Ἤθελα νὰ ἤξερα ἕνα πρᾶγμα μωρὲ πανηλίθιοι…
Αὐτό εἶναι τό κατούρημα στό ὁποῖον ἀναφερόταν ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς ἑλληνικός χρυσός;
Πολὺ ὡραῖο κατούρημα βρέ…
Τὴν ξέχεσες τὴν θάλασσα… Ἄλλην φορὰ νὰ μὴν κυκλοφορῇς μὲ διάῤῥοια.Ὅσο γιὰ τοὺς κουδουνισμένους… Αὐτοὺς ντέ, μὲ τὴν «ἀνάπτυξί τους»…
Πῶς τήν ἐννοεῖται πραγματικά τήν ἀνάπτυξι; Μέ τό νά γίνουν οἱ θάλασσές μας παντοῦ καί σέ ὅλην τήν ἐπικράτεια ἔτσι; Μάλλον… Κάπως ἔτσι τὴν φαντάζονται τὴν ἀνάπτυξι τὰ κωθώνια!!! Καὶ δυστυχῶς, γιὰ τὴν ὥρα, μᾶς …ἀναπτύσσουν!!!
Βέβαια δὲν φοβᾶμαι. Ξέρω τὴν δύναμί μας καὶ βλέπω τὴν ἀντίδρασι τοῦ κόσμου. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ «ἀνάπτυξις» θὰ τοὺς κατασπαράξῃ! Καὶ πολὺ γρήγορα μάλλιστα!
Φιλονόη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου