Τον Φίλη δεν τον φάγανε διότι διαφωνούν, αλλά διότι δεν ήταν ώρα να ειπωθούν
Εάν νομίζατε πως ο Φίλης ήταν περιπτωσάρα μηδενιστή, ήταν γιατί δεν είχατε υπ’ όψιν το τεφαρίκι τον Γαβρόγλου. Ο Φίλης στο κάτω κάτω ήταν ψιλοκουμπούρας, άνευ πτυχίου, τα έλεγε και λίγο σαν να του φεύγανε, τον παίρναμε όλοι στον μεζέ. Ο,τι κι αν έλεγε, δεν μπορούσε να έχει ούτε σαν μανδύα κάποια σοβαρότητα. Στη δε σύγκρουση που πήγε να κάνει ανοήτως με την Εκκλησία, έφαγε ενδοκομματική παντόφλα, διότι το έκανε άτσαλα. ...
Ο πολιτισμικός μαρξισμός έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό: είναι ύπουλος και έρπων, σαν φίδι, όταν δεν έχει την απόλυτη εξουσία. Οπου έχει πάρει πραξικοπηματικά την εξουσία, έχει δουλέψει μπουλντόζα και πιστόλι, βίαιο γκρέμισμα. Οταν έχει ανέλθει κοινοβουλευτικά η Αριστερά και η εξουσία της είναι κολοβή, τότε δουλεύει υπονομευτικά. Λάου λάου, σαν σαράκι, ώσπου να τους παίρνει για την πλήρη εφαρμογή της απάτριδος βαρβαρότητας. Τον Φίλη δεν τον φάγανε διότι διαφωνούν με τα κατάπτυστα που έλεγε. Τον έφαγαν διότι δεν ήταν ώρα να ειπωθούν.
Είδατε τον Γαβρόγλου, κι όσοι δεν έχετε περάσει από πανεπιστήμιο είπατε «ε, καθηγητής, πιο σοβαρός άνθρωπος θα είναι». Αστείο επιχείρημα, το οποίο το κάνουν σκόνη δύο λέξεις: Λιάκος και Ρεπούση. Δείτε ποιους ομοϊδεάτες του μάζεψε για την «αναμόρφωση» των βιβλίων Ιστορίας. Δεν θα τους εμπιστευόμουν ούτε τον σκύλο μου να τον πάνε βόλτα, όχι να αποφασίσουν τι Ιστορία θα μάθουν τα παιδιά μας. Πρόκειται για ιδεολογικό και επιστημονικό κατιμά. Ο Γαβρόγλου λοιπόν πίσω από το τρεις πήχες ελληνοπρεπές παλαιάς κοπής μουστάκι του, κανονικός φερετζές μηδενισμού, έχει ένα διόλου ελληνοπρεπές σχέδιο. Πήραμε μια τζούρα, για να το πω με όρους Καρανίκα, με την κωμικοτραγική «εβδομάδα έμφυλων ταυτοτήτων», την οποία υποστήριξαν με ενθουσιασμό η «Lifo», το Vice και επιφανείς εκδιδόμενοι παρενδυτικοί, τουτέστιν η πνευματική πρωτοπορία που ταιριάζει στο γκουβέρνο μας.
Ενας θεσμός υπάρχει αδιάβλητος, δίκαιος, αξιοκρατικός, που επιτρέπει σε μας, τους γιους και τις κόρες των πληβείων, να μπούμε με το σπαθί μας στο δημόσιο πανεπιστήμιο, που τόσο μισούν οι νεοφιλελέδες, και να ονειρευτούμε μια άλλη ζωή, την οποία, όποιος πάλεψε, είχε την ευκαιρία να την κάνει πραγματικότητα: Οι πανελλαδικές εξετάσεις.
Δεν χρειάζεται να πας να παρακαλέσεις κανέναν Γκρούεζα, κανέναν κομματικό κομισάριο. Δεν μπορείς να επικαλεστείς την ιδεολογική στράτευσή σου, να λαδώσεις, να πηδήξεις ή να πηδηχτείς για να μπεις. Σπας στο διάβασμα και, αν γράψεις καλύτερα Αρχαία, Λατινικά, Ιστορία, Εκθεση, Μαθηματικά ή όποιο άλλο μάθημα απαιτεί η σχολή που θες, μπαίνεις. Η απρόσωπη κόλλα με τα καλυμμένα στοιχεία σου εξαφανίζει την καταγωγή, την κοινωνική τάξη, κάνει αδιάφορες τις κομματικές πεποιθήσεις σου.
Ηξερα μια ψυχή. Στο ίδιο φροντιστήριο. Εκείνη κυριλέ ιδιωτικό, εγώ Α’ Λύκειο Κορυδαλλού. Ο μπαμπάς, εφοπλιστής, ο δικός μου κάτω από τις γεφυροπλάστιγγες στο λιμάνι. Ο δικός της τής έταζε ένα καινούργιο τζιπ, αν έμπαινε στη Νομική. Πέρασε μόνο απέξω πηγαίνοντας για ψώνια στο Κολωνάκι. Εγώ πέρασα στη Νομική του ΑΠΘ και ο πατέρας μου μού μπάλωσε τα λάστιχα από το Velosolex. Δεκατάχυτο, παρακαλώ, και με κουδούνι. Για μένα όμως και για χιλιάδες παιδιά από τα δημόσια σχολεία στις συνοικίες και στην επαρχία, αυτό το αδιάβλητο σύστημα έδωσε και δίνει ένα εισιτήριο για πιο ψηλά.
Τώρα λέει ο κομισάριος επί της Παιδείας πως θα καταργήσουν τις πανελλήνιες. Σε άλλες χώρες έτσι είναι. Εύκολα μπαίνεις αλλά πέφτει λεπίδι από το ίδιο το πανεπιστήμιο και βγαίνουν λίγοι. Πανεπιστήμια όμως με αδιάβλητες διαδικασίες, που δεν έχουν διάφοροι κατσαπλιάδες διδάσκοντες το κύρος του Μπάμπη του Σουγιά του μαρξιστή. Αφού λοιπόν δεν θα υπάρχουν πανελλήνιες, τότε μένει το ίδιο το πανεπιστήμιο να αποφασίζει ποιος μπαίνει και πώς βγαίνει. Δηλαδή το βασίλειο του κομματισμού και του νεποτισμού. Εάν προλάβουν να το κάνουν, τότε μιλάμε για ανυπολόγιστη καταστροφή, με στόχο την κατεδάφιση της αριστείας, το χαϊδολόγημα της νεολαίας, τον κομματικό έλεγχο της κοινωνικής κινητικότητας, επιβραβεύοντας την ήσσονα προσπάθεια.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου