Η αναζωπύρωση της κρίσης

Η ανατροπή της κυβέρνησης από τα συνεργαζόμενα κόμματα της αριστεράς στην Πορτογαλία, απειλεί ξανά την Ευρωζώνη – χωρίς να αποκλείεται ένας εκβιαστικός συμβιβασμός, μία ήττα κατά κράτος, κατά το θλιβερό ελληνικό προηγούμενο.
«Κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει τη ροή των γεγονότων, όταν έχουν πλέον πάρει το δρόμο τους – ενώ, εάν τυχόν προσπαθήσει να το κάνει, μετατρέπει τη σπίθα σε πυρκαγιά» (Α.Ζ)....

Άρης Οικονόμου.

Άρθρο

Οι 123 από τους συνολικά 230 βουλευτές της Πορτογαλίας καταψήφισαν το πρόγραμμα του συντηρητικού πρωθυπουργού, προτείνοντας μία αριστερή κυβέρνηση συνεργασίας – την οποία είχε απαγορεύσει ουσιαστικά ο πρόεδρος της χώρας, επειδή τάσσεται εναντίον της πολιτικής λιτότητας, καθώς επίσης του ΝΑΤΟ, καταλύοντας ουσιαστικά τη Δημοκρατία στη χώρα του.

Το γεγονός αυτό προκάλεσε αμέσως την αντίδραση της Γερμανίας, τού έπαρχου ηγεμόνα της Ευρωζώνης (άρθρο), μέσω των καθεστωτικών της ΜΜΕ – τα οποία αναφέρονται σε κυβερνητική κρίση, μέσω της οποίας επιστρέφει η ανασφάλεια (πηγή).

Φοβάται προφανώς την επανάληψη του ελληνικού προηγούμενου, ενώ θεωρεί πως δεν θα είναι τόσο εύκολο να το αντιμετωπίσει, υποχρεώνοντας σε αντίστοιχους θανατηφόρους συμβιβασμούς την Πορτογαλία – ειδικά λόγω των επικείμενων εκλογών στην Ισπανία στα τέλη Δεκεμβρίου (20), οι εκλογείς της οποίας θα μπορούσαν ίσως να επηρεαστούν από την «επανάσταση» στη γειτονική τους χώρα.

Ελπίζει όμως στη «βοήθεια» των χρηματαγορών, παρά το ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να προκαλέσει την αναζωπύρωση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους – περιμένοντας εν πρώτοις την υποτίμηση της πιστοληπτικής ικανότητας της Πορτογαλίας από τη μικρή καναδική εταιρεία αξιολόγησης «Dominion Bond Rating Service» (DBRS), η οποία εδρεύει στο Τορόντο (απασχολεί 400 άτομα).

Η εταιρεία αυτή θα δώσει αύριο στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα της όπου, εάν είναι αρνητικά, θα χρησιμοποιηθούν πιθανότατα από την ΕΚΤ ως πρόσχημα, για να περιορίσει τη χρηματοδότηση της Πορτογαλίας – στα πλαίσια των συνήθων εκβιασμών της, μέσω των οποίων επιβάλλει δικτατορικά την πολιτική της Γερμανίας σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης (ανάλυση).

Υπενθυμίζουμε εδώ πως η ΕΚΤ αποδέχεται για τις χρηματικές συναλλαγές μαζί της μόνο ομόλογα με μία ορισμένη ελάχιστη αξιολόγηση – χρησιμοποιώντας ως κριτήριο την εκάστοτε καλύτερη. Όσον αφορά τώρα την εξέλιξη των επιτοκίων των δεκαετών ομολόγων της Πορτογαλίας φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί – σε σύγκριση με την Ελλάδα.

.

.

Περαιτέρω, αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι το ότι, η ΕΚΤ δεν αποδέχεται μόνο τις αξιολογήσεις των τριών αδελφών (S&P, Moody’s, Fitch) αλλά, επίσης, της καναδικής εταιρίας, η οποία είναι αναγνωρισμένη από την ίδια. Φυσικά δε μπορεί να την επηρεάσει θετικά ή αρνητικά, «εκβιάζοντας» την έμμεσα, με την απόσυρση της αναγνώρισης της – η οποία θα δημιουργούσε προφανώς προβλήματα στην DBRS.

Οι Καναδοί τώρα έχουν αξιολογήσει στο παρελθόν ελαφρά καλύτερα από τις τρεις αδελφές την Πορτογαλία, οι οποίες τη θεωρούν ήδη «σκουπίδι» – οπότε η δική τους αξιολόγηση λαμβάνεται ως κριτήριο από την ΕΚΤ.

Εάν λοιπόν αλλάξει προς το χειρότερο, ενδεχομένως με αιτία την πολιτική αστάθεια, αφού η κυβέρνηση της ανετράπη 11 μόλις ημέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας (δεν πήρε ψήφο εμπιστοσύνης), από μία ομάδα σοσιαλιστικών, κομμουνιστικών και πράσινων κομμάτων που θέλουν να σταματήσουν τις μεταρρυθμίσεις, τότε η ΕΚΤ θα αναστείλει τη χρηματοδότηση – βυθίζοντας την Πορτογαλία στο χάος.

Ήδη πάντως αρκετοί επενδυτές στοιχηματίζουν στην αύξηση των επιτοκίων (ομόλογα), καθώς επίσης στην πτώση του χρηματιστηρίου της Πορτογαλίας, ειδικά των τραπεζών της – ενώ προετοιμάζονται για αντίστοιχες κινήσεις στην Ισπανία, λίγο πριν τις εκλογές εκεί, ανάλογα με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.

.

Το όπλο των αγορών

Συνεχίζοντας οι χρηματαγορές, οι οποίες έχουν πάρει τα ηνία στην Ευρωζώνη, αν και χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό ως εργαλεία (όπλα) από την ΕΚΤ, οπότε από τη Γερμανία, για την απολυταρχική επιβολή των εντολών τους, οσμίζονται νέο αίμα – μεγάλα κέρδη δηλαδή, αφού τυχόν αναζωπύρωση της κρίσης της Ευρωζώνης μέσω της Πορτογαλίας, θα αυξήσει σε σημαντικό βαθμό τις ευκαιρίες τους.

Πόσο μάλλον αφού τα συνεργαζόμενα κόμματα επιδιώκουν την κατάργηση των μεταρρυθμίσεων της προηγούμενης κυβέρνησης, την επαναπρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων, την αύξηση του κατώτατου ορίου των μισθών κοκ. – όσα δηλαδή ανακοίνωνε στο παρελθόν η ελληνική κυβέρνηση, προτού προδώσει τα ιδανικά και την πατρίδα της.

Με δεδομένο δε το ότι, η νίκη της τον Ιανουάριο προκάλεσε την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας, δεν είναι καθόλου δύσκολο να προβλέψει κανείς πως θα συμβεί κάτι ανάλογο με την Πορτογαλία – οπότε σωστά πανηγυρίζουν οι αγορές.

Εάν δε η υποτίμηση αυτή επιταχυνθεί, μέσω της αυριανής αξιολόγησης των Καναδών, οπότε η ΕΚΤ θα σταματούσε να αγοράζει ομόλογα της χώρας, ενώ δεν θα τα αποδεχόταν ως εγγύηση από τις τράπεζες της, τότε το «πάρτι» των αγορών θα ξεκινήσει αμέσως – διευρυνόμενο στα υπόλοιπα ελλειμματικά κράτη.

Άλλωστε τα οικονομικά μεγέθη της Πορτογαλίας δεν είναι καλύτερα από αυτά της Ελλάδας, παρά το ότι έχει ήδη ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία της (ανάλυση), η φτώχεια είναι μεγαλύτερη, οι προοπτικές της κατά πολύ χειρότερες, ενώ το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της αρκετά προβληματικό (γράφημα).

.

.

Συνεχίζοντας, ο μύθος που αφορούσε την επιτυχία του μνημονίου στην Πορτογαλία (άρθρο) έχει πάψει πλέον να διαδίδεται – ειδικά μετά την άνοδο των «αντιδραστικών» παρατάξεων.

Όσον αφορά δε το ρίσκο χρεοκοπίας της, εντός των επομένων πέντε ετών, υπολογίζεται ήδη στο 16% – ενώ τα επιτόκια δανεισμού της (δεκαετή ομόλογα) έφτασαν ξανά στο ανώτατο επίπεδο, μετά την ελληνική κρίση (2,82%).

Με δεδομένο τώρα το ότι, η Πορτογαλία είναι απόλυτα εξαρτημένη από τη ρευστότητα της ΕΚΤ, ειδικά οι τράπεζες της, αφού έχουν δανειστεί το ποσόν των 24 δις €, η δολοφονία της θα είναι αστραπιαία – εάν αύριο καναδική εταιρεία στρέψει τον αντίχειρα προς τα κάτω.

.

Επίλογος

Στα πλαίσια αυτά, η DBRS είναι πιο ισχυρή από τον πρόεδρο της Πορτογαλίας – ο οποίος πρέπει να αποφασίσει εάν θα δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην αριστερά ή αν θα προκηρύξει εκλογές, αφήνοντας τη σημερινή κυβέρνηση ως μεταβατική.

Σε κάθε περίπτωση, θα επηρεάσει ασφαλώς την απόφαση του, αφού πιθανότατα θα τον ενημερώσει μυστικά για την αυριανή της αξιολόγηση – η οποία θα είναι διαφορετική, ανάλογα με το τι θα επέλεγε ο πρόεδρος.

Όποιος θεωρεί λοιπόν πως η Δημοκρατία δεν αποτελεί παρελθόν στην Ευρωζώνη, είναι μάλλον αφελής – ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει πως η καναδική εταιρεία αξιολόγησης ανήκει σε ένα κονσόρτσιουμ, αποτελούμενο από τον αμερικανικό όμιλο Carlyle, από την Warburg κοκ. Επομένως, είναι στην ιδιοκτησία των «κυρίαρχων του σύμπαντος» – οι στόχοι των οποίων δεν είναι καθόλου δημοκρατικοί.

Πηγή