Του Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ
Η απαξίωση των τραπεζών και η τεράστια ζημιά που προκαλεί σε δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και μικρομετόχους ο τρόπος με τον οποίο έγινε η δημόσια προσφορά στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης ήταν προδιαγεγραμμένη από μια αλληλουχία πολιτικών λαθών και εσφαλμένων χειρισμών. ...
Η συμμετοχή του ΤΧΣ έχει πλέον εκμηδενιστεί, οι επενδύσεις των ασφαλιστικών ταμείων που συμμετείχαν στην πρώτη ανακεφαλαιοποίηση εξανεμίστηκε, όπως επίσης και η περιουσία χιλιάδων μικρομετόχων.
Μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, τα κόμματα της σημερινής κυβέρνησης από τη θέση της αντιπολίτευσης, έθεταν πολύ αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις για το πώς ακριβώς πρέπει να διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών.
Διεκδικούσαν έναν ισχυρό ρόλο για το δημόσιο στις συστημικές τράπεζες και έλεγχο στο σύνολο των διοικήσεων των τραπεζών που έλαβαν στήριξη από το δημόσιο.
Αυτά έλεγαν στις συζητήσεις στη Βουλή από το 2010, όταν νομοθετήθηκε ο τρόπος εξυγίανσης ή και ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Όπως επίσης έλεγαν ότι η συμμετοχή των ιδιωτών στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου πρέπει να γίνεται σε τιμές πάνω από αυτές του Χρηματιστηρίου και κοντά στις τιμές των προηγούμενων ανακεφαλαιοποιήσεων.
Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν υλοποιήθηκε. Με τις σημερινές επιλογές της, η κυβέρνηση οδήγησε οριστικά σε πλήρη απαξίωση το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα και μαζί με αυτό, το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων του ΤΧΣ ύψους τουλάχιστον 23,5 δις, όπως επίσης και τα κεφάλαια που επένδυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία στις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις.
Η συμμετοχή των ιδιωτών γίνεται σε τιμές που είναι 50-90% χαμηλότερες από τις χρηματιστηριακές. Αυτό σημαίνει ότι από όλα τα χρήματα που οι Έλληνες δανείστηκαν για να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες, πολύ δύσκολα θα πάρουν ένα μικρό μέρος πίσω.
Όλα αυτά, διότι καθυστέρησαν στη διαπραγμάτευση και προχώρησαν σε νομοθετικές παρεμβάσεις που έγιναν πολύ αργά σε σχέση με το χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου έπρεπε να ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση.
Δέχτηκαν σε συμφωνία με τους εταίρους, να μην συμμετάσχει στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου για το βασικό σενάριο, το ΤΧΣ, που εκπροσωπεί το δημόσιο.
Σήμερα, πανηγυρίζουν για την προσέλκυση νέων κεφαλαίων και αποσιωπούν το τίμημα. Ότι δηλαδή, αυτό επιτεύχθηκε με τρομακτικές απώλειες στην περιουσία αλλά και στο ποσοστό συμμετοχής του δημοσίου στις συστημικές τράπεζες.
Ακόμη χειρότερα, δεν υπήρξε παραμικρή πρόνοια και διασφάλιση ώστε οι επενδυτές που συμμετέχουν στις τράπεζες να είναι σοβαρά επενδυτικά κεφάλαια που διακρατούν τις μετοχές για μεγάλο χρονικό ορίζοντα και όχι κερδοσκοπικά κεφάλαια, τα οποία αποσκοπούν στο άμεσο κέρδος.
Αλλά πέρα από όλα αυτά υπάρχει ένα ακόμη «μπουκέτο» ευθυνών για το ξεπούλημα των τραπεζών μπιρ παρά.
Με το κλίμα που δημιουργήθηκε από πέρυσι τον Δεκέμβριο κιόλας με τη δημιουργία προσδοκιών για το «τέλος των μνημονίων» και για νέες ρυθμίσεις και διαγραφές δανείων, ανεστράφη η επιβράδυνση δημιουργίας νέων επισφαλειών, σε τέτοιο βαθμό που πολλοί από αυτούς που είχαν ρυθμίσει τα δάνειά τους σταματήσουν να πληρώνουν. Ετσι οι επισφάλειες πήραν πάλι την ανηφόρα δημιουργώντας τεράστιες τρύπες στις τράπεζες.
Η επί μήνες αβεβαιότητα δημιούργησε ένα νέο κύμα απόσυρσης καταθέσεων: Μέσα σε μερικούς μήνες έφυγαν από τις τράπεζες καταθέσεις ύψους 40 δισ ευρώ, εκτινάσσοντας την εξάρτηση από την ΕΚΤ.
Και το «κερασάκι» στην τούρτα μπήκε με τα capital controls με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια κατά 7 δισ. ευρώ.
Για όλα αυτά υπάρχουν ευθύνες, οι οποίες πρέπει να αναζητηθούν.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου