Έχω μείνει κυριολεκτικά κατάπληκτος με την αναλγησία αλλά και τη βλακεία των κυβερνώντων. Το υπουργείο Οικονομικών και η πολιτική του ηγεσία, ο Ευκλείδης και οι σύντροφοί του, πανηγυρίζουν γιατί κάνουν 11 κατασχέσεις το λεπτό εναντίον ταλαίπωρων φορολογούμενων, οι οποίοι προφανώς αδυνατούν να πληρώσουν τους εξοντωτικούς φόρους που τους έχουν επιβληθεί. ...
Περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες χρωστούν στην Εφορία, και η κυβέρνηση πανηγυρίζει για… «υπεραπόδοση» εσόδων. Οι αριστεροί που μας κυβερνούν, έχουν την κομμουνιστική ψευδαίσθηση ότι με υπερβολικούς φόρους θα έρθει η ανάπτυξη στη χώρα. Δυστυχώς, δεν διδάσκονται από την Ιστορία!
Τα παραμύθια που μαθαίνουμε στην παιδική μας ηλικία, συνήθως εμπεριέχουν σοφά διδάγματα, τα οποία πρέπει να μας ακολουθούν σε όλη μας τη ζωή. Απόδειξη ότι σήμερα το δημοφιλές παραμύθι του Ρομπέν των Δασών είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ακόμα και αν στο παρελθόν μέναμε μόνον στην ηρωική πλευρά του πρωταγωνιστή του, αξίζει σήμερα να το ξαναδιαβάσουμε. Και να αντλήσουμε από τη σοφία του διδαχές για το τώρα. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας το διηγηθούμε ξανά, με τον τρόπο που ίσως έχετε ξεχάσει ότι είναι υπαρκτός τόσο στη μυθική όσο και στην ιστορική θεώρηση της πραγματικότητας στην οποία εντάσσεται ο τόσο δημοφιλής αυτός μύθος.
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, υπήρχε το βασίλειο της Αγγλίας το οποίο κυβερνούσε ο πρίγκιπας Ιωάννης. Ο αδελφός του, ο βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος (αλλά και ολίγον ελαφρόμυαλος), είχε πάει στους Αγίους Τόπους μετέχοντας των Σταυροφοριών, των οποίων, όμως, το κόστος ήταν δυσβάστακτο και είχε ωθήσει το βασίλειο στην άκρη του γκρεμού, στην πτώχευση. Ο πρίγκιπας Ιωάννης –που όχι τυχαία έλαβε από την ιστορία το προσωνύμιο του «Ακτήμονος»–, βλέποντας ότι η χώρα καταρρέει οικονομικά και ότι αν δεν παρουσίαζε πρωτογενές πλεόνασμα δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών του, ζήτησε από το δεξί του χέρι, τον αδίστακτο και σκληρό σερίφη του Νότιγχαμ, να αυξήσει πάση θυσία τα έσοδα του βασιλείου. Ο σερίφης κατέφυγε στον πιο εύκολο και στον πιο άμεσο τρόπο για την αύξηση των εσόδων του κράτους. Επέβαλε δυσβάστακτη φορολογία στους πολίτες, οι οποίοι εκείνη την εποχή ασχολούντο κατ’ εξοχήν με τη γεωργία. Τους φόρους, όμως, του σερίφη οι περισσότεροι πολίτες δεν άντεχαν να πληρώσουν. Τότε εκείνος εξαπέλυσε τους στρατιώτες του και τους κρατικούς εισπράκτορες, και με κατασχέσεις της σοδειάς τους, με φυλακίσεις και με βασανιστήρια τους υποχρέωσε να δώσουν ότι είχαν και δεν είχαν. Η φτώχεια, η απελπισία, η τρομακτική έλλειψη ρευστότητας κατέλαβαν την κοινωνία και την αγορά της εποχής. Πάρα πολλοί άνθρωποι περιθωριοποιήθηκαν και εξαθλιώθηκαν. Αλλοι που δεν άντεχαν τη φορολογική λαίλαπα και την κρατική καταπίεση υποχρεώθηκαν να βγουν εκτός νόμου και να ζητήσουν καταφύγιο στο δάσος του Σέργουντ όπου ζούσε και δρούσε ο Ρομπέν του Λόξλεϊ, πολιτικός αντίπαλος του πρίγκιπα Ιωάννη και του σερίφη, και οπαδός του κόμματος του αιχμάλωτου στην Αυστρία βασιλιά Ριχάρδου. Οι παράνομοι του Ρομπέν, ο οποίος πήρε το προσωνύμιο «Ρομπέν των Δασών», στράφηκαν κατά των κρατικών εισπρακτόρων κλέβοντας από τους φόρους που αυτοί εισέπρατταν και τους επέστρεφαν στα φτωχά νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις που υπέφεραν. Η χώρα βρέθηκε στη δίνη μιας από τις σοβαρότερες κρίσεις της ιστορίας της.
Αυτός είναι ο μύθος του Ρομπέν των Δασών. Που εμπεριέχει και πολλά ιστορικά στοιχεία. Ας μην ξεχνάμε ότι όταν έγινε βασιλιάς, διαδεχόμενος τον αδελφό του Ριχάρδο, ο Ιωάννης ο Ακτήμων αντιμετώπισε μια από τις γνωστές εξεγέρσεις κατά της αυθαίρετης κρατικής φορολογίας. Οι βαρόνοι, που δεν άντεχαν και αυτοί τους κρατικούς φόρους, που μόνος του ο βασιλιάς με περισσή αυταρχικότητα επέβαλε, εξεγέρθηκαν και τον υποχρέωσαν το 1215 να υπογράψει μια από τις πλέον σημαντικές διακηρύξεις στην ιστορία της Αγγλίας και του κόσμου ολόκληρου, τη Μάγκνα Κάρτα, που θεωρείται το πρώτο κείμενο που αναγνωρίζει ατομικά δικαιώματα και ανοίγει το δρόμο για τη γέννηση στην Γηραιά Αλβιόνα του κοινοβουλευτισμού. Από τότε ο βασιλιάς, δηλαδή το κράτος, δέχτηκε περιορισμούς στο πώς θα επιβάλλει τους φόρους και πώς θα τους εισπράττει.
Η ιστορία του βασιλιά Ιωάννη και του σερίφη του Νότιγχαμ, η Μάγκνα Κάρτα και ο Ρομπέν των Δασών πιστεύουμε ότι στη σημερινή οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνει η χώρα προσφέρει σοβαρά συμπεράσματα για το πού οδηγούν ο κρατικός αυταρχισμός και η υπερβολική –με την άσκηση, μάλιστα, βίας, ποινικών διώξεων και κατασχέσεων–, επιβολή φόρων, στους οποίους η αγορά και η κοινωνία δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Η Ιστορία, άλλωστε, πάντα διδάσκει. Και μας λέει ότι ακόμα και σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση δύο εκ των σπουδαιότερων επαναστάσεων της νεώτερης εποχής, της Αμερικανικής και της Γαλλικής, ήταν οι υπερβολικοί φόροι –τους οποίους οι άποικοι της Βοστώνης και η ανερχόμενη αστική τάξη του Παρισιού δεν μπορούσαν να πληρώσουν–, που οδήγησαν τους επαναστάτες στην ανατροπή του κράτους και της καθεστηκυίας τάξεως. Πάντα οι φόροι και ο κρατικός αυταρχισμός είναι πηγή εξεγέρσεων, κοινωνικών αναστατώσεων και συγκρούσεων, συχνά με απρόβλεπτες εξελίξεις, αλλά και καταλήξεις.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου