Τι αποκαλύπτουν τρεις δηλώσεις για τη Novartis

Σε ένα πράγμα η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ Τσίπρας έχουν δίκιο. Ότι η υπόθεση Novartis βρωμάει. Μόνο, που, καθώς φαίνεται, βρωμάει από την ανάποδη. Τρείς μόνο δηλώσεις των τελευταίων 24ωρων είναι ενδεικτικές για τη δυσοσμία αυτή. Η μια είναι του πρωθυπουργού, η άλλη του πρώην πρωθυπουργού κ Πικραμμένου και η τρίτη του κ Παπαγγελόπουλου.

Σε ερώτηση του CNN αν ο κ Παπαγγελόπουλος είναι ο επονομαζόμενος Ρασπούτιν, ο πρωθυπουργός κράτησε αποστάσεις και άφησε ακάλυπτο τον υπουργό του. Αρκέστηκε να δηλώσει ότι αρμόδιος να απαντήσει είναι ο ίδιος ο κ Παπαγγελόπουλος. ...

Θα μπορούσε να δηλώσει, όπως συνηθίζεται, ότι «κανένα μέλος της κυβέρνησής του δεν έχει σχέση με τις άθλιες διαρροές της αντιπολίτευσης» και ότι «όλοι οι υπουργοί κάνουν στο ακέραιο το καθήκον τους, υπηρετώντας το λαό και τη χώρα». Τίποτε από αυτά δεν είπε. Ίσως όχι τυχαία.

Το γεγονός έχει μεγάλη αξία γιατί τις προηγούμενες μέρες, ο κ. Τσίπρας, σε σχετική ερώτηση, είχε επιλέξει να αρνηθεί την ύπαρξη του «Ρασπούτιν», απαντώντας έτσι στη δημόσια δήλωσή του Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Αγγελή περί ύπαρξης τέτοιου προσώπου στη Δικαιοσύνη.

Παραμένει άγνωστη η αιτία που έκανε τον πρωθυπουργό να αποφύγει χτες να καλύψει εκ νέου τον υπουργό του.

Πριν από δύο 24ωρα ο πρώην πρωθυπουργός κ Πικραμμένος, στοχευμένος για εμπλοκή στην υπόθεση Novartis, πρ. ανώτατος δικαστικός και πολύ προσεκτικός στις διατυπώσεις του δήλωσε ότι «όλες οι κυβερνήσεις έχουν μια τάση να έρχονται πιο κοντά με τη Δικαιοσύνη, συνήθως για την εξυπηρέτηση των στόχων τους και καμιά φορά το πράγμα ξεφεύγει. Έχω την αίσθηση ότι το πράγμα ξέφυγε».

Για να το κάνω λιανά, ο κ Πικραμμένος, από την 40ετή θητεία του στη Δικαιοσύνη και στις ανώτατες βαθμίδες έχει δει και ζήσει αυτά για τα οποία μιλάει. Είναι αυτόπτης και πλέον ή βέβαιο, αποδέκτης κυβερνητικών πιέσεων κατά καιρούς. Δεύτερον, με τη φράση «καμιά φορά ξεφεύγει» καταγγέλλει εμμέσως πλην σαφώς ότι κυβερνήσεις έχουν χρησιμοποιήσει τη Δικαιοσύνη για πολιτικό όφελος. Τρίτο, με τη φράση «το πράγμα ξέφυγε», επιβεβαιώνει ότι αυτή με τη Novartis είναι μια τέτοια φορά. Και το επιβεβαιώνει, γιατί έχει στενές επαφές με πολλούς συναδέρφους του, οι οποίοι ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει.

Η τρίτη δήλωση προέρχεται από τον κ Παπαγγελόπουλο, που κατονομάζεται από τον πρώην πρωθυπουργό Σαμαρά και από τον πρώην υπουργό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνη ως «ο Ρασπούτιν».

Σ αυτή τη δήλωση, με μια γλώσσα που δεν συνάδει με γλώσσα δικαστικού λειτουργού, ο κ Παπαγγελόπουλος είπε: «Όσοι παρερμήνευσαν τη σιωπή μου, θα “απολαύσουν” τώρα τα λόγια μου και τα γραπτά μου. Τελικά θα με αναγκάσουν να προσφύγω στη Δικαιοσύνη για να αποκαλύψω και να αντιμετωπίσω θεσμικά τους πραγματικούς σκευωρούς, τους παρανοϊκούς κακοήθεις συκοφάντες, τις μεθόδους και τα όργανα του παρακράτους που χρησιμοποιούν».

Από τη δήλωση αυτή το σημαντικότερο είναι ότι ο αναπληρωτής υπουργός δεν μηνύει κανέναν! ΘΑ τον αναγκάσουν, ΝΑ προσφύγει, ΝΑ αποκαλύψει, ΝΑ αντιμετωπίσει. Ντουφεκιές στον αέρα. Κι αυτό μαρτυρά για πρώτη φορά θέση αδυναμίας του ανθρώπου με τις ακραίες καταγγελίες.

Το βέβαιο είναι ότι η επόμενη κυβέρνηση, αν είναι της ΝΔ, θα σκύψει πάνω από «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από την εποχή της μεταπολίτευσης» (κατά Παπαγγελόπουλο) για να βρει το πραγματικό διπλό σκάνδαλο. Το πρώτο με τις τιμές στα φάρμακα, που ζημίωσαν το λαό και το δεύτερο με τη σκευωρία κατά πολιτικών προσώπων, που – αν έγινε- ζημίωσε τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη. Και τα δύο είναι αναγκαία.

Και εδώ, πρέπει να χαρακτηρίσω ως ύποπτη την έκρηξη του πάντα ευγενικού και πολιτισμένου κ Γερουλάνου, που αντιδρά μάλλον βίαια σε μια έρευνα της υπόθεσης σε βάθος. Και τη θεωρεί περιττή για την επόμενη Βουλή! Έχει κάτι να κρύψει το ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση των φαρμάκων;

Για να έχει ο αναγνώστης μια πιο πλήρη εικόνα για τα πρόσωπα του δράματος έχει αξία μια συνέντευξη του πρώην προέδρου του Συνασπισμού και δικηγόρου Νίκου Κωνσταντόπουλου, που αναφέρεται στον κ Παπαγγελόπουλο.

«Δεν έβαλα εσείς και εγώ αρμόδιο για θέματα της Δικαιοσύνης τον πρώην διοικητή της ΕΥΠ τον κ. Παπαγγελόπουλο», είπε ο κ. Κωνσταντόπουλος στο τηλεοπτικό κανάλι ONE, για να συμπληρώσει:

«Όταν εγώ άκουσα ότι ο κ. Παπαγγελόπουλος είναι ο επίλεκτος του κ. Τσίπρα, –από την περίοδο της αντιπολίτευσης ακόμη τον προόριζαν για πρόεδρο του ΕΣΡ και στη συνέχεια ως αρμόδιο για έναν τομέα θεμάτων της Δικαιοσύνης– εξανέστην. Και διαμαρτυρήθηκα απευθείας στον κ. Τσίπρα και του είπα “ποιος;” Και τότε πληροφορήθηκα ότι το προσόν του κ. Παπαγγελόπουλου, το πραγματικό, ήταν ότι ήταν διαρκώς παρακοιμώμενος του κ. Παυλόπουλου, ήταν η σκιά του κ. Παυλόπουλου, είτε όταν ήταν στην εισαγγελία, είτε όταν παραιτήθηκε και πήγε στην ΕΥΠ. Αλλά η επιλογή δεν ήταν του κ. Παυλόπουλου, ήταν ότι ήταν γείτονας στο πατρικό σπίτι του κ. Τσίπρα. Και είπα, δεν μπορεί να κάνουμε υπουργούς τους γειτόνους μας. Γιατί εγώ έχω μεγαλώσει με διαμαρτυρίες που γέμιζαν τους δρόμους όταν λέγαμε ότι δεν μπορούν οι βασιλείς να κάνουν Πρωθυπουργούς τους κηπουρούς τους».

Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι τα εξωδικαστικά κέντρα στα ΜΜΕ, που προωθούσαν όλη την υπόθεση ενοχοποίησης δικαστών και πολιτικών στην υπόθεση Novartis τα προηγούμενα χρόνια, έχουν σιγήσει τελευταίως. Και αρχίζουν και ανοίγουν στόματα ανώτατων δικαστικών, που μπορεί να στείλουν κάποιους στο εδώλιο. Η υπόθεση έχει ενδιαφέρον. Κυρίως αν, όπως είπε και ο Γερμανός φούρναρης στον βασιλιά, «υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο». Ας ελπίσουμε ότι υπάρχουν. Για να ξεβρωμίσουμε κάποτε.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης