Οι ανθρώπινες φυλές διαφέρουν όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά. Η ψυχική διαφοροποίηση έχει επίπτωση σε κάθε πτυχή της ζωής των φυλών. Είναι αναμενόμενο να υπάρχουν και διαφορετικές φυλετικές προτιμήσεις και ως προς την μουσική.
Η περιγραφή των φυλετικών μουσικών προτιμήσεων εμπεριέχει δυσκολίες ως προς την λεκτική περιγραφή των ρυθμών.
Θα γίνουν μια γενική ανάλυση και έπειτα θα γίνει αναφορά και στις υπάρχουσες μουσικές στην χώρα μας, καθώς όλοι τις έχουν ακούσει. Το κείμενο αποτελεί τροφή για σκέψη....
Κάποιος ακούγοντας τις μουσικές στις διάφορες χώρες του κόσμου θα διαπιστώσει μια τεράστια ποικιλία ρυθμών. Επίσης, κάθε φυλή θεωρεί τη δική της μουσική ως...
ωραία, ενώ στις άλλες όλο και κάτι αρνητικό βρίσκουν για να τις κατακρίνουν. Συνεπώς κάθε φυλή έχει τις δικές της μουσικές προτιμήσεις. Ακόμα και αν τραγουδάνε ρυθμούς από άλλες φυλές, δεν τους αρέσει στον ίδιο βαθμό με τους δικούς τους. Προφανώς δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο για το ποια είναι η καλύτερη μουσική. Οι μουσικές στην Ευρώπη ακούγονται αλλόκοτες στους Μογγόλους, ενώ οι μουσικές αυτών μας ακούγονται ως βουητά.
Είναι γνωστή η προτίμηση που έχουν αρκετοί μαύροι της Αμερικής στην λεγόμενη χιπ-χοπ μουσική και σε άλλες αντίστοιχα έντονες ή ξέφρενα ρυθμικά μουσικές. Φαίνεται ότι πηγάζει από μέσα τους και τους εκφράζει. Αντιθέτως, οι άλλες φυλές, μεταξύ των οποίων όλοι οι λευκοί, παρότι μιμητικά αντιγράφουν το στυλ και την μουσική, φαίνεται ξεκάθαρα ότι γίνεται για χρησιμοθηρικούς λόγους και δεν πηγάζει από μέσα τους. Ευκολα μπορεί να το καταλάβει κανείς αν μια μουσική εμπνέει όλο το είναι κάποιου και ποια όχι.
Στην Ελλάδα, ακούγονται πολλά είδη μουσικής. Παρατηρώντας τις προτιμήσεις των διαφόρων φυλών, προκύπτει ότι κάθε φυλή τείνει προς μια ιδιαίτερη προτίμηση, χωρίς όμως τα όρια να είναι πλήρως διακριτά. Θα γίνει μια εκτίμηση για τις μουσικές που τους αρέσουν πραγματικά και όχι για αυτές που αναγκάζονται να ακούνε λόγω κοινωνικών συμβάσεων, είτε λόγω υπερπροβολής από τα σιωνιστικά ΜΜΕ.
Στους Διναρικούς αρέσουν μουσικές κάπως μακρόσυρτες, που περιλαμβάνονται στα λεγόμενα "κλαρίνα" ή έστω παραλλαγμένες, που συχνά ακούγονται στα μπουζούκια. Στα τραγούδια της επαρχίας σε πολλές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδα κυριαρχούν τα κλαρίνα και οι αντίστοιχες μουσικές, που παραμένουν μέχρι και σήμερα δημοφιλείς και κυρίαρχες σε γαμήλιες τελετές και γλέντια. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τραγούδια αυτά έχουν σημαντική επικάλυψη με τα τραγούδια των Βαλκανίων.
Στους Αρμενοειδείς αρέσουν τραγούδια με ανατολίτικο ρυθμό, με πιο σκληρό ήχο, που είναι αυτός που κυριαρχεί στα μπουζούκια και στα ρεμπέτικα. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι το όργανο αυτό και οι μουσικές αυτές έχουν καταγωγή από την ανατολή. Πολλά από τα λεγόμενα λαϊκά και παλιά λαϊκά τραγούδια έχουν ανατολίτικη μουσική, παρά τον Ελληνικό στίχο. Η επικάλυψη με την Ανατολή είναι προφανής.
Για τους Αλπικούς είναι δύσκολη η μελέτη, καθώς δύσκολα παράγουν μουσική εν μέσω άλλων φυλών πιο δραστήριων, ενώ επίσης εύκολα ανέχονται πολλά είδη μουσικής. Αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού και αναπόφευκτα η τρέχουσα κυρίαρχη λαϊκή και ποπ μουσική μάλλον είναι προσαρμοσμένη πάνω τους.
