ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΑ ΧΙΛΙΑ: ΑΔΕΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ δεν μαζεύει ούτε... χίλια άτομα!

Αν και η ανάρτηση που ανασύραμε από τον Πομάκικο ιστότοπο zagalisa.gr μετράει από πέρυσι το καλοκαίρι πρέπει να  διαβαστεί απ΄όλους μας. Οι λόγοι είναι προφανείς. Διαβάστε και θα καταλάβετε! 

Μιά μικρή ιστορική αναδρομή του πανηγυριού στο τέλος για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται.

 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΥΡΙΣΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ   ...

         

Το φετινό εκτουρκισμένο πανηγύρι στα Χίλια κατέγραψε αρνητικό ρεκόρ προσέλευσης κόσμου καθώς υπολογίζεται ότι μόλις 3.000 άτομα προσήλθαν και τις 3 ημέρες του πανηγυριού στο χώρο αυτό. Την τελευταία ημέρα, όπου προσέρχονται οι «επίσημοι», ήταν ζήτημα αν υπήρχαν στο πανηγύρι 700 άτομα.              

Οι Πομάκοι των γύρω χωριών γύρισαν εδώ και χρόνια την πλάτη τους στο πανηγύρι που άρπαξε με τη βία ο τουρκικός εθνικισμός γιατί: α) χάθηκε ο παραδοσιακός πομακικός χαρακτήρας του, β) χάθηκε ο αλεβιτικός χαρακτήρας του, γ) χάθηκε το τοπικό στοιχείο και δ) οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά από το πανηγύρι.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ              

Ιδίως για την τελευταία καταγγελία έχουμε επανειλημμένα γράψει στη Ζαγάλισα ότι το εισιτήριο που εισπράττεται με παράνομο τρόπο στους χωματόδρομους οι οποίοι ενώνουν τα χωριά Χαμηλό και Καμπή με τη Ρούσα (και όχι στην είσοδο του πανηγυριού) δεν γνωρίζουμε εάν φορολογείται. Αν 3.000 άτομα πλήρωσαν εισιτήριο τις 3 ημέρες του πανηγυριού (το εισιτήριο κοστίζει 5 ευρώ), αυτό σημαίνει ότι εισπράχθηκαν 15.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίσουμε τα χαράτσια που πληρώνουν οι πλανόδιοι πωλητές, οι καντίνες, και εκείνοι που πωλούν αναψυκτικά στους διοργανωτές.

ΧΑΘΗΚΑΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ             

Απούσα από την επίσημη γλώσσα του πανηγυριού ήταν η ελληνική γλώσσα. Παρόλο που η διοργάνωση του πανηγυριού γίνεται μέσα σε ... ελληνικό έδαφος και στα Πομακοχώρια, παρόλο που ήταν παρόντες στο πανηγύρι εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου, παρόλο που υπήρχαν επισκέπτες από άλλα μέρη της Ελλάδας, οι ταλιμπάν του τουρκισμού για μία ακόμη φορά αποκαλύφθηκαν. Είναι χαρακτηριστικό της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του φανατισμού των διοργανωτών, οι οποίοι, μαζί με τους λοιπούς τουρκόφρονες, επισήμως επιδιώκουν τη διγλωσσία στην ελληνική Θράκη, τουρκικά και ελληνικά, ότι στο πανηγύρι έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο: μόνο τουρκικά. Όταν μιλούσε κάποιος στα τουρκικά δεν υπήρχε μετάφραση στα ελληνικά, αλλά στα ελάχιστα ελληνικά που ακούστηκαν απ

ό μικροφώνου υπήρξε κατευθείαν μετάφραση στα τουρκικά, λες και βρισκόμασταν σε ξένη χώρα. Ο μειονοτικός βουλευτής Ιλχάν Αχμέτ, λόγω της παρουσίας των βουλευτών εξ Έβρου (Γκαρά Αναστασία και Ρίζος Δημήτρης του ΣΥΡΙΖΑ), μίλησε για λίγο στα ελληνικά, ενώ η βουλευτής Έβρου Σύριζα, Γκαρά Αναστασία, διαμαρτυρήθηκε στην ομιλία της λέγοντας πως «εκτιμώ ότι πρέπει να μιλάμε και ελληνικά σε αυτό τον τόπο για να μην αποκλείεται κανένας και να μπορούμε να καταλαβαινόμαστε». Είναι ξεκάθαρο πως αν ήταν στο χέρι των Τούρκων εθνικιστών, δεν θα ακούγονταν ούτε μία λέξη στα ελληνικά στην ελληνική Θράκη. Με τον ίδιο τρόπο που προσπαθούν με λύσσα να μην ακούγονται τα πομακικά στα χωριά ή στις πόλεις της ελληνικής Θράκης, έτσι, αν μπορέσουν θα κάνουν το ίδιο και με τα ελληνικά.

 Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ             

Από την Τουρκία, εκτός από το δήμαρχο Αδριανούπολης Ρετζέπ Γκιουρκάν, επίσης ήρθαν οι αθλητές – παλαιστές, μουσικοί, τραγουδιστής, όπως επίσης και η ομάδα Ρωμά νταουλτζήδων που υποδέχονταν τους επίσημους με ένα οθωμανικό εμβατήριο. Οι τυμπανοφόροι αυτοί μουσικοί και κάποιοι αθλητές κυκλοφορούσαν με διακριτικά της Τουρκίας – σημαίες, φόρμες κ.ά. – σαν να βρίσκονταν σε τουρκικό έδαφος.            

  

Από πλευράς τουρκόφωνων παρόντες ήταν, ο βουλευτής Ποταμιού Ιλχάν Αχμέτ, ο δήμαρχος Αρριανών Αχμέτ Ριτβάν, ο πρόξενος Αλή Ριζά Ακιντζί, ο πρόεδρος του μειονοτικού κόμματος ΚΙΕΦ (DEB) Αλή Τσαούς (και πρώην καφετζής στον καφενέ της «τουρκικής νεολαίας Κομοτηνής»), ο γιατρός ΩΡΛ στο νοσοκομείο Κομοτηνής και στέλεχος της ΝΔ, Μεμέτ Εμίνογλου, το στέλεχος της ΝΔ Μουσταφά Κατραντζί (μίλησε μόνο στα τουρκικά) και ο σύλλογος Λουλέμπουργκάζ (Αρκαδιούπολης;) «Χατζή πεκτάς Βελή».

Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ              

Ο κόσμος κατά τη διάρκεια των χαιρετισμών έδειχνε παγερά αδιάφορος, καθώς ο χώρος γύρω από την παλαίστρα ήταν άδειος με εξαίρεση 2-3 σημεία που είχε σκιά και κάποιοι ηλικιωμένοι είχαν καθίσει αναπαυτικά από ώρα, περισσότερο για να απολαύσουν τη δροσιά του σημείου και να συζητήσουν μεταξύ τους παρά για να ακούσουν τους επίσημους προσκεκλημένους! Τα χειροκροτήματα κατά την είσοδο των επισήμων ήταν πιο λίγα από ποτέ, σχεδόν καθόλου δεν ακούστηκαν...     

         

Αυτά που ήταν γεμάτα ήταν όλα τα μικρομάγαζα που πρόσφεραν φαγητό, κοτόπουλα και αρνάκια. Σε όλα τα μαγαζιά δεν έπεφτε καρφίτσα! Ο κόσμος προτίμησε να γεμίσει το στομάχι του με εκλεκτά εδέσματα από το να ακούσει τους τυποποιημένους, ξερούς και αδιάφορους λόγους των τοπικών και ξενόφερτων επίσημων καλεσμένων.

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΟΜΑΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ              

Τα σύνορα Ελλάδας – Βουλγαρίας, στην περιοχή πάνω από τη Μυρτίσκη (κοινότητας Οργάνης) με τη βουλγαρική τοποθεσία Αβρέν Πόρτα, άνοιγαν τα τελευταία χρόνια για τις ημέρες των δύο πανηγυριών (Χίλια και Αλάνατ) προκειμένου να προσέρχονται σε αυτά και οι κάτοικοι των Πομακικών χωριών της περιοχής του Κρούμοβγκραντ. Αντίστοιχα, τα βουλγαρικά σύνορα άνοιγαν ξανά στη γιορτή που γινόταν στο χωριό Αβρέν. Να θυμίσουμε ότι μεταξύ των Πομάκων των δύο πλευρών των συνόρων δεν υπάρχουν μόνο φιλικές σχέσεις, αλλά και πολλές συγγενικές.        

      

Από πέρυσι όμως τα πράγματα φάνηκαν να αλλάζουν, όπως είχαμε γράψει και στη Ζαγάλισα, γιατί, όταν στο χωριό Αβρέν προσήλθε ο δήμαρχος Αρριανών Ριτβάν Αχμέτ, θέλησε να μιλήσει, όταν τον προσκάλεσαν στο βήμα των επισήμων, στα τουρκικά. Τότε οι διοργανωτές δεν τον άφησαν γιατί το πρωτόκολλο απαγορεύει άλλη γλώσσα πλην της ... περιοχής (πομακικά) ή της επίσημης τέλος πάντων (βουλγαρικά) ενώ οι σχολιασμοί που έγιναν ήταν «εδώ είναι Βουλγαρία, απαγορεύονται τα τουρκικά». Τότε, όπως είχαμε γράψει, έγινε άτυπη συνάντηση στο δήμο Αρριανών και αποφασίστηκε να μην ανοίξουν ξανά τα σύνορα για να ... εκδικηθούν έτσι τους Πομάκους του Αβρέν που δεν τους άφησαν να μιλήσουν στα τουρκικά.              

Φέτος, λοιπόν, παρόλο που σύμβουλος του δημάρχου Αρριανών, γυρνούσε στα χωριά της Οργάνης και υποσχόταν ότι τα σύνορα θα ανοίξουν κάτι τέτοιο δεν έγινε. Οπότε...

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑ

... οι κάτοικοι μιλάνε για τουρκική κακία και κατηγορούν γι αυτό τον δήμαρχο Αρριανών. Μάλιστα, τον κατηγορούν για αγενή συμπεριφορά, γιατί ενώ κάθε φορά που οι επίσημοι από την περιοχή του Κρούμοβγκραντ ερχόταν στα πανηγύρια της ορεινής Ροδόπης, αντί να τους έχουν στις θέσεις των επισήμων και να τους αφήσουν να μιλήσουν, τους έβαζαν μαζί με τους θεατές του πανηγυριού. Αντιθέτως, τον δήμαρχο Αρριανών, όταν πέρυσι πήγε στο πανηγύρι του Αβρέν (Βουλγαρία), τον υποδέχθηκαν από την βουλγαρική πλευρά των συνόρων τρία κορίτσια ντυμένα με τις παραδοσιακές στολές της περιοχής και του προσέφεραν λουλούδια ενώ τον οδήγησαν με συνοδεία στην πλατεία όπου γινόταν το πανηγύρι. Αυτή είναι η τουρκική συμπεριφορά απέναντι στους Πομάκους.

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΕΒΡΟΥ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ... ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ!

Αντιλαμβάνονται άραγε οι βουλευτές του Έβρου, Γκαρά Αναστασία και Ρίζος Δημήτριος ότι ο χώρος του πανηγυριού αποτελεί χώρο πολιτιστικής γενοκτονίας της πομακικής και αλεβιτικής ταυτότητας; Στις ομιλίες τους τόνισαν αφελώς (;) ότι το πανηγύρι διατηρεί τα «ήθη και έθιμα της περιοχής, τον πολιτισμό της» ενώ η κα Γκαρά τόνισε ότι ... με το πανηγύρι «διατηρούμε ζωντανή την ταυτότητα μας και προστατευμένη από κάθε επιρροή» (!). Ποια είναι αυτή η ταυτότητα που διατηρεί το πανηγύρι; Η τουρκική; Και από ποια επιρροή ακριβώς την προστατεύει την ταυτότητα αυτή το εκτουρκισμένο πανηγύρι;

ΤΟΠΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ              

Γνωρίζουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι παλιά το πανηγύρι είχε πρώτιστα θρησκευτικό χαρακτήρα αποτελώντας γιορτή των μπεκτασήδων του Έβρου και τοπικό χαρακτήρα με τους Πομάκους παλαιστές και τα τοπικά έθιμα; Γνωρίζουν ότι το πανηγύρι το άρπαξε ο τουρκικός εθνικισμός μέσω των πληρωμένων πρακτόρων και νταήδων και με τη βοήθεια του «ελληνικού» κράτους και των υπηρεσιών του (δασαρχείο, αστυνομία, νομάρχες κτλ); Προς τι λοιπόν τα συγχαρητήρια για τις τοπικές παραδόσεις για τη ... διατήρηση των τοπικών εθίμων προς τους διοργανωτές; Είναι τοπική ενδυμασία οι μαϊμού οθωμανικές στολές που εισάγουν οι διοργανωτές από την Τουρκία (Αδριανούπολη, Κωνσταντινούπολη) με τις οποίες ντύνουν μικρούς γενίτσαρους ως άλλους Οθωμανούς κατακτητές της περιοχής για να χορεύουν; Αρέσκονται στο θέαμα αυτό που παρουσιάζεται μπροστά τους μέσα σε ελληνικό έδαφος; Είναι η τοπική γλώσσα τα τουρκικά; Είναι τοπικοί εκπρόσωποι ο ... δήμαρχος Αδριανούπολης; Γνωρίζουν ότι παλιότερα είχε έρθει στο πανηγύρι και ο Τούρκος στρατάρχης της Αδριανούπολης, ο αστυνομικός διευθυντής και άλλοι εκπρόσωποι του τουρκικού κράτους;

ΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ ΚΑΙ Η ... AEGEAN              

Εκτός από διάφορους μουσουλμάνους που ήταν χορηγοί στο πανηγύρι και το γνωστό μέγα χορηγό εκ Τουρκίας, είδαμε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά αναρτημένο πανό της ελληνικής πετρελαϊκής εταιρίας Aegean που ανήκει στον επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη. Το πανό ήταν αναρτημένο δίπλα σε άλλο πανό που καλωσορίζει στα ... τουρκικά τους επισκέπτες. Ο Δ. Μελισσανίδης είναι γνωστός για τις πατριωτικές του ανησυχίες αλλά το πανό με το οποίο διαφημίζεται στους χορηγούς μας βάζει σε σκέψεις για το αν ο ιδιοκτήτης γνωρίζει σε ποιον τόπο κάποιοι υπάλληλοι του τοποθετούν το σήμα της εταιρείας. Φανταζόμαστε ότι είναι εν αγνοία του η διαφήμιση αυτή σε τόπο όπου ο τουρκικός εθνικισμός κάνει φιέστες και εκτουρκίζει τους Πομάκους και ότι την επόμενη φορά δεν θα υπάρχει στο χώρο του πανηγυριού.

Τεύχος 85-86, Ιούνιος - Σεπτέμβριος 2016

 Πηγή

Μιά μικρή ιστορική αναδρομή του πανηγυριού  για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται όπως το βρήκαμε στον xronos.gr

 Μία παράδοση που πάει εφτά αιώνες πίσω αναβιώνει στο οροπέδιο Χίλια, στα σύνορα των νομών Ροδόπης και Έβρου, αναβιώνει το τριήμερο 16, 17 και 18 Αυγούστου. Στην τοποθεσία Χίλια κοντά στο χωριό Μ. Δέρειο (ορεινή Ροδόπη, στον Έβρο στα σύνορα με το νομό Ροδόπης), στις αρχές Αυγούστου πραγματοποιείται κάθε χρόνο, το πανηγύρι των Χιλίων.  

 Η πάλη με λάδι ένα είδος ελληνορωμαϊκής/ελεύθερης πάλης - περισσότερο ελεύθερης, όπου οι παλαιστές παλεύουν λαδωμένοι. Στη συγκεκριμένη πάλη, όταν οι ώμοι του αντιπάλου ακουμπήσουν στο έδαφος, αυτός χάνει. Οι παλαιστές ονομάζονται πεχλιβάνηδες και φοράνε στενά δερμάτινα χειροποίητα παντελόνια πάλης που ονομάζονται κισπέτια ή κιουσπέτια (τα οποία κατασκευάζονται από δέρματα ζώων όπως βουβαλιών ή μοσχαριών.

 Η συγκεκριμένη πάλη θεωρείται εθνικό άθλημα της Τουρκίας και συσχετίζεται με την πάλη Kurash των Ουζμπέκων, την πάλη Khuresh της Τούβας αλλά και την πάλη Köräş των Τατάρων. Τα τελευταία χρόνια η πάλη με λάδι έχει αποκτήσει οπαδούς και σε δυτικές χώρες όπως την Ολλανδία και την Ιαπωνία. Στην Ελλάδα πανηγύρια πάλης με λάδι οργανώνονται στην περιοχή των Νομών Ροδόπης-Έβρου στην περιοχή του Νομού Σερρών αλλά και στην περιοχή του Σοχό στην Θεσσαλονίκη.