Σμύρνη, τὸ μεγαλύτερο σύμβολο τῆς προδοσίας.

Μπορῶ νὰ γράφω καὶ νὰ διαβάζω γιὰ ἀτελείωτες ὧρες, σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ στὴν ΜικρὰἈσία, τὸν Πόντο καὶ τὴν κλεμμένη Ἑλλάδα. Μία Ἑλλάδα ποὺ τελικῶς οὐδέποτε ἔπαψε νὰὑπάρχῃ, κάτω ἀπὸ οἱεσδήποτε συνθῆκες, ἀλλὰ κάθε φορὰ προσαρμοζόταν, ἀναλόγως τοῦ βαρβάρου ποὺ εἶχε νὰἀντιμετωπίσῃ. (Ὅ,τι δῆλα δὴ κάνει καὶ τώρα….!!!

Κι ἐκεῖ κι ἐδῶ!!!)
Θυμᾶμαι λοιπὸν νὰ μοῦ λέῃἡ γιαγιὰἡ Πολυξένη, παιδάκι ἐγὼ τότε, πὼς ἦλθαν κουρελιασμένοι, ξεβράκωτοι, πεινασμένοι, ἐξαθλιωμένοι. Πὼς στὰ χωριά τους δὲν ἦταν πλούσιοι ἀλλὰἦταν ἄρχοντες. Δῆλα δὴὁ καθεὶς εἶχε τὸν τρόπο του καὶ δὲν γινόταν βάρος στοὺς γύρω του. Ἡ ζωές τους ἦταν καλὰ δομημένες καὶ οἱ κοινωνίες τους εὐημερούσαν.
Ἡἀφθονία, σὲ τροφή, ἦταν ἔκδηλη. Τὰ χωράφια τους εὐλογημένα. Τὰ μέλια τους, τὰ κρασιά τους, τὰ κρέατά τους περιζήτητα. Τὰ χωριά τους καὶ οἱ πόλεις τους διαρκῶς σὲ ἀνάπτυξι.
 Καὶ σὲ μίαν στιγμὴ χάθηκαν ὅλα. Ὄχι διότι δείλιασαν ἤ διότι δὲν πολέμησαν ἤ διότι δὲν ἄντεξαν νὰὑπερασπιστοῦν τὸν τόπο τους καὶ τὰ πατρογονικά τους.
Ἀλλὰ διότι, ὡς συνήθως, προδόθηκαν. Ἀπὸ Κερκόπορτες ἄλλως χάναμε πάντα. Ὄχι ἀπὸ ἀπουσία πολεμιστῶν…

Ἀγνοὶἄνθρωποι. Ἀγαθοί, μὲ τὴν κυριολεκτικὴἔννοια τοῦὅρου. Προδομένοι, ὅπως τόσες καὶ τόσες φορές, ἀπὸἀρχαιοτάτων ἐτῶν. Ἐρημωμένοι. Τσακισμένοι. Ἀλλὰ πάντα ἔτοιμοι νὰ σταθοῦν ὄρθιοι, ἀκόμη καὶ μέσα σὲ συνθῆκες τεχνητῆς φτώχειας, πρὸ κειμένου νὰ τὰ ξαναφτιάξουν ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Smyrna 1922 from Davidian Video Productions on Vimeo.
Καὶ τὰ ξανάφτιαξαν. Ὅπως θὰ τὰ ξαναφτιάξουν, ἐὰν ἀπαιτηθῇ καὶ πάλι…
Κι ἄλλην φορὰἔχω παρουσιάσῃ τὸ παραπάνω ταινιάκι. Οὔτε θέλω νὰ φαίνομαι ὡς νοσταλγός. Δὲν εἶναι ἐκεῖ τὸ θέμα μας. Τὸ θέμα μας εἶναι στὴν ἀδικία καὶ στὰ ψεύδη, ἰδίως σὲ αὐτὰ ποὺ πασχίζουν νὰ μᾶς παρουσιάσουν ὡς ἀλήθειες, τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἡ γενοκτονία, ἡ ληστεία, τὸ πλιάτσικο ὑπῆρξε καὶ θὰ παραμένῃ πάντα χαραγμένη στὸ γονίδιο τῆς ἀνθρωπότητος. Ὅσες ἀνοησίες, παπαρολογίες καὶἀσυναρτησίες εἰπωθοῦν.
Δὲν εἶχαν λοιπὸν ὅλοι οἱ Μικρασιᾶτες Ἕλληνες ἀρχοντικά. Εἶχαν ὅμως ὅλοι τὸ σπίτι τους, τὸ χωράφι τους, τὴν δουλειά τους καὶ εὐημεροῦσαν. Δὲν ζοῦσαν ὅλοι στὴν Σμύρνη. Ἀλλὰ σὲ κάθε χωριό, σὲ κάθε γωνιὰ αὐτῆς τῆς εὐλογημένης μεριᾶς τοῦ πλανήτου οἱἄνθρωποι εἶχαν δουλέψῃ γερὰ τὴν Γῆ καὶἡ Γῆ τοὺς ἐπέστρεφε τοὺς καρπούς της καὶ τὰ δῶρα της. Δὲν ἦταν ὅλοι ἐφοπλιστὲς ἤ τραπεζῖτες. Ὅμως ὅλοι, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἦταν ἄνθρωποι τοῦ μόχθου καὶ τῆς προκοπῆς. Ὄχι τοῦ τζᾶμπα.
Ἀρκεῖ νὰ σᾶς πῶ πὼς ἡ γιαγιὰ Πολυξένη εἶχε μὲ τὸ σάρωθρον κατεβάσῃ σχεδὸν ἕνα μέτρο τὸ χῶμα στὴν αὐλή. Τὸ χῶμα σκούπιζε, ὅταν πιὰ εἶχε κάνῃ τὰ πάντα νὰ λάμπουν.
Προκομένοι ἄνθρωποι. Προκομένοι καὶ πάντα, καθ’  ὅ,τι Ἕλληνες, κυνηγημένοι.
Φιλονόη.
Καὶ τὰ ξανάφτιαξαν. Ὅπως θὰ τὰ ξαναφτιάξουν, ἐὰν ἀπαιτηθῇ καὶ πάλι…
Κι ἄλλην φορὰἔχω παρουσιάσῃ τὸ παραπάνω ταινιάκι. Οὔτε θέλω νὰ φαίνομαι ὡς νοσταλγός. Δὲν εἶναι ἐκεῖ τὸ θέμα μας. Τὸ θέμα μας εἶναι στὴν ἀδικία καὶ στὰ ψεύδη, ἰδίως σὲ αὐτὰ ποὺ πασχίζουν νὰ μᾶς παρουσιάσουν ὡς ἀλήθειες, τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἡ γενοκτονία, ἡ ληστεία, τὸ πλιάτσικο ὑπῆρξε καὶ θὰ παραμένῃ πάντα χαραγμένη στὸ γονίδιο τῆς ἀνθρωπότητος. Ὅσες ἀνοησίες, παπαρολογίες καὶἀσυναρτησίες εἰπωθοῦν.
Δὲν εἶχαν λοιπὸν ὅλοι οἱ Μικρασιᾶτες Ἕλληνες ἀρχοντικά. Εἶχαν ὅμως ὅλοι τὸ σπίτι τους, τὸ χωράφι τους, τὴν δουλειά τους καὶ εὐημεροῦσαν. Δὲν ζοῦσαν ὅλοι στὴν Σμύρνη. Ἀλλὰ σὲ κάθε χωριό, σὲ κάθε γωνιὰ αὐτῆς τῆς εὐλογημένης μεριᾶς τοῦ πλανήτου οἱἄνθρωποι εἶχαν δουλέψῃ γερὰ τὴν Γῆ καὶἡ Γῆ τοὺς ἐπέστρεφε τοὺς καρπούς της καὶ τὰ δῶρα της. Δὲν ἦταν ὅλοι ἐφοπλιστὲς ἤ τραπεζῖτες. Ὅμως ὅλοι, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἦταν ἄνθρωποι τοῦ μόχθου καὶ τῆς προκοπῆς. Ὄχι τοῦ τζᾶμπα.
Ἀρκεῖ νὰ σᾶς πῶ πὼς ἡ γιαγιὰ Πολυξένη εἶχε μὲ τὸ σάρωθρον κατεβάσῃ σχεδὸν ἕνα μέτρο τὸ χῶμα στὴν αὐλή. Τὸ χῶμα σκούπιζε, ὅταν πιὰ εἶχε κάνῃ τὰ πάντα νὰ λάμπουν.
Προκομένοι ἄνθρωποι. Προκομένοι καὶ πάντα, καθ’  ὅ,τι Ἕλληνες, κυνηγημένοι.
Φιλονόη.