Ένα βήμα πριν την παρέμβαση του οικονομικού εισαγγελέα

Κάρφωσαν την Ελλάδα στις Βρυξέλλες για να πάρουν κι άλλα ευρώ οι τράπεζες;
Ως ποτέ τα ψέματα και οι συκοφαντίες θα μολύνουν την πολιτική μας ζωή;
Είναι δυνατόν οι εχθροί του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών κύριου Χρήστου Σταϊκούρα να του προσάπτουν :

• Πως είναι υπό την κηδεμονία του κυρίου Στουρνάρα μέσω προσώπου του γραφείου;
• Πως έχει εκχωρήσει την διοίκηση του γραφείου του σε διευθύντρια, πρώην υπάλληλο μεγάλης τράπεζας.
• Πως τα δύο αυτά στελέχη συνεργάζονται και αποφασίζουν ουσιαστικά για τα πάντα μέσα στο γενικό λογιστήριο του κράτους.
• Πως ζει όλη την ημέρα με το άγχος που του περνούν οι “εκλεκτοί συνεργάτες / συνεργάτιδες” πως δήθεν θα του κλέψουν τα χαρτιά από το γραφείο και πως θα βρεθεί στο στόχαστρο;

Εξάλλου είναι ή δεν είναι κατάπτυστη συκοφαντία, σε βάρος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, ότι τουλάχιστον την εβδομάδα που μας πέρασε, νομοθετούσε κατά παραγγελία τραπεζιτών, μέχρι που του την «πέσανε» οι βουλευτές και τα επιμελητήρια και αναγκάστηκε “να τραβήξει” τονομοσχέδιο πίσω.
Ως που η παραπληροφόρηση και η συκοφαντία θα δηλητηριάζει την υγιή πολιτική δράση. Είναι δηλαδή δυνατόν, ο Υπουργός Οικονομικών κύριος Γιάννης Στουρνάρας να κατήγγειλε (στην αργκό κάρφωσε) στην Ευρωπαϊκή επιτροπή, ότι, χιλιάδες επιχειρήσεις στη μισή και βάλε επικράτεια πήραν παράνομες κρατικές ενισχύσεις. Δεν ξέρετε δηλαδή πως όλες ανεξαιρέτως τις κρατικές ενισχύσεις της πήραν οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις κράτησαν για τον εαυτό τους το ρόλο του κορόιδου (φυσικά στο παιδικό παιχνίδι μήλα αναφερόμαστε).
Κι εδώ που τα λέμε καλά να πάθουν οι επιχειρηματίες. Γκρίνιαζαν τόσα χρόνια ότι τους κατάκλεψαν οι τράπεζες, τις γλωσσότρωγαν, να τώρα που κοντεύουν να κλείσουν όλες.
Βγαίνει από μέσα του μια ιερή παρότρυνση να θυσιάσει τον εαυτό του βορά στο θηρίο της αντιδημοτικότητας, βυθίζεται κλείνοντας τα μάτια του σε μια προσήλωση βαφτισμένη στην κοινοτική νομιμότητα και θυσιάζει με την ακρίβεια του μύστη ιερέα τις επιχειρήσεις της μισής Ελλάδας και τις χιλιάδες οικογένειες που ζουν από αυτές για να ταΐσει από τις σάρκες τους, το μόρφωμα της τραπεζοκεντρικής “ανάπτυξης”.
Όπως μια μανά δηλαδή φροντίζει το αδύναμο παιδί της,ανακαλύπτει στην ηλικία αυτή το περιεχόμενο τηςπαραβολής του ασώτου υιού, αφίεται στην έκσταση της ανιδιοτέλειας και στο τέλος δεν παραλείπει να παραπλανεί και την ίδια την κοινότητα, χρησιμοποιώντας τις αποφάσειςτης σε βάρος των επιχειρήσεων της χώρας, πουσυκοφαντικά διαδίδεται πως υπαγορεύτηκαν από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, προκειμένου ναστείλει πλέον την ανάκτηση των κρατικών ενισχύσεων δώρο στις τράπεζες με την βούλα πλέον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και σε βάρος τωνεπιχειρήσεων (εις υγεία όπως λέμε του κορόιδου εν ευθυμίαενίοτε διατελούντες).
Πως σας περνάει από το μυαλό πως η προσήλωση του Γιάννη του Χρήστου και της παρέας του στην κοινοτική νομιμότητα και η ανυποστήρικτη παράδοση της χώρας και των επιχειρήσεων στις επιταγές της, δεν υπαγορεύεται από λόγους αρχής, και ότι υπάρχει σκοπιμότητα για να αποσιωπηθούν σοβαρότατες πράξεις και παραλείψεις της υπηρεσιακής ιεραρχίας και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου. Να είστε βέβαιοι πως με δυσκολία κρατιούνται για να μην μας δείξουν (να μην τρίψουν στα μούτρα κάθεσυκοφάντη) τα στοιχεία που αποδεικνύουν, ότι, την μερίδα των κρατικών ενισχύσεων (εγγυήσεων και επιδοτήσεων) δεν τις έχουν επωφεληθεί συγκεκριμένες τράπεζες, άρα ότι δεν είναι αυτές που κινδυνεύουν εάν αποδειχθεί ότι τις κρατικές ενισχύσεις τις επωφελήθηκαν (οι τράπεζες) και από αυτές πρέπει να ανακτηθούν (παρθούν πίσω).
Τον ρόλο της συγκράτησης, (της φωνής της λογικής όπως θα λέγαμε), ανέλαβε να διαδραματίσει ο υπουργός επικρατείας κύριος Σταμάτης, ο οποίος μαζί με οκτώ δικηγόρους (περιλαμβανομένου του εαυτού του και του κυρίου Φλωρίδη), τρων ανωτάτων διοικητικών υπαλλήλων, ενός βουλευτή, ενός συνεταιριστή, τεσσάρων εκπροσώπων, τριών επιμελητηρίων και ενός επιχειρηματία που κατά δήλωση εκπροσωπούσε τις παραμεθόριες επιχειρήσεις, δηλαδή στα πλαίσια μιας ευρύτατης σύσκεψης, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, στήριξε το Χρήστο στα πόδια του, παρείχε την προσωπική του εγγύηση στα επιχείρια της (πάντα ανιδιοτελούς εκ μέρους των συγκεντρωμένων) “διαφορετικότητας” έναντι των άλλων δύσπιστων έως κακόπιστων φορέων της πανελλήνιας επιχειρηματικότητας (πολλαπλάσιων αριθμητικά από τους συμμετάσχοντες στην προειρηθείσα “ευρεία” σύσκεψη) και θεώρησε ότι, η κατάσταση εξομαλύνθηκε και ότι κανείς δεν θα χρειασθεί να προβεί σε “αποκαλύψεις”.
Είναι κρίμα, διότι, ένας παλαίμαχος πολιτικός, αγνόησε, ότι, τον αράπη και αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς και κατά την ίδια έννοια δεν υπάρχει περίπτωση να μην χρειασθεί, να σταλούν στον οικονομικό εισαγγελέα κύριο Πεπόνη, όσα χαρτιά, προς χάρη του Εθνικού συμφέροντος, η παρέα του ΥΠΟΙΚ φυλά στον κόρφο της σαν κόρη οφθαλμού.
Αχ ρε κακόμοιρε Σαμαρά, τι την χρειάζεσαι την αντιπολίτευση, όταν ηγείσαι τέτοιων υπουργών.
πηγη