«Το 26% ή 27% που φαίνεται να παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σημαντικό ποσοστό, αλλά βεβαίως είναι σημαντικό το τι παίρνει κι ο αντίπαλος. Όμως πρέπει να σας ανησυχεί ποια είναι η σύνθεση των ανθρώπων που σας ψήφισαν.
Αν είναι ρομά, λαθρομετανάστες που πήραν διαβατήρια, άνθρωποι με ιδιαιτερότητας ή οι ταλαιπωρημένοι των φυλακών τότε μειώνεται η προσδοκία της επανόδου».
Αυτή η τοποθέτηση του προκάλεσε την αντίδραση των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ που ρώτησαν ευθέως αν θεωρεί οτι δεν θα πρέπει να έχουν δικαίωμα ψήφου, ο κ. Κούγιας απάντησε: «Φυσικά και πρέπει να έχουν δικαίωμα, Απλά είναι μειωμένης ανεξαρτησίας όσον αφορά την ψήφο γιατί ψηφίζουν διαφορετικά απ' ότι ο ελεύθερος επαγγελματίας τον οποίο έλιωσε η κυβέρνηση. Κι αν η αισθητική της αριστεράς είναι η αισθητική των ρομά, των ανθρώπων με ιδιαιτερότητες και των ταλαιπωρημένων των φυλακών, εμένα δε με εκφράζει».
H νέα τοποθέτηση του κ. Κούγια προκάλεσε την έντονη αντίδραση του κ. Χατζηνικολάου που είπε μεταξύ άλλων προς τον γνωστό ποινικολόγο:
«Είναι σοκαριστική η άποψης σας και δεν είναι δημοκρατική. Είναι ο,τι πιο φασιστικό έχω ακούσει τελευταία! Δεν μπορεί να λέτε ότι κρίνουμε τη ψήφο ενός ανθρώπου μα βάση τις ιδιαιτερότητες του. Οι ψήφοι των Ελλήνων πολιτών έχουν την ίδια βαρύτητα και με σοκάρει το γεγονός ότι ένας καλλιεργημένος άνθρωπος σαν κι εσάς εκφράζει τέτοια άποψη...».
proto thema
Ο φασισμός της μεταπολίτευσης ήταν θέμα χρόνου να επιβληθεί. Απλά δεν θα ήταν ο φασισμός των δογματικών του φασισμού, αλλά ο φασισμός των ανάξιων, οι οποίοι θα υπηρετούσαν κάθε εξουσία, προκειμένου να μην ξεβολευφτούν. Ο φασισμός των άχρηστων, οι οποίοι, εξαιτίας μέσων και γνωριμιών, εξασφάλισαν κρατικά πόστα και νόθευσαν την κοινωνική λειτουργία. Ο φασισμός των ανικάνων, που, προκειμένου να μην αλλάξουν οι συνθήκες που τους βόλευαν, συνέθεσαν μια τεράστια συμμορία, η οποία είχε όφελος από την αναξιοκρατία.
Αυτή ήταν η ιδιομορφία της μεταπολίτευσης και εκεί διέφερε από τη Χούντα. Οι ιδεολογίες άρχισαν να υποχωρούν και οι όροι τους ν' αλλάζουν. Οι γενικότητες των ιδεολογιών δεν υπήρχαν πλέον. Δεν υπήρχε πλέον το ιδεολογικό δόγμα, αλλά η κομματική πειθαρχία. Δεν υπήρχε το κοινωνικό δίκιο, αλλά το κομματικό δίκιο. Δεν υπήρχε η κοινωνική κατάκτηση, αλλά η κομματική κατάκτηση. Δεν υπήρχε η αξιοκρατία, αλλά το βόλεμα …Εμείς οι "πράσινοι" και εσείς οι "γαλάζιοι". Οι ιδεολογίες έγιναν απλά "άλλοθι" και "κουστούμια" των μονομάχων.
Το "παιχνίδι" της εξουσίας χώρισε την κοινωνία κάθετα και τα κόμματα μοιράστηκαν τα μέρη της. Εξέφραζαν δήθεν διαφορετικούς "λόγους", αλλά στην πραγματικότητα ήταν όμοια μεταξύ τους, εφόσον διεκδικούσαν για λογαριασμό τους τα ίδια πράγματα με την ίδια λογική και με τους ίδιους ανθρώπους. Ό,τι κόσμο είχε το "σοσιαλιστικό" κόμμα, είχε και το "καπιταλιστικό". Για ό,τι αγωνίζονταν οι δήθεν "σοσιαλιστές", αγωνίζονταν και οι δήθεν "καπιταλιστές". Όλοι "κρατιστές", διεκδικώντας μια θέση στο δημόσιο και όλοι του ελεύθερου ανταγωνισμού, αναγάγωντας όμως την κομματική ταυτότητα σε υπέρτατο προσόν.
Αυτοί ήταν οι όροι του φασισμού της μεταπολίτευσης και η "ιδεολογία" αυτού του φασισμού ήταν ο "παπανδρεϊσμός". Αυτός άνοιγε τους "δρόμους", που ακολουθούσαν οι υπόλοιποι. Αυτός βόλευε τους "πρασινοφρουρούς", για να μαθαίνουν οι άλλοι πώς πρέπει να βολεύουν τα "γαλάζια παιδιά", ώστε να διαιωνίζεται το παιχνίδι. Το "δόγμα" Παπανδρέου. Υπό αυτούς τους όρους του νέου παιχνιδιού της μεταπολίτευσης μετακινήθηκε και ο Αποστάτης στη Δεξιά. Απλά πράγματα. Τα παιχνίδια παίζονται από ομάδες και οι ομάδες συντίθενται από παίκτες. Ένας "βρόμικος" παίκτης μπορεί να είναι καλός παίκτης για τους στόχους της ομάδας. Τέτοιος βρόμικος παίκτης ήταν ο Μητσοτάκης. Η "μεταγραφή" του "αρχηγού" Καραμανλή, για να παίξει "μαν του μαν" τον Ανδρέα.
Από τη στιγμή που τα κόμματα δεν αντιπροσώπευαν ιδεολογίες, παρά συμφέροντα, μετατράπηκαν σε ομάδες. Η κυρίαρχη ομάδα του Ανδρέα, η οποία έκανε πλούσιους και διάσημους τους παπανδρεϊστές και βόλευε με τον τόνο τους ΠΑΣΟΚους στο δημόσιο, ήταν αυτή η οποία "σκόραρε" και απέναντί της είχε την ομάδα της ΝΔ, η οποία ακολουθούσε "καταϊδρωμένη". Ήθελε κι αυτή να "σκοράρει", αλλά δεν μπορούσε να συναγωνιστεί τους παπατζήδες. Τα spineless ήταν ανίκητα. Γι' αυτό αναγκάστηκε η ΝΔ να κάνει μεταγραφές τύπου Μητσοτάκη. Έτσι σώθηκε πολιτικά ο Μητσοτάκης. Χάρη στον παπανδρεϊσμό και στην εξειδίκευσή του υπάρχει σήμερα η οικογένειά του.
Τριάντα χρόνια κράτησε αυτό το "δούλεμα". Ένα "δούλεμα", το οποίο επαναλαμβανόταν το ίδιο κι απαράλλαχτο. Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές …ιδεολογικού τύπου συνθηματολογία —για να πολωθεί ο κόσμος και να ενεργοποιηθούν τα ταξικά ένστικτα— και μετά …από δω παν κι οι άλλοι. Λόγια μεγάλα στα μπαλκόνια και όλοι ν' "αλληθωρίζουν" προς τις υποσχόμενες παροχές …"Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά, …αλλά "θυμήσου" για εκείνη τη θέση που λέγαμε". Τα άθλια υποκείμενα είχαν φέρει την κατάσταση στα μέτρα τους. Μας είχαν κάνει σαν τα μούτρα τους.
Όλα αυτά "χτίστηκαν" εκείνη την ημέρα του Νοέμβρη του1968. Την ημέρα που ο λαός συνόδευε στην τελευταία του κατοικία τον φερόμενο σαν "Γέρο της Δημοκρατίας". Μιλάμε για μια πραγματικά τρομακτική αστοχία πλοήγησης. Αντί το πλήθος να κατευθυνθεί προς τα Λιόσια, πήγε προς τον Νέο Κόσμο. Αντί να μαζευτεί ο κόσμος, για να σιγουρευτεί ότι το "σκουπίδι" θα παραχωθεί σε μια χωματερή, το "γυάλισε" με τα δάκρυά του και το έθαψε στο Πρώτο νεκροταφείο. Το ανεγκέφαλο θηρίο, που λέγεται όχλος …Το θηρίο, που, όταν θυμάται, δεν μπορεί να ξυπνήσει και όταν ξυπνάει δεν θυμάται.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου