Κοντογιώργης: Ομολογείται ότι το Σύνταγμα είναι υπεύθυνο για την καταστροφή στην οποία οδήγησε η πολιτική τάξη τη χώρα.

H πρόταση για την αναστολή του άρθρου 86 του Συντάγματος δεν είναι εφικτή όχι διότι δεν προβλέπεται, αλλά επειδή αποτελεί ένα από τα ισχυρά θεμέλια της λεηλατικής κομματοκρατίας. Άλλωστε, η ίδια η πολιτική τάξη δεν συναινεί στην  κατάργηση των συναφών διατάξεων του Κανονισμού της Βουλής και του νόμου περί (μη) ευθύνης των υπουργών...
Αρνείται, μάλιστα, να παραιτηθεί και από την πασιφανή πρόκληση που συνεπάγεται η δικαστική αρμοδιότητα της Βουλής, η οποία θα ήταν απολύτως εφικτή, εάν συναινούσε να παραπέμπει στην δικαιοσύνη με συναινετικό στην εισαγγελική πρόταση διαβιβαστικό. Κατά την ίδια έννοια, εξακολουθεί να απαγορεύει την παραπομπή στη δικαιοσύνη βουλευτών για αδικοπραξίες που ανάγονται στον ιδιωτικό τους βίο.
Με το άλλοθι της “πολιτικής ευθύνης” παρακάμπτουν το αυτονόητο της αντιπροσωπευτικής αρχής, το “ελέγχειν” και το “ευθύνειν”, προκειμένου να διασφαλίσουν την ατιμωρησία τους. Οι ίδιοι που οδύρονται για τη διατήρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος, διέρχονται εν σιωπή την καταπάτηση όλων των άρθρων που ανάγονται στη λειτουργία του πολιτεύματος. Αρνούνται ακόμη και το ενδεχόμενο μιας αναθεώρησης του τρόπου της ερμηνείας του.  
Η πρόταση για την αναστολή του άρθρου 86, προφανώς δεν θα γίνει. Επιβάλλεται όμως από τις έκτακτες συνθήκες που διέρχεται η χώρα, επειδή εγγράφεται στο “σώμα” της πρωτογενούς αιτίας που επέτρεψε την καταστροφή. Η αναστολή του, όμως, θα έδινε μια δυνατή ευκαιρία στην πολιτική τάξη να ανακτήσει νομιμοποίηση, να δείξει ότι αλλάζει πορεία και αναλαμβάνει τις ευθύνες της. Κάνοντας την επανάστασή της, προλαμβάνει την κοινωνία ή, έστω, την τελική “ιμιοποίηση” της χώρας.
Σε όσους διατείνονται ότι η αναστολή του άρθρου 86 δεν είναι εφικτή, θέτω το ερώτημα, τι θα αντιτείνουν στην κοινωνία εάν υποθέσουμε ότι παρεμβαίνει δυναμικά στα πολιτικά δρώμενα ή και εξεγείρεται: ότι η εξέγερσή της δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα; Προφανώς, δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα η αναστολή. Μπορεί, όμως, να εφαρμοσθεί, κατ’ αναλογίαν, η πρόνοια για την αναστολή ελευθεριών σε έκτακτες περιστάσεις. Θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται καν η επίκληση της αναλογίας αυτής, στο μέτρο που, εν προκειμένω, το Σύνταγμα ομολογείται ότι είναι υπεύθυνο για την καταστροφή στην οποία οδήγησε η πολιτική τάξη τη χώρα. Πάνω σ’ αυτό πάτησε για να εκφυλίσει το πολιτικό σύστημα, μεταλλάσσοντάς το σε κομματοκρατία. Για να ιδιοποιηθεί, λεηλατικώ τω τρόπω, το δημόσιο αγαθό και να μετατρέψει το κράτος σε δυνάστη της κοινωνίας.
Η λύση είναι προφανής: ομόφωνα η πολιτική τάξη να αποφασίσει την αναστολή του άρθρου 86 του Συντάγματος. Έτσι, θα επανέλθει στην επικαιρότητα το ζήτημα της κάθαρσης του παρελθόντος και του παρόντος του πολιτικού συστήματος, θεμελιώδη προϋπόθεση για εξαναγκασθεί η πολιτική τάξη να εναρμονίσει τις πολιτικές της με το συμφέρον της κοινωνικής συλλογικότητας.  
Σε κάθε περίπτωση, η πρόσκληση για την αναστολή του άρθρου 86 διατυπώνεται μάλλον προκειμένου να αναδειχθεί η υποκρισία της πολιτικής τάξης και της διανόησης που τη στηρίζει, την αιτία και το βάθος του προβλήματος, με απλή διατύπωση για να εκτεθεί. 
Από:  contogeorgis
πηγη