Ο «μάγκας» του ελληνικού τραγουδιού δεν είναι πια κοντά μας. Ο
σπουδαίος ερμηνευτής θρυλικών κομματιών όπως τα «Ε ντε λα μαγκέ ντε
Βοτανίκ», «Προσευχή», «Στης Λαρίσης το ποτάμι» αλλά και «Τρελοκόριτσο», ο
86χρονος Σπύρος Ζαγοραίος, άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της
Δευτέρας στο σπίτι του, ταλαιπωρημένος από χρόνια προβλήματα υγείας.
Επασχε από τη νόσο του Πάρκινσον και η κατάστασή του είχε χειροτερέψει μετά τον χαμό του μονάκριβου γιου του Γιώργου το 2009 από την επάρατη νόσο.
Γεννημένος στον Αγιο Αρτέμιο του Παγκρατίου στις 23 Ιουνίου 1928 από φτωχή οικογένεια, ο στιχουργός και συνθέτης Σπύρος Ζαγοραίος γνώρισε το σκληρό πρόσωπο της μοίρας μόλις στα 13 του χρόνια, όταν έχασε το χέρι του από έκρηξη χειροβομβίδας. Οπως είχε δηλώσει και ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του, αρχικά είχε νομίσει ότι η χειροβομβίδα που είχε βρει πεσμένη στα χωράφια και είχε μεταφέρει στο σπίτι του ήταν μελανοδοχείο! «Το έβαλα στην τσάντα, το πήρα στο σπίτι. Και του δίνω μια με το σκεπάρνι. Και έσκασε και μου 'φαγε τα χέρια».
Το μεράκι του για τη μουσική «γεννήθηκε» και «ανδρώθηκε» μέσα στην οικογένειά του, τα μέλη της οποίας ήταν όλοι ερασιτέχνες κιθαρίστες. Κάπως έτσι ξεκίνησε και εκείνος δειλά δειλά να... γρατζουνάει την κιθάρα, ενώ παράλληλα, για να μπορέσει να επιβιώσει αλλά και να συντηρήσει την οικογένειά του, έκανε όποια δουλειά μπορούσε.
Μπήκε στον κόσμο του λαϊκού τραγουδιού τη δεκαετία του '50 κάνοντας εμφανίσεις σε μουσικά στέκια της εποχής και γρήγορα κατάφερε να ξεχωρίσει με την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του. Είχε συνεργαστεί με τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μανώλη Χιώτη, τον Βαγγέλη Περπινιάδη, τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Μαίρη Λίντα, την Πόλυ Πάνου αλλά και όλα τα μεγάλα αστέρια του ελληνικού πενταγράμμου. Πάντα όμως ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του είχε η Καίτη Γκρέυ. Εκείνη τον είχε στηρίξει όσο κανείς άλλος όταν ο δημοφιλής ερμηνευτής βίωσε, λόγω της αναπηρίας του, τον ρατσισμό και την προκατάληψη. Οπως είχε αποκαλύψει και ο ίδιος σε παλαιότερες συνεντεύξεις του, πολλές φορές τού είχαν γυρίσει την πλάτη σε μαγαζιά λόγω του χεριού του.
Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν αναμφίβολα το κομμάτι «Ε ντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ», που είχε γράψει ο ίδιος και αποτελούσε την αργκό εκδοχή του τραγουδιού «Ενας μάγκας στο Βοτανικό». Είχε ακόμη ερμηνεύσει το σουξέ «Αναψε το τσιγάρο» που είχαν γράψει ο Γεράσιμος Κλουβάτος και ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης. Μάλιστα, λέγεται ότι την πρώτη φορά που το ερμήνευσε ζωντανά στο κέντρο όπου εμφανιζόταν έγινε χαλασμός!
Από τη δική του μπάσα φωνή ακούστηκε και η μοναδική «Προσευχή» (σε μουσική του ίδιου του Ζαγοραίου και στίχους του Δημήτρη Γκούτη), το αξέχαστο «Στης Λαρίσης το ποτάμι» που έγραψε για εκείνον ο Γιώργος Μητσάκης, το «Ντόλτσε Βίτα» αλλά και το «Τρελοκόριτσο». Επί σειράν ετών είχε βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για εμφανίσεις, ενώ είχε ταξιδέψει πολύ και στο εξωτερικό δίνοντας συναυλίες για τους ομογενείς. Στο Αιγάλεω όπου διέμενε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του ο Σπύρος Ζαγοραίος είχε δημιουργήσει το θρυλικό κέντρο διασκέδασης «Εντελαμαγκέν». Μάλιστα, το σπίτι του βρίσκεται επάνω από το καλλιτεχνικό στέκι όπου εκείνος είχε εμφανιστεί επί σειράν ετών.
Ζευγάρι στη ζωή και στο τραγούδι
Με τη γυναίκα του, τη Ζωή Λασκαράκη, εκτός από ζευγάρι στη ζωή υπήρξαν και καλλιτεχνικό δίδυμο. Από τις αρχές της δεκαετίας του '60 μοιράζονταν το πάλκο, ενώ μαζί απέκτησαν και έναν γιο, τον Γιώργο, ο οποίος το 2009 έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Η κηδεία του δημοφιλούς ερμηνευτή θα τελεστεί σήμερα το απόγευμα, στις 16.00, από το Γ' Νεκροταφείο.
Πηγή
Επασχε από τη νόσο του Πάρκινσον και η κατάστασή του είχε χειροτερέψει μετά τον χαμό του μονάκριβου γιου του Γιώργου το 2009 από την επάρατη νόσο.
Γεννημένος στον Αγιο Αρτέμιο του Παγκρατίου στις 23 Ιουνίου 1928 από φτωχή οικογένεια, ο στιχουργός και συνθέτης Σπύρος Ζαγοραίος γνώρισε το σκληρό πρόσωπο της μοίρας μόλις στα 13 του χρόνια, όταν έχασε το χέρι του από έκρηξη χειροβομβίδας. Οπως είχε δηλώσει και ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του, αρχικά είχε νομίσει ότι η χειροβομβίδα που είχε βρει πεσμένη στα χωράφια και είχε μεταφέρει στο σπίτι του ήταν μελανοδοχείο! «Το έβαλα στην τσάντα, το πήρα στο σπίτι. Και του δίνω μια με το σκεπάρνι. Και έσκασε και μου 'φαγε τα χέρια».
Το μεράκι του για τη μουσική «γεννήθηκε» και «ανδρώθηκε» μέσα στην οικογένειά του, τα μέλη της οποίας ήταν όλοι ερασιτέχνες κιθαρίστες. Κάπως έτσι ξεκίνησε και εκείνος δειλά δειλά να... γρατζουνάει την κιθάρα, ενώ παράλληλα, για να μπορέσει να επιβιώσει αλλά και να συντηρήσει την οικογένειά του, έκανε όποια δουλειά μπορούσε.
Μπήκε στον κόσμο του λαϊκού τραγουδιού τη δεκαετία του '50 κάνοντας εμφανίσεις σε μουσικά στέκια της εποχής και γρήγορα κατάφερε να ξεχωρίσει με την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του. Είχε συνεργαστεί με τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μανώλη Χιώτη, τον Βαγγέλη Περπινιάδη, τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Μαίρη Λίντα, την Πόλυ Πάνου αλλά και όλα τα μεγάλα αστέρια του ελληνικού πενταγράμμου. Πάντα όμως ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του είχε η Καίτη Γκρέυ. Εκείνη τον είχε στηρίξει όσο κανείς άλλος όταν ο δημοφιλής ερμηνευτής βίωσε, λόγω της αναπηρίας του, τον ρατσισμό και την προκατάληψη. Οπως είχε αποκαλύψει και ο ίδιος σε παλαιότερες συνεντεύξεις του, πολλές φορές τού είχαν γυρίσει την πλάτη σε μαγαζιά λόγω του χεριού του.
Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν αναμφίβολα το κομμάτι «Ε ντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ», που είχε γράψει ο ίδιος και αποτελούσε την αργκό εκδοχή του τραγουδιού «Ενας μάγκας στο Βοτανικό». Είχε ακόμη ερμηνεύσει το σουξέ «Αναψε το τσιγάρο» που είχαν γράψει ο Γεράσιμος Κλουβάτος και ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης. Μάλιστα, λέγεται ότι την πρώτη φορά που το ερμήνευσε ζωντανά στο κέντρο όπου εμφανιζόταν έγινε χαλασμός!
Από τη δική του μπάσα φωνή ακούστηκε και η μοναδική «Προσευχή» (σε μουσική του ίδιου του Ζαγοραίου και στίχους του Δημήτρη Γκούτη), το αξέχαστο «Στης Λαρίσης το ποτάμι» που έγραψε για εκείνον ο Γιώργος Μητσάκης, το «Ντόλτσε Βίτα» αλλά και το «Τρελοκόριτσο». Επί σειράν ετών είχε βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για εμφανίσεις, ενώ είχε ταξιδέψει πολύ και στο εξωτερικό δίνοντας συναυλίες για τους ομογενείς. Στο Αιγάλεω όπου διέμενε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του ο Σπύρος Ζαγοραίος είχε δημιουργήσει το θρυλικό κέντρο διασκέδασης «Εντελαμαγκέν». Μάλιστα, το σπίτι του βρίσκεται επάνω από το καλλιτεχνικό στέκι όπου εκείνος είχε εμφανιστεί επί σειράν ετών.
Ζευγάρι στη ζωή και στο τραγούδι
Με τη γυναίκα του, τη Ζωή Λασκαράκη, εκτός από ζευγάρι στη ζωή υπήρξαν και καλλιτεχνικό δίδυμο. Από τις αρχές της δεκαετίας του '60 μοιράζονταν το πάλκο, ενώ μαζί απέκτησαν και έναν γιο, τον Γιώργο, ο οποίος το 2009 έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Η κηδεία του δημοφιλούς ερμηνευτή θα τελεστεί σήμερα το απόγευμα, στις 16.00, από το Γ' Νεκροταφείο.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου