Έχω διαβάσει διάφορες θεωρίες σε πολλούς ιστοτόπους που ασχοληθήκαν με το θέμα, συμφωνούν ότι είναι ελληνικό αλλά οι στοιχειοθετήσεις είναι επιεικώς ανεπαρκείς. ...
Όλα λοιπόν ξεκίνησαν ως μια δραματική ιστορία την εποχή του Διονύσου.
Τον καιρό που στην Αθήνα βασίλευε ο Πανδίονας ο Διόνυσος εφιλοξενειτο από τον Ικάριο την κόρη του οποίου μάλιστα (ηριγόνη) ερωτεύτηκε και μαζί της έκαμε τον ήρωα Στάφυλο.
Ως δώρο έδωσε στον Ικάριο έναν ασκό κρασί να τον κεράσει στους φίλους του.
Αυτός το μοιράστηκε με τους γύρω βοσκούς που μέθυσαν για πρώτη φορα στην ζωη τους, φοβηθηκαν και νομισαν οτι ο ικαριος τους δηλητηριασε, τον σκοτωσαν και εγκατελειψαν το πτωμα του κατω απο ενα δενδρο.
Η σκύλα του ομως η μαιρα με τα ουρλιαχτα της ειδοποιησε την Ηριγόνη και την οδηγησε στον τοπο του εγκληματος.
Μπροστα στο αποτροπαιο εγκλημα. η Ηριγόνη λυγισε και στην απελπισια της κρεμαστηκε στο δενδρο.
Η τιμωρια ομως απο τον Διόνυσο ήταν εξ'ισου φοβερη.
Η θεομηνια που ξεσπασε αφορουσε μια μορφη τρελας που προσβαλε τις νεαρες αθηναιες και απαγχονιζονταν η μια μετα την αλλη. το μαντειο των Δελφων τους εξηγησε οτι αυτη ειναι η τιμωρια τους απο τον Διονυσο για το ατιμωρητο εγκλημα του ικαριου και της Ηριγονης.
Τοτε οι Αθηναιοι συνελαβαν και τιμωρησαν τους βοσκους. επισης καθιερωσαν μια γιορτη προς τιμην του Διονυσου κατα την οποια στην αρχη στολιζαν δενδρα με νεαρες κοπελες και αργοτερα με δισκους ζωγραφισμενους με προσωπα κοριτσιων.
Ετσι εξευμενιστηκε ο θεος και το κακο περασε.
Σημερα οι νεαρες κοπελες αντικατασταθηκαν με αγγελακια και επειδη μετα την 25η Δεκεμβρίου οπου εχουμε την μικροτερη μερα του ετους η ημερα συνεχως μεγαλωνει αρα σηματοδοτει τον ερχομο του θεου ηλιου απολλωνα πανω στον φτερωτο του τριποδα απο τους υπερβοριους για να δωρισει-μοιρασει το φως του στους ανθρωπους αντι να κρεμαμε τον Απόλλωνα κρεμαμε πλεον τον...αη Βασιλη με τα...δωρακια του.
Το ως ανω εθιμο δεν ειναι περιστασιακο δηλαδη για καποια χρονια και μετα εγκαταλειφθηκε, αλλα διαχρονικο αφου το γνωριζαν και οι Ρωμαίοι.
Η αντιστοιχη γιορτη ονομαζοταν λιμπεραλια (απο τον λιμπερ (ελευθερεα) πατερ διονυσο) και εορταζοταν την ιδια εποχη κρεμοντας ειδωλια {oscilla) στα δενδρα.
Προσεξατε βεβαια οτι αναφερω και το ονομα του κυνα μαιρα η οποια δεν εφυγε απο τον τοπο του εγκληματος και πεθανε εκει απο την λυπη της.
Ο πιστος κυνας επιβραβευτηκε φυσικα απο τον Διόνυσο μεταμορφωνοντας τον στον γνωστο σε ολους αστερισμο του μεγαλου κυνός με προεξεχον το υπερλαμπρο αστρο, το πιο φωτεινο του νυκτερινου ουρανιου στερεωματος, την μαιρα-σειριο.
Ειναι λοιπον η δημοσιευση οχι για το <<χριστουγεννιατικο>> δενδρο αλλα για προβληματισμο και προσπαθεια αποκωδικοποιησης του περιεργου αλλα σημαντικοτατου αυτου μυθου.
Το αστρο του μεγαλου κυνος η μακρινη μητερα, το αμαραντο ροδο, λοιπον να μας φυλα, να μας εμπνεει και να μας δινει δυναμη τουτες τις δυσκολες μερες.
Ερρωσθε.
Ηλίας Σεμερτζίδης
conspiracyfeeds
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου