Σκοτώσατε το Θεό, και τώρα τι;

Το παρακάτω άρθρο είναι του Michael Enoch από την αμερικάνικη ιστοσελίδα Alternative Right. Η μετάφραση είναι του Χ.Δ.Κ. από την ιστοσελίδα ΙΔΕΑΠΟΛΙΣ

Αθεΐα ή Χριστιανισμός; Γιατί κάνουμε αυτή την ερώτηση; Συζητούμε για το εάν ο Θεός είναι αληθινός ή για το εάν η πίστη στο Θεό είναι καλή για την κοινωνία;

Δεν είμαι προετοιμασμένος για να απαντήσω στην πρώτη ερώτηση. Δεν γνωρίζω καν αν κάποιος θα μπορούσε να απαντήσει. Θα έλεγα πως αυτή την στιγμή δεν είμαι Χριστιανός, ούτε πιστεύω σε καμία μεταφυσική θεότητα. Αμφιβάλλω πολύ σοβαρά ότι θα μπορούσα εκούσια να αναγκάσω τον εαυτό μου να πιστέψει σε έναν μεταφυσικό Θεό, όσο πολύ και να το ήθελα. Αυτό οφείλεται μάλλον στη νεωτεριστική νοοτροπία που απαιτεί κάποια “λογική” αιτιολόγηση για κάθε πίστη, είτε αυτή είναι λογική απόδειξη, είτε εμπειρικό στοιχείο. Οφείλεται επίσης στο ότι έχω μία βασική πεποίθηση πως οι αρχές της λογικής είναι έγκυρες, στο ότι ο κόσμος γύρω μου είναι πραγματικός και στο ότι παίρνω ως δεδομένο αυτό που αντιλαμβάνομαι με τις αισθήσεις μου. (...)

Ορισμένοι θεωρούν αυτή τη νοοτροπία ελλειπή και δεν μπορώ να διαφωνήσω απόλυτα. Όμως, παρά τη δυσπιστία απέναντι σε κάποιο συγκεκριμένο θεολογικό δόγμα και την θεωρητικά μοντέρνα ορθολογιστική νοοτροπία θα έλεγα ψέματα εάν ισχυριζόμουν ότι δεν έχω κάποιες απώτερες ανεξήγητες και μη ορθολογικές επιθυμίες και λαχτάρες στα βάθη αυτού που ονομάζω ψυχή, λόγω έλλειψης καλύτερου ορισμού. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν βρίσκω μία αίσθηση κάποιας μεγαλύτερης αλήθειας σε συγκεκριμένα θεολογικά κείμενα (σημ. meta-narratives στο πρωτότυπο), ούτε αρνούμαι ότι προσπαθώ να κρατηθώ σ' αυτές τις αλήθειες επειδή δίνουν νόημα στη ζωή μου.

Αθεΐσμός. Μία θρησκεία στην οποία εντάσσονται άνθρωποι για να φαίνονται εξυπνότεροι

Στη δεύτερη ερώτηση θα προσπαθήσω να δώσω μία απάντηση. Είναι ο Θεός καλός για την κοινωνία, συγκεκριμένα για μία Δυτική κοινωνία; Βασικά, μπορούμε να έχουμε μία κοινωνία χωρίς Θεό; Είναι δυνατόν να υπάρξει αθεϊστική κοινωνία; Μήπως κάθε θεμελιώδης ενωτική αρχή στην οποία βασίζεται μία κοινωνία γίνεται από μόνη της Θεός; Όπως έχω υποστηρίξει και αλλού, αυτό το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο. (Δες κι εδώ)

Σύμφωνα με πρόσφατες αναλύσεις μελετών για την σχέση θρησκείας και IQ, υπάρχει ένας ξεκάθαρος στατιστικός συσχετισμός μεταξύ υψηλής ευφυΐας και ελλείψεως θρησκευτικής πίστης. Άρα, οι άθεοι είναι εξυπνότεροι και υπάρχει απόδειξη. Και μάλιστα επιστημονική απόδειξη, κάτι που κάνει τα συμπεράσματα των μελετών να φαίνονται αλάνθαστα. Οι ψυχολόγοι που έκαναν την ανάλυση όρισαν την ευφυΐα σ' αυτό το πλαίσιο ως την “ικανότητα λογικής σκέψης, προγραμματισμού, επίλυσης προβλημάτων, αφαιρετικής σκέψης, κατανόησης σύνθετων ιδεών, γρήγορης μάθησης και εμπειρικής μάθησης”. Λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό ακριβώς είναι το είδος της ευφυΐας που χρειάζονται οι διαμορφωτές της κοινωνίας, τότε μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι η αθεϊστική κοινωνία είναι εφικτή, αν όχι επιθυμητή. Σωστά;

Ας μην συμφωνήσουμε τόσο γρήγορα.

Τί άλλου είδους πεποιθήσεις, τις οποίες η μελέτη δεν κατατάσσει ως θρησκευτικές, έχουν αυτοί οι πιο ευφυείς άνθρωποι και είναι αυτές οι πεποιθήσεις αιτιολογημένες και βασισμένες στον ορθολογισμό; Δεν ακολουθούν αυτοί οι πιο ευφυείς άνθρωποι κάποιο άλλο δόγμα, από το οποίο αντλούν νόημα για τη ζωή τους; Σίγουρα είναι εύκολο για τους ευφυείς ανθρώπους να δυσπιστούν απέναντι σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη θρησκεία. Κάθε σύστημα σκέψης μπορεί να αποδομηθεί. Το ερώτημα είναι τί κατασκευάζεται στη θέση του για να το αντικαταστήσει και εάν αυτό θα οδηγήσει σε μία καλύτερη ή χειρότερη κοινωνία. Επίσης, τί γίνεται με τους λιγότερο ευφυείς; Πώς αντιλαμβάνονται αυτό με το οποίο προσπαθούν οι ευφυείς να αντικαταστήσουν την παλαιά θρησκεία;

Το χάος της "ισότητας στο γάμο"! Δικαστής: "Δέχεσαι να πάρεις αυτόν τον άντρα, αδελφό, γυναίκα, και πατέρα ως τον νόμιμο παντρεμένο σύντροφο;"

Αν κρίνουμε από αυτά που βλέπουμε να προωθούνται από τους “πιο ευφυείς” σήμερα, τα αποτελέσματα της εγκατάλειψης του Χριστιανισμού δεν είναι ενθαρρυντικά. Το νέο πάνθεον του μεταμοντερνισμού φαίνεται να αποτελείται από ένα διεστραμμένο μείγμα ζηλόφθονου παγκοσμιοποιημένου ισοπεδωτικού σοσιαλισμού, συνδυασμένου με ένα άρρωστο φετίχ αποδοχής ως κανονικού κάθε αποκλίνοντος τρόπου ζωής. Ισότητα, Λευκή Ενοχή (White Guilt), πολυπολιτισμός, φεμινισμός, γάμοι ομοφυλοφίλων, δικαιώματα των LGBTQ (LesbianGayBisexualTransgenderQueer), αποδόμηση του φύλου και ένας μεγάλος αριθμός ακόμα πιο γελοίων και καταστρεπτικών φιλελεύθερων προσταγμάτων αποτελούν τη νέα κοινωνική κατήχηση. Η πίστη στην ηθική ισότητα, αν όχι ανωτερότητα, των ατόμων με “εναλλακτικές σεξουαλικές προτιμήσεις” αποτελεί βασικό σημείο της νέας πίστης. Για την ακρίβεια, φαίνεται ότι προχωρούμε σε μια κοινωνία όπου η διάκριση, η μη ανοχή ή ο αποκλεισμός αυτών με “μη παραδοσιακούς” σεξουαλικούς τρόπους ζωής κατακρίνεται και τιμωρείται.

Ο θάνατος του Θεού οδήγησε επίσης στην εμφάνιση διάφορων περιβαλλοντολογικών λατρειών που προωθούν την εκδοχή της Αποκάλυψης μέσα από την κλιματική αλλαγή και την υπερθέρμανση του πλανήτη. Αυτή η εκδοχή συνδυάζει όμορφα την οικεία ιστορία της Αποκάλυψης και του τέλους του κόσμου μαζί με τη φαντασία της εκδίκησης απέναντι στους στερεοτυπικούς δαίμονες των φιλελευθέρων όπως οι πολυεθνικές, οι σατανικοί καπιταλιστές, οι πλούσιοι, το 1%, οι συντηρητικοί, οι λομπίστες, οι πετρελαϊκές εταιρείες, οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί κτλ. Μας λένε ότι πρέπει να αποδεχθούμε αυτή τη δήθεν μη θρησκευτική εκδοχή μόνο και μόνο επειδή είναι η άποψη της πιο ευφυούς τάξης. Για την ακρίβεια, αυτή η λατρεία των περιβαλλοντικών ζηλωτών ενδύεται το μανδύα της αδιαμφισβήτητης επιστημονικής αλήθειας και έχει υψωθεί σε μία ιερή τάξη περιβαλλοντικών επιστημόνων και ερευνητών που επηρεάζουν το κοινό υποστηρίζοντας διακαώς και επιπόλαια την αυτοκαταστροφή της οικονομικής βάσης της Δύσης.

Άλλοι, ανάμεσα στην “πιο ευφυή” τάξη, βρίσκουν πνευματική γαλήνη λατρεύοντας την επιστήμη, ή έστω ισχυρίζονται ότι αυτό που λατρεύουν είναι επιστήμη, σε μία προσπάθεια να υποκριθούν ότι οι πεποιθήσεις τους δεν είναι θεμελιωδώς θρησκευτικές. Αυτό φυσικά αποτελεί εμπαιγμό και για την επιστήμη και για την θρησκεία, καταλήγοντας να έχει παρεξηγηθεί εντελώς ο όρος “επιστήμη” στις μέρες μας.

Ορισμένοι, τέλος, ισχυρίζονται ότι για όλα αυτά φταίει ο ίδιος ο Χριστιανισμός. Εξάλλου, δεν είναι όλες αυτές οι μεταμοντέρνες καρικατούρες ανώμαλες και διεστραμμένες εκδοχές της ίδιας της χριστιανικής διδαχής; Ο Χριστιανισμός είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης και της ισότητας. Ο καθένας, μέχρι και τον χειρότερο, μπορεί να βρει σωτηρία στον Χριστό. Έτσι λοιπόν, ο Χριστιανισμός είναι η πηγή όλης της σαπίλας που βλέπουμε να αντανακλάται στην κοινωνία σήμερα. Σωστά;

Δεν είναι τόσο απλό.

Η σωτηρία στον Χριστιανισμό δεν χαρίζεται (έτσι απλά). Πρέπει να κερδηθεί και για να την κερδίσεις πρέπει να κάνεις προσπάθεια. Υπάρχει μία καθαρή ιεραρχία μεταξύ αυτού που αξίζει κι αυτού που δεν αξίζει και ο σύγχρονος άθεος οπαδός της ισότητας ενστικτωδώς την αντιλαμβάνεται και την αποστρέφεται. Ακριβώς εξαιτίας της μη ανοχής στην αμαρτία και στην παρακμή ο Χριστιανισμός καταδικάζεται ως «φασιστικός» από την αθεϊστική λατρεία του ηδονισμού και της σεξουαλικής ανωμαλίας. Οι χριστιανοί, επίσης, φαίνεται να είναι πιο ανθεκτικοί στους μύθους της ιερής τάξης των περιβαλλοντιστών. 

Είναι αλήθεια ότι σε αρκετά σημεία το σύγχρονο σύστημα σκέψης των άθεων είναι μία φθηνή αντιγραφή της ίδιας της χριστιανικής διδασκαλίας, αλλά αυτό το γεγονός μας βοηθά απλώς στο να κατανοήσουμε καλύτερα το επιχείρημά μας. Η χριστιανική διδασκαλία βρίσκεται στην καρδιά του Δυτικού πολιτισμού και δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Εάν διαμαρτυρόμαστε ότι η σημερινή κοινωνία είναι ισοπεδωτική και παρηκμασμένη ας αναρωτηθούμε ποιος είναι ο οργανισμός που δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση από αυτούς που προωθούν την κατάντια. Είναι ο Χριστιανισμός. Μπορεί λοιπόν όλοι αυτοί (σημ. οι πολέμιοι) να αντιλαμβάνονται κάτι σημαντικό. Έχοντας όλα αυτά ως δεδομένα, μου είναι αρκετά δύσκολο να διαφωνήσω με όσους φίλους επιστρέφουν στην παλαιά θρησκεία (πίστη).

Πηγή