Κότες και πουλημένοι

Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τη νέα σελίδα ντροπής που γράφτηκε από τους… πολιτικάντηδες, πλάι σε αυτές του Οτσαλάν και της σημαίας που την πήρε ο αέρας.

Οι τηλεοράσεις δεν το πολυέδειξαν. Λογικό. Οι εφημερίδες το ψιλοέγραψαν. Και πάλι λογικό. Βλέπετε το παιχνίδι το κάνουν οι ισχυροί, άρα υπάρχουν «ειδήσεις» που πρέπει να...
μπαίνουν στο DNA σου και άλλες που πρέπει να θάβονται για να μην τις παίρνει χαμπάρι κανείς. Η συγκεκριμένη τουλάχιστον προσωπικά με έκανε να ντρέπομαι. Γιατί κατάλαβα πως η Ελλάδα, η πατρίδα μου, που κάποτε ήταν η φωνή των αδικημένων, που είχε πάντα τρόπο να βοηθάει τους αδύναμους, που ταξίδεψε στη Γιουγκοσλαβία όταν βομβαρδιζόταν και στη Γάζα που βομβαρδίζεται ακόμη, έχει μετατραπεί σε αποικία γεμάτη πολιτικά νομιστεράκια.

Τις προάλλες λοιπόν που λέτε, στον ΟΗΕ ψήφισαν για το αν θα πρέπει να σηκωθεί έξω από το κτίριο, πλάι στις υπόλοιπες σημαίες αυτή της Παλαιστίνης. Ναι… Των μοναδικών ανθρώπων πάνω σε αυτή τη γη που δεν έχουμε βρει να τους δώσουμε μια σπιθαμή γης για να φτιάξουν τη χώρα τους. Η Ελλάδα, λοιπόν, σε αυτή την ψηφοφορία απλά… απείχε. Καλά διαβάσατε. Απείχε. Ως άλλος Πόντιος Πιλάτος ένιψε τας χείρας της και άφησε τα υπόλοιπα Κράτη να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Και το έβγαλαν.

Από τον περασμένο μήνα, η σημαία της Παλαιστίνης βρήκε το χώρο της μαζί με τις υπόλοιπες, με την ελπίδα κάποια στιγμή εκεί κάτω να πρυτανεύσει η λογική και η ανθρωπιά και να σταματήσει να τρέχει αίμα…

Ακόμη πάντως και αν αύριο το πρωί Ισραηλινοί και Παλαιστίνοι βγουν αγκαλιασμένοι στους δρόμους, η «αποχή» του ελληνικού κράτους θα… ταξιδεύει στον αιώνα των αιώνων ως απόδειξη ξεφτίλας. Όπως τότε με τον Οτσαλάν, όπως τότε με τη σημαία που την πήρε ο αέρας… Όπως πάντα όταν αποφασίζουν για σένα κότες και πουλημένοι.

Πηγή