Economist: Υπνοβάτες στο χείλος του γκρεμού οι ευρω-ηγέτες

Ειρωνεία και σαρκασμός περί «ανάκαμψης»
 Εξω από τα δόντια τα λέει στους Ευρωπαίους ηγέτες το περιοδικό «Economist». Με μπόλικη ειρωνεία και σαρκασμό το περιοδικό από τη Βρετανία στο βασικό του άρθρο παρουσιάζει τους ηγέτες της ΕΕ ως... υπνοβάτες που βαδίζουν με μαθηματική ακρίβεια προς τον γκρεμό και τους καταλογίζει έλλειψη πολιτικής βούλησης.
Χαρακτηρίζει “καθησυχαστική ιστοριούλα” όλη την ενορχηστρωμένη προσπάθεια παρουσίασης μιας αισιόδοξης εικόνας βελτίωσης της κρίσης και ανησυχεί πως εάν δεν δράσουν θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους οι πολίτες.

«Για το καλό όλων, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να ταρακουνηθούν και να βγουν από τον λήθαργό τους. Πρέπει να αντιληφθούν ότι εάν δεν αναλάβουν δράση, η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει τη στασιμότητα ή τη διάλυση - ενδεχομένως και τα δύο», γράφει ενδεικτικά το περιοδικό.

Η ηρεμία και η αισιοδοξία που επικρατούν το τελευταίο διάστημα στις Βρυξέλλες, που απέχουν πολύ από τις «πανικόβλητες ολονύκτιες συνεδριάσεις» του περασμένου χρόνου, δεν αποτελούν για τον «Economist» σημάδια «ανάκαμψης», αλλά αντιθέτως «παρακμής».

Με άκρως ειρωνικό τόνο το δημοσίευμα αναφέρεται στη σύνοδο κορυφής-εξπρές της περασμένης Τετάρτης. 

«Ισως το χάσατε, αλλά η ΕΕ είχε Σύνοδο Κορυφής αυτήν την εβδομάδα. Οι πρωθυπουργοί, οι πρόεδροι και οι καγκελάριοι της Ευρώπης αφιέρωσαν τη μισή Τετάρτη για τα σοβαρά θέματα της ενέργειας και της φορολογίας», λέει με μπόλικη δόση σαρκασμού το περιοδικό.

Όσο για τα “σημάδια ανάκαμψης” τα οποία επισημαίνουν οι Ευρωπαίοι: την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στην πλειοψηφία των μελών της Ευρωζώνης, την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας στις χώρες του Νότου και τη μείωση των ελλειμμάτων. 

«Είναι μια καθησυχαστική ιστοριούλα και όσοι έχουν κουραστεί από το βαγκνερικών διαστάσεων σίριαλ με το ευρώ, είναι πρόθυμοι να την πιστέψουν. Δυστυχώς, η ιδέα ότι το ευρώ είναι ένα πρόβλημα του παρελθόντος είναι μία επικίνδυνη μυθοπλασία. Στην πραγματικότητα οι Ευρωπαίοι ηγέτες υπνοβατούν μέσα σε μία οικονομική έρημο», γράφει το δημοσίευμα και απαριθμεί μια σειρά προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη.

Πολιτικές ανατροπές

Επισημαίνει πως η όποια “χαλάρωση εξαγγέλεται” οφείλεται τόσο στην αναμονή μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία, αλλά πρωτίστως στην κακή εικόνα της ΕΕ και των πολιτικών στα μάτια των πολιτών.

Με άλλα λόγια στην Ευρώπη κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί πολιτικά να επιβιώσει η συνέχιση της ίδιας γραμμής "προσαρμογής" (ή και σκληρότερα) για πολύ ακόμα και ανησυχεί για πολιτικές ανατροπές.

«Επειτα από χρόνια κρίσης η λίστα με όσα πρέπει να γίνουν είναι σαφής», γράφει ο «Economist». «Η ΕΕ... θα έπρεπε να χαλαρώσει τη λιτότητα, μειώνοντας τον ρυθμό των περικοπών στις δαπάνες και αξιοποιώντας χρήματα από τον πυρήνα της Ευρωζώνης για ενίσχυση της απασχόλησης των νέων και επενδύσεων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της περιφέρειας».

Ο Economist, ωστόσο, πλέκει το εγκώμιο των κεντρικών τραπεζιτών και δη του Ευρωπαίου επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι. 

«Οι αγορές αναισθητοποιήθηκαν από τη στιγμή που ο Μάριο Ντράγκι, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, υποσχέθηκε να κάνει ''ό,τι χρειάζεται'' για να προστατέψει την Ευρωζώνη από την κατάρρευση». Οπως τονίζει το περιοδικό, οι κερδοσκόποι γνωρίζουν πως το να στοιχηματίσουν εναντίον του κοινού νομίσματος θα ισοδυναμούσε με το να τα βάζουν με τον θεωρητικά «απεριόριστο ισολογισμό της ΕΚΤ», γεγονός που θα σήμαινε ότι τουλάχιστον στην αρχή θα έπρεπε να υποστούν βαρύτατες απώλειες.

Το περιοδικό στάζει μέλι για τον Ντράγκι , ενώ περνά γενεές δεκατέσσερις τους Ευρωπαϊους ηγέτες.

«Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί χάνουν την ευκαιρία για μια πραγματική μεταρρύθμιση» υπογραμμίζει το δημοσίευμα.  «Οι αισιόδοξοι λένε ότι όλα θα είναι μια χαρά μετά τις εκλογές στη Γερμανία, καθώς οι ηγέτες της θα έχουν τη νομιμοποίηση να μεταρρυθμίσουν την Ευρωζώνη. Ομως η γερμανική απροθυμία να ηγηθεί ή να πληρώσει έχει βαθύτερες ρίζες. Επίσης, τα προβλήματα του Ολάντ σηματοδοτούν ότι ο γαλλογερμανικός άξονας έχει σταματήσει να κινείται» προειδοποιεί.

Τέλος επισημαίνει: «Εάν οι υπνοβάτες ενδιαφέρονται για το νόμισμα και τους λαούς τους, πρέπει να ξυπνήσουν» και τονίζει πως η Ευρωζώνη δεν είναι συμπαγής και κινδυνεύει να απορριφθεί από τους πολίτες.

Κι από ό,τι φαίνεται αυτός είναι και ο μεγαλύτερος φόβος του Economist.

 


  http://www.enet.gr/?i=news.el.8emata&id=365631