ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Το βασικό συστατικό της εξουσίας είναι η χρήση βίας και η άσκηση ισχύος στον λαό. Απο την πρώϊμη μορφή της τυραννίας όπου αυτοεξυπηρετείται το συμφέρον του τυράννου, στην ιστορική βασιλεία όπου το καλό του λαού εξυπηρετείται κατά την κρίση του μονάρχη η άσκηση της κρατικής βίας συμβολίζει την εξουσία.

Η έκταση του μεγέθους της κρατικής καταστολής δεν περιορίζεται απο τον αριθμό αυτών που νέμονται την Αρχή, ακόμα και αν η τελευταία ανήκει στου πλείονες, γιαυτό και ο αριθμός τους απο μόνος του δεν πρέπει να αποτελεί αρχή προτιμήσεως πολιτεύματος.  Η ποσότητα βίας δεν ελλατούται ούτε στην λαοκρατία όταν αυτή χρειάζεται να επιβληθεί στους ολίγους που ανθίστανται, όπως στην Παρισινή Κομούνα ή την Σοβιετική δικτατορία του προλεταριάτου. Φαίνεται η κρατική βία να μειώνεται μόνο όταν η Αρχή δεν αντιμετωπίζει κοινωνικές αντιστάσεις, και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στα πολιτεύματα που η εξουσία ασκείται πρός ώφελος του συνόλου, ένα στοιχείο που κατα τον Αριστοτέλη διακρίνει την τυραννία απο την βασιλεία, την ολιγαρχία απο την αριστοκρατία και την λαοκρατία απο την Δημοκρατία.

Βεβαίως ο Αριστοτέλης ολιγαρχικά φρονούμενος χαρακτηρίζει την ιστορική Δημοκρατία ως λαοκρατία και βαπτίζει Πολιτεία ένα ιδεατό πολίτευμα, όπως και θέτει αντίπερα της ολιγαρχίας την αριστοκρατία ένα πολίτευμα που επίσης δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία παρά στις φαντασιώσεις και τις εξαγγελίες των ολιγαρχικών αυτού του κόσμου!

Πάραυτα όλα τα καθεστώτα, ανεξαρτήτως του αριθμού αυτών που νέμονται την Αρχή, που έχουν βασικό μέσο επιβολής την καταστολή, αναγνωρίζονται και χαρακτηρίζονται απο αυτήν ως αυταρχικά ή ολοκληρωτικά καθεστώτα.

(Κομμουνισμός, φασισμός, εθνικοσοσιαλισμός, φεουδαρχία, τυραννία,

λαοκρατία) κλπ. Σημαντικοί πυλώνες για την διατήρηση της εξουσίας  είναι η λαϊκή αποδοχή καιη προστασία των παραδόσεων  όμως τα στοιχεία αυτά τόσο  εξαρτώμενα απο την εθνική ιδιοσυγκρασία  δεν αποτελούν εργαλεία της εκάστοτε εξουσίας αλλά  υλικό με το οποίο αυτή ασκείται.

Όταν αναφερόμαστε στην καταστολή ασφαλώς και συμπεριλαμβάνουμε στον συλλογισμό μας την νοητική και ψυχολογική βία δια της κρατικής προπαγάνδας που συνοδεύει την κρατική βία και φυσικά δεν περιοριζόμαστε μόνο στην αντιλαμβανόμενη αλλά και στην μή αντιλαμβανόμενη αφού συνεργεί στην ανισότητα της νομής πολιτικής εξουσίας και κυριότητος υλικού πλούτου δια της εκμετάλευσης ανθρώπων, ομάδων, τάξεων ακόμα και εθνών ως βασική επιδίωξη της.

Μιά τέτοια μη αντιλαμβανόμενη καταστολή είναι πρωτίστως η νομοθέτηση της  κατοχής του πλούτου στους επαΐοντες, αυτή ακριβώς η θέσπιση του δικαίου ανισότητος, ώστε ο εργαζόμενος να θεωρεί δίκαιο η αμοιβή του να συνιστά ελάχιστο τμήμα της αξίας του παραγόμενου προϊόντος που αδυνατεί ο ίδιος να αποκτήσει. Αυτό απλά σημαίνει ότι το ωρομίσθιο της εργατώρας που πληρώνεται απο τον εργοδότη για την παραγωγή ενός υλικού αγαθού αποτελεί  ελάχιστη υποδιαίρεση της τιμής πωλήσεως του. Συνεπώς απαιτούνται πολλές εργατώρες ή παραγωγή πολλών αγαθών απο τον ίδιο εργάτη ώστε να μπορεί να εισπράξει αρκετά για να αποκτήσει ένα απο τα

παραγόμενα απο αυτόν αγαθά.   ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

http://www.dimokratia.org/html/kratiki_katastoli_diairesi.html
amphiktyon