Ο Χρυσοχοΐδης, που εμφανίστηκε στο Mega ως δήθεν βαλλόμενος από τη διαπλοκή (!), αδιαφορεί

Σχεδόν δέκα χρόνια προτού ανακαλύψει το Mega ότι ο υπουργός Υποδομών Μιχ. Χρυσοχοΐδης βάλλεται από τη διαπλοκή και απειλείται από άγνωστους εκβιαστές, κάποιοι είχαν τολμήσει να γράψουν ότι το μετρό Θεσσαλονίκης, που τότε βρισκόταν σε διαγωνιστική διαδικασία, είναι κακοσχεδιασμένο και πανάκριβο.
Οσα υποστήριζαν προέρχονταν από στελέχη της Αττικό Μετρό, που έχει την εποπτεία του έργου, και από τη σύγκριση αντίστοιχων μετρό στην Ευρώπη. Ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς και η τότε διοίκηση της Αττικό Μετρό απαντούσαν με φρασεολογία αντίστοιχη με αυτή που χρησιμοποίησε την Πέμπτη στη Βουλή ο κ. Χρυσοχοΐδης. Μιλούσαν για «συμφέροντα», «εκβιαστές», «οπαδούς της μιζέριας» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Μάλιστα, επειδή τότε υπήρχαν και πολλά λεφτά, το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ έβαλε και ολοσέλιδη πληρωμένη καταχώριση στις εφημερίδες υπό τον τίτλο «Η αλήθεια για το μετρό Θεσσαλονίκης», προκειμένου να κατακεραυνώσει τον ατυχή δημοσιογράφο που τόλμησε...

Τα χρόνια πέρασαν και δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν όσοι έγραφαν ότι το έργο σχεδιάστηκε στο γόνατο από την Αττικό Μετρό. Ελαχε, δε, να είναι υπουργός Υποδομών ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης όταν πλέον το χαλί της αδιαφορίας δεν μπορούσε να κρύψει άλλα προβλήματα της μεγάλης εργολαβίας, ο προϋπολογισμός της οποίας φτάνει το 1 δισ. ευρώ. Οταν, μάλιστα, έγινε γνωστό την προηγούμενη εβδομάδα ότι η κοινοπραξία υπό την τεχνική εταιρία ΑΕΓΕΚ (τεχνικός σύμβουλος της κοινοπραξίας είναι η ΑΚΤΩΡ) έστειλε επιστολή με την οποία στην ουσία απειλεί με εγκατάλειψη των εργοταξίων, υπήρξε θόρυβος μεγάλος. Το μετρό έπρεπε να λειτουργεί από το 2012, αλλά σήμερα δεν γνωρίζουμε ούτε το κόστος ούτε τον χρόνο παράδοσης. Επιχειρηματίες που βρίσκονται στην περιοχή των εργοταξίων έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Τους είχαν πει ότι η ταλαιπωρία είναι προσωρινή, αλλά έγινε μόνιμη.

Τι έγραψε την Πέμπτη η «δημοκρατία»; Οτι ο υπουργός Υποδομών, όταν ρωτήθηκε, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, σφύριζε αδιάφορα. Απέφυγε να τοποθετηθεί επί της ουσίας για το τι πραγματικά συμβαίνει με τον εργολάβο του μετρό Θεσσαλονίκης, απέφυγε να αναφερθεί στις απαιτήσεις που έχει εγείρει. Εφτασε μέχρι του σημείου να υποστηρίξει, με διάφορες περικοκλάδες, ότι η σύμβαση δεν θα αλλάξει και το έργο θα παραδοθεί στον χρόνο και στο κόστος του! Την ίδια ημέρα, από το βήμα της Βουλής, ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης εκφώνησε δεκάρικο με απίστευτες ύβρεις κατά της «δημοκρατίας» και μισόλογα περί εκβιαστών που θέλουν υπεργολαβίες κ.λπ., χωρίς να κατονομάσει τους διώκτες του. Για το μετρό Θεσσαλονίκης δεν είπε ούτε κουβέντα, γιατί γνωρίζει ότι η τύχη του έργου κρέμεται από μια κλωστή, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον προϋπολογισμό και την πόλη.
    

Το ναυάγιο της υποθαλάσσιας και τα «δωράκια» για τους αυτοκινητοδρόμους

Οι πολίτες δεν αγοράζουν πλέον τις ηρωικές δηλώσεις πολιτικών τύπου Μιχ. Χρυσοχοΐδη. Γνωρίζουν, όπως συνέβη και στην περίπτωση της υποθαλάσσιας οδικής αρτηρίας Θεσσαλονίκης και στα έργα των μεγάλων οδικών αξόνων, ότι, εξαιτίας της πολυετούς αδιαφορίας των αρμοδίων, το Δημόσιο δένεται χειροπόδαρα. Στο τέλος και τα έργα δεν γίνονται (είτε μένουν στα χαρτιά είτε ολοκληρώνονται με καθυστερήσεις και πρόσθετο κόστος) και οι εργολάβοι παίρνουν παχυλότατες αποζημιώσεις. Στην περίπτωση της υποθαλάσσιας οδικής αρτηρίας, η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Υποδομών άσκησε έφεση σε δικαστική απόφαση με την οποία έχει επιδικαστεί σε κοινοπραξία, στην οποία συμμετέχει και η ΑΚΤΩΡ, ποσό περί τα 70.000.000 ευρώ, επειδή ακυρώθηκε άλλο ένα προκλητικά πρόχειρο έργο. Ουδείς λογοδότησε για το συγκεκριμένο ναυάγιο, όπως ουδείς έχει μέχρι σήμερα κληθεί να εξηγήσει ότι το μετρό Θεσσαλονίκης εκτροχιάστηκε σε χρόνο και σε κόστος.

Στην περίπτωση των μεγάλων οδικών αξόνων, τα πράγματα ήταν περισσότερο πολύπλοκα, με τον κ. Χρυσοχοΐδη και τους συμβούλους του να υποστηρίζουν ότι θα πληρώναμε απίστευτες αποζημιώσεις στις κατασκευαστικές κοινοπραξίες αν δεν άλλαζαν προς όφελός τους συμβάσεις παραχώρησης. Ετσι, το Δημόσιο δέχτηκε να συμβάλει με κάτι δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον στην ολοκλήρωση των έργων. «Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς» είναι η μόνιμη επωδός του υπουργού Υποδομών. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που θεωρούν ότι δεν μελετήθηκαν επαρκώς οι εναλλακτικές λύσεις και κάποιοι άλλοι οι οποίοι εκτιμούν ότι δεν αποδόθηκαν ευθύνες στους ανθρώπους που έφτιαξαν τις αρχικές συμβάσεις παραχώρησης κατά τέτοιον τρόπο, ώστε οι εργολάβοι και οι τράπεζες να μη χάσουν ούτε ευρώ, ενώ οι φορολογούμενοι να επιβαρυνθούν με δισεκατομμύρια· εκτός αν ο υπουργός Υποδομών θεωρεί ότι πρέπει μονίμως να πληρώνουν οι πολίτες το κόστος της χρεοκοπίας της χώρας και όχι όσοι είχαν αναλάβει τα έργα, με την προσδοκία των παχυλών περιθωρίων που προσφέρουν οι κρατικές συμβάσεις στη χώρα μας. Οταν τα δισεκατομμύρια μοιράζονται ως μαρουλόφυλλα, ο κ. Χρυσοχοΐδης πρέπει να ανέχεται όσους θεωρούν ότι πιθανώς υπήρχαν καλύτερες λύσεις.
Οσο για τα περί εκβιαστών που θέλουν υπεργολαβίες, ο υπουργός Υποδομών είναι προτιμότερο να τους κατονομάσει. Στην αγορά γνωρίζουν σε ποιους αναφέρεται. Γνωρίζουν και σε ποιες καταγγελίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην ελληνική Δικαιοσύνη έχει προχωρήσει ο (σχεδόν χρεοκοπημένος) εργολάβος που φωτογραφίζει ο κ. Χρυσοχοΐδης. Ο ίδιος ο υπουργός έχει αφήσει να διαρρεύσουν εδώ και μήνες σε δημοσιογράφους, προκειμένου να αποδείξει ότι είναι σκληρός και ανυποχώρητος.
   

Ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν

Πέρα από την ποιότητα του καταγγέλλοντος, υπάρχει και η ουσία των καταγγελιών. Λειτουργεί ή όχι καρτέλ στα δημόσια έργα, με αποτέλεσμα να υπάρξει σοβαρός περιορισμός των εκπτώσεων στους σχετικούς διαγωνισμούς; Το θέμα διερευνάται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Θεωρούνται λογικές οι εκπτώσεις του 5%-7% σε δύο τρεις διαγωνισμούς της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, οι οποίοι κατά σύμπτωση μοιράστηκαν μεταξύ των ισχυρών κατασκευαστικών ομίλων; Η σπατάλη δισεκατομμυρίων ευρώ για τις υποδομές του σιδηροδρόμου, ενώ η απόσταση Αθήνα - Θεσσαλονίκη διανύεται σήμερα σε μεγαλύτερο χρόνο έναντι της προηγούμενης δεκαετίας, κάνει πολλούς ανθρώπους καχύποπτους.

Ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε την ατυχία να είναι υπουργός σε κυβερνήσεις του «εκσυγχρονισμού», όταν κατέστησαν νόμιμες η διαφθορά και η συναλλαγή στα δημόσια έργα μέσω του περίφημου μαθηματικού τύπου επιλογής αναδόχου. Τότε που υπήρχαν προγράμματα υπολογιστών για το στήσιμο των διαγωνισμών, οι προσφορές γράφονταν με το ίδιο χέρι και χιλιάδες άνθρωποι πλούτισαν όχι επειδή ανέλαβαν έργα, αλλά επειδή συμμετείχαν στο μαγείρεμα του διαγωνισμού. Πιθανώς ο άνθρωπος δεν είχε ακούσει τίποτα. Ομως, όσοι ασχολούνται επί χρόνια με τα δημόσια έργα γνωρίζουν ότι δεν ήρθε η κάθαρση που ευαγγελίζονταν οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας. Οι περιπτώσεις του μετρό Θεσσαλονίκης και των οδικών αξόνων αποτελούν περίτρανη απόδειξη.

Φώτης Κόλλιας
dimokratianews