ΚΟΥΛΗ ΠΑΣ ΚΑΛΑ;

Στις 9 Ιανουαρίου του 2013 η κυβέρνηση ψήφισε το νομοσχέδιο με τίτλο «Κατάργηση και συγχώνευση νομικών προσώπων του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα – Σύσταση Γενικής Γραμματείας για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις» σύμφωνα με το οποίο έως την Άνοιξη του 2013 θα είχαν καταργηθεί, συγχωνευθεί ή ενοποιηθεί περισσότεροι από 1700 οργανισμοί, φορείς και νομικά πρόσωπα του δημοσίου. Σήμερα, 17 Ιανουαρίου 2014 η κυβέρνηση συνεχίζει να ανακοινώνει το κλείσιμο του Οργανισμού Κωπαΐδας.


Ο Κούλης του Μητσοτάκη, βέβαια, από τον Ιούνιο του 2013 που είναι υπουργός δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι φταίει ο προκάτοχός του για τις καθυστερήσεις διότι δεν του άφησε κανένα σχέδιο έτοιμο. Αυτό το επιχείρημα όμως μπορείς να το χρησιμοποιήσεις τον πρώτο, άντε τον δεύτερο μήνα. Από τον Ιούνιο έχουν περάσει 7 μήνες κι ο Κούλης ακόμη ρίχνει ευθύνες στον Μανιτάκη.

Παρά το γεγονός, όμως, ότι χρειάστηκαν 7 μήνες για να εγκλιματιστεί ο Κούλης, χρειάστηκαν μόνο 2 μήνες για να αυξηθεί κατά 165 άτομα ο αριθμός των μετακλητών Δ.Υ. αμέσως μετά τον ανασχηματισμό στον οποίο υπουργοποιήθηκε ο Κούλης. Έτσι, για να καταλαβαίνουμε ότι ο Κούλης εκεί που θέλει είναι αποτελεσματικός. Όμως τι ακριβώς θέλει ο Κούλης;

«Το κράτος έχει μικρύνει αρκετά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, αλλά θα πρέπει να μικρύνει κι άλλο» δήλωσε ο Κούλης σε σημερινή του τηλεοπτική συνέντευξη, ανακοινώνοντας 11.000 νέες απολύσεις συμπληρώνοντας «εγώ δεν είμαι κυνηγός απολύσεων, αλλά όλη η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί, είναι μνημονιακή υποχρέωση».

Πώς γίνεται, όμως, να είναι μνημονιακή υποχρέωση οι απολύσεις σύμφωνα πάντα με τον Κούλη, αλλά επίσης πάλι σύμφωνα με τον Κούλη «Οι υπάλληλοι που θα απολυθούν από το Δημόσιο, θα αντικατασταθούν ένας προς έναν με νέους υπαλλήλους»; Κούλη, πας καλά; Πώς μικραίνεις το Δημόσιο μέσω απολύσεων όταν λες ότι θα προσλάβεις ίδιο αριθμό υπαλλήλων; Πήγες Δημοτικό παιδί μου ή σε πήραν από 6 χρονών στο Χάρβαρντ σαν μεγάλο ταλέντο;

Πάμε τώρα στη νέα ιδέα του Κούλη που έχει σχέση με την ιδανικότερη αξιολόγηση στο Δημόσιο σύμφωνα με την οποία θα ενισχύονται τα κριτήρια που αφορούν τα τυπικά προσόντα (πτυχία, μεταπτυχιακά κ.ά.) έναντι της εμπειρίας. Και αυτό θα γίνεται απόλυτα και δίχως εξαιρέσεις. Προφανώς ο Κούλης όταν μεγαλώσει και θελήσει να βγάλει τις αμυγδαλές του δεν θα προτιμήσει κάποιον γιατρό που έχει κάνει 500 εγχειρήσεις αφαίρεσης αμυγδαλών, αλλά κάποιον που έχει πτυχίο Ιατρικής και μεταπτυχιακό στη Μοριακή Ιατρική αλλά δεν έχει κάνει ποτέ εγχείρηση αφαίρεσης αμυγδαλών. Πάντως αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι ότι αν και φιλελεύθερος ο Κούλης αγνοεί βασικότατους κανόνες του ιδιωτικού τομέα και γενικότερα της αγοράς η οποία ακόμη και για πρόσληψη βοηθού ζαχαροπλάστη θέτει ως πρώτη προϋπόθεση την εμπειρία κάτι που αποτελεί το μεγαλύτερο βάσανο των νέων που αναζητούν εργασία.

Είπε βέβαια και το άλλο γελοίο ο Κούλης. Ότι στις αξιολογήσεις προσωπικού δημόσιων υπηρεσιών «θα πρέπει μόνο το 25% των υπαλλήλων να βγαίνουν άριστοι, το υπόλοιπο 60% καλοί και ένα 15% κατώτεροι από τις προϋποθέσεις». Δηλαδή ρε Κούλη με το ζόρι 15% άχρηστοι αν είναι όλοι καλοί και 25% άριστοι ακόμη κι αν είναι όλοι άχρηστοι; Κούλη ξαναρωτάω, πας καλά; Υπάρχουν προκαθορισμένα ποσοστά αριστείας και αχρηστίας σε μία αξιολόγηση; Εφόσον είναι προκαθορισμένα γιατί την κάνεις την αξιολόγηση;

Όταν μιλάει ο Κούλης κάθε του λέξη γεννάει εγκυκλοπαίδειες, οπότε συγχωρέστε με για το μέγεθος αυτού του κειμένου, όμως δυσκολεύομαι να επιλέξω τα «best of Koulis». Δηλαδή πώς να αφήσω απ’ έξω το «θα πρέπει να γίνει χωρίς προκαταλήψεις συζήτηση για στοχευμένη εκχώρηση ορισμένων υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα». Κούλη, δεν πας καλά. Τώρα θα ξεκινήσεις τη συζήτηση; Εσύ; Τα δημόσια έργα εκχωρήθηκαν, οι τράπεζες εκχωρήθηκαν, η εκμετάλλευση των δρόμων εκχωρήθηκε, η καθαριότητα εκχωρήθηκε, οι υπηρεσίες σίτισης στα δημόσια ιδρύματα Υγείας εκχωρήθηκαν, ποια Αμερική πας ν’ ανακαλύψεις; Για ποια προκατάληψη μιλάς; Ποιο είναι το ταμπού σου σχετικά με την εκχώρηση υπηρεσιών σε ιδιώτες;

Εκτός κι αν ως «προκαταλήψεις» εννοείς ότι κανείς μας δε γουστάρει να περάσουν ευαίσθητα προσωπικά του δεδομένα σε ιδιωτικές εταιρείες χωρίς να έχουμε δώσει την έγκρισή μας. Αυτό όμως δεν είναι ταμπού, είναι παγκόσμια κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών. Κι επειδή η ιδιωτική εταιρεία που θα πάρει στα χέρια της τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας δε θα είναι η ίδια εφ’ όρου ζωής, αλλά φαντάζομαι ότι θα γίνονται διαγωνισμοί με συμβάσεις χρόνου, σημαίνει ότι πολλές εταιρείες θα έχουν στη διάθεσή τους ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του πολίτη κατά τη διάρκεια της ζωής του. Οπότε ακόμη κι αν η εταιρεία δεσμευτεί ότι δε θα τα χρησιμοποιήσει για άλλους σκοπούς, όταν τελειώσει το συμβόλαιό της και αντικατασταθεί από άλλη παύει αυτομάτως η όποια δέσμευσή της στη χρήση των προσωπικών δεδομένων.

Εν πάση περιπτώσει, ο Κούλης δεν ξέρει τίποτα. Δεν είναι ούτε καν αποδέκτης εντολών. Τίποτα δεν είναι. Αν ήταν έστω κάτι, ήδη θα είχε δημοσιοποιήσει το σχέδιό του για το «νέο Δημόσιο». Ήδη θα είχε δημοσιοποιήσει το σχέδιό του για το ποιες υπηρεσίες έχει αποφασίσει να κρατήσει στο Δημόσιο και ποιες θα παραχωρήσει σε ιδιώτες. Σιγά μη φοβάται τις αντιδράσεις. Εδώ ο Άδωνις έκλεισε τον ΕΟΠΥΥ και δεν άνοιξε μύτη. Αν δε μπορεί να ασχοληθεί ο Κούλης, ας δώσουν το υπουργείο στον Γεωργιάδη ο οποίος έχει πάρει τόση φόρα που ενώ συνεχίζει τις απολύσεις στο Δημόσια Υγεία έχει αρχίσει να λιγουρεύεται τον σχεδιασμό απολύσεων και στην Ιδιωτική Υγεία.

Κακά τα ψέματα και τα μπερδεμένα λόγια. Τα ξεκάθαρα προβλήματα είναι α) ότι ακόμη δεν έχουν οριστικοποιήσει οι ιδιώτες ποιες υπηρεσίες θέλουν και ποιες όχι και β) ότι η κυβέρνηση ζορίζεται σχετικά με την επιλογή των επιχειρηματιών που θα δυσαρεστήσει και εκείνων που θα ικανοποιήσει ειδικά σε χρονιά εκλογών. Όσο για το θέμα της εμπειρίας και της αξιολόγησης, το ζητούμενο της κυβέρνησης είναι να απολύσει Δ.Υ. με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας και την αναπλήρωσή τους με νέους των 400 ευρώ και χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. Αυτά δεν κρύβονται. Όπως δεν κρύβεται και το γεγονός ότι η καθυστέρηση στην κατάργηση, συγχώνευση ή ενοποίηση οργανισμών, φορέων και νομικών προσώπων του δημοσίου έχει σχέση με τη μάχη που δίνουν βουλευτές και κομματικά στελέχη για τη διάσωση των «δικών τους παιδιών», των κομματικά διορισμένων. Μόλις επέλθει η σωτηρία αυτών διά μέσου των μετακινήσεών τους σε «ασφαλείς θέσεις» θα ξεκινήσει η σφαγή των άνευ κομματικού προστάτη. Οπότε, άσε μας ρε Κούλη με τα οράματά σου για ένα ποιοτικά αναβαθμισμένο Δημόσιο.

kartesios