Και αν εμείς χαθούμε στις φυλακές
και στα υγρά ορυχεία.
Η υπόθεση μας θα αντηχεί παντοτινά
Στις γενεές των ζωντανών
Το άρθρο είναι αφιερωμένο στην μνήμη αυτών που έχασαν την ζωή τους στα
στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης....
Ρωσία δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, ο λοχαγός του κόκκινου στρατού στην
πρώτη γραμμή να μάχεται λυσσαλέα τους Γερμανούς. Ξαφνικά όλα αλλάζουν
από αξιωματικός ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν μετατρέπεται μέσα σε μία νύχτα
εχθρός του Σταλινικού καθεστώτος. Η αιτία; Το περιεχόμενο της
αλληλογραφίας που είχε με έναν άλλο αξιωματικό κρίθηκε ανάρμοστο από την
μυστική αστυνομία. Το μαρτύριο για τον πατριώτη αξιωματικό ξεκινάει,
αλλά όχι μονάχα για αυτόν. Οι φυλακίσεις, και τα βασανιστήρια με
αποκορύφωμα την εξορία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σιβηρίας άφορα
εκείνην την εποχή, εκατομμύρια κατοίκους της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Οι
λόγοι που γινόταν οι συλλήψεις ασήμαντοι, μία άστοχη κουβέντα, μία
αναφορά στο καθεστώς καλή η κακή δεν είχε σημασία, αυτό θα το έκριναν οι
ασφαλίτες, ένα τραγούδι στο δρόμο και πολλά άλλα μικρά συμβάντα της
καθημερινής ζωής ήταν αρκετά για να μετατραπεί η ζωή του σοβιετικού
πολίτη από την μία στιγμή στην άλλη κόλαση.
Η πρώτη νύχτα στο κρατητήριο ήταν βασανιστική, ο κατηγορούμενος περίμενε
ώρες ή μέρες ακόμα ορθός και άυπνος μέχρι την ανάκριση. Οι ανακριτές
εγκάθετοι του καθεστώτος ανάγκαζαν τους υποψήφιους τρόφιμους των
Γκούλαγκ να υπογράψουν ψεύτικη δήλωση για τις κατηγορίες που τους είχαν
απαγγελθεί. 'Οσοι αντιστεκόταν και δεν το έκαναν από την πρώτη στιγμή η
κόλαση μέσα στις υγρές Σοβιετικές φυλακές δεν είχε τέλος. Οι
περιγραφές από τους τρόφιμους εκείνης της εποχής συγκλονίζουν. Σε κελιά
που πολλές φορές δεν υπήρχε παράθυρο χωρητικότητας 20 ατόμων στοιβαζόταν
200 ο ένας επάνω στον άλλον . Το φαγητό μοιραζόταν σε ελάχιστες μερίδες
και σε πολλές περιπτώσεις ήταν ανύπαρκτο, το νερό επίσης. Η εντολή ήταν
ξεκάθαρη"λιγότερο από μισή μερίδα φαγητό και λίγο νερό από μία έως δύο
φορές την ήμερα για να αποφεύγεται η συχνή επίσκεψη στα αποχωρητήρια από
τους κρατούμενους". Επίσκεψη στο αποχωρητήριο σύμφωνα με τις μαρτυρίες
είχε μόνο μια φόρα το πρωί, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα αρκετοί κρατούμενοι
να κάνουν την σωματική τους ανάγκη μέσα στο κελί, σε πολλές περιπτώσεις
τα ούρα και τα περιττώματα έπεφτα από τα πάνω κρεβάτια στα κάτω χωρίς
οι κρατούμενοι να μπορούν να αντιδράσουν για αυτό επειδή ήταν
στοιβαγμένοι ασφυκτικά στο κελί.
Αυτοί που υπέγραφαν την δήλωση, με συνοπτικές διαδικασίες πέρναγαν από
μία στημένη δίκη και τους απαγγέλλονταν οι ποινές. 10, 15, 20 χρόνια στα
γκούλαγκ ανάλογα που θα έπεφτε η μπίλια της ρουλέτας αφού οι κατηγορίες
ήταν ψεύτικες όποτε δεν θα μπορούσε να υπάρχει και αντικειμενική ποινή.
Σε πολλές περιπτώσεις η απόφαση ήταν εκτέλεση δια τουφεκισμού αλλά αυτή
η περίπτωση αφορούσε ανθρώπους που ήταν όντως επικίνδυνοι για το
καθεστώς όπως συγγραφείς, καθηγητές πανεπιστημίου, μηχανικούς, ιερείς
κτλ.
Οι κρατούμενοι αφού υπέγραφαν την ψεύτικη δήλωση μετά από εκβιασμούς
και βασανιστήρια όπως 2, 3, ακόμα και πέντε μερόνυχτα όρθιοι δίχως ύπνο.
Αναχωρούσαν για το άλλο μεγάλο μαρτύριο τους, τα στρατόπεδα
συγκέντρωσης. Η μετάβαση σε αυτά ήταν οδυνηρή, μεγάλα καραβάνια από
εξαντλημένες ψυχές αναχωρούσαν με τα πόδια, για τους σταθμούς
συγκέντρωσης οπού εκεί θα τους παραλάμβαναν τα μέσα του σοβιετικού
καθεστώτος για να τους μεταφέρουν. Πόλοι κρατούμενοι δεν άντεχαν την
πεζοπορία και το κρύο και πέθαιναν στην διαδρομή, άλλοι έπεφταν κάτω μη
μπορώντας να συνεχίσουν, οι φύλακες τους τσάκιζαν στο ξύλο και τους
υποχρέωναν να περπατήσουν ξανά, αν αυτό ήταν ανέφικτο τους πυροβολούσαν
επιτόπου. Τα δάση της Ρωσίας είναι γεμάτα από ομαδικούς τάφους αθώων
ανθρώπων.
Όταν έφτανες στα στρατόπεδα οι πιθανότητες να επιβιώσεις ήταν ελάχιστες.
Έπρεπε να δηλώσεις ότι είσαι πρόθυμος εκτελέσεις εργασίες" γενικών
καθηκόντων" διαφορετικά αν έπαιρνες εξειδίκευση σε κάποιο από τα
ορυχεία, η την διάνοιξη δρόμων και τα άλλα έργα είχες τελειώσει. Οι
κρατούμενοι όμως που ήταν γενικών καθηκόντων ήταν πολλοί λίγοι σε σχέση
με τους εξειδικευμένους εργάτες. Στα γκούλαγκ υπήρχαν άνθρωποι κάθε
ηλικίας χωρίς διακρίσεις, μπορούσες να δεις από γέρους έως 90 ετών μέχρι
17 χρονών κορίτσια, και φυσικά όλη η διανόηση της Τσαρικής Ρωσίας ήταν
εκεί , έπρεπε οπωσδήποτε να εξοντωθούν για χάρη του καινούργιου
"εβραϊκού τερατουργήματος", του κομμουνισμού, και αυτό έγινε. Ο
καθηγητής πανεπιστημίου, ο κορυφαίος μηχανικός και ο ποιητής άφηναν την
τελευταία τους πνοή στην υγρή σήραγγα κάποιου ορυχείου. Να σημειώσουμε
ότι όλο το σιδηρούν παραπέτασμα βασίστηκε στην τεχνογνωσία των παλιών
μηχανικών και επιστημόνων της τσαρικής Ρωσίας. Αφού τους χρησιμοποίησαν
για να χτίσουν το σοβιετικό θαύμα μετά τους εξόντωσαν. Ο περήφανος
ρωσικός λαός την εποχή του κομμουνισμού θρήνησε 20 εκατομμύρια θύματα
για χάρη των Εβραίων. Σήμερα όλη η Ευρώπη έχει αποδεχτεί αυτό το έγκλημα
με την μόνη διαφορά που δεν γνωρίζει τον ηθικό αυτουργό, με συνέπεια η
ανθρωπότητα να βασανίζεται ακόμα από την ίδια φυλή. Τα καθεστώτα
αλλάζουν, οι κυβερνήσεις πέφτουν, αυτοί όμως είναι πάντα εκεί, πίσω από
όλα. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα ελευθερωθούμε.
Τα στοιχεία του άρθρου είναι από το βιβλίο του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν "Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ"
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου