Κική Μένου
Κώστας Προμπονάς
Αρχές Μαΐου και στο κοινοβούλιο φτάνει από τον υπουργό Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλο το περιβόητο νομοσχέδιο για το νέο σχολείο. Τα πιο μεγάλα εγκλήματα διαπράττονται εν μια νυκτί, έτσι και οι αλλαγές στο σχολείο έγιναν από την πίσω πόρτα και χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι. Η επιστροφή τον Σεπτέμβριο, όμως, στα σχολεία δεν ακολουθεί την ίδια κανονικότητα που είχαν τα προηγούμενα, μνημονιακά σχολικά έτη. Ένα κακό σχολείο ετοιμάζεται να γίνει χειρότερο… Το σχέδιο για το «νέο Λύκειο» ακολουθεί κατά γράμμα τις επιταγές του κεφαλαίου και των πολιτικών του που επιβάλλονται από κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ. Δεν έφταναν οι πολιτικές επιλογές των νόμων Διαμαντοπούλου, όταν έκλειναν σχολικές μονάδες –σε πιο μικρή κλίμακα–, τα βιβλία έγιναν είδος προς εξαφάνιση, τα σχολεία δεν είχαν πόρους να αντιμετωπίσουν το κρύο και τα παιδιά πέθαιναν από την ασιτία. Αυτό το χάλι η σύγχρονη φασιστοειδής κυβέρνηση θέλησε να αλλάξει …προς το χειρότερο.
Ξεκινάμε από τις αιφνιδιαστικές αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα και την εξαφάνιση μαθημάτων, μέχρι τις συγχωνεύσεις σχολείων και τον εξοστρακισμό 20.000 εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας. Στο σχολείο που διαμορφώνεται κάθε χρόνο χάνονται πάνω από 32.000 διδακτικές ώρες λόγω ελλείψεων σε καθηγητές. Δεν καλύπτονται ούτε στοιχειώδεις ανάγκες, από τη στέγαση και τη θέρμανση, μέχρι τις καθαρίστριες και τους φύλακες (για τις χαμένες αυτές θέσεις εργασίας θα προνοήσει αργότερα ο υπουργός …Ανεργίας, Γ. Βούρτσης, εγκλωβίζοντας στη σύγχρονη 5μηνη σκλαβιά των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, τους νέους μέχρι και 29 ετών). Την ίδια στιγμή μαύρο προδιαγράφεται το μέλλον για το μαθητικό πληθυσμό, ένα μέρος του οποίου εξωθείται να εγκαταλείψει τη γενική εκπαίδευση και να στραφεί κυρίως στην κατάρτιση και τη μαθητεία. Έχουμε τη δημιουργία ενός σχολείου σε καθολικό εξεταστικό κέντρο, όπου οι μαθητές μετατρέπονται σε κυνηγούς βαθμών. Με πανελλαδικές εξετάσεις, ουσιαστικά, από την Α΄ Λυκείου έως τη Γ΄ Λυκείου (συνολικά σε 39 μαθήματα!) με θέματα κατά 50% από τράπεζα θεμάτων, με ακόμα αυστηρότερες προϋποθέσεις προαγωγής από τη μια τάξη στην άλλη. Έτσι, με χειρουργική ακρίβεια οδηγούν εκτός εκπαίδευσης βαθμιαία 50.000 μαθητές κυρίως, από τις φτωχότερες τάξεις και στρώματα. Ας μην αναφερθούμε στον «ξαφνικό θάνατο», προσφιλής τακτική της κυβέρνησης, των ΕΠΑΣ, καθώς και στη μεσαιωνικού τύπου θεσμοθέτηση της παιδικής εργασίας, αφού η επονομαζόμενη «μαθητεία» αφήνει ελεύθερες τις επιχειρήσεις να έχουν στη δούλεψή τους 16χρονους μαθητές. Μοναδική υποχρέωση; Πέρα από ένα χαρζιλίκι των 200 ευρώ, την ασφαλιστική κάλυψη, άκουσον- άκουσον, μόνο σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος!
Σε αυτό το τόσο ποταπό μέλλον οι μαθητές στα περισσότερα σχολεία της χώρας πήραν τη θέση που τους αρμόζει. Τη θέση της ανατροπής και του αγώνα. Σε εκατοντάδες σχολεία από τις πρώτες κιόλας ώρες, οι μαθητές μέσα από τις συνελεύσεις τους τάχθηκαν στο πλευρό των σχεδόν απολυμένων καθηγητών τους. Σε αρκετές περιοχές μάλιστα, είδαμε καταλήψεις και αυθόρμητες πορείες, όπως το 3ο ΓΕΛ Περιστερίου με συμβολικό αποκλεισμό της μεγάλης λεωφόρου Κηφισού ή ακόμα και στα ζοφερά Πατήσια, από το 48ο ΓΕΛ την ημέρα του μεγαλειώδους πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου.
Αξιοσημείωτο είναι το ευρύ κάλεσμα που απευθύνουν πρωτοπόροι μαθητές αύριο στο 3ο Γυμνάσιο Περιστερίου σε μία μεγάλη μαθητική συνέλευση των σχολείων της Αθήνας. Με διεκδικητικό πλαίσιο για μια ολοκληρωμένη, ολόπλευρη μόρφωση σε ένα ενιαίο 12 χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, με ολιγομελή τμήματα, χωρίς τον πνευματικό ευνουχισμό των εξετάσεων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ευτυχώς οι μαθητές δεν είναι …χαζοί και ούτε αποκομμένοι από την κοινωνία, γι’ αυτό και συνδέουν τα αιτήματα για το σύγχρονο σχολείο των αναγκών τους μέσα από την ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος, αλλά και την αντιφασιστική πάλη για το τσάκισμα των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής και των αντιλήψεών τους. Με τις αγωνιστικές τους διαθέσεις όμως αναδεικνύουν αυτό που θέλουν οι «από πάνω» να ξεχάσουμε: Ότι η ταξική αλληλεγγύη δεν είναι ούτε φιλανθρωπία, ούτε μοιρασμός της φτώχειας μας, αλλά συνεχής διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Γι’ αυτό και τάσσονται στο πλευρό της απεργίας των καθηγητών τους, επιδιώκοντας τη δημιουργία πανεκπαιδευτικού – πανεργατικού ξεσηκωμού από σήμερα και μέχρι τη νίκη. Άλλωστε, αν απολύσουν τους καθηγητές τους, αυτοί θα είναι οι επόμενοι που θα δουλέψουν στις ίδιες θέσεις με πολύ λιγότερα εργασιακά δικαιώματα.
Πάντως το κάλεσμα του Ανυπότακτου Μαθητή ότι «θα συνεχίσουμε μέχρι τη νίκη και δε θα ξεχάσουμε ποτέ τον Παύλο, όπως δε ξεχάσαμε και τον Γρηγορόπουλο», το οποίο έχει φτάσει σε δεκάδες σχολεία σε όλη τη χώρα, εμπνέει πολλούς μαθητές για τη θερμή συνέχεια των αγώνων στα σχολεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου