καὶ πρακτικές τους διαφέρουν πολὺ ἀπὸ ὅ,τι γενικὰ ἀποδέχονται οἱ χριστιανικὲς Ἐκκλησίες καὶ Ὁμολογίες, τόσο σὲ ζητήματα πίστης ὅσο καὶ σὲ ζητήματα ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἐντούτοις αὐτοπροσδιορίζονται ὡς "Χριστιανοί".
Ἂς γνωρίσουμε μερικὲς ἀπὸ τὶς διαφοροποιήσεις τους: Στὴ λατρεία τους, δὲν χρησιμοποιοῦν ὁμοιώματα (ἀγάλματα) ἢ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν ἁγίων. Ἐπίσης, ἀπορρίπτουν τὸ σύμβολο τοῦ Σταυροῦ, ὅπως τὸ γνωρίζουμε, ἐπειδὴ ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς πέθανε πάνω σὲ πάσσαλο καὶ ὄχι σὲ σταυρό.
Θεωροῦν ὅτι ἡ προσκύνηση τῶν εἰκόνων καὶ τοῦ Σταυροῦ εἶναι εἰδωλολατρικὴ πράξη καὶ προτρέπουν ὅσους υἱοθέτησαν τὴν ἀληθινὴ λατρεία καὶ ἔχουν ἀκόμη στὸ σπίτι τους εἰκόνες νὰ τὶς καταστρέψουν...
Δὲν δέχονται τὶς θρησκευτικὲς ἑορτές, ὅπως εἶναι ἡ ἀνάμνηση γεγονότων ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, οἱ μνῆμες τῶν ἁγίων, ἐπειδὴ θεωροῦν ὅτι αὐτὲς δὲν θεμελιώνονται στὴν Ἁγία Γραφή*”. (*Σκοπιά, 15/02/ 2006, σελ. 29 καὶ τὶ διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή, σελ. 155-156).
“Στὴ σχέση τους μὲ τὸ Κράτος, οἱ Μ.τ.Ι. "ἀποδίδουν σὲ ὅλους ὅ,τι τοὺς ὀφείλεται" κατὰ τὴ βιβλικὴ παραγγελία, ὅπως οἱ ἴδιοι λέγουν. Σὲ ὅποια χώρα καὶ ἂν δραστηριοποιοῦνται ὀφείλουν νὰ τηροῦν ἄψογη καὶ ἀπαρέγκλιτη πολιτικὴ οὐδετερότητα καὶ νὰ εἶναι νομοταγεῖς. Στὸ πλαίσιο αὐτό: “Θεωροῦν ὅτι ὁ χαιρετισμὸς στὴ σημαία ἀφενὸς ἀντιφάσκει στὴν πολιτικὴ οὐδετερότητας ποὺ ἀκολουθοῦν καὶ ἀφετέρου ἰσοδυναμεῖ μὲ λατρεία εἰδώλου. Ἰσχυρίζονται, πάντως, ὅτι ἀναγνωρίζουν τὴ σημαία καὶ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο ὡς ἐθνικὰ σύμβολα... Ἀναγνωρίζουν στὰ ἔθνη τὴν ἐξουσία νὰ συγκροτοῦν στρατεύματα καὶ νὰ ἀμύνονται. Οἱ ἴδιοι, ὅμως, ἀρνοῦνται ἔνοπλη συμμετοχὴ στὸ στρατὸ σὲ καιρὸ εἰρήνης ἢ πολέμου*...
Δὲν δέχονται τὴν ἰατρικὴ πρακτικὴ μετάγγισης αἵματος (Πράξ. 15,29). Ἡ θέση τους αὐτὴ δημιουργεῖ προβλήματα στὴν ἰατρικὴ κοινότητα, δεδομένου ὅτι οἱ ἀναίμακτες ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες δὲν εἶναι παντοῦ καὶ πάντοτε ἐφικτές” (*Τί διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή, σελ. 148-149).
Τί διδάσκονται γιὰ τοὺς “Μασόνους”
Ἡ ἐνόχληση τῶν Τεκτόνων γιὰ τὸ ἴδιο θέμα ἐκδηλώθηκε πρὶν κἄν ἐκδοθεῖ τὸ βιβλίο! Σὲ ἐπιστολὴ ποὺ ἀπέστειλαν πρὸς τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας (1998) ζητοῦσαν νὰ ἀφαιρεθεῖ τὸ κεφάλαιο ποὺ ἀναφερόταν στὴ Μασονία, αἴτημα ποὺ ἔγινε δεκτὸ ἀπὸ τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο.
Ἔπειτα ἀπὸ διαβουλεύσεις μὲ τοὺς συγγραφεῖς του, οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ἰνστιτούτου ἀποφάσισαν νὰ ξαναγραφτεῖ τὸ ἐπίμαχο κεφάλαιο, μὲ στοιχεῖα ποὺ θὰ ἔδιναν οἱ ἴδιοι οἱ Τέκτονες καὶ στὴ συνέχεια νὰ παρατεθοῦν οἱ θέσεις τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, (ἡ ὁποία θεωρεῖ τὴ Μασονία θρησκεία μὲ δεδομένο ὅτι οἱ τεκτονικὲς Στοὲς ἔχουν ἔντονο θρησκευτικὸ χαρακτήρα).
Ἔτσι, οἱ 16χρονοι μαθητὲς τῆς Α' Λυκείου, μεταξὺ ἄλλων, διδάσκονται ὅτι: “Ἡ Μασονία ἢ Μασονισμὸς ἢ Τεκτονισμὸς εἶναι μία παγκόσμια ὀργάνωση, ποὺ ἐμφανίζεται κατὰ τὸ Μεσαίωνα στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη. (...) Ἡ πρώτη ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς Μασονίας ἔγινε τὸ 1717 στὴν Ἀγγλία. (...) Στὴ συνέχεια ἐξαπλώθηκε στὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη καὶ σ᾽ ὅλο τὸν κόσμο, ἱδρύοντας Στοὲς καὶ διεισδύοντας στὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ κάθε χώρας. Στὴν Ἑλλάδα ἱδρύθηκε ἡ "Μεγάλη Στοὰ τῆς Ἑλλάδος" ὑπὸ τὸν τίτλο "Γαληνότατη Μεγάλη Ἀνατολὴ τῆς Ἑλλάδος, ἐν Ἀνατολῇ Κερκύρας- 1811" καὶ ἀργότερα στὴ Σμύρνη, τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν Ἀθήνα (1863)”.
“Θεμελιώδεις ἀρχὲς τοῦ Τεκτονισμοῦ σύμφωνα μὲ τὸν "Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος" (κεφ. Α', II) εἶναι "ἡ πίστη στὸν Θεό, ὑπὸ τὴν προσωνυμία τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος, καὶ στὴν ἀποκεκαλυμμένην θέληση Αὐτοῦ", "τὰ μέλη τῶν Μεγάλων καὶ τῶν ἐπὶ μέρους Στοῶν δέον νὰ ἀπαρτίζονται μόνον ἀπὸ ἄνδρας καὶ αἱ Μεγάλαι Στοαὶ νὰ μὴ διατηροῦν δεσμοὺς μὲ μεικτάς Στοάς ἢ Δυνάμεις αἱ ὁποῖαι ἔχουν γυναῖκας ὡς μέλη"”.
“Στοὺς σκοποὺς τοῦ Τεκτονισμοῦ (κεφ. Β´, ἄρθρο 2,1) παρουσιάζεται ὡς φιλοσοφικός, προοδευτικὸς καὶ φιλανθρωπικὸς ὀργανισμός, ὁ ὁποῖος ἀποσκοπεῖ τὴν ἠθικὴν καὶ πνευματικὴν βελτίωση τῶν μελῶν του διὰ τῆς αὐτογνωσίας, τῆς ἐρεύνης, τῆς Ἀληθείας, τῆς Ἀλληλεγγύης καὶ τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ἀρχῶν τῆς Τεκτονικῆς Ἠθικῆς».
“Γιὰ τὴν εἴσοδο τῶν παιδιῶν στὸν Ἐλευθεροτεκτονισμὸ ὁρίζονται ἀπὸ τὸν "Καταστατικὸ Χάρτη" (ἄρθρα 119-121) οἱ προϋποθέσεις καὶ ὑπάρχει εἰδικὴ τελετὴ "υἱοθεσίας" λυκιδέως. Τὰ παιδιὰ τῶν Ἐλευθεροτε- κτόνων (μόνο τὰ ἀγόρια) ἡλικίας 12- 15 ἐτῶν μποροῦν νὰ τεθοῦν ὑπὸ τὴν προστασία τῆς Στοᾶς συνισταμένην εἰς τὴν ἐπίβλεψιν τῆς ἀγωγῆς τοῦ ἀνήβου παιδός, εἰς τὴν ποδηγέτησιν αὐτοῦ εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ εἰς παροχὴν πρὸς αὐτὸν πάσης βοηθείας» (Γενικὸς Κανονισμός, ἄρθρο 197).
“Ὁ τόπος ὅπου γίνονται οἱ συγκεντρώσεις εἶναι οἱ "Στοές", τῶν ὁποίων τὸ ἐμπρόσθιο τμῆμα ὀνομάζεται "Πρόναος", καὶ χαρακτηρίζονται ὡς "Τεκτονικὰ Ἐργαστήρια ἔνθα οὗτοι συνερχόμενοι, ἐργάζονται πρὸς βελτίωσιν αὐτῶν, διὰ τῆς κατανοήσεως καὶ ἐφαρμογῆς τῶν Τεκτονικῶν Ἀρχῶν, ὧν ἡ βαθύτερα ἔννοια, διὰ συμβόλων εἰκονιζόμενη καὶ δι᾽ ἀλληγοριῶν ἐκτιθεμένη, ἀποκαλύπτεται αὐτοῖς βαθμηδόν, διὰ προοδευτικῆς εἰς ὁρισμένους ἱεραρχικοὺς Τεκτονικοὺς βαθμοὺς μυήσεως". (Καταστατικὸς Χάρτης, κεφ. 2, ἄρθρο 2, VIII).
Ἡ ἐχεμύθεια καὶ ἡ μυστικότητα ἀποτελοῦν βασικὰ στοιχεῖα τῆς συμπεριφορᾶς τῶν Ἐλευθεροτεκτόνων, ὅπως ὁρί- ζεται ἀπὸ τὸν Καταστατικό τους Χάρτη” (Καταστατικὸς Χάρτης, κεφ. 2, ἄρθρο 2. IX).
Μετὰ ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐξόχως διδακτικά, ἀναρωτιέμαι πόσο “πληρέστερη” θὰ γίνει ἡ ἐνημέρωση τῶν παιδιῶν μας γιὰ τὶς ἄλλες θρηκεῖες, ἂν ἀντικατασταθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ ἐκεῖνο τῆς Θρησκειολογίας».
Ὀρθὀδοξος Τύπος άρ. φύλ. 1991 27 Σεπτεμβρίου 2013
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου