Για να δούμε μερικά πράγματα επί του θέματος:
Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή:
Πεισίστρατος (4η Πολιτειακή Μεταβολή Αθηνών - 557-527 π.Χ.)
Ο Τρόπος που έλαβε την εξουσία της Αθήνας ο Πεισίστρατος θεωρητικά ονομάζεται Τυραννικός, όμως η διοίκηση του Πεισιστράτου δεν ομοίαζε και τόσο με Τυράννου αλλά εφάρμοζε τους νόμους και ήταν πολύ ελαστικός με τους Πολίτες χωρίς να παρέχει στον εαυτό του κανένα πλεονέκτημα. Έδινε στους φτωχούς δάνεια για να καλλιεργούν την γη και να ζουν καλά. Έτσι κατάφερνε αφενός την αύξηση της καλλιέργεια της γης άρα και της παραγωγής η οποία απέφερε την «Δεκάτην» (το 1/10 από την σοδειά) στα ταμεία αυξάνοντας τα έσοδα του Κράτους, και αφετέρου τους απέτρεπε να ασχολούνται με τα κοινά γιατί όπως λέει και ο Σωκράτης στην Πλατωνική Πολιτεία, ο κάθε ένας πρέπει να ασχολείται με το γνωστικό του αντικείμενο γιατί μόνο έτσι προκόβει η πόλη. Επειδή δεν καταπίεζε τον λαό και επικρατούσε ειρήνη, έλεγαν ότι η Τυραννία του Πεισιστράτου ήταν σαν την περίοδο της βασιλείας του Κρόνου (περίοδος που έζησε το Χρυσούν γένος κατά τον Ησίοδο).
Για την είσπραξη της δεκάτης τοποθέτησε Δικαστές, αλλά και ο ίδιος έκανε περιοδείες στην ύπαιθρο της Αττικής για να επιθεωρεί και να επιλύει τις διαφορές μεταξύ πολιτών ώστε να μην χρειάζεται να κατέβουν στην πόλη και να μένει πίσω η παραγωγή. Σε μια τέτοια εξόρμηση στον Υμηττό είδε έναν Γεωργό να κοπιάζει πέρα του δεόντως για ένα χωράφι το οποίο ήταν γεμάτο πέτρες. Ο Πεισίστρατος ρώτησε τον Γεωργό τι παράγει το χωράφι και ο Γεωργός που δεν τον γνώριζε εξ όψεως του απάντησε “βάσανα και πίκρες” και συνέχισε “και από αυτά τα βάσανα και αυτές τις πίκρες θέλει ο Πεισίστρατος να πάρει και την δεκάτη” Ο Πεισίστρατος εκτίμησε την ευθύτητα και την εργατικότητα του Γεωργού και τον απάλλαξε από κάθε φόρο.
Στον Πεισίστρατο αποδίδεται η συλλογή και η καταγραφή των Ομηρικών Επών.
Πεισιστρατίδαι (527-510 π.Χ.)
Τον Πεισίστρατο τον διαδέχθηκε, μετά τον θάνατο του από γηρατειά, ο πρωτότοκος του γιος Ιππίας, ο οποίος διέθετε Πολιτικό μυαλό και σύνεση, έχοντας την συμπαράσταση του δευτερότοκου αδελφού του, Ιππάρχου, ο οποίος που είχε αγάπη προς τις τέχνες. Η διακυβέρνηση των γιων του Πεισιστράτου κράτησε από το 527 π.Χ. μέχρι το καλοκαίρι του 510 π.Χ.
Το 514 π.Χ. όμως συνέβησαν διαδοχικά γεγονότα που άλλαξαν τον αρμονικό Ρου των Αθηνών, ο μικρότερος αδελφός τους Θέτταλος έβγαλε από την πομπή των Παναθηναίων την αδερφή του Αρμοδίου που ήθελε να πάρει μέρος ως Κανηφόρος, και λοιδώρησε τον Αρμόδιο ως γυναικωτό (Στα Μεγάλα Παναθήναια δεν επιτρεπόταν να λάβουν μέρος μη Αθηναίοι). Με την δικαιολογία αυτή ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων μαζί με άλλους έστησαν καρτέρι να σκοτώσουν τον Ιππία (;). Στην εορτή των Παναθηναίων ο Ιππίας βρίσκονταν στην Ακρόπολη περιμένοντας την υποδοχή της πομπής, αλλά επειδή οι συνωμότες είδαν κάποιον από τα μέλη της συνωμοσίας να συνομιλεί με τον Ιππία σε φιλικό κλίμα, σκέφτηκαν ότι θα συλληφθούν, οπότε οι Αρμόδιος και Αριστογείτων έτρεξαν πριν από τους άλλους και σκότωσαν πισώπλατα τον Ίππαρχο (ο οποίος προέπεμπε των Παναθηναίων στην πορεία προς την Ακρόπολη) κοντά στο Λεωκόρειο Ηρώο (στον Κεραμεικό).
Τον Αρμόδιο τον εκτέλεσαν επί τόπου οι φρουροί, τον Αριστογείτονα τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν για πολύ χρόνο για να αποκαλύψει τους υπολοίπους συνωμότες. Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων ο Αριστογείτων έδωσε ονόματα Πολιτών που άνηκαν στην φιλική παρέα των Πεισιστρατίδων πράγμα που δεν επιβεβαιώθηκε και μάλιστα κατά πάσα πιθανότητα ήταν κόλπο του Αριστογείτωνα για να εκτελεστούν αφενός αθώοι, αφετέρου να ρίξει το καθεστώς. Στο τέλος ο Αριστογείτων και ενώ είχε προσπαθήσει να προκαλέσει τον θάνατο του για να τελειώνουν τα βάσανα, υποσχέθηκε να μαρτυρήσει τους πραγματικούς συνενόχους και με αυτήν την υπόσχεση έπεισε τον Ιππία να δώσουν τα χέρια ως ένδειξη εμπιστοσύνης. Όταν έδωσαν τα χέρια, ο Αριστογείτων είπε χλευαστικά στον Ιππία ότι έδωσε τα χέρια με τον δολοφόνο του αδελφού το Ίππαρχου, τότε ο Ιππίας εξοργίστηκε τόσο πολύ που έβγαλε το σπαθί του και τον σκότωσε επί τόπου.
Μετά από αυτά τα γεγονότα ο Ιππίας άλλαξε στάση και έγινε σκληρός και επεδίωκε εκδίκηση για τον θάνατο του Ιππάρχου, έτσι πολλούς σκότωσε και άλλους εξόρισε. Μετά 4 χρόνια (510 π.Χ.) και μετά από ισχυρή πολιτειακή ανωμαλία στην Αθήνα, ο Κλεομένης (βασιλιάς Λακεδαιμόνιων) τον απομάκρυνε από την εξουσία κατόπιν εντολής των Δελφών, παρόλο που οι Λακεδαίμονες είχαν φιλικέ σχέσεις με τους Πεισιστρατίδες.
πηγή: Αριστοτέλης (Αθηναίων Πολιτεία)
Αρμόδιος και ο Αριστογείτων
Ήταν Γεφυραίοι προερχόμενοι από την Φοινίκη, οι οποίοι έμεναν στην Αθήνα. Η φυλή των Γεφυραίων ήταν Εβραίοι, εκτός το ότι το παραδέχονται και οι ίδιοι οι Εβραίοι στο επίσημο περιοδικό τους, φαίνεται και από το όνομα, αφού το ΓεΦυραίος γραφόταν με Δίγαμμα δηλαδή ΓεFυραίος, και ως γνωστόν το δίγαμμα ακούγεται ως Β (Γεβραίος - Εβραίος)
Δεν πρέπει όμως να συγχέουμε την Ελληνικότατη αποικία της Φοινίκης με τους Γεφυραίους, η Φοινίκη ενώ ήταν Ελληνικότατη αποικία Αργείων και πήρε το όνομα της από τον γιο του Αγήνωρος Φοίνικα, κάποια στιγμή έχασε την δύναμή της και περιήλθε στα χέρια των Γεφυραίων "κληρονομώντας" ταυτόχρονα τις δάφνες των Ελλήνων που προϋπήρχαν εκεί όπως αυτή του Αλφαβήτου, και πάνω σε αυτό πατάνε οι σημερινοί προοδευτικοί αριστεροί και δεξιοί ΣιωνιστοΓλείφτοΔουλοι υποστηρίζοντας ότι το αλφάβητο το πήραμε από τους Φοίνικες εννοώντας από τους ΓεFυραίους.
Ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων έμειναν στην ιστορία ως Τυραννοκτόνοι και υποτίθεται έριξαν την Τυραννίδα και έτσι άλλαξε το Πολίτευμα σε Δημοκρατικό. Το όλον σκηνικό μοιάζει με τον παραμύθι ότι το Πολυτεχνείο έριξε την Χούντα, αλλά οι έχοντες σώας τας φρένας βάζουν κάτω τις ημερομηνίες και βλέπουν ότι αφενός από το 514 π.Χ. που οι ΓεFυραίοι σκότωσαν τον Ίππαρχο μέχρι το 510 π.Χ. που ο Κλεομένης απομάκρυνε τον Ιππία έχουμε 4 χρόνια διαφορά, αφετέρου τα ίδια και με το Πολυτεχνείο, ενώ τα γεγονότα έγιναν στις 17 Νοεμβρίου του 1973, είχαμε Ιωαννίδη μέχρι τον Ιούλιο του 1974 δηλαδή 8 μήνες ακόμα...
Το Δημοκρατικό Πολίτευμα κατά την δύση του, απέδωσε στους ΓεFυραίους απογόνους του Αρμοδίου και του Αριστογείτωνος δωρεάν σίτιση από το Πρυτανείο, δηλαδή τους απέδωσε μέγιστες τιμές που ελάχιστοι είχαν στην Αθήνα, με την δικαιολογία ότι έριξαν τους Τυράννους και αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία κάτι που ουδέποτε συνέβη όπως είπαμε. Για να λάβουμε εικόνα των μεγεθών, θα δούμε την περίπτωση της δίκης του Σωκράτους, που ενώ στην πρώτη ψηφοφορία οι ψήφοι ήταν μισοί μισοί, όταν τον ρώτησαν τι του αξίζε ως ποινή και αυτός απάντησε δωρεάν σίτιση από το Πρυτανείο, οι δικαστές της Ηλιαίας εξοργίστηκαν με το "θράσος" του Σωκράτους και 80 ψήφοι προστέθηκαν στην θέση υπέρ της καταδίκης του.
Με την απόδοση δωρεάν σίτισης των απογόνων διακρίνουμε και το πότε εισχώρησαν οι Εβραίοι στα ενδότερα της Ελλάδος χρησιμοποιόντας την δημοκρατία ως μέσον, δεδομένου ότι η δημοκρατία στην ουσία είναι οχλοκρατία, δηλαδή αποφασίζουν οι αδαής - μη Φύλακες για πράγματα που δεν καταλαβαίνουν... Ο Όχλος χάφτει "μαγικές λέξεις" όπως "ισότητα" "ανθρωπισμός" κτλ που ουδέποτε κατάλαβε τι σημαίνουν και το πως αυτές μετατρέπονται σε Δούρειοι Ίπποι. Το γελοίο είναι ότι αυτές τις έννοιες δεν εφάρμοσαν ποτέ ούτε οι ίδιοι οι δημοκράτες.
Με τα λόγια του Σωκράτους στο Πλατωνικό έργο Κρατύλος, ότι δηλαδή σημασία έχει η ουσία των ονομάτων και όχι τα κατά συνθήκην, παρατηρούμε ότι ο Πεισίστρατος ενώ ονομάζεται Τύραννος δεν υπήρξε ποτέ Τύραννος, αφού τα έργα του στην ουσία τους δεν συνάδουν με τα τυραννικά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Πεισίστρατος στην πραγματικότητα έφερε τον χρυσό αιώνα και όχι ο Περικλής, ο οποίος έχοντας την ήδη καλή ροή των πραγμάτων την αλλοίωσε παρακούοντας το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ με αποτέλεσμα να φέρει εν τέλει την καταστροφή και για την Αθήνα και για την Ελλάδα με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Επίσης το "αποκατάσταση" της δημοκρατίας χρησιμοποιείται ως "μαγική λέξη" αφού προσπαθεί υποσυνείδητα να δώσει την ψευδαίσθηση του by default που λέμε στους Η/Υ (εξ ορισμού) κάτι που ουδέποτε ίσχυσε στην πραγματικότητα. Η "μαγική λέξη" αυτή προσπαθεί να ταυτίσει την δημοκρατία με την Αθήνα και τους Αθηναίους, ενώ στην πραγματικότητα η Δημοκρατία ήταν ένα Πολίτευμα από όλα που είχε κατά καιρούς η Αθήνα κατά τις 11 Πολιτειακές μεταβολές όπως τις κατέγραψε ο Αριστοτέλης...
Πρέπει να καταλάβουμε κάποτε ότι η Αρχή πρέπει να ασκείται από ΑΡΙΣΤΟΥΣ και όχι από την πλειοψηφία, διότι η πλειοψηφία εκ φύσεως δεν είναι ικανή για κάτι τέτοιο. Του λόγου τω αληθές γίνεται κατανοητό με ένα μικρό παράδειγμα, όπως ο χρυσός δοκιμάζεται στην φωτιά, έτσι και οι πεποιθήσεις πρέπει να δοκιμαστούν στην φωτιά... ποιος υποστηρικτής της δημοκρατίας θα πήγαινε να κάνει εγχείριση και δεν θα διάλεγε τον καλύτερο δηλαδή τον ΆΡΙΣΤΟΤΕΡΟ Ιατρό; υπήρχε περίπτωση ποτέ ο δημοκράτης εγχειριζόμενος να απαιτήσει να συζητήσει με τον χειρούργο και να συναποφασίσουν ισότιμα το πως θα κάνει η εγχείριση; ή θα δεχόταν την στιγμή της εγχείρισης να έμπαιναν καμιά 10ριά περαστικοί μέσα στο χειρουργείο οι οποίοι θα έπρεπε να συζητήσουν δημοκρατικά με τον χειρούργο το πως θα κάνει την εγχείριση;
ΝΟΥΣ ΟΡΑ ΚΑΙ ΝΟΥΣ ΑΚΟΥΕΙ.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου