Γράφει ο Saker για την ειδησεογραφική ιστοσελίδα The Unz Review
Απόδοση: “Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!”
Ενώ ο κόσμος είχε στραμμένη την προσοχή του στην έκβαση των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έκανε κάτι που εξέπληξε τους πάντες: συνέλαβε τον Αλεξέι Ουλιουκάεφ, υπουργό Οικονομικής ανάπτυξης της κυβέρνησης Μεντβέντεφ, με την κατηγορία του εκβιασμού και της δωροδοκίας. Ο Ουλιουκάεφ, του οποίου το τηλέφωνο παρακολουθούνταν από τις ρωσικές Υπηρεσίες Ασφαλείας από το περασμένο καλοκαίρι, συνελήφθη νύχτα, με 2.000.000 δολάρια ΗΠΑ στην κατοχή του. Ο Πούτιν τον απέλυσε επίσημα το επόμενο πρωί.
Σύμφωνα με επίσημες ρωσικές πηγές, ο Ουλιουκάεφ απαίτησε το ποσό των δύο εκατομμυρίων δολαρίων και τελικά δωροδοκήθηκε, σε αντάλλαγμα για μια αξιολόγηση που οδήγησε στην απόκτηση από την Rosneft (της γνωστής κρατικής πετρελαϊκής εταιρίας – κολοσσού) του 50% των μετοχών της Bashneft (ενός άλλου πετρελαϊκού κολοσσού).
Προφανώς, ο Αλεξέι Ουλιουκάεφ επιχείρησε να απειλήσει τον Ιγκόρ Σέτσιν, ο οποίος, εκτός από πρόεδρος της Rosneft, είναι και άτομο το οποίο πρόσκειται στον Βλαντίμιρ Πούτιν και τις ρωσικές Υπηρεσίες Ασφαλείας και Πληροφοριών.
Ναι, σωστά διαβάσατε: σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, μια κρατική εταιρεία επιχείρησε να δωροδοκήσει μέλος της κυβέρνησης. Τι να σημαίνει, άραγε, αυτό; Αλλά και το άλλο; Το γεγονός ότι οι τηλεφωνικές συνομιλίες ενός ανώτερου αξιωματούχου της κυβέρνησης καταγράφονταν, αλλά και όλες οι μετακινήσεις του παρακολουθούνταν από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB) για πάνω από ένα χρόνο, τι να σημαίνει;
Στα μάτια ενός απλού παρατηρητή, όλα αυτά είναι ακατανόητα και οι ρωσικές αρχές το γνωρίζουν καλά. Αλλά αυτή εξακολουθεί να είναι η επίσημη εκδοχή. Όμως, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Μήπως με την κίνησή του αυτή ο Πούτιν επιχείρησε να στείλει σε κάποιους ένα μήνυμα;
Μα φυσικά!
Θυμάστε τον διεφθαρμένο υπουργό Άμυνας Ανατόλι Σερντιούκοφ; Στην περίπτωσή του, πρώτα του ανακοινώθηκε η απόλυσή του και μετά συνελήφθη. Αυτή τη φορά, συνελήφθη νύχτα ένα άλλος αξιωματούχος της κυβέρνησης. Μάλιστα, έγιναν όλα τόσο αιφνιδιαστικά, που τις πρώτες ώρες μετά την σύλληψή του, οι υφισταμενοί του προσπαθούσαν, αλλά ήταν αδύνατο να έλθουν σε επαφή μαζί του και δεν είχαν ιδέα για το τι είχε συμβεί. Έγινε κάποιο λάθος; Κάθε άλλο, θα έλεγα.
Ο τρόπος με τον οποίο συνελήφθη ο Αλεξέι Ουλιουκάεφ είχε σχεδιαστεί προσεκτικά, έτσι ώστε να ενσταλάξει όσο το δυνατόν περισσότερο φόβο και ανασφάλεια σε όλους τους υπόλοιπους “πεμπτοφαλαγγίτες” που κατέχουν ακόμη κάποιες θέσεις στην κυβέρνηση, αφού για πολλούς και διάφορους λόγους, ο Ουλιουκάεφ αποτελούσε πρότυπο όλων εκείνων που τάσσονται υπέρ της “Ατλαντικής ολοκλήρωσης” (προσώπων μέσα στο Κρεμλίνο, τα οποία επιθυμούν την ενσωμάτωση της Ρωσίας σε ένα διεθνές σύστημα ασφαλείας που θα τελεί υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ). Ο Ουλιουκάεφ ήταν γνωστός φιλελεύθερος, όπως ακριβώς ο Νικήτα Μπέλιχ, κυβερνήτης της περιφέρειας του Κίροφ, του οποίου το όνομα έκανε τον γύρο του κόσμου τον περασμένο Ιούνιο, όταν συνελήφθη με την κατηγορία δωροληψίας 400.000 ευρώ.
Θα τολμούσα να πω, μάλιστα, ότι ο Ουλιουκάεφ θεωρείται το απόλυτο σύμβολο των οπαδών της “Ατλαντικής ολοκλήρωσης” και πιστό μέλος της “κλίκας” των Ρώσων “φιλελεύθερων” (όρος που ουσιαστικά σημαίνει τους “συναινούντες με την Ουάσιγκτον”). Στο παρελθόν είχε συνεργαστεί με τους Εγκόρ Γκαϊντάρ και Αλεξέι Κούντριν, αλλά τελικά “εκπαραθυρώθηκε” από τους “Siloviki” ή “ανθρώπους της Ασφάλειας”, δηλαδή τα κορυφαία στελέχη των λεγόμενων “υπουργείων εξουσίας” (Άμυνας, Εσωτερικών και Εθνικής Ασφάλειας).
Αυτό αμέσως αναγνωρίστηκε θετικά από όλους.
Ο πρωτότυπος τίτλος ενός κύριου άρθρου της δημοφιλούς ιστοσελίδας Gazeta.ru ήταν σαφέστατος: “Οι Siloviki ξήλωσαν τον Ουλιουκάεφ”, ενώ το σχετικό άρθρο συνοδευόταν από μια φωτογραφία που απεικόνιζε τους βασικούς συντελεστές αυτής της “πράξης του δράματος”, η οποία οδήγησε στην σύλληψη του Ουλιουκάεφ, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Σεργκέι Κορόλεφ, προϊστάμενος της υπηρεσίας Οικονομικής Ασφάλειας της FSB.
Τον Απρίλιο είχα κάνει μια πρόβλεψη: ότι σχεδιαζόταν ένα κύμα εκκαθάρισης κυβερνητικών στελεχών. Οφείλω να ομολογήσω πως περίμενα να είχε συμβεί νωρίτερα. Προφανώς, ο Πούτιν αποφάσισε να αναλάβει δράση σε αυτή ακριβώς την συγκυρία, που ο “θείος Σαμ” είναι απασχολημένος με τα δικά του εσωτερικά προβλήματα. Αν αυτή είναι όντως η αιτία για την καθυστέρηση στο χρονοδιάγραμμα, αυτό μας λέει πολλά για το μέγεθος της επιρροής που εξακολουθούν να ασκούν οι ΗΠΑ στην Ρωσία. Ορισμένοι παρατηρητές σχολίασαν το γεγονός, υπογραμμίζοντας ότι η σύλληψη του Ουλιουκάεφ πραγματοποιήθηκε μετά την τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν και υπονοώντας ότι ο Τραμπ ίσως έδωσε στον Πούτιν το πράσινο φως για τη σύλληψη. Αυτό, φυσικά, δεν είναι παρά μια ανόητη εικασία, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι όλα όσα κάνουν τον Πούτιν να φαίνεται κακός είναι τέλεια για το “προσωπικό” της 5ης φάλαγγας.
Ο κατάλογος των πιθανών “υποψηφίων” για “καρατόμηση” στην επόμενη φάση εκκαθάρισης είναι μεγάλος και περιλαμβάνει ονόματα όπως αυτό του Υπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ Αρκάντι Ντβορκόβιτς, του Α’ Αναπληρωτή Πρωθυπουργού Ιγκόρ Σουβάλοφ, της Διοικητού της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας Ελβίρα Ναμπιούλινα, του Υπουργού Οικονομικών Άντον Σιλουάνοφ και φυσικά, του ίδιου του πρωθυπουργού Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Ο Ουλιουκάεφ ήταν μόνο ένας μεταξύ πολλών, αλλά δεν παύει να είναι στόχος υψηλού επιπέδου και ο τρόπος με τον οποίο συνελήφθη σίγουρα θα έχει προκαλέσει μια κάποια ανατριχίλα σε όλους τους υπόλοιπους πεμπτοφαλαγγίτες στο Κρεμλίνο. Το ίδιο το γεγονός ότι το τηλέφωνό του παρακολουθούνταν για τόσο μεγάλο διάστημα τους είναι αδιανόητο και σαφώς επισημαίνει το γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής από τις εκκαθαρίσεις του Πούτιν.
Αυτό το γεγονός, από μόνο του, είναι όντως μια πολύ ευπρόσδεκτη αλλαγή: κάθε μέλος της κυβέρνησης Μεντβέντεφ έχει πλέον λάβει την προειδοποίηση, ότι η ζωή του / της τελεί πλέον υπό τον στενό έλεγχο της FSB.
Πραγματικά, δεν έχει και τόση σημασία τι θα συμβεί στον Ουλιουκάεφ στην επόμενη φάση. Θα προσαχθεί κανονικά, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, πλέον η υπόθεσή του θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω και, στη συνέχεια, Ουλιουκάεφ θα εμφανιστεί ενώπιον της δικαιοσύνης. (Τώρα κρατείται απλά και θα τελεί υπό κατ’ οίκον περιορισμό για τους επόμενους δύο μήνες). Δυνητικά, θα αντιμετωπίσει ποινή 15ετούς κάθειρξης και θα του επιβληθεί πρόστιμο που ισοδυναμεί με 70 φορές το ποσό της δωροδοκίας που αποδέχθηκε. Αν κρίνουμε από την περίπτωση του Σερντιούκοφ, ο οποίος κατόρθωσε να διαφύγει την έκτιση της ποινής κάθειρξης που του επιβλήθηκε, χάρη στο προεδρικό Διάταγμα Αμνηστίας που υπεγράφη την 20η επέτειο του ρωσικού Συντάγματος, ο Πούτιν φαίνεται απρόθυμος να επιβάλει οποιαδήποτε μορφή τιμωρίας ποινής στους εχθρούς του. Αλλά ακόμη και αν ο Ουλιουκάεφ δεν θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει τον καθαρό αέρα της τάιγκα της Σιβηρίας, η καριέρα του ως εξουσιοκάπηλου έχει οριστικά τελειώσει, και αυτό είναι το μόνο που πραγματικά έχει σημασία για τον Πούτιν.
Το κρίσιμο σημείο εδώ είναι ότι, εν μία νυκτί, ένα κορυφαίο μέλος του ρωσικού υπουργικού συμβουλίου οδηγήθηκε από το υπουργικό γραφείο του σε ένα κελλί κράτησης και ότι απολύτως κανείς δεν το είχε προβλέψει ή θα μπορούσε να έκανε κάτι για να το εμποδίσει.
Για άλλη μια φορά έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση δράσης 100% σε “στυλ Πούτιν”: χωρίς καμία απολύτως προειδοποίηση, χωρίς καν υπαινιγμούς, είχαμε μια αιφνιδιαστική ενέργεια με άμεσο αποτέλεσμα. Η “γραφή” Πούτιν διακρίνεται με ευκρίνεια σε κάθε στάδιο και κάθε χειρισμό αυτής της υπόθεσης.
Όσο για τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας σε αυτή τη σύλληψη, ήταν απόλυτα προβλέψιμες, ειδικά αφού πηγές των υπηρεσιών ασφαλείας δήλωσαν στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης ότι οι Αρκάντι Ντβορκόβιτς και Αντρέι Μπελούσοφ τελούσαν επίσης υπό παρακολούθηση. Ο Ανατόλι Τσουμπάις, για παράδειγμα, δήλωσε “σοκαρισμένος όσο ποτέ”. Ακόμη εντονότερη ήταν η αντίδραση του πρωθυπουργού Μεντβέντεφ, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά: “Tην εξέλιξη αυτή ήταν αδύνατον να την διανοηθώ”.
Απομένει να δούμε τώρα την αναπόφευκτη αντίδραση των μελών της κλίκας της “Ατλαντικής ολοκλήρωσης”. Εάν πραγματικά αισθάνονται ηττημένοι, θα αρκεστούν σε δηλώσεις γύρω από την ανάγκη “καταπολέμηση της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα” και γενικά θα υιοθετήσουν χαμηλό προφίλ. Εάν όμως εξακολουθούν να έχουν μαχητικές διαθέσεις, θα καταγγείλουν τον Πούτιν για καταστολή “σταλινικού τύπου”, θα γράφουν για μια επιστροφή στην εποχή των “εκκαθαρίσεων του 1930”, για μια “νέα εκστρατεία τρόμου” εναντίον της δημοκρατίας, κλπ, κλπ. Τα δε MME της Δύσης, που δεν έχουν άλλο κίνητρο από το κέρδος, θα περιγράψουν το πώς η ρωσική “μυστική αστυνομία” κυνηγάει τους “επιχειρηματίες” και θα αναλύσουν τους τρόπους με τους οποίους η καταδίωξη αυτή θα συμβάλει στην τελική καταστροφή της ρωσικής οικονομίας. Στην ουσία, μια από τα ίδια που όλοι πάνω-κάτω διαβάσαμε, όταν ο Πούτιν αποσυναρμολόγησε τους περίφημους “επτά τραπεζίτες” (“semibankirshchina”). Όπως λέει ο Έλτον Τζων σ’ ένα τραγούδι του, “κι αυτήν την ταινία την έχουμε δει...”
Όσο για τους εθνικιστές, οι οποίοι μισούν θανάσιμα τον Πούτιν, θα πουν πως γίνονται “πολύ λίγα και πολύ αργά”. Χρόνια διαμαρτύρονται για την διαφθορά και το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει ποτέ έρευνες για την δράση ανώτερων αξιωματούχων, αλλά σήμερα που πραγματοποιείται η ευχή τους, αυτοί για άλλη μια φορά θα επαναλάβουν το τροπάρι τους: ότι γίνονται “πολύ λίγα και πολύ αργά”. Ωστόσο, δεν έχει σημασία, αφού στα μάτια της ρωσικής κοινής γνώμης, τα άτομα αυτά διαθέτουν τόση αξιοπιστία όση και τα φιλοδυτικά κόμματα “Iabloko” και “Parnass”.
Αντίθετα, τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης και όλοι οι σοβαροί πολιτικοί σχολιαστές αποδίδουν στον Πούτιν τα εύσημα για την πρόσφατη κίνησή του. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι για πολλούς μήνες αυτά τα ίδια μέσα διαμαρτύρονταν έντονα για το “οικονομικό μπλοκ της κυβέρνησης”, γεγονός που αποδεικνύει την ύπαρξη φιλοαμερικανικής 5ης φάλαγγας στο εσωτερικό της κυβέρνησης Μεντβέντεφ. Κυριολεκτικά όλοι οι έγκριτοι πολιτικοί σχολιαστές επεσήμαιναν και έκαναν έκκληση υπέρ της εκκαθάρισης αυτού του “οικονομικού μπλοκ” και μιας ριζικής αλλαγής στις οικονομικές πολιτικές της Ρωσίας. Ήδη ένας από τους υψηλόβαθμους απατεώνες εκπαραθυρώθηκε. Καλή αρχή, αν και δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής ενδείξεις για το γεγονός ότι θα “καρατομηθούν” κι άλλοι, ούτε για το ότι η οικονομική πορεία της Ρωσίας θα αποδεσμευθεί επιτέλους από τις συναινετικές πολιτικές με την Ουάσιγκτον και ότι θα αντικατασταθεί με την τόσο αναγκαία πολιτική εσωτερικής ανάπτυξης. Αλλά από την άλλη πλευρά, γνωρίζοντας καλά τις τακτικές του Πούτιν, δεν θα πρέπει να αναμένουμε κάποιες τυπικές ενδείξεις για αλλαγή πλεύσης, αλλά μόνο δράση.
Στη Ρωσία ισχύει ό,τι ακριβώς ισχύει και στις ΗΠΑ: η αλλαγή προσώπων είναι πολύ πιο εύκολη από ό,τι η αλλαγή του συστήματος. Ωστόσο, ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί πραγματική αλλαγή είναι μια διαδικασία αλλαγής του συστήματος, και όχι των προσώπων. Μέχρι στιγμής, ο Πούτιν έχει καταφέρει μόνο να διώξει κάποια από τα χειρότερα στοιχεία και (αυτό είναι προς τιμήν του) να τους αντικαταστήσει με πρόσωπα που διαθέτουν ηθική ακεραιότητα. Τώρα που η απειλή ενός πολέμου με τις ΗΠΑ δείχνει να έχει κάπως μειωθεί και ο “θείος Σαμ” θα είναι απασχολημένος με τις δικές του εσωτερικές διαμάχες, ευελπιστώ ότι ο Πούτιν να πάρει επιτέλους κάποια δραστικά μέτρα, τα οποία θα απαλλάξουν την Ρωσία από κάποιους τύπους που συναινούν με την Ουάσιγκτον και να φροντίσει την αντικατάστασή τους με πραγματικούς πατριώτες, οι οποίοι θα συντελέσουν στο να γίνει η Ρωσία μια πραγματικά κυρίαρχη χώρα σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και στο οικονομικό.
Πηγή: kostasxan.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου