Οἱ φόροι τοῦ ἀφέντη

Θά σᾶς πῶ ἕνα παραμύθι πού διάβασα πρίν ἀπό μερικούς μῆνες, κάπου ἐδῶ κοντά. Μία φορά κι ἕναν καιρό ζοῦσε ἕνας βασιλιᾶς σέ μία χώρα ἡ ὁποία ἦταν ὑπερχρεωμένη,(Καλή ὥρα –  ἤ κακή ὥρα –  ὅπως θέλετε πεῖτε το). Ὁ βασιλιᾶς γιά νά μπορέσῃ νά πληρώση τά χρέη τά δικά του καί τῆς χώρας ἀκολούθησε τήν γνωστή «συνταγή» ἀπό καταβολῆς κόσμου. Ἔβαλε φόρους στούς ὑπηκόους του. Τά γνωστά ὑποζύγια.
Ἔστειλε καί ἕναν δημόσιο ὑπάλληλο γιά νά τοῦ μεταφέρῃ τίς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ.
Μερικές ἡμέρες μετά ἔφτασε ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ βασιλιᾶ στό παλάτι καί τοῦ μετέφερε τίς ἀντιδράσεις τοῦ κόσμου. «Ἔχει στενοχωρηθεῖ πολύ ὁ λαός, ἀφέντη μου», εἶπε ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ βασιλιᾶ. «Δέν πειράζει, ἔτσι συμβαίνει, πάντοτε», εἶπε ὁ ἀφέντης.
Πέρασαν ἕνα δύο χρόνια ἀλλά τά οἰκονομικά τοῦ κράτους δέν εἶχαν καλλιτερεύσει. Ὁ βασιλιᾶς, λοιπόν, ἀπεφάσισε νά βάλῃ καί νέους φόρους. Ἔστειλε κι ἀπό κοντά τόν γνωστό δημόσιο ὑπάλληλο γιά νά δῇ τίς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ.
Μερικές ἡμέρες μετά ἔφτασε ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ βασιλιᾶ στό παλάτι καί τοῦ μετέφερε τίς καινούργιες ἀντιδράσεις τῶν ὑποζυγίων (συγγνώμη, ὑπηκόων ἤθελα νά πῶ). «Ἔχει στενοχωρηθεῖ πολύ ὁ λαός, ἀφέντη μου καί κλαίει μέ μαῦρο δάκρυ», εἶπε ὁ ἀπεσταλμένος στόν βασιλιᾶ. «Δέν πειράζει, ἔτσι συμβαίνει συνήθως», εἶπε ὁ ἀφέντης.
Πέρασαν ἀκόμα μερικά χρόνια ἀλλά τά οἰκονομικά τοῦ κράτους πήγαιναν ἀπό τό κακό στό χειρότερο. Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς ἀπεφάσισε νά βάλῃ καινούργιους ληστρικούς φόρους αὐτή τήν φορά. Ἔστειλε πάλι τόν δημόσιο ὑπάλληλο γιά νά τοῦ μεταφέρῃ τίς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ.
Μερικές μέρες μετά ἔφτασε ὁ δημόσιος ὑπάλληλος στό παλάτι καί τοῦ ἐξιστόρησε μερικά ἀπό αὐτά ποῦ εἶδε. «Ὁ λαός, ἀφέντη μου, δέν ἔχει πλέον, χρήματα γιά νά πληρώσῃ καί γελάει. Ξεκαρδίζεται στά γέλια!!!
Μινώταυρος