Στην ισχή μειοψηφία των Μεσογειακών φαίνεται ότι αρέσει πιο απαλά ρυθμική μουσική, που περιλαμβάνεται στα λεγόμενα "έντεχνα" και "κουλτουριάρικα" τραγούδια, καθώς και στην ξένη απαλή και ροκ μουσική. Η ξένη αυτή μουσική προέρχεται από φυλετικά συγγενείς με τους Μεσογειακούς πληθυσμούς της Βόρειας Ευρώπης, Ατλαντοειδείς-Νορδικούς. Έτσι λύνεται η απορία πώς γίνεται να αρέσουν ξένα τραγούδια, αφού υποτίθεται ανήκουν σε ξένες κουλτούρες και "λογικά" δεν θα έπρεπε αρέσουν στην χώρα μας. Παραδοσιακά τραγούδια που αρέσουν σε Μεσογειακούς είναι τα νησιώτικα Αιγαίου και Ιονίου, τα οποία είναι σχετικά απαλά. Αναπόφευκτη η σύγκριση με την αρχαία Ελλάδα και την απαλή μουσική των αυλών και της άρπας.
Ένα συμπέρασμα είναι ότι η γεωγραφική διασπορά των φυλετικών τύπων ταιριάζει με τις μουσικές προτιμήσεις. Οι επαρχιώτες στην ηπερωτική Ελλάδα προτιμούν τα "κλαρίνα" λόγω Διναρικότητας. Στα νησιά, το Μεσογειακό στοιχείο επιβάλλει άλλο είδος μουσικής, πιο απαλό και τελείως διαφορετικό. Οι μουσικές προτιμήσεις στην Ελλάδα είναι ένα μείγμα των παραπάνω προτιμήσεων, με κυρίαρχη έκφραση τα λαϊκά και ποπ, ως ενδιάμεσο σημείο συμφωνίας. Η μουσική ποικιλομορφία σχετίζεται με την φυλετική ποικιλομορφία. Αλλαγή στις μουσικές προτιμήσεις συνήθως σημαίνει φυλετική αλλαγή.
Τελικά είναι αρκετά δύσκολο να ταυτοποιηθούν οι μουσικές προτιμήσεις κάθε φυλής, καθώς υπάρχει μεγάλη αλληλοεπίδραση στις σύγχρονες κοινωνίες. Ωστόσο κάποια συμπεράσματα μπορούν να βγουν. Το βέβαιο είναι ότι η φυλετική αλλαγή στον πληθυσμό φέρνει και αλλαγή στις μουσικές προτιμήσεις. Οι μουσικές προτιμήσεις ενός ατόμου επηρεάζονται σημαντικά από τη φυλή του.
Πηγή
Η περιγραφή των φυλετικών μουσικών προτιμήσεων εμπεριέχει δυσκολίες ως προς την λεκτική περιγραφή των ρυθμών.
Θα γίνουν μια γενική ανάλυση και έπειτα θα γίνει αναφορά και στις υπάρχουσες μουσικές στην χώρα μας, καθώς όλοι τις έχουν ακούσει. Το κείμενο αποτελεί τροφή για σκέψη....
Κάποιος ακούγοντας τις μουσικές στις διάφορες χώρες του κόσμου θα διαπιστώσει μια τεράστια ποικιλία ρυθμών. Επίσης, κάθε φυλή θεωρεί τη δική της μουσική ως...
ωραία, ενώ στις άλλες όλο και κάτι αρνητικό βρίσκουν για να τις κατακρίνουν. Συνεπώς κάθε φυλή έχει τις δικές της μουσικές προτιμήσεις. Ακόμα και αν τραγουδάνε ρυθμούς από άλλες φυλές, δεν τους αρέσει στον ίδιο βαθμό με τους δικούς τους. Προφανώς δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο για το ποια είναι η καλύτερη μουσική. Οι μουσικές στην Ευρώπη ακούγονται αλλόκοτες στους Μογγόλους, ενώ οι μουσικές αυτών μας ακούγονται ως βουητά.
Είναι γνωστή η προτίμηση που έχουν αρκετοί μαύροι της Αμερικής στην λεγόμενη χιπ-χοπ μουσική και σε άλλες αντίστοιχα έντονες ή ξέφρενα ρυθμικά μουσικές. Φαίνεται ότι πηγάζει από μέσα τους και τους εκφράζει. Αντιθέτως, οι άλλες φυλές, μεταξύ των οποίων όλοι οι λευκοί, παρότι μιμητικά αντιγράφουν το στυλ και την μουσική, φαίνεται ξεκάθαρα ότι γίνεται για χρησιμοθηρικούς λόγους και δεν πηγάζει από μέσα τους. Ευκολα μπορεί να το καταλάβει κανείς αν μια μουσική εμπνέει όλο το είναι κάποιου και ποια όχι.
Στην Ελλάδα, ακούγονται πολλά είδη μουσικής. Παρατηρώντας τις προτιμήσεις των διαφόρων φυλών, προκύπτει ότι κάθε φυλή τείνει προς μια ιδιαίτερη προτίμηση, χωρίς όμως τα όρια να είναι πλήρως διακριτά. Θα γίνει μια εκτίμηση για τις μουσικές που τους αρέσουν πραγματικά και όχι για αυτές που αναγκάζονται να ακούνε λόγω κοινωνικών συμβάσεων, είτε λόγω υπερπροβολής από τα σιωνιστικά ΜΜΕ.
Στους Διναρικούς αρέσουν μουσικές κάπως μακρόσυρτες, που περιλαμβάνονται στα λεγόμενα "κλαρίνα" ή έστω παραλλαγμένες, που συχνά ακούγονται στα μπουζούκια. Στα τραγούδια της επαρχίας σε πολλές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδα κυριαρχούν τα κλαρίνα και οι αντίστοιχες μουσικές, που παραμένουν μέχρι και σήμερα δημοφιλείς και κυρίαρχες σε γαμήλιες τελετές και γλέντια. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τραγούδια αυτά έχουν σημαντική επικάλυψη με τα τραγούδια των Βαλκανίων.
Στους Αρμενοειδείς αρέσουν τραγούδια με ανατολίτικο ρυθμό, με πιο σκληρό ήχο, που είναι αυτός που κυριαρχεί στα μπουζούκια και στα ρεμπέτικα. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι το όργανο αυτό και οι μουσικές αυτές έχουν καταγωγή από την ανατολή. Πολλά από τα λεγόμενα λαϊκά και παλιά λαϊκά τραγούδια έχουν ανατολίτικη μουσική, παρά τον Ελληνικό στίχο. Η επικάλυψη με την Ανατολή είναι προφανής.
Για τους Αλπικούς είναι δύσκολη η μελέτη, καθώς δύσκολα παράγουν μουσική εν μέσω άλλων φυλών πιο δραστήριων, ενώ επίσης εύκολα ανέχονται πολλά είδη μουσικής. Αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού και αναπόφευκτα η τρέχουσα κυρίαρχη λαϊκή και ποπ μουσική μάλλον είναι προσαρμοσμένη πάνω τους.
Στην ισχή μειοψηφία των Μεσογειακών φαίνεται ότι αρέσει πιο απαλά ρυθμική μουσική, που περιλαμβάνεται στα λεγόμενα "έντεχνα" και "κουλτουριάρικα" τραγούδια, καθώς και στην ξένη απαλή και ροκ μουσική. Η ξένη αυτή μουσική προέρχεται από φυλετικά συγγενείς με τους Μεσογειακούς πληθυσμούς της Βόρειας Ευρώπης, Ατλαντοειδείς-Νορδικούς. Έτσι λύνεται η απορία πώς γίνεται να αρέσουν ξένα τραγούδια, αφού υποτίθεται ανήκουν σε ξένες κουλτούρες και "λογικά" δεν θα έπρεπε αρέσουν στην χώρα μας. Παραδοσιακά τραγούδια που αρέσουν σε Μεσογειακούς είναι τα νησιώτικα Αιγαίου και Ιονίου, τα οποία είναι σχετικά απαλά. Αναπόφευκτη η σύγκριση με την αρχαία Ελλάδα και την απαλή μουσική των αυλών και της άρπας.
Ένα συμπέρασμα είναι ότι η γεωγραφική διασπορά των φυλετικών τύπων ταιριάζει με τις μουσικές προτιμήσεις. Οι επαρχιώτες στην ηπερωτική Ελλάδα προτιμούν τα "κλαρίνα" λόγω Διναρικότητας. Στα νησιά, το Μεσογειακό στοιχείο επιβάλλει άλλο είδος μουσικής, πιο απαλό και τελείως διαφορετικό. Οι μουσικές προτιμήσεις στην Ελλάδα είναι ένα μείγμα των παραπάνω προτιμήσεων, με κυρίαρχη έκφραση τα λαϊκά και ποπ, ως ενδιάμεσο σημείο συμφωνίας. Η μουσική ποικιλομορφία σχετίζεται με την φυλετική ποικιλομορφία. Αλλαγή στις μουσικές προτιμήσεις συνήθως σημαίνει φυλετική αλλαγή.
Τελικά είναι αρκετά δύσκολο να ταυτοποιηθούν οι μουσικές προτιμήσεις κάθε φυλής, καθώς υπάρχει μεγάλη αλληλοεπίδραση στις σύγχρονες κοινωνίες. Ωστόσο κάποια συμπεράσματα μπορούν να βγουν. Το βέβαιο είναι ότι η φυλετική αλλαγή στον πληθυσμό φέρνει και αλλαγή στις μουσικές προτιμήσεις. Οι μουσικές προτιμήσεις ενός ατόμου επηρεάζονται σημαντικά από τη φυλή του.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